निर्णय

 निर्णय

लेखक : निशिकांत हारुगले

निर्णय

पुणे शहरातील एका बिल्डिंगच्या आवारात पाचव्या मजल्यावर ऑफिस केबिन तेथे खिडकी शेजारी अपर्णा उभी आहे.थोड्याच वेळात शिपाई कॉफी घेऊन येतो.

रिंग वाजते.

अपर्णा, “ येस कम इन.”

शिपाई, “ मॅडम कॉफी.”

अपर्णा कॉफी घेत खिडकीतून बाहेर पाहते. तिला लहानपणीच्या आठवणी येतात.

पुणे शहर श्रीमंत घरकुल आवारातील बंगला ‘ शारदा सदन’ एका रूममध्ये सुषमा पानतावणे ही आया एका लहान मुलीस शाळेसाठी तयार करत आहे. तिची वेणी घालून इतर मेकअप चालू आहे. वरील खोलीतून भांडणाचे आवाज येत आहेत. आया मुलीला तयार करते. ती मुलगी नाराज आहे तिचं नाव अपर्णा आहे. ती तिसरी इयत्तेत शिकत आहे. तिचा भाऊ शुभम शेजारी आपल्या स्कूलची तयारी करत आहे. वरच्या खोलीतून येणाऱ्या भांडणाकडे तो दुर्लक्ष करतो.

आया, “ सुरू झालं यांचं छोट्या आपल्या मुलांचा देखील विचार हे लोक करत नाहीत.

…. …. …

वरील खोलीतील संवाद

प्रणित, “ हे बघ तुझ्या या पार्टीमुळे मुलांकडे दुर्लक्ष होते. तू सुधार व आपल्या घराकडे लक्ष दे. बाई आहेस की बिनडोक मशीन.”

आसावरी, “ ते नाही जमणार मी मुलांना सांभाळते.व तू त्या सेक्रेटरी बरोबर मज्जा कर. ते काही नाही. मला जमणार.तुझी पण मुले आहेत ना.”

प्रणित, “ तोंड सांभाळून बोल. उगाच काहीबाही आरोप करतेस.उगाच देवान तोंड दिले म्हणून काही पण आरोप करतेस. ”

आसावरी, “ मी उगाच काही बोलत नाही. मला सर्व काही माहीत आहे.”

प्रणित थोड शांततेनं

“ हे बघ मी खोटं काही बोलत नाही माझे असे कुठलेच संबंध नाहीत. व हा राग डोक्यातून काढून टाक. व आज माझी महत्त्वाची मीटिंग आहे. तू मुलांना स्कूल मधून घेऊन ये.”

आसावरी, “ ते काही नाही मी आज बर्थ डे पार्टीला जाणार आहे. मला माझ्या मैत्रिणीने तारांगण हॉटेलला पार्टी देणार आहे. व मला तिथे जायला उशीर होतो. त्यामुळे तू आन नाहीतर लाऊन दे तुझ्या त्या लॉलीपॉपला, मला नाही जमणार.”

प्रणित, स्वतच्या मुलांपेक्षा तुला पार्टी महत्त्वाची .इतर बायका बघ. कशा वागतात. व तू ही आहेस.काय हा पेहराव हे वागणं लाज वाटते मला.”

तो रागासरशी बाहेर पडतो. आया मुलांना कार मध्ये बसवते.प्रणित ड्रायव्हरला गाडी चालू करणेस सांगतो. गाडी स्कूल जवळ थांबते. छोटी अपर्णा व शुभम गाडीतून उतरतात.

प्रणित, “ ध्यान देऊन शिका ह. शुभम अपर्णा ची काळजी घे. संध्याकाळी मम्मी येईल न्यायला. गेटच्या बाहेर जाऊ नका.”

 मुलांना सोडून प्रणित गाडीतून निघून जातो.

छोटी अपर्णा आपल्या भावाच्या हाताला धरून स्कूलमध्ये प्रवेश करते. ती आपल्या भावास बोलते.

“ दादा किती दिवस पप्पा मम्मी असे भांडणार मम्मी तर माझ्याकडे लक्षच देत नाही.माझी पोनिटेल पण बांधत नाही.”

शुभम, “ हे बघ अनाथ मुलांना पप्पा मम्मी नसतात ते जगतातच ना. मग आपल्याला नावापुरते तरी आहेत ना येवढच. आपण समाधान मनायच बाकी सर्व देवावर. चल विचार करू नको त्याचा जास्त.”

शुभम तिला वर्गात नेहून सोडतो. तिथं मुले क्लास चालू नसल्याने दंगा मस्ती करत असतात. अपर्णा वर्गात जाऊन बसते. तिला इंग्लिशच्या मॅडमांची भीती वाटते. कारण घरातील वादाने तिचा होमवर्क अपूर्ण असतो. ती विचार करत असताना तिच्या मागून एक सुंदर मुलगा येतो. व तिला घाबरवतो. तो तिचा फ्रेंड विशाल असतो. विशाल हा तिचा फ्रेंड खूपच गमतीदार तिचे सर्व टेनशन् घालवतो. कधी तिला आंबे, चिंचा, आवळे घरा शेजारी असणाऱ्या दामू काकांच्या बागेतील चोरून आणायचा. काकांचा कधी मारही खायचा व वरती हसायचं. व सुटल्यावर पळून जाताना म्हणायचं

“ ओ काका मी आहे म्हणून तुमची बाग आहे. नाहीतर तुमचे चिंचा आंबे कचऱ्यात गेले असते. कारण तुमचा अमेरिकेतील मुलगा नाही खायला येणार ती. व तुमची औषधे मीच आणतो ना. मग आता मीच तुमचा मुलगा आहे ना.”

काका हसायचे व म्हणायचे. “खर आहे बाळा तुझ. पण तुला दोन धपाटे दिल्याशिवाय गमतच नाही. व तू नसलास तरी करमत नाही.”

संवाद

विशाल, “भाव,”

अपर्णा, “ काय हे घाबरलो ना मी.”(दचकून)

विशाल, “ तू पाहावं तेव्हा कोणता विचार करतेस.माझे काका म्हणतात की जास्त विचार करू नये. ”

अपर्णा, “ माझे पप्पा व मम्मी नेहमी भांडतात. ते भांडू लागले की मला खूप भीती वाटते. माझा होमवर्क अपूर्ण आहे. व जोगळेकर मॅडम खूप वांड आहेत. आज त्या मला शिक्षा करणार. मला छडीन मारणार.”

विशाल, “ त्यात काय घाबरायच आमचा बा पण वांड आहे. मारून मारून दोन फटकेच देतील ना. ठार तर मारत नाहीत ना. मी बघ कसा आहे. काल गणिताच्या तासाला मी बाहेर होतो. गणित पूर्ण असताना मी अपूर्ण सांगितली. कारण मला बाहेरची फुटबॉल मॅच पहायची होती.”

अपर्णा, “ म्हणजे तू काल विनाकारण शिक्षा घेतलीय.होय

 विशाल, “ मनाप्रमाणे मी वागतो.नाहीतर तासाला काय लक्ष लागणारच नव्हते.”

अपर्णा, “ काय?”

विशाल, “ हो.”

इतक्यात बेल वाजते. मुले हॉलमध्ये जमतात. व प्रार्थना होते. त्यानंतर आपापल्या वर्गात मुले जातात. क्लास चालू होतो. इंग्लिशच्या मॅडम वर्गात येतात. साडी नेसलेल्या पोक्त वयाच्या डोळ्यावर चश्मा वर्गात आल्यावर त्या होमवर्क विचारतात.

जोगळेकर मॅडम, “ कालचा होमवर्क दाखवा.”

एका मागून एक बेंचवरील वह्या तपासत त्या अपर्णाची वही तपासून पाहतात व होमवर्क अपूर्ण असलेने तिला उभे करून छड्या देतात. व बाकावर उभा करतात. ती रडत बेंचवर उभी आहे. सर्व मुले हसत आहेत. व विशाल फक्त तिच्याकडे दयेच्या नजरेने पाहत आहे. बिचारी

… … …. ….

दुपारची सुट्टी झाली .मुले लंच करणेसाठी बसलेली आहेत. मॅडमांनी दिलेल्या शिक्षेने तिच्या हातावर वळ उठलेत. विशाल आपला लंचबॉक्स घेऊन तिथे येतो.तिच्या हातावरून हात फिरवतो. व आपल्या हाताने तिला घास भरवतो. व तिची समजूत काढतो. हसवत प्रयत्न करतोय.

विशाल, “ रडू नकोस, थोड्या वेळानं दुखनं थांबेल. मी मंत्र टाकतो. आमच्या वस्तिवरच्या सिदुबुवासारखं.

“ अल्यमंतर कलीमांतर छू.”

तरी देखील ती रडतेय पाहून तो तिला हसविण्याचा प्रयत्न करतो.

“ हे बघ जोगळेकर मॅडम रस्त्याने जाताना त्यांचा पाय चीखलवरून घसरला. कशा दिसतील.”

अपर्णा हसते.

अपर्णा भानावर आली मनातील विचारचक्रतून ती बाहेर आली. इतक्यात टेलिफोन ची रींग वाजते.ती फोन उचलते.

संवाद,

“ मॅडम मी कॉर्लोक कंपनीचा मॅनेजर बोलतोय. आज दुपारी तीन वाजता अशोक हॉटेलमध्ये मिटिंग आहे. त्यासंबंधी सर्व डेटा मी सेंट केलाय आपल्या ईमेल आयडी वर चेक करा. व पोहोच सेंट करा.

अपर्णा संगणकावरील डेटा चेक करते. व पोहोच सेंट करते. तसेच काही त्रुटी असलेल्या त्यांना सांगण्यास सेक्रेटरीला सांगते. सेक्रेटरी त्या प्रमाणे कामकाज पूर्ण करते.

… …. …. …

दुपारचे दोन वाजले. अपर्णा ऑफिसमधील शिपायास बोलवते. त्याला

“सदा, ड्रायव्हरला सांग गाडी काढायला, मिटिंगला जायचे आहे.”

सदा बाहेर जाऊन ड्रायव्हरला गाडी काढायला सांगतो. ड्रायव्हर खाली जाऊन गाडी काढतो. अपर्णा व तिची सेक्रेटरी ऑफिस मधून निघते. व गाडीत बसताना.

