क्रमशः पुढे चालू......
Night. १०.३० clock. ईशान आपल्या राहिलेल्या रूम मध्ये. Inter
ईशान अंथरुणावर पहुडला आहे. डोळे मिटल्यावर त्याच्या समोर अण्विका चेहरा दिसतो.
तो आपल्या मनात,
ईशान, (मनात) काय करू. विचारू का तिला. कसे विचारू. ती काय म्हणेल? माझ्याबाबत तिला काय वाटत असेल. आज किती गोड दिसत होती. मला सारखं जेवताना फिरून फिरून वाढत होती. तिला पण मी आवडत असेल. एखाद्या बायको सारख वाढत होती. फोन करू का तिला. नको आज दमली असेल बिचारी. सकाळपासून माझ्यासाठी सारा खटाटोप करत होती. काय करू. काही सुचत नाही. तो मोबाईल मधील तिच्या फोटोची एक पापी घेतो.
अन् झोपी जातो.
…… ….. ……..
Morning. आण्विका मावशी घर. ५.३० inter.
आण्विका सकाळी लवकर उठून जेवण खोलीत आंबोळ्या करत आहे. तसेच तिने नारळाची चटणी, व बटाटे भाजी सुद्धा करत आहे. मावशी उठून जेवण खोलीत येते.
मावशी, अग मी करते.
आण्विका, नको, करते मी. रोज किती करतेस. एक दिवस आराम कर.
मावशी, खरंच अनु एवढी मोठी डॉक्टर झालीस खरं साधाभोळा स्वभाव आहे बघ तुझा. अन् रेवा बघ अजून झोपलीय.
आतून रेवती, जागी आहे मी मॅडम सकाळी सकाळी कौतुक नको.
मावशी, मांजरीन ऐकलं वाटत. अगदी सापाच्या कानाची आहे बघ.
रेवती, (आतील खोलीतून) वाघासारख्या नख्या पण आहेत. बघणार आहेस.
मावशी, झोप गप्प.
मावशी, काय म्हण धिरडी भारी बनवतेस अनु.
ज्या मुलीला हा स्वयंपाक जमला तिला सगळ आलं बघ.
इतक्यात स्वप्नील आपल आवरून येतो. अनु त्याला चहा देते.
आण्विका डब्बा भरत असते.
स्वप्नील, अनुची तयारी बघून.
रेवा काय डाराडुर पंढरपूर असेल.
आतल्या खोलीतून रेवती,
ऐ बैला तुझा नेवेद्य करायला आज काय बैलपोळा नाही. त्या अनुदीदीला कळतच नाही. जा कर जा बाहेर नाष्टा. तुला करून घालते. स्वप्न बघ. जा बायको करून आण जा, अन् करायला सांग तिला.
स्वप्नील, माझी बायको आल्यावर तू असशील नव्हऱ्याची धूणी धूत.
आण्विका डब्बा भरून देते.
आण्विका, नीट जा रे.
स्वप्नील, थँक्स दिदी. बरं निघतो मी बाय.
स्वप्नील ईशानला कॉल करतो. व आवरण्यास सांगून निघतो.
…… …… …..
Morning. कार्ला रोड. गाडीवर ईशान व स्वप्नील. Outer
स्वप्नील ईशानकडे जातो. त्याला पीक करून ते दोघे निघतात.
स्वप्नील, यार मला गाडी मारायचा कंटाळा आलाय.
ईशान, चल मी घेतो.
ईशान गाडी घेतो व चालवू लागतो.
त्याची गाडी चालवणे पाहून.
स्वप्नील, साहेब अत्यंत ट्रेण्ड आहात.
ईशान, अरे मी पाहिलं रायडिंग करत होतो.
सकाळच किती मस्त वाटतंय. नाही.
ईशान, हो .
थोड्याच वेळात ती कार्ला येथील पायथा मंदिरापाशी येवून पोहोचतात.
ईशान, चल नाष्टा करूया. कुठेतरी.
स्वप्नील , आणलाय मी घरून. डिकीत आहे.
ईशान, एवढ्या लवकर.
स्वप्नील, हो. पण थोड्या वेळानं करू वरती जाऊन.
आता इथ थोडासा चहा घेऊ.
ईशान, हा चल.
ते दोघे चहा घेतात.
व पायऱ्या चढू लागतात.
थोड्याच वेळात मंदिरात जातात. देवीच दर्शन घेतात.
ईशान, देवीसमोर, हे कारल्याचे देवी आई माझं अण्विकावर खूप प्रेम आहे. तिच्याही मनात माझ्याविषयी प्रेम निर्माण कर. व माझ्याशी तीचं लग्न होऊ दे.
तो नमस्कार करतो.
ईशान बाहेर येतो. तेथील लेणी ती पाहू लागतात. एके ठिकाणी लेणी पाहून झाल्यावर ती दोघे डब्बा खाण्यासाठी बसतात.
स्वप्नील डबा उघडतो.
ईशान, एवढ्या सकाळी नाष्टा रेडी. कोणी केला?
