दोन दिवसांनी रेवती व स्वप्नील येतात.
आण्विका, व रेवा घराच्या वरील गच्ची मध्ये एकत्र उभ्या असतात.
आण्विका, हे काय ग झाल अस. काय करू मला तर बाई काहीच सुचत नाही. बाबा काय ऐकायला तयार नाहीत.
रेवती, अग एवढी मोठी घटना घडल्यावर कोणते पालक शांत राहतील. त्यात पेपरात बातमी छापून आल्यामुळे तर गावभर बभ्रा झालाय. मी मगाशी आल्यावर बोलले होते मावशीला. पण ऐकायच्या मनस्थितीत नाहीत काका.
आण्विका, फोन दे
आण्विका फोन घेऊन ईशानला फोन करते. तेव्हा ईशानची बहिण फोन उचलते.
आण्विका, हॅलो ईशान, ईशान आहे का.?
ईशानची बहिण, आहे पण कामात आहे तो.
आण्विक, तुम्ही कोण?
ईशानची बहिण, मी कोण म्हणजे, मी त्याची बहीण बोलतोय. आपण कोण?
आण्विका, मी अण्विका , फोन केला होता म्हणून सांग.
बहिण ईशानची, हा सांगते.
ती ठेवते.
आण्विकेची हालत अत्यंत रडवेली झालेली असते.
….. …… …..
इकडे ईशानला देखील घरच्यांनी स्थळ काढलेले असते. व ते देखील मुलगी पाहायला त्याला नेणार असतात.
ईशान घरी आलेला असतो. तो अनूच्या फोनवर कॉल करतो. पण स्विच ऑफ लागत असतो.
तो पुन्हा पुन्हा प्रयत्न करत असतो. पण कॉल लागत नसतो.
त्याची बहीण त्याला चहा द्यायला येते.
तो बहिणीला, काय मुला तू खूप हुशार आहेस ना.
बहिण, काय दादा.
ईशान, हे बघ माझी लाडकी बहिण आहेस ना.
बहिण, म्हणूनच रोज माझ्याशी भांडतोस ना.
ईशान, माझं एक काम केलस की तुला या दीपावलीला चांगल गिफ्ट देईन.
बहिण, तू देणार मला.
ईशान, हो खरंच देणार.
बहिण, आधी काम बोल.
ईशान, हे बघ आई बाबा मला जे स्थळ बघणार त्यात तू खोडा काढायचा. व मोडायच.
बहिण, शहाणा आहेस. माझं कोण ऐकणार इथे. नाही बाबा, बाबांचा काव मी खाऊ. नको तुझं गिफ्ट.
ईशान, अस काय आपल्या भावासाठी येवढं पण नाही करणार.
बहिण, बर बघते.
पण मला जर चांगली वाटली वहिनी तर मी काय नाही मोडणार
ईशान, जा लई शहाणी आहेस. तू मी सांगतो तस कर मग बघ. मस्त वहिनी आणतो तुला.
बहिण, हा बरं. ठीक आहे.
ती चहाचा ट्रे घेते अन् आट जाते.
व जाताना खुदकन हसते.
अन् म्हणते, वेडा रे वेडा.
….. …… ….. ……
दोन दिवस नंतर. रविवार सकाळी ९.३०. वाजता.
आण्विकेच घरी
ती तिच्या रुममध्ये असते.
आई, कपाटातून उघडुन एक छान साडी काढून तिच्यासमोर ठेवते.
आई, हं घे नेस ही. अन् झटकन आटप. उगाच तोंड पाडून बसू नकोस. मस्त मुलगा शोधलाय तुला त्यांनी. आज जायचय शरद काकांकडे तिकडेच बोलणी करून आजच जमल तर ठरवू. व सुपारी फोडू. आटप लवकर.
आण्विका, आई तू तरी समजून घे.
आई, तुला समजून घेतल तर मलाच बाहेर काढतील घरातून.
बाहेरून बाबा,
अवरल काय नाही अजून.
आई, हा आवरतेय.
बाबा, आटपा उशीर होतोय.
आई, उगाच नखरे करू नकोस आटप नेस ही साडी.
रेवा मदत कर तिला.
आई खालील खोलीत जाते.
आण्विका, रेवा तू तरी सांग. समजावून.
रेवती, मी कालपासून थकलेय समजावून हे बघ आता ही वेळ मारून नेवू नंतर बघू आपण काय करायचं ते.