“ड्रायव्हर अशोका हॉटेल चलो.”

ड्रायव्हर, “ जी मॅडम.”

गाडी अपारमेंटच्या बाहेर निघते. व मेन रोडला लागते. वेगाने निघते.

… … …

थोड्याच वेळात रस्त्यावर गाडी बंद पडते. ड्रायव्हर खूप प्रयत्न करतो. गाडीचे बोनेट उघडून बघतो. उन्हामुळे झळा जाणवू लागल्या होत्या. गाडीच्या इंजिंनमधून धूर निघत असतो.

अपर्णा, “ तुम्हाला गाडीची देखभाल ठेवता येत नाही. आता माझी महत्त्वाची मिटिंग आहे. आणि हा प्रॉब्लेम.”

सेक्रेटरी, “ मॅडम शांत व्हा. काहीतरी होईल.”

अपर्णा शांत होते व ड्रायव्हरला

“ गॅरेज कुठे मिळते का बघा. व माझी सोय करा. ऑफिसला कळवा हा प्रॉब्लेम, व पर्यायी गाडी बघा. अथवा मागवा.”

तो ड्रायव्हर कावराबावरा झालेला असतो. त्याची कंडीशन पाहून अपर्णा स्वतःच मोबाईल डेटा सर्च करून एरिया व गॅरेज सर्च करते. तेव्हा त्यात ' शिवनेरी गॅरेज ‘ असे नाव येते. ते सर्च करून ती फोन नंबर काढते. व मोबाईल वरून कॉल करते. इकडे गॅरेज मध्ये एक कर्मचारी फोन उचलतो. व

संवाद

“हॅलो शिवनेरी गॅरेज,”

“ हो बोला”

“ मी अपर्णा भालदार बोलते. माझी गाडी इथे शिवाजी रोडला बंद पडलेली आहे. तरी प्लीज मदत करा.”

इतक्यात दुरुस्तीला आलेल्या गाडीची ट्रायेल घेऊन विकी आत येतो.”

त्याला कर्मचारी रघु सांगतो.

“ साहेब शिवाजी रोडवर एक गाडी नादुरुस्त आहे. व अर्जंट हवी आहे.”

विकी आपली बुलेट काढतो तिच्या मागे चैन लावलेली असते. कर्मचाऱ्यांकडून नंबर व लोकेशन घेऊन तो निघतो.ड्यासिंग सुंदर उंच नाकेला असा विकी

गाडी बंद पडलेल्या ठिकाणी आल्यावर.वाटेत लोकेशन अपर्णा ने पाठवलेलं पहात तो तिथे पोहोचतो.

गाडी पाहतो.

“ गाडी गॅरेजला न्यावी लागेल.”

सेक्रेटरी, “ बघतरी आधी नीट.”

“बघूनच सांगतोय. खूप दिवस सर्व्हिसिंग पण केलं नाहीये.”

“ किरकोळ असेल उगाच गाडीतील त्रेंड असल्यासारखे वागु नकोस.”

सेक्रेटरी अपर्णाला, “ मॅडम किरकोळ असेल दुरुस्ती, हा उगाच सांगत असेल. तो बघा कसा आहे.रुपवरून वाटत नाही हा कोणी मेकॅनिकल असेल.”

ते हळू बोलणे ऐकून

“ हे घ्या पानं. व तुम्ही दुरुस्त करा ना मग. मी जातो”

अपर्णा, “ ठीक आहे, ती गाडी दुरुस्तीला न्या व माझी सोय तेवढी करा.”

तो गाडी आपल्या बुलेटला बांधतो. व त्यांना चालत येण्यास सांगून गाडी गॅरेजला आणतो.

गॅरेजमध्ये आणल्यावर थोड्याच वेळात त्या तिथे पोहोचतात. भर ऊनात चालून आल्याने सेक्रेटरी थकलेली असते. अपर्णा मात्र तिला रोजच्या जॉगिंगच्या सवयीमुळे अपटूडेट असते.

तो सांगतो, “ मॅडम उद्या मिळेल गाडी.”

“ बर ते असुदेत, मला आता दुसरी गाडी मिळेल का.”

“क्याब मागवा. कृपा करून.”

सेक्रेटरी तिथे बसलेल्या मेंबरला,

“ आहों काय तुमचा कर्मचारी आहे.जरासुद्धा दया नाही त्याला. आम्हाला जर तिथे म्हंटला असता तर. खूप चालवलं हो जवळच आहे म्हणाला तुम्ही तरी सांगा महिलांशी अस वागतात का. मी कधीच इतकी चाललेली नाही हो”

साहेब म्हंटल्यावर रघु खुश होऊन विकीला

“ विकी जा मॅडमना सोडून ये.”

विकि डोळे मोठे करतो.

रघु, “ विकी साहेब जरा सोडता का मॅडमला.”

सेक्रेटरी, “ काय हे तुमचं वजनच नाही. कामावरून काढून टाका त्याला.”

विकी, “ ये लई बोलतेस. जायचय ना ऑफिसला.”

अपर्णा, “ माफ करा हं पण मला अर्जंट एका मिटिंगला जायचयं गाडी खराब झाल्यामुळे खूप वेळ झालाय व प्लीज मला तेवढी मदत करा.”

अपर्णा चे बोलणे ऐकूण

 विकी , “मी सोडतो,थांबा.”

 तो आत जात “दोनच मिनिट.”

इकडे सेक्रेटरी फोन करून अशोक हॉटेलमधे आयोजकांना कळवते.

विकी आत जाऊन फ्रेश होऊन येतो. व आतील एक सुंदर आपली कार काढून घेऊन येतो. ती पहात

सेक्रेटरी, “ वाव, मॅडम पाहिलत काय? मी म्हटल होत ना की हा बनेलच आहे. बघा साधा कर्मचारी याची ही बडदास्त तर मालक कसा असेल.”

अपर्णा, “ हे बघ आता शांत बस, नाहीतर सगळ काम बिघडायच.”

त्या कारमध्ये बसतात. विकी कार चालवतो.

संवाद

“मॅडम,पत्ता सांगा,”

सेक्रेटरी, “ हा घ्या अशोका हॉटेल.”

तो पत्ता घेतो. व कार चालवतो . कारचा आरसा नीट करतो. व आरशात अपर्णा कडे पाहत गाडी चालवतो.थोडं पुढे गेल्यावर एका सिग्नलला कार थांबते. शेजारी बाग आहे. बागेतील बाकावर एक बाई

 आपल्या छोट्या मुलीला घास भरवते ते पाहून तिला आपल्या लहानपणाच्या प्रसंग आठवतो.

बंगल्याच्या आवारात बागेत आया छोट्या अपर्णास चारत आहे. शेजारी तिची आई बाकावर सावलीत पुस्तक वाचतेय. तिचा भाऊ शेजारी आहे. तो तिला चिडवत आहे.इतक्यात तिचे मामा व मामी तिथे येतात.त्यांना पाहून

संवाद

अपर्णाची आई आसावरी “ये सखाराम दादा खूप दिवसांनी आलास रे. कसा आहेस.”

सखाराम, “ चाललय बर ,तू कशी आहेस? चाललय ना नीट.दाजी कुठे आहेत. दिसत नाहीत”

आसावरी, “ कुठे म्हणजे कामावर.”

सखाराम, “ तसं नाही म्हणायचं मला हल्ली घराकडे नसतात का.”

आसावरी, “असतात की ,पण कंपनी मिटिंगसाठी बाहेर जावे लागते.”

सखारामची बायको संगीता मधेच

“ तसं नाही वनसं हल्ली काय काय एकावयास मिळते माहीत आहे का.”

आसावरी, “ काय ऐकायला मिळते.”

संगीता, “ नाही तुम्हाला राग येईल म्हणून बोलत नाही. पण इतकं वाईट वाटते की तुमच्यासारखी बायको असताना भाऊचं अस वागणं पटत नाही.”

आसावरी, “ काय वागणं स्पष्ट बोल वहिनी.”

सखाराम, “ ती काय बोलणार, हे बघ फोटो.”

आसावरी फोटो पाहते त्यामधे प्रणित व सेक्रेटरी यांचे चुकीचे संबंध असलेले फोटो असतात.ती खुप चिडते. व रडू लागते.ते पाहून

सखाराम, “ म्हणूनच मी सांगत नव्हतो बघ. तू अशी रडू लागलीस तर या बाळांनी कुणाकडे बघायचं.”

आसावरी, “ येऊ देत त्यांना दाखवते, ती सटवी माझा संसार मोडायलाच बसलीय. आता खूप झालं. पाणी खूप पुलाखालून गेलंय.सोडतच नाही त्यांना.”

संगीता, “ आम्ही आहोत ना तुमच्या पाठीमागं.पण आर्थिकदृष्ट्या जरा नाजूक आहे. नाहीतर कुठल्या भावास आपली बहीण जड झालेय का?”

आसावरी, “ मी आहे ना, बघतेच आज, येऊ देत घरी.”

सखाराम, “ ताई मला थोडे पैसे हवे होते, मिळतील का.”

आसावरी, “ आत बंगल्यात जाते आपल्या तिजोरीतून काही रुपये काढून भावास देते. “

पैसे मिळताच सखाराम व संगीता तिथून निघतात.निघताना सखाराम.

“ चला थोडीफार कमाई झाली.”

…. ….. ….

रात्रीचे सात वाजून पस्तीस मिनिटे झालेत बंगल्याच्या आवारात कार प्रवेश करते. प्रणित गाडीतून खाली उतरतो. ड्रायव्हर गाडी पार्किंग करतो. प्रणित बंगल्याच्या हॉल मध्ये आल्यावर चौकशी करतो.

संवाद

प्रणित, “ आया मुले जेवलित.”

आया सुषमा, “ हो साहेब, शुभम होमवर्क करतोय व बेबी आत खेळतेय"

प्रणित, “ मॅडम कुठे आहेत.”

आया, “आहेत वरती आपल्या रूममध्ये.”

इतक्यात वरून जिना उतरत आसावरी

“ का घरी असायला नको होत.”

प्रणित, “ तसं नाही विचारलं.”

आसावरी, “ तुम्हाला वेळ का लागला.”

प्रणित, “ काम होत.”