स्वप्नील, तुझ्या फ्रेंडन.
ईशान, कोणी.
स्वप्नील, अनुदिदीन.
ईशान, कोणी अण्विकाने. काय दिलंय.
स्वप्नील मस्त आंबोळ्या व चटणी भाजी दिलीय.
ईशान, एवढ्या लवकर केला तीन.
स्वप्नील, ट्रेण्ड आहेत डॉक्टर मॅडम.
मला वाईट वाटत मात्र.
ईशान, का रे.
स्वप्नील, काल रेवा म्हणत होती. अनुदिदिला घेऊन जा. त्यांना पण यायचं होत. कारल्याला.
ईशान, मग आणायचं होतास ना.
स्वप्नील, तू आपण जाऊन येवूया अस म्हणालास. व टू व्हीलर वरून दोघेच जाऊ शकतात ना.
ईशान, अरे आणखी एखादी टू व्हीलर घेतली असती.
स्वप्नील, हे तर माझ्या ध्यानातच नाही आलं. मला वाटल तुला उगीच मुलींची लुडबुड वाटेल.
ईशान, काय हे मग मी मिनी ट्रिप काढली असती का? तस त्या नाराज झाल्या असतील.
स्वप्नील, रेवाने तर खूप वाद घातला. व सकाळी नाष्टा देणार नाही इथपर्यंत म्हणाली.
ईशान, मग.
स्वप्नील, अनुदिदिनं नाष्टा करून दिला.
ईशान, खूप चांगली आहे. रे अनु.
स्वप्नील, हो ती सर्वांची काळजी घेते.
ईशान, आणायला पाहिजे होत त्यांना. आता मी काय दोन दिवसांनी जाणार. पुन्हा भेट होईल नाही होईल.
स्वप्नील, अस काय म्हणतोस. कोल्हापुरात तर राहता ना दोघे.
ईशान, तस नाही रे.
स्वप्नील, मग लग्न कर जा तिच्याशी.
स्वप्नीलचे बोलण ईशानच्या काळजाला भिडले. तो थोडा स्तब्ध राहिला.
ईशान, मी आहे तयार, पण ती , तिच्या अपेक्षा जास्त आहेत. तिला डॉक्टर हवाय. तिला स्थळे येत आहेत. तशी ती मला दारात तरी उभा करून घेईल काय.
स्वप्नील, ये गप्प, तू काय वाईट आहेस. मी काल पारखलय. तुला व तिला. मला तू दाजी म्हणून आवडलास. आता बघ तुझं मत काय. व मला जाणून घ्यायचंय तुझ्या मनात काय आहे. आता तिच्या मनातील जाणून घेतो.
ईशान, तिला सांगू नकोस लगेच. ती रागवेल.
स्वप्नील, नाही सांगत.
ईशान, तुला दाजी म्हणून आवडून काय करायचे. तुझ्या बहिणीला आवडायला हवं.
स्वप्नील, ये लई हवेत बाण सोडू नको. तू जर आवडत नसतास तर एवढं जेवणाचा उठारेटा केला नसता. व आता दिलेली ही शिदोरी पण सांगते. तू किती खास आहेस ते. बोलून तरी बघ.
ईशान, चालेल बघेन. कोल्हापूरला गेल्यावर. विचारेन तिला.
स्वप्नील, मग ये लग्नात लाडू खायला तिच्या. त्यापेक्षा मी विचारू का?
ईशान, नको. मी विचारेन योग्य वेळ आल्यावर.
खर सांगू तुला, मी तिच्याशी विवाह करून सुखी संसाराची स्वप्ने बघतोय.
स्वप्नील, तुझी स्वप्न स्वप्नच राहायचीत.
ईशान, अरे काही विचारायला गेलं. तिच्याशी की माझा काही ना काही घोळ होतोच. ती दूर जाऊ नये म्हणून भीती वाटते.
स्वप्नील, भ्यायच काय त्यात. एक तर हो म्हणेल नाहितर नाही.
ईशान, पाहतो कोल्हापूरला गेल्यावर.
स्वप्नील, काय करायचे ते लवकर कर. चल आता थोडी लेणी पाहूया.
ते निघतात.
ते दोघे उरलेली लेणी पाहतात व निघतात
….. …… …… ….. …..
Day. मावशी हाऊस. अलिबाग, inter
रेवती व अण्विका घरात आहेत.
रेवती बसलेली आहे.
आण्विका खोलीत फेऱ्या मारत आहे.
रेवती, फेऱ्या मारून काय होणार आहे.
आण्विका, मग काय करू. फोन करू का. कुठे आहेत ते. जाणून घेण्यासाठी.
रेवती, काही नको, उगाच लहान मुलाची विचारपूस केल्यासारख.
आण्विका, मग काय करू?
रेवती, पुस्तक वाच त्यापेक्षा.
आण्विका, बस वाचत तू.
असे म्हणून ती अंथरुणावर पहुडते.
….. …… ….. …… …..
क्रमशः पुढे......