स्वप्नील, हे बघ स्थळ पाहायचा कार्यक्रम होऊ देत मग बघू नंतर घरी चर्चा करून.
आण्विका, बर.
…… …… …….
Day afternoon १.०० o’clock. आण्विकाच्या वडलांच्या मित्राच्या शरद चौगलेच्या घरी.
आतील रूममध्ये अन्विकेला तयार करत असतात. ती नाराज असते.
इतक्यात एक चारचाकी येवून बंगल्याच्या आवारात थांबते. त्यातून पाहुणे खाली उतरतात. आण्विकाच्या बाबांचे मित्र शरद चौगले जाऊन त्यांना पाणी देतात. ते आत येतात.
शरद चौगले,
घर शोधायला काही त्रास नाही ना झाला.
पाहुणे, नाही. सापडलं लगेच.
शरद चौगले, बर या बसा.
अग जरा पाणीआनण.
शरद चौगले यांची पत्नी तारा पाणी घेऊन येते.
पाहुण्यांना पाणी दिले जाते.
बसल्यावर पाहुणे मुलगीला बोलविण्यास सांगतात.
अणुची आई व बाबा आत असतात. अन्विकेला,
उगाच नखरे नकोत. गुमान चल बाहेर पोहे घेऊन.
रेवती पोह्यांची प्लेट देते.
आण्विका नाखुशिनेच ती प्लेट घेऊन जाते.
पोहे सर्व करू लागते. तिची नजर खाली असते. मुलगाही खाली मान घालून बसलेला असतो.
ती नवर्या मुलाला पोह्याची प्लेट देवू लागते.
इतक्यात तिच्या कानावर आवाज येतो.
अग पोहे देतेस. मुलग्याचा चेहरा तरी बघ.
आवाज ओळखीचा वाटल्याने ती साइडला पाहते. तर तिथे संयोगिता असते. ती समोर पाहते. तिच्या समोर ईशान असतो.
आण्विका, आश्चर्याने तू.
ईशान, वर तोंड करत अनु तू.
लगेच ईशानचे बाबा, बघ बाबा पसंत आहे का ते. नाहीतर दुसरी बघायला बर.
आण्विकेची आई, बघ तुला ही पसंत आहे का?
आण्विका, काय हे बाबा. अस कधी करतात काय.
राहुल, मग काय तुझ्यासारख लपत छपत करायचं काय.
आण्विका इकडे तिकडे पाहते. तेव्हा रेवा व संयोगिता दोघी एकमेकींना टाळ्या देत असतात.
संयोगिता, काय रे ईशान तुला तरी आहे का पसंत. बघ बाबा नाहीतर नंतर नावे ठेवायचास
ईशान, हसत असतो. त्याच्या डोळ्यातून पानी पडत असत. तो, काय हे किती टेन्शन देता. अस कधी करतात का?
स्वप्नील, मग काय पळून जावून करतात.
असच करतात.
आण्विका बाबाजवळ जाते.
तिचे डोळे पाणावलेले असतात.
थॅन्क्स बाबा, खरंच आज तुम्ही मला जगातील सर्वात मोठं अन् माझ्या आवडीच गिफ्ट दिलेत.
अणुचे बाबा, अग तुला नाराज करून काय करू. शेवटी तुला आयुष्य काढायचं आहे. तुझ्या मावशीने आम्हाला सगळ सांगितलं होत. व मी पण संपूर्ण माहिती काढली होती. पण हा घोळ झाला. व आम्हाला पण लोक बोलू लागले. म्हणून थोडा चिडलो होतो. नाहीतर आम्ही कधीच पसंत केलं होत. फक्त तुझा दादा आढे वेढे घेत होता.. ते ही परवा दूर झाले. ज्याप्रमाणे त्याने तुझा शोध घेऊन सोडून आणले.
आण्विक, मग अस का मला अंधारात ठेवला.
बाबा, हा सगळ प्लॅन या संयोगिता, रेवा अन् स्वप्नीलचा आहे.
आण्विका, काय रेवा, स्वप्नील थांबा तुम्हाला दाखवते.असं छळतात का आपल्या ताईला.
स्वप्नील, काय दीदी कसं वाटल गिफ्ट फोडायची का सुपारी आता.
काय ईशान,
ईशान व अन्विका, फोडा की. आम्ही तयार आहोत.
सगळे जल्लोष करतात.
…… ……. ……. ……….
समाप्त