आसावरी, “ कोणत काम होते, मी फोन केला होता तेव्हा कर्मचारी म्हणाला मिटिंग संपली व साहेब चार वाजताच निघाले.”

प्रणित, “ निघालो होतो पण सेक्रेट्रीच्या बाबांना अडमिट केलं होतं.त्यामूळे ती आली नाही म्हणून मला समजल्यावर भेटण्यास गेलो एवढच.”

आसावरी, “ इथ स्वतच्या मुलांना दवाखान्यात नेण्यास तुम्हाला वेळ नाही. व सेक्रेटि्च्या वडलांना बघायला जायला बर वेळ भेटतो.”

प्रणित, “ म्हणजे तू माझ्यावर संशय घेतेस तर.”

आसावरी, “ नवरा छीनाल असेल तर बायकोला वाच ठेवावेच लागते.”

प्रणित, “ तोंड सांभाळ तुझ. वाटेल ते बोलू नकोस.”

आसावरी, “ का बोलू नको त्या सेक्रेटरीसोबत जे रंगढंग चाललेत ते काय मला ठाऊक नाहीत असं वाटल तूला.”

“ तोंड सांभाळून बोल. उगाच खोटे आरोप करू नकोस?”

आसावरी, “ मी खोटं बोलत नाही. हे घ्या पुरावे. आयुष्यात कधी मला फिरवायला जमलं नाही.ही थेर कशी जमतात. ”

प्रणित, “ हे खोटं आहे. तुला कुणीतरी खोटे पुरावे आणून दिलेत.”

आसावरी, “ तुम्हा पुरुषांना अंगलट डाव आले की मोठ्याने ओरडले की वाटते सगळ खपत. पण मी हे खपवून घेणार नाही.मला हे चालणार नाही..”

प्रणित, “ तुला वाटेल ते कर जा.हे आता रोजचच झालय.”

आसावरी, “ बघते उद्या त्या बयेला.”

असे बोलून ती वर आपल्या खोलीत जाते. व उपाशी झोपते. तो ही टेन्शन मध्ये झोपी जातो.

….. ….. ……

इतक्यात हॉर्न वाजतो. अपर्णा विचारातून बाहेर येते.थोड्याच वेळात कार अशोका हॉटेलच्या गेटमधून आत प्रवेश करते. अपर्णा व सेक्रेटरी कार मधून उतरतात. आयोजक वाट पाहत असतात. अपर्णा मॅडम आल्याचे पाहून ते स्वागत करतात हस्तांदोलन करतात .विकीच्या कारचे भाडे द्यायचे असल्याने अपर्णा थोड थांबा असं त्याला सांगते विकी तिथं थांबतो. ती आत जाते. मिटिंग चालू होते. जवळ जवळ चार तास मिटिंग होते. प्रोजेक्ट पसंद आल्याने व अडचणीवर सोलुशन काढल्याने अपर्णाचे सर्व अभिनंदन करतात.

संवाद.

“ अभिनंदन मॅडम मस्त तुम्ही प्रोजेक्ट छान सादर केला. सर्व कसं मस्त समजाऊन सांगितल.आम्हाला पटल ते.”

“ थॅन्क्स”

“अपर्णा माझी निवड योग्य होती. हे तू सिद्ध केलस.तुझ्यावर ही जबाबदारी सोपावून मी योग्य निवड केली हे सिद्ध केलस.” मिस्टर रमाकांत देशमुख

रमाकांत बरोबर त्यांचा पुतण्या असतो. गोरा दिसनेस स्मार्ट स्त्रीलंपट अपर्णा वर लाईन मारणारा, तिच्याशी लग्नाची अपेक्षा असणारा तीच्यकडे सतत पाहणारा. सिद्धार्थ देशमुख रमाकांत यांच्या कंपनीवर त्याचा टेकओव्हर करणेचा डाव आहे. त्याबरोबर अपर्णाशी लग्न करणे हा ही त्याचा डाव आहे. एका दगडात दोन शिकार.

….. …… ……..

रमाकांत अपर्णाचे अभिनंदन करतात

“ अभिनंदन अपर्णा तुझे पुनः एकदा अभिनंदन”

अपर्णा, “ ते काही नाही सर तुम्ही मला त्या पडत्या काळात संधी दिली यातच सर्व काही आहे सर. मी तुमची खूप आभारी आहे.”

सर्व अपर्णाचे अभिनंदन करतात. ती कॉन्फरन्स हॉल मधून बाहेर पडते. तेव्हा सिद्धार्थ तिचे अभिनंदन करण्यास पुढे येतो.

“अभिनंदन, स्वीट हार्ट.”

अपर्णा, “ थ्यांकस ,पण माझ नाव अपर्णा आहे. आपण अपर्णा म्हटल तरी चालेल.”

“ अपर्णा तर अपर्णा , आजचा डिनर माझ्या संगे घेणार का.”

अपर्णा, “ नाही.”

ती तडक खाली लिफ्ट ने जाते.

“ याच आदेवर मी तर फिदा आहे. ब्युटी विथ ब्रेन.” सिद्धार्थ

अपर्णा खाली येते.

व खाली आल्यावर तिला विकी दिसतो.

संवाद,

अपर्णा, “ तुम्ही गेला नाही अजून.”

विकी, “ काय हे मॅडम तुम्हीच थांबा म्हणालात ना.”

अपर्णा, “अरे बापरे, तुमचं प्रवासी भाडे द्यायचे होते म्हणून मी तुम्हाला म्हणाले. तुमचा महत्त्वाचा वेळ माझ्यामुळे वाया गेला. माफ करा‌ हं”

 बर ती सेक्रेटरीकडे पाहत. “ यांच्या बिलाचे काहीतरी बघा. व खूप वेळ झाला जेवणाचेही बघा त्यांच्या.”

सेक्रेटरी,” मॅडम बीलाचे मी पेड करेन पण जेवणाचे काय ते कंपनीच्या खात्यात कस टाकणार.”

अपर्णा,” तुम्हाला घाई नाही ना.” सेक्रेटरीला पहात, “ माझ्या बीलात जोडा.”

विकी, “नाही, मी तिकडील कामाची सेटिंग लावली आहे.”

अपर्णा, “ मला खूप मदत झाली. चला आजचा डिनर माझ्याकडुन तुम्हाला.”

ती पुढे जाते.

विकीला डिनरला बोलवले तेव्हा सेक्रेटरी ‘मॅडमना कळतच नाही. कशाला या मेकॅनिकला बोलवलं त्यापेक्षा ट्रिट द्यायची. जेवला असता कुठेतरी बाहेर.”

…. …. …. ….

तो मॅडम पाठोपाठ जातो. पुढे हॉटेल मध्ये थोड्या वेळानं त्यांचं जेवण आयोजन होत. अपर्णा विकिसोबत जेवण घेताना विकी जरा संकोचतो. कारण एवढ्या मोठ्या वातावरणीय सवय नसते त्याला. बाकीचे सुट घातलेले लोक व हा मात्र नॉर्मल ड्रेस वर तसा दिसे हँडसम पाणीदार डोळे असलेला उमदा मुलगा. बघताच कोणीही प्रेमात पडेल.असा.

त्याला मोठ्या हॉटेलची सवय नसते. त्याची तगमग पाहून ती त्याला पुढील खुर्चीवर डायनिंग वर बसण्यास सांगते. तो बसतो. वेटर जेवण आणतो. उच्चभ्रू लोकात जेवणाची सवय नसलेने त्याला कसे खावे हे माहीत नसते. तो गोंधळतो.ते पाहून सेक्रेटरी हासते. शेजारी दुसरीकडे इतर लोक बसलेत. सिद्धार्थला दुसरीकडे बसावे लागते. अपर्णा शेजारी अनेक मान्यवर व रमाकांत बसलेत. समोरच्या सीटवर सिद्धार्थ बसताना त्याला दुसरीकडे अपर्णा बसायला सांगते व आपल्या समोर विकिस जागा देते. रमाकांत शेजारी बसून तो तिच्याकडे पहात आहे. तो चिडून आहे. अपर्णा शेजारी रमाकांत समोर विकी बसलाय ते त्याला खटकते. अपर्णा विकीस इशारा करते व ती कशी जेवण करते तस करणेस सांगते. तो जेवण करतो.जेवण झाल्यावर सिद्धार्थच्या लक्षात येते. अपर्णाची कार खराब असलेने तिला घरी ड्रॉप करतो असा विचार करून तो.जवळीकता वाढवू पहातो.

“ अपर्णा मी ड्रॉप करतो तुला.”

अपर्णा, “ नको, आहे माझी सोय.” व ती विकीला विचारते

“विकी, मला सोडशिल का घरी, तुझ्या परतीच्या मार्गावरच राहते मी.”

विकी भारावलेला असतो. “ हो मॅडम मी सोडेन.”

अपर्णा सिद्धार्थकडे पाहत, “ सिद्धार्थ, तुला वेळ असेल तर माझी सेक्रेटरी अनुजाला सोड.”

सिद्धार्थ नाखुशीने तयार होतो.

कार्यक्रम संपल्यावर ती निरोप घेते. व विकीच्या कार मध्ये बसते. तो खूप खुश असतो. मॅडमची सीट झाडून बसण्यास तयार करून देतो. अपर्णा बसते. कार हॉटेलच्या बाहेर पडते. सिद्धार्थ चिडलेला नाखुशीने सेक्रेटरी ला आपल्या कारमध्ये घेतो रमाकांत सर शेजारी बसतात. तेही निघतात.

….. …. …. …..

अपर्णा थोड पुढे गेल्यावर विकीला सांगते

“ जर एखादी क्याब मिळाली तर बघ. उगाच माझ्यामुळे तुम्हाला त्रास कशाला,”

विकी, “ त्यात त्रास कसला. मॅडम”

अपर्णा, “ मी तुझ्या गॅरेजच्या विरुद्ध दिशेस राहते. मला त्या सिद्धार्थ बरोबर जायचे नव्हते. म्हणून मी तुला लिफ्टसाठी गळ घातली.”

विकी, “ पण मला काही हरकत नाही. व तुम्हाला अस यावेळी एकटे सोडणे मला योग्य वाटत नाही. .त्यापेक्षा तुम्ही मला पत्ता सांगा. मी तुम्हाला सुरक्षित पोहचवतो.”

अपर्णा, त्याला आपला सिंहगड रोडचा पत्ता सांगते. तो मॅपद्वारे तिला सुखरूप पोचवतो. तिचं घर एक टुमदार छोटा बंगला असतो. तो तिला सोडतो. ती गाडीतून उतरते. व

 अपर्णा, “ आभारी आहे,”

विकी , (हसतो व तिचे घर पाहतो बाहेरून ) “बर येतो.”

विकी आपली कार घेऊन निघतो. त्याला ते घर ओळखीचे वाटते. अपर्णाचा स्वभाव ही आवडतो. अपर्णा घरात जाते बेल वाजवतो.तिच्या घरातील आया दरवाजा उघडते. ती म्हातारी झालेली आहे तिच्या बाबांच्या घरातील नोकर सुषमा पानतावणे ची मुलगी, ती फ्रेश होते. व आयेस आपल्या आईच्या तब्येतीची चौकशी करत.

“ कशी आहे ती?”

आया, “ खुप दंबवल तिन . आताच कुठे डोळा लागलाय तिचा.”

अपर्णा, “ तू जेवलीस,”

आया, “ हो, थोड्याच वेळापूर्वी.”

अपर्णा, “ ठीक आहे, आता तूही विश्रांती घे. मी पाहून काही लागल तर.”

आया जाते, अपर्णा आपली मम्मी झोपलेल्या ठिकाणी जाते. व तिच्या डोक्यावरून हात फिरवते. व अंगावर कांबरून घालून ती आपल्या खोलीत झोपण्यास जाते.

..,.. …… …….

सिद्धार्थ रमाकांत यांना सोडतो. व सेक्रेटरी अनुजास सोडायला जातो जाताना कारमध्ये.

“ किती पगार मिळतो तुला?”

सेक्रेटरी, “ २५००० रुपये सर.”

सिद्धार्थ, “ मी तुला ३०००० देईन फक्त मला तू अपर्णा मिळूवून दे.”

सेक्रेटरी, “ ती खूपच स्मार्ट आहे. बारीक सारीक गोष्टींवर लक्ष असते तिचे, हे एवढं सोपं नाही. अत्यंत हुशार बाई आहे ती.”

सिद्धार्थ, “ म्हणूनच ती मला आवडते.”

सेक्रेटरी,” मी मदत करेन.पण मला ही मोबदला म्हणून तिची खुर्ची हवी.”

सिद्धार्थ, “ दिली, नाहीतर लग्नानंतर तिला काम करायची गरज काय?”

सेक्रेटरी, “ ठीक आहे.”

सिद्धार्थ, “ तो ड्रायव्हर कोणता?”

सेक्रेटरी, “ तो एक मामुली मेकॅनिकल आहे. शिवनेरी गॅरेज मध्ये असतो.”

सिद्धार्थ, “ त्याचे व अपर्णा चे काही संबंध.”

सेक्रेटरी, “ मला नाही वाटत.ती एक क्याजुआली मुलाखात होती.”

सिद्धार्थ, “ मला नाही वाटत.तरीपण लक्ष ठेव. व मला सांगत जा. हे घे माझे कार्ड.”

तो कार्ड देतो व तिला तिच्या घरी सोडतो.

…… …… …… ……

शिवनेरी गॅरेज विकी अपर्णाची कार दुरुस्त करतो .तेव्हा त्याला त्यात एक रुमाल सापडतो. तो आपल्या खिशात तो ठेवतो. व कार दुरुस्त करतो. इतर कर्मचारी त्याला कालच्या घटना विचारतात.

मोन्या, “ विकी भाऊ काल इतका वेळ का?”

परत्या, “ मॅडम थांबा म्हणाल्या असतील.”

विन्या, (विनय) “ म्हणून काय चार तास थांबायचं.”

परत्या, “ आर तस नाही आपल्या गड्याचा पायच निघना तिथून.”

विकी, “ तुम्ही लई मनोरे रचू नका, तसं काही नाही. त्यानी थांबा म्हंटले म्हणून थांबलो.”

विन्या, “ म्हणून शेजारी बसून जेवायला घाटल होय.आम्ही एवढ्या गाड्या दुरुस्त केल्या पण आम्हाला कुणी चहा सुध्दा पाजला नाही.”

सुहास,(गाडी दुरुस्त करतेवेळी बाहेर येऊन) “ करपलेल्या तुला कशाला विचारतील. थोबाड बघ आरशात.”

विन्या, “ असुदेत करपलेल माझं लगीन झालंय, दोन दिवसाला ब्रेकअप होत नाही मैत्रिणी संग. तिशीचा झालास बघ बोकड a शेळी तरी आई लव म्हणेल काय तुला.”

सुहास चिडतो व त्याला मारण्यास मग लागतो. तो इकडे तिकडे पळतसुटतो. व विकीच्या मागे थांबतो. विकी सुहास ल समजावते हा गलका चालू असताना अपर्णा च कंपनी ड्रायव्हर येतो. व

“कार दुरुस्त झाली काय?”

वीन्या “ झाली”

( विकी इशारा करतो. )

विन्या, “ झाली नाही वाटतें. नंतर देऊ. पत्ता सांगा फक्त पोचवू.”

ड्रायव्हर फोन करतो. व अपर्णा स सांगतो

“ मॅडम कार तयार नाहीये. नंतर देतो म्हणतायेत.”

अपर्णा, “ बर, तुम्ही या, किती वाजता मिळेल विचारा? “

ड्रायव्हर चौकशी करतो. “ आजुन किती वेळ लागेल?”

विकी, “ संध्याकाळी देईन मी आपल्या मॅडमची घरी नेऊन.”

ड्रायव्हर जातो इतर

मोण्या, “आता काय बेत हाय.”

पारत्या, “ काय म्हणजे मॅडमना लांब ट्रेकला न्यायचं असेल.”

विन्या, “ अडकल पाखरू कमळात बाबा. काय खर ने याचं.”

सगळे दंगा करतात.

…. ….. ….. …..

सकाळचे अकरा वाजले. दुरुस्ती आलेली टू व्हीलर विकी दुरुस्त करतो. ट्रियाल घेणेसाठी गाडी घेऊन गॅरेज बाहेर पडतो.थोडे अंतर गेल्यावर एका वस्ती शेजारून जाताना एक महिला आवाज देते .तिच्या मुलीची बस चुकली. ती शाळेचा ड्रेस घालून रडत उभी आहे. तिची आई तिच्या शेजारी उभा आहे

पार्वती मौसी, “ अरे विकिबाळा, एवढं सुहासिनीला स्कूलमध्ये सोडतोस का?तिची स्कूल बस चुकली.”

विकी, “ चल.”

विकी मुलीला गाडीवर घेतो. व ती रडण्याचे सोडून हसते. तो गाडी वेगाने मारतो. सिग्नलला गाडी थांबते. त्या शेजारी सिटी बस उभा आहे. अपर्णा कार खराब असलेने आज बसने ऑफिसला चालली. ती बसमधे खिडकीकडे बसलेली आहे. ती पेपर वाचत आहे. इतक्यात विकीचे लक्ष तिच्याकडे जाते. तो हाक मरतो. तोपर्यंत सिग्नल बदलतो व बस पुढे जाते. तो मागून गाडी मारतो. व बस ह्या बरोबरीने नेतो. व हाक मारतो. तिला शेजारील पुरुष सांगतो.

“ आहों तुम्हाला कोणतरी बोलवत आहे.”

“ ती बाहेर पाहते तर तिला विकी दिसतो. तिची व त्याची नजर नजर होते. व बस पुढे  निघून येते. सुहासिनीचे स्कूल येते.ती

“ दादा स्कूल आले बघ.”

तो भानावर येतो. तिला स्कूलमध्ये सोडतो. आत जाताना ती विकीला मागे वळून बोलते

भैया, “ मस्त आहे वहिनी.”

तो हसतो, व केसांवरून हात फिरवतो. व निघतो

…… ……. ……..

दुरुस्त कार देण्यासाठी विकी अपर्णा चे घरी जातो. बंगल्याच्या आवारात कार प्रवेश करते. त्याला ओरडण्याचा आवाज येतो. तो आत जातो. अपर्णा ची आई बेडवर झोपलेली तिची ताब्यात खराब आहे. आया त्याला मदत करणेस सांगते. तो तिला उचलून कारमध्ये ठेवतो. आया दरवाजा बंद करते. व कारमध्ये बसते. तो वेगाने कार दवाखान्याच दिशेने नेतो. तिला स्त्रेचेरवेरून अडमित करतो. डॉक्टर उपचार करतात. आया कॉल करते .

“ अपर्णा बेबी मम्मीला नॉर्मल अटॅक आलाय. अडमीत केलंय. लवकर ये. ललित हॉस्पिटल मध्ये.”

अपर्णा फोन घेते. स्टाफ व रमाकांतना संदेश देते. व निघते. थोड्याच वेळात ती हॉस्पिटल मध्ये पोहोचते.तिचे डोळे पाणावलेले. डॉक्टर आय सी यू मधुन बाहेर पडतात. व अपर्णा स

“ आता धोका टळलाय . पण काळजी घेतली पाहिजे.”अपर्णा डॉक्टरांना, “ मी भेटल तर चालेल ना.”

“ हो चालेल, पण शांतता पाळा. “

“ठीक” अपर्णा आत जाते. आईची कंडीशन बघते. थोड्या वेळानं बाहेर येते. व

आया, “ हा मुलगा नसता तर काही खर नव्हत.”

अपर्णा विकी जवळ जाते व आभार मानते. आया पेशंट जवळ थांबते. अपर्णा नर्सने दिलेली चिठी घेऊन औषध आणण्यास जाताना तो मी आणतो.तेव्हा ती “ नको मी जाते.”

तो ही तिच्याबरोबर मेडिकल मध्ये जातो. औषध अपर्णा घेते. पण गडबडीत तीची पर्स कंपनीत विसरली. ती नंतर देतो अस सांगताना मेडिकल वाला नकार देतो तेव्हा विकी आपले कार्ड देतो. व बील पेड करतो.

अपर्णा पैसे नंतर देते अस सांगते. व हॉस्पिटल मध्ये येते. थोड्या वेळाने विकी कामानिमित्त निघून जातो. जाताना काही गरज वाटल्यास फोन कर. असे सांगतो.

….. ……. …….

अपर्णा हॉस्पिटल मध्ये थांबते. आयाला घरी जायला सांगते. पेशंट खोलीत स्पेशल वॉर्ड मध्ये आसावरी बेड वर झोपलेली आहे. अपर्णा शेजारील बेडवर पहुडली. तिची नजर आसावरी(आईवर)आहे.ती डोळे झाकते

.स्वप्नात

लहान अपर्णा शाळेस सुट्टी असलेने खेळत आहे. तिची आई आसावरी काहीतरी विणकाम करत तिथं बेंचवर बसली आहे. इतक्यात फोन वाजतो.पलीकडून आवाज

“मॅडम तुमचा नवरा व सेक्रेटरी आज संध्याकाळी६.०० वाजता पल्लवी हॉटेलमधे भेटणार आहेत.”

आसावरी, “ पण आपण कोण बोलताय.”

“ तुमचा शुभचिंतक.”

तिकडून फोन कट होतो. आसावरी चिडते. व इकडे तिकडे फेऱ्या मारते.दिवसभर ती अस्वस्थ असते. संध्याकाळी सहा वाजतात घड्याळात सहाचे टोले पडतात. आसावरी फोनकॉल करते. तिकडून तिचा नवरा फोन घेतो.

“ हॅलो कुठे आहात.”

प्रणित, “ महत्वाच्या मिटिंग मध्ये आहे. वेळ होईल.”

तो फोन ठेवतो. मागील म्युजिकचा आवाज येत असतो..

फोन ठेवल्यावर प्राणितचा मित्र, “कुणाचा फोन होता?”

प्रणित, “ होम मिनिस्टचा”

मित्र, “ काय म्हणत होती.”

प्रणित, “ आणखी काय कुठे आहात.सांगितल मिटिंगमध्ये आहे.”

मित्र, “ सांगायचं खर काय ते.”

प्रणित, “ सांग व शंभर प्रश्नांची तयारी कर.”

असावरीला शंका येते. ती तडक आपली कार काढते. व पल्लवी हॉटेल गाठते. तिथे वाढदिवसाचा कार्यक्रम चालू असतो. अनेक लोक डान्स करत असतात. तिथे आसावरी पोहोचते. आपल्या नवऱ्याला डान्स करताना पाहते. बरोबर दुसरी बाई असते. ती कोण आहे ते पाहते. व तिला झटका बसतो. सेक्रेटरी बरोबर अफेअर असेल असे सांगून कान भरणारी तिची मैत्रीण शोभना तिला पाहताच आसावरी चिडते. व भर कार्यक्रमात तिचे व नवऱ्याचे जोरदार भांडण होते.

“ हीच मीटिंग का तुमची.”

प्रणित, “ हो का तू इथे का आलीस?”

आसावरी शोभनाकडे पहात,

“ तूच सांगत होतीस ना यांच्याबद्दल, व आता तूच माझ्या नवऱ्याला नादी लावतेस.”

शोभना, “ नादी लावयला तुझा नवरा तुझ्या ताब्यात कुठे आहे. तुझ्या शंकेखोर वागण्याला तो कंटाळला आहे.मला कशाला बोलतेस. मी काही चुकीचं सांगत नाही. व मी नादी नाही लावलं. उलट तोच लगलाय माझ्या नादी. मला कशाला बोलतेस. तुझा नवरा तुझ्या ताब्यात नाही. मला कशाला बोलतेस.”

आसावरी चिडून शोभनाच्या कानात लगावते. व नवऱ्याची गचांडी पकडुन त्यालाही दोन लगावून घरला येते.

संपूर्ण पार्टीत झालेल्या अपमानाने तो चिडतो. व घरी येतो. व रात्रीचे बारा वाजता त्यांचे पुन्हा भांडण होते.

“ तू मला मारलीस, तुझी लायकी काय? दोन रुपये कमवता येत नाहीत व फुशारक्या मारतेस.”

आसावरी, “ माझी लायकी काढायला तू एक मामुली नोकर माझ्या बाबांनी तुला इथे आणलं. नाहीतर त्या दोन बाय दोनच्या खोलीत बसला असतास सडत. माझीच बुध्दी भ्रष्ट झाली होती म्हणून मी तुझ्या प्रेमात पडले. तुझ्या भूलथापांना बळी पडले. व आता पच्छाताप होतोय खरंच मी ऐकलं नाही घरच्यांचं. तू लग्ना आधी कसा होतास. व आता पैसा आल्यावर तुझ हे वागणं पाहिल्यावर माझा प्रेमावरील विश्वास उडालाय.”

प्रणित, “उडालाय ना विश्वास मग कर मला मोकळ, जेव्हा तेव्हा शंका घेत असतेस.”

आसावरी, “ कुठलीही गोष्ट पाहिल्याशिवाय मी विश्वास ठेवत नाही. तू लबाड व ढोंगी आहेस. खोट्या शपथा घेणारा तू , तुला अस कस मी मोकळं करेन.माझी मुलं कुठे जातील त्यांकडे बघून सोसतेय नाहीतर हा बंगला गाडी ऐश्वर्याचा हव्यास असता तर मी तुला कधीच जवळ केलंच नसत.”

प्रणित, “ हे बघ तुझ व माझं कधीच पटायचं नाही. त्यापेक्षा आपण वेगळं झालेलं बर.”

आसावरी, “तुला रान मोकळं मी देणार नाही. तू वाईट विचारांचा झालयेस पैशाच्या जोरावर तू मला लाठाडतोयस तो पैसाच तुझ्याजवळ राहणार नाही.”

प्रणित, “ मला शाप देतेस, आधी तुझ्या माहेरच बघ. तो तुझा भाऊ आयाशी आहे.त्यानं सगळ लुटल. व आता भिकारी आहे. व तू जे बोलतेस थोबाड आवर तुझ व चालती हो इथून.”

आसावरी व प्रणित मध्ये खूप झगडा होतो. तोही दारूच्या नशेत बरेच बळलतो.आसावरी मुलांना घेते. व तडक माहेरी जाते.

….. …… ……

इतक्यात दरवाजा वाजतो नर्स चेकपला आलेली असते. अपर्णा जागी होते. ती रुटिंग चेकपला आलेल्या नर्सला मदत करते. चेकप पूर्ण होते.

“ नॉर्मल आहे. काळजी नसावी.”

अपर्णा, “ बर, तिला आणखी काही द्यावे लागणार आहे का?”

नर्स, “ आता पर्यंत पाहता नॉर्मल जेवण द्या. सकाळी.”

नर्स निघून जाते. अपर्णा असावरीच्या पांढऱ्या केसातून हात फिरवते. तिला कोर्टातील प्रसंग आठवतो.

सिटी कोर्टामध्ये तिचे बाबा मामा मामी आई आसावरी तसेच वकील व इतर मान्यवर मंडळी बसले आहेत. कोर्ट निर्णय सूनावते.

‘ सर्व प्रकारची दलीले एकूण हा निर्णय घेण्यात येतो कि मिस्टर प्रणित भालदार व आसावरी भालदार यांना डीबोज देण्यात येतो. तसेच मुलगा शुभम याची कस्टडी त्याचे वडील तर मुलगी अपर्णाची आई आसावरी भालदार यांकडे सोपवणेत येते. तसेच प्रणित भालदार यांनी आसावरी भालदार यांना पोटगी खातर दहा लाख रुपये देणे तसेच त्यांचा पुणे इथला सध्या बंद असलेला सिंहगडरोडचा बंगला त्यांना देणे अगत्याचे आहे.’

कोर्टाच्या बाहेर पडताना

आसावरी मुलीला आपल्या कारमध्ये बसवते आहे. अपर्णा रडत आहे. प्रणित जवळ रडवेल्या स्थितीत शुभम उभा आहे.कारमध्ये बसताना

प्रणित, “ आसावरी तुला या गोष्टीचा पश्र्चाताप होईल.”

आसावरी, “ बघू काय होत ते?”

मामी (कारमध्ये बसल्यावर) “ वाटल होत आर्धितरी जायदाद मिळेल इथ पण पानं पुसली तोंडाला.”

कार निघून जाते.प्रणित आपल्या मुलास घेऊन निघतो.

…,. …….

डोंगरी भागातील स्कूल जिथे हॉस्टेलची सोय ही आहे.तिथे प्रणित शुभमला एडमिशन घेतो. तिथली फी पेड करतो. व शुभमला सूचना देतो व निघून येतो.

आसावरी भावाच्या घरी राहत होती.थोड्याच दिवसात असवरीचा भाऊ सखाराम व वहिनी संगिता सर्व पैसे गोड बोलून काढून घेतात.असावरीला पाहून

“ हे बघा तुमची बहीण आहे ना मग मागा थोडे पैसे त्यात काय एवढं. देऊ नंतर नाहीतर आपल्याकडेच राहणार आहेत ना आता.”

“अग हळू बोल ताई ऐकेल काय वाटेल तिला.”

आसावरी तिकडे येते. “.काय झालं वहिनी .”

“काय नाही हो वन्स तुमच्या भावाला लोकांची देणी चुकवायची आहेत. त्यासाठी पैसे पाहिजेत. नंतर देतो म्हणतेत द्याल ना, थोडे उसने.”

आसावरी, “ दादा किती पाहिजेत, जास्ती नको फक्त तीन लाख”

“ ठीक आहे, हे घे चेक.”

आसावरी चेक काढून देते. थोड्या दिवसात त्यांचे पैसे संपतात कोणत्या ना कोणत्या कारणाने ती पैसे घेतात. व एके दिवशी.असावरीला बंगला विकण्यास सांगतात ती नकार देते.

संगीता नवऱ्याशी , “ हे बघा मला एवढ्या लोकांचं काम जमणार नाही. एकतर बिन काम करता रहातात व खर्च पण आपणच बघायचा ते काही नाही एक तर ती राहील नाहीतर मी, निघाले मी माहेरी.”

सखाराम, “ कुठे जाईल बिचारी थोडी तरी दया कर.”

“ ते काहीं नाही .फुकट पोसायला इथे काय माहेरी गठ्ठोल पूरुन ठेवले आहे काय.”

आसावरी, “ आतापर्यंत माझ्याच पैशावर चैन केली. व लगेच डोळे दाखवतेस होय. सरडा ही रंग बदलायला वेळ लावेल पण तू नाही. माझ्या वडिलांची प्रॉपर्टी खाऊन तूच संपवली. व आता माझ्या बंगल्यावर तुझा डोळा,ते काही नाही निघते मी.आई बापाच्या मागे मुलीचं माहेर ही परकं होत हे आता कळलं मला.”

“कळलं ना मग निघा इथून.”

संगीता त्यांच्या बॅगा घराबाहेर फेकते. त्या घेऊन आसावरी छोट्या अपर्णाला घेऊन घराबाहेर पडते व आपल्या बंगल्यावर येते. व दार उघडते.

…….. …….. …….

इतक्यात सकाळ होते. अपर्णा भानावर येते.थोड्या वेळाने कंपनी मालक रमाकांत व सिद्धार्थ पाहायला येतात.

 रमाकांत, “ कशी आहे तब्येत आईची.”

अपर्णा, “ आहे आता बरी, झोपलेय आता.”

रमाकांत, “ काळजी घे, लागले तर पैसे माग. मी डॉक्टरांना भेटून येतो.”

रमाकांत पुढे डॉक्टरांच्या केबिनमध्ये जातात. तितक्यात विकी तिथं येतो.

सिद्धार्थ, “ किती काळजी घेशील अजूनही सांगतो माझं एक व लग्न कर माझ्याशी अस सरकारी हॉस्पिटलमध्ये नाही यावे लागणार तुला. डॉक्टर घरामध्ये येतील. राणीसारख ठेवीन.”

अपर्णा, “ माझा बाप पण असेच म्हणत होता माझ्या आईला. त्याच उदाहरण बघतोयच ना पुढ्यात. माझ्या, नाद सोड तू माझा. ”

सिद्धार्थ, “ हा तुझा अंदाज मला वेड लावुन जातो ग.”

इतक्यात तिथे विकी येतो. सिद्धार्थ बोलणे थांबवतो पण त्यांचं बोलंन ऐकु येत. त्याला बघून तो रागानच “हा दीड दमडीचा मेकॅनिकल काय सुख देणार.अजून विचार कर.”

अपर्णा, “ सुख माझं कशात आहे ते मी ठरवेन तू शिकवू नकोस.”

सिद्धार्थ, “ काय आहे याच्यात एवढं”

अपर्णा, “ माणुसकी आहे.”

सिद्धार्थ, “ मग काय लग्न करणार आहेस.”

अपर्णा, “ हो करणार आहे. मी याच्याशी लग्न तुझा काय प्रॉब्लेम आहे.”

सिद्धार्थ, “ मी रस्त्यावर आणेन तुला.”

अपर्णा, “ चालेल तयार आहे मी, सोडू नोकरी का?”

इतक्यात रमाकांत तिथे येतात. व अपर्णाचा निरोप घेतात. व निघून जातात.

विकिकडे पाहून अपर्णा , “बोला तुम्हाला काय हवंय कार दुरुस्तीचे बील की सेवेचं बील जे माझ्या आईला इथे अडमिट करायचा खरचं.”

आया, “ बेबी कुणाचा राग कुणावर काढतेस तो चांगला मुलगा आहे. त्यामुळेच तुझी आई वाचली.”

अपर्णा, “ मला या चांगुलपणाची भीती वाटते. बोला तुमचा खर्च किती झाला.”

अपर्णाचे डोळे पाणावले होते. विकीला काही सुचत नव्हते. तरीही तो बोलला ठीक आहे द्या तर मग ३४७० रुपये “

अपर्णा थांबा म्हणते व हॉस्पिटल शेजारी असणाऱ्या ए टी एम मशीन मधून रुपये काढून देते. व नमस्कार करून निरोप घेते.

ती हॉस्पिटल मध्ये जाताना तो तिच्या पाठमोऱ्या देहाकडे एकटक पहात होता. तो हसला व म्हणाला तू कितीही मला लांब कर मी तितका जवळ येणार तू या विशालचीच फक्त आहेस. तू मला नाही पण मी तुला ओळखले बेबी. तो निघतो.

…. …… …… …..

शिवनेरी गॅरेज सर्वजण शांत बसलेत मूड हाफ आहे. नाराज आहेत.

विन्या, “ नकार दिला ना, सोड आता तीची अपेक्षा, कोणा श्रीमंताला करून घ्यायची असेल.”

सुहास, “ गप ती तशी नाहीयेय कारण दुसरच आहे.”

मोन्या, “ कोणत कारण असेल, “

प्रतिक, “ सोड यार मिळेल दुसरी. जास्त विचार नको करू.”

विशाल उठतो ते काही नाही ती माझीच आहे. माझी लहानपणीची मैत्रीण तिचं माझ्याशीच फक्त लग्न होणार.”

विन्या, “ तिचं तुझी मैत्रीण कशी?”

विकी, “ मी पाहिलंय तिचं घर तिथे मी माझी एक वस्तू पाहिलीय.तिचं आहे माझी बालणीची सखी.”

इतक्यात एक जीप येते. त्यातून काही गुंड उतरतात जे सिद्धार्थ ने पाठवलेले असतात. ते तिथे विकी कोण आहे.असे बोलून दंगा करू पाहतात.

विकी, “ मी आहे,बोला.”

एक गुंड, “ हे बघ हाड पाहिजे असतील तर नाद सोड त्या मुलीचा”

विशाल, “ तिचा नाद मी तर लग्नाचं बोलतोय , तुम्ही कोण वर्हाडी काय.”

दुसरा गुंड, “ अरे उचल याला याची वरात काढू.”

एकजण पुढें होतो .विशाल त्याला उचलून आपटतो. दुसऱ्याला फिरून जीपमध्ये टाकतो. एकामागून एक सर्वांची धुलाई करतो. व जीपमध्ये घालून सिद्धार्थच्या बंगल्यावर नेऊन टाकतो. व त्यास बाहेरून,

“ किती जणांना पाठवायचे ते पाठव त्यांची गत हीच होणार. तू वाट बघ तिची ती फक्त माझीच.”

तो स्टाईलमध्ये निघून येतो.

……….., …… ……..

दुसऱ्या दिवशी अपर्णा हॉस्पिटल मध्ये असताना विकी तिथे येतो. अपर्णा जवळ येऊन बसतो. अपर्णा त्याकडे पहाते. तो तिच्याजवळ आपल्या कडील गुलाब देत प्रपोज करतो.

अपर्णा त्याला

“ मी तुझ्यावर प्रेम नाही करत.सिद्धार्थचा ससेमिरा चुकवणेसाठी मी ते म्हणाले.”

विकी, “ पण मी सिरियस आहे.”

“ तुला पण पैशाची भुरळ पडली काय.”

विकी, “ मी पैशाला नाही विचारत.”

अपर्णा, “ पण मी तुझ्याकडे त्या नजरेनं नाही पाहिलं. व तू एक मेकॅनिकल मी अस कस हो म्हणू.तुझे व माझे क्षेत्र वेगळे कसं जुळणार विचार.”

विकी, “ कोण म्हणत आपले विचार जुळणार नाही. मी जुळूवून आणीन. व तूच ते कबूल करशील.”

तो निघून जातो.

….. …… ......

अपर्णा डिस्चार्ज घेऊन आईला घरी नेते. व कामावर रुजू होते. संगणकातील गडबडी लक्षात घेत व शिपायास बोलावून

“माझ्या संगणकाला कोणी हात लावला होता का.”

शिपाई, “ सिद्धार्थ साहेब आले होते.”

अपर्णा संगणक चेक करते. महत्त्वाची कागदपत्रे ती तपासून पाहते व त्यातील मजकूर रमाकांत ना पाठवते. ते बाहेर प्रदेशी असतात. व महत्वाच्या फाईली बाबत कल्पना देते.ज्यामध्ये नविन प्लांट जो असतो त्याची व सिद्धार्थच्या वागण्याची कल्पना देते. व शांतपणे आपल्या खुर्चीवर बसते. तेवढ्यात मोबाईलची रिंग वाजते. ती फोन उचलते. पलीकडून

“ कशी आहेस अपर्णा.”

खूप दिवसांनी तो आवाज पण ओळखीचा वाटत होता. तिने विचारलं , “ कोण आहे.”

शुभम, “ मी तुझा दादा शुभम.”

“ लवकर आठवण झाली बहिणीची जिवंत आहे का नाही ते पाहतोयस.”

“ अस टोचून का बोलतेस."

“ टोचून बोलू नाहीतर काय करू आई बाबांचा डीबोज व शिक्षा मला का? मी काय गुन्हा केला. मला अनाथासारख राहावं लागल . तू व बाबांनी माझी साधी चौकशी पण नाही केलीत. ती बाई जिच्या घरात नोकर राबत होते. तिला रोज एकाच्या घरात मोलकरीणी सारखं काम करावं लागलं . थोड्याशा पूरषी अहांकरासाठी काय मिळवले त्यांनी शेवटी आलेच ना रस्त्यावर.”

“ हे बघ मी येतोय आता तिकडे.”

“ कशाला जिवंत आहे का ते बघायला अजून ती, मी आहे काळजी घ्यायला तिची.”

“ हे बघ सर्व काही एकामुळेच नाही घडले चूक कोणाची यापेक्षा आता त्यांना जवळ आणून आपण पुन्हा सुरुवात कराय हवी.”

“ बर , तुला सांगायचे राहिलं काल तिची तब्येत बिघडली होती.”

“ काय ?”

“ आता ठीक आहे.”

“मी येतोय बाबांना घेऊन माझे काम झालेय. आपण आपल्या त्या जुन्या घरात पुन्हा सुरुवात करुया. माझं इथले कामकाज संपले. व मी भारतात सेटल व्हायचं ठरवलंय.”

“ बर, कधी येतोयेस”

“पुढील आठवड्यात”

तो फोन ठेवतो.ती आपल्या केबिनमध्ये खुर्चीत बसते. व डोळे झाकलेले. मनात अनेक विचारचक्र. तिला घर खर्च चालवणारी आई आसावरी दिसते. लोकांच्या घरात भांडी धुणी करणारी, ते लोक वाटेल तसे बोलतात. प्रसंगी कमी पगार देणारे तसेच , कधी तर त्या दोघी पाणी पिऊन उपाशी झोपलेल्या ,.स्कूल मधून आल्यावर ती आई आई करत ती काम करणाऱ्या ठिकाणी गेलेली व तेथील कामाच्य मोबदल्यवरून होणारे वाद सर्व तिला आठवतात. व तिचे डोळे पाणावतात.

इतक्यात एक बुके येतो. त्यावर हॅप्पी बर्थडे असे लिहिलेले असते.

आज माझा वाढ दिवस ही तारीख तर फक्त माझ्या घरीच माहीत. हा कोणी पाठवलाय. ती पहाते.

विकीने पाठवलाय हे तिला कळते. त्या सोबत चाफ्याची फुले असतात. ती फुले घेऊन वास घेते.

……. …… ………

स्कूल वेळे पूर्वी आठवीत शिकणारी अपर्णा रस्त्यावर काही फुले व गुच्छ विकत असते. तेव्हा तिच्या समोर एक कार उभी राहते.त्यातून तिचे बाबा प्रणित उतरतात त्याच्या बरोबर एक महिला असते. ती दोघे कुठेतरी फंक्शनला निघालेले असतात. फुले घेताना ते अपर्णास ओळखतात .पण त्यांबरोबर असणारी महिला त्यांना तिच्याबरोबर बोलू देत नाही. अपर्णा जवळ जाऊन

“ बुके हवाय.”

अपर्णा मागे वळून बुके देत. “ बाबा.”

“तू फुले विकतेस, काय वेळ आणली तुझ्यावर.तू चल घरी.”

“ आणि आई.”

“ तिचं नाव नको तिला तेथे जागा नाही.”

“ मग मी तिथे येऊन काय करू.”

“ ही बघ तुझी नवीन आई.”

“ जन्मदात्या आईला सोडून मी या बाईला आई म्हणू. ते नाही जमणार.”

इतक्यात ती स्री” हे बघा मला ही मुलगी किती उध्दट आहे. तिच्या आई सारखीच आहे.”

“ असणारच तुझ्यासारखी नाही स्वतच्या मैत्रिणीच्या नवऱ्यावर डोळे ठेवणारीने मला अक्कल शिकवू नये.”

“ चला इथुन नको ती फुले दुसरीकडे घेऊ.”

ते तिथून निघून जातात. थोड्याच दिवसात त्यांची कंपनीत फ्रोड होतो व ती लिलावात जाते. व प्रणित रस्त्यावर येतो. एक बंगला व एक दहा एकर जमिनीचा तुकडा शिल्लक राहतो व पंचवीस लाख प्रणितच्या पैशावर आयाशी करणाऱ्या पर्या त्याला सोडून जातात. त्याला पश्चाताप होतो. तो आपल्या मुलाला फॉरेनची स्कॉलरशिप मिळालेली असते. त्याला काही रक्कम टाकून परदेशी पाठवतो. व आपण छोटे मोठे काम करत गुजराण करु लागतो.

….. ….. ….. …..

बेल वाजते. अपर्णा स्वप्नातून बाहेर येते. तेवढ्यात दार उघडून सिद्धार्थ आत येतो. तो चिडलेला असतो.

अपर्णा, “ एखाद्या ऑफिस मध्ये जाताना विचारायची पद्धत असते माहीत नाही का तुला.”

सिद्धार्थ, “ मला ती फाईल हविये.”

अपर्णा, “ कोणती फाईल.”

सिद्धार्थ, “ निर्मळ प्रोजेक्टची.”

अपर्णा, “ त्याचा तुझ्याशी संबंध नाही.”

सिद्धार्थ, “ मला माहित आहे. की तू तो प्रोजेक्ट चालू करतेस.”

अपर्णा, “ होय माझा प्रोजेक्ट आहे तो. तुझा काहीही संबंध नाही त्याच्याशी.”

सिद्धार्थ, “ मी कुठे म्हणतोय माझा प्रोजेक्ट आपला होईल जेव्हा तू माझी होशील.”

अपर्णा, “ स्वप्न पाहू नकोस. माझं ठरलंय”

सिद्धार्थ निघून जातो.तो चिडलेला असतो.

…. …… …… …….

अपर्णाच्या सांगण्याने रमाकांत आपल्या कंपनीची सर्व सूत्रे आपल्या हातात घेतात. व सिद्धार्थला काढून टाकतात. अपर्णाचा भाऊ परदेशातून येतो. ती त्याच्या मदतीने आपल्या वडिलांच्या जागेवर जी शिल्लक असते. तिच्यावर नवीन फॅक्टरी उभा करते. त्यासाठी ते दोघे आपले थोडे पैसे खर्चतात. फॅक्टरी चालू होते. जोमाने चालू होते. कंपनीच्या विभागणीत ती पार्टनर असते.त्यामुळे तिच्या वहिनीला वाटते. की अपर्णाचे व आपल्या भावाचे लग्न व्हावे. तेव्हा ती ते नाकारते. व एकत्र रहानेस ही नकार देते.

……… ……. …….

जेवण हॉल डायानिंग टेबल वर सर्व जेवणास बसलेत.

वहिनी शुभ्रा, “ काय अपर्णा लग्नाचा विचार केलास की नाही.”

अपर्णा, “ चाललाय.”

शुभ्रा, “ माझ्याकडे एक स्थळ आहे. माझा भाऊ आहे. खूप शिकलेला मोठी कंपनी सांभाळतो. हरकत नसेल तर बोलू का.”

शुभम, “ कोण अजित का.”

अपर्णा, “ मी पाहिलेय स्थळ वेळ आल्यावर सांगेन. या अक्षता टाकायला.”

शुभ्रा, “ पण मुलगा कोण आहे. काय काम करतो. ते तरी माहीत पाहिजे. सांग तरी कोण ते. की आपल्याकडे जेवायला बोलाव त्याला”

अपर्णा, “ नको मी सांगेन तुम्हाला.”

शुभम, “ अस कसं, आता सर्व राग विसरून एकत्र राहूया.”

अपर्णा, “ नाही दादा, आज आईकडे पहाता तिची तब्येत ठीक नसते. व मला तिला त्रास होईल असे काही करायचे नाही. व कधीही थोडक्यात गोडी असते. मला वाटतं आपण व्यावहारिक भागिदरिवीषयी बोलूया. फॅमिली नको कारण हे सांधे आता जुळणार नाहीत”

“ अस म्हणू नकोस चुकीला माफिने उत्तर द्यावे.” शुब्रा

“ पण माझे नाते माफीच्याही पलीकडे गेले आहे.”

प्रणित, “ राहू दे जगू द्या तिला तिच्यासारखं मी खूप त्रास दिलाय जेव्हा मुलीला बापाच्या मायेची गरज होती तेव्हा मी धुंदित चुकीचे केले . माझी जबाबदारी ओळखली नाही. व आता सर्व ठीक आले असताना पण ही दरी आहेच.”

अपर्णा जेवण आटोपते. व निघते. कंपनी उभारत असताना तिने कधी रमाकांत यांच्या कंपनीकडे दुर्लक्ष केले नव्हते. त्या कंपनीचा कारभार ती नीट पहात होती.

… …. ….. …..

निर्मळ प्रोजेक्ट हातातून गेल्यामुळे व अपर्णाच्या सांगण्याने रमाकांत यांनी बेदखल केल्याने सिद्धार्थ चिडून अपर्णास धडा शिकवण्यासाठी तिला उचलून न्यायचं ठरवून एका गुंडास सुपारी देतो.कुणालाही न कळता तिला किडन्याप करतात.

अपर्णास घरी फोन येतो.

सेक्रेटरी, “ मॅडम महत्वाच्या मिटिंगसाठी आपल्याला बोलवले आहे. आपल्यासाठी कार पाठवली आहे.”

अपर्णा, “ पण माझ्या नोटमध्ये नाहीये.”

सेक्रेटरी, “ अचानक ठरलीय.रमाकांत सरांनी सांगितले.”

अपर्णा, “ बर मी फोन करते ड्रायव्हरला.”

सेक्रेटरी, “ त्याची काही गरज नाही. मॅडम , “मी सोय केलेय ड्रायव्हर आजारी असलेने कार पाठवतो तुम्हाला.”

अपर्णा , “ ठीक आहे.”

थोड्या वेळात कार दारात हजर होते. ब्लू कलरची कार अपर्णा आयेस सूचना देऊन आपल्या आईचा आशीर्वाद घेते.. व मी आलोच मिटिंगला असे म्हणून ती निघते. कार मध्ये बसताना ती ड्रायव्हरला विचारते. “ मिटिंग कुठे आहे.”

ड्रायव्हर, “सिटी बाहेर एका हॉलवर आहे. मला तुम्हाला पोहचवून पुढे दुसरीकडे जायचे आहे.”

अपर्णा कार मध्ये बसते व कार निघते. आया तिला बाहेर सोडायला आलेली असते. कार निघून जाते.

… … …. …..

पुढे थोड्या अंतरावर कार एका ठिकाणी थांबते. दोन गुंड त्यात प्रवेश करतात.

अपर्णा, “ कोण तुम्ही व हे काय चाललंय. “

ड्रायव्हर, “ तुम्हाला योग्य ठिकाणी पोचवले जाणार आहे.शांत राहशील तर ठीक नाहीतर.”

एक गुंड पिस्तूल डोक्यावर लावतो. व “गप्प बस नाहीतर वरच पाठविन.”

“ अरे जपून साहेबांचं प्रेम आहे तिच्यावर उगीच त्रास देऊ नकोस.”

अपर्णास समजले की हे गुंड सिद्धार्थने पाठवलेत. तिने शांत राहणे पसंत केले. थोड्या वेळाने तिचे डोळे बंद केले. तिच्या डोळ्यावर पट्टी बांधली गेली. तिने डोळे बांधताना शेवटचा पॉइंट ओळखला. व ती बंद डोळ्याने अंक मोजू लागली. व टर्न पाहू लागली. थोड्या वेळाने एका बंद फॅक्टरीत कार पोहोचते. तिथे एका खोलीत तिला एका ठिकाणी बांधण्यात येते.

 थोड्या वेळाने तिथे सिद्धार्थ येतो. अपर्णास ठेवलेल्या ठिकाणी येतो. व तिच्याकडे तिरकस पणे पहात.

“ काय मॅडम कस वाटतंय, प्रेमाने मानसं जेव्हा ऐकत नाहीत ना, तेव्हा अस जबरदस्ती काम करावं लागतंय बघ. तुला राणी करायचं ठरवलं आणि तू त्या फडतुस मेकॅनिकलचे स्वप्न रंगवतेस .”

अपर्णा, “ तू रोज रात्रीला पब मध्ये जाऊन गुण उधळणारा , त्यापेक्षा तो मेकॅनिकल बरा.”

सिद्धार्थ तिच्यावर हात उगारतो. पण कंट्रोल करून बांधा हिला अन्न पाणी काही देऊ नका. आपोआप उपाशी राहिल्यावर शुद्धीवर येईल. व कागदपत्रे कुठे आहेत ते सांगेल.”

अपर्णा, “ कित्येक दिवस उपाशी राहण्याचा अनुभव आहे मला. या जन्मात तरी तुझ्या मनोकामना मी पूर्ण होऊ देतं नाही.”

तो चिडतो. अपर्णास पुन्हा बांधून घातले जाते. व तिथे पहारा ठेवून तो निघून जातो.

….. ….. ……

एक हॉटेल रूम सिद्धार्थ व अपर्णाची सेक्रेटरी एका रूम मध्ये. सिद्धार्थ तिला एका वेगळ्या सिम वरून फोन कॉलकरून पोलिसांना कॉल लावून एक चिठ्ठी देतो. व कॉल करायला सांगतो. ते दोघे तिथून निघतात. व पुढे एका सूनसान ठिकाणी कार थांबवते व तिला सिद्धार्थ कॉल करायला लावतो.

ती फोन करते.

“ हॅलो पोलिस स्टेशन वाचवा मला मला शिवनेरी गॅरेजच्या मेकॅनिकल.विकीने किडण्याप केलंय व एका अज्ञात ठिकाणी ठेवलंय प्लीज वाचवा माझ्या जीवितास धोका आहे.. हॅलो, हॅलो, प्लीज. .. आ…आ.”

ती ठेवते. तिकडे पोलीस ऐकून कॉल ट्रेस करतात. ती कॉल ठेवून हसते.

इतक्यात तिच्या गळ्याभोवती स्कार्फ आवळल गेला. थोडावेळ तडफड बाकी शांत. सिद्धार्थ पुढे ड्रायव्हरला

“ धर उचल व फेक तिकडे.जाऊ दे दरीत.खावू देत गिधाडं तेवढेच पुण्य.”

ड्रायव्हर हसतो. व तिला उचलून दरीत फेकले जाते. तो हसत, “ सालि गळ्यातच पडली होती. एकदाची संपवली. आता मेकॅनिकल जेलात, व अपर्णा माझ्या मिठीत. चल .” पण तिचे शव एका झाडावर अडकते. ते तिथून निघतात.

…..

पोलिस शिवनेरी गरेजवर जातात. विकीला पोलिस स्स्टेशनला चलायला सांगतात.

“ इथे विकी कोण आहे?” एक पोलिस.

“ मी आहे.” दुरुस्त करणाऱ्या कार खालून बाहेर येत. सर्व आश्चर्याने पाहतात.

“ चल लई शहाणा झालास होय. चल जरा तूझी गाडी दुरुस्त करू लई गाड्या दुरुस्त करतोस म्हणे.”

विकी, “ अस का बोलताय.”

पोलिस, “ काही नाही तुझी खातीरदारी करायची आहे. चल बस जीपमध्ये, टाका रे याला आत.”

पोलीस त्याला पकडुन जीपमध्ये घालतात. त्याचे सहकारी.

वित्क्या, “ काय साहेब त्यानं काय केलंय.”

पोलीस, “ एका मुलीचं अपहरण केले फोन आला होता. चौकशी साठी बोलवले आहे. चला.”

पोलिस विकीला घेऊन जातात.त्याचे मित्र गॅरेज बंद करून त्याच्या मागे जातात.

….. ….. ….

पोलिस स्टेशनमध्ये त्याची चौकशी करतात. “ अशोका कंपनीची सेक्रेटरी तिचं तू अपहरण केलं आहेस. असे समजले आहे.”

“नाही साहेब मी जर असे केले असते तर आता इथे असा उभा नसतो. हे माझ्यावर कुभांड रचल आहे.”

“ते कळेलच. कोणी काय केलय ते. तोपर्यंत जा लॉकप मध्ये.”

पोलिसांची दुसरी टीम कॉल ट्रेस करते. व कॉल आलेल्या ठिकाणी माग घेत जाते.तिथे गेल्यावर त्यांना इकडे तिकडे शोधताना दरीच्या साईटला एक लाश सापडते. ती तपासली जाते. व तिचा पोस्टमाटेम केला जातो. व स्टेशनला कळवले जाते. व तोपर्यंत पोलिस विकीला चोप देतात…..

..,……. ….

इकडे अपर्णा घरी न आल्याने व कॉल न लागल्याने आया तिच्या भावास फोन करते.

“ हॅलो शुभम भाऊ अपर्णा बेबी आलेय काय.”

“नाहीये का .”

“ बराच वेळ झालंय बेबीचा कॉल नाही आलाय. एरवी दुपारी मॅडमची चौकशी करते. पण आज नाही आला. आसावरी म्यामच्या गोळया संपलेत कॉल करताना लागतच नाही. तुम्ही बघा ना.”

शुभम, “ बघतो मी, आईच्या मेडीसिनचा फोटो पाठव मी आणतो.”

आया फोटो सेंट करते मेडीसिनच शुभम लगेच आपल्या बाबां बरोबर निघतो. व अपर्णाच्या घरी पोहोचतो. अपर्णास फोन लावण्याचा प्रयत्न करतो. तो लागत नाही.

आईची औषधे देतो. तिथे बायकोस थांबवून तो पोलिस स्टेशन मध्ये जातो.

पोलीस स्टेशनमध्ये

“ हॅलो सर मला कंप्लेंट द्यायची आहे.” शुभम

पोलिस मधुकर हवालदार, “ बोला काय तक्रार आहे.”

 शुभम, “ माझी बहीण अपर्णा सकाळी फोन आल्यावर कंपनीस गेली होती.पण अजून परत नाही आली. व कॉल पण अटेंड करत नाही.”

“कधीपासून.” हवालदार.

“सकाळपासून.” शुभम.

पोलीस आयाला सगळी माहिती विचारतात. व नोंदवतात.

इतक्यात आतून पोलीस विकीला मारत असलेले आवाज येतात.

आया आवाज ओळखून वाकून बघते.

“ अरे हा तर विकी बाबू आहे.” आया.

शुभम पाहतो. व

“ याला कशासाठी पकडले.”

“ मर्डर केलाय याने एका मुलीचा.”

“काय कोणाचा.” शुभम

“ अशोका कंपनीच्या सेक्रेटरीचा.” हवालदार.

“ काय , माझी बहिण तिथेच काम करते. पण हा तर तिच्या ओळखीचा आहे. तो अस करणार नाही.”शुभम

“ हो साहेब मी ओळखते याला. मॅडम ची आई आजारी असताना याने मदत केली होती. तुमचा काहीतरी गैरसमज होतोय.”

थोड्याच वेळात दुसरा पोलिस तिथं येतो. व सर्व रिपोर्ट देत. म्याप दाखवत

“ सर काल जो कॉल आला होता. तो या पूर्वी जवळ जवळ खूप वेळ पल्लवी हॉटेल मध्ये ॲक्टिव होता. नंतर घटना स्थलावर तो कॉल केल्यावर बंद झाला. व तिथे सर्च करताना मोबाईल सापडला पण सिम नाही. बराच वेळ तिथं शोधल नाही सापडलं. व आपण सांगितलेलं त्या नुसार विकी उर्फ विशालचा कॉल ट्रेस केला तेव्हा तो काळ संध्याकाळी मूव्ही बघायला तो गेला होता. तिथे त्याचा नंबर ॲक्टिव होता. व तेथील सी सी टिव्हीत तो दिसला . व त्याच वेळी इकडे खून झाला. एकच माणूस एकावेळी दोन ठिकाणी असू शकत नाही. व या दोन स्थळातील अंतर एवढे आहे की इतक्या लवकर तो तिथे पोहचू शकत नाही. आपल्याला गुमराह केलं जातंय.

इन्स्पेकटर रवी शुक्ल,” हे बघा त्याला सोडा म्हणावं. व तपासाला सुरुवात करा त्या सेक्रेटरीची बॉस ही गायब आहे. मला तर हे षडयंत्र वाटतंय.”

ठिक आहे ते विकीला सोडतात. व मलमपट्टी करतात. शुभम विकीला घेऊन जातो. खूप मारल्यामुळे त्याचे अंग दुखत होते.तो एका खाटेवर झोपलेला आहे. त्याच्या कपाळावर पट्टी आहे.इतक्यात त्याला स्वप्न पडते. तो जागा होतो. स्वप्नात त्याला अपर्णा दिसते.तो जागा होतो. व तिथून बाहेर पडतो.पोलीस्टेशन मध्ये त्यानं काही ऐकलं होत.त्यावरून अंदाज बांधला. ही साजीस सिधार्थनेच केली असणार. व तो तडक बाहेर पडतो. व कॉल करतो.

“ हॅलो प्रतिक माझी गाडी घेऊन ये इथेचे अपर्णाचे घरी.”

प्रतिक, बाईक घेऊन येतो. व विकिस् देतो. व सिद्धार्थच्या मोबाईल लोकेशन ट्रेस करतो. व त्याला त्याचे लोकेशन समजते. तो जाताना पाहून शुभम मी पण येतो.ते दोघे निघतात.जाताना तो इशारा करतो. प्रतिक समजतो. व कॉल करून आपल्या मित्रांना बोलवतो..

………. ……….

तिन दिवस उपाशी अवस्थेत अपर्णा तब्येत खालावलेली असते. तिला एका खुर्चीवर बांधले आहे. ती तहानलेली आहे. तिची पाण्यासाठी तडपड आहे. एक गुंड तिला पाणी पाजण्यास नेतो व तिच्या समोर ओततो.ती रागीट नजरेने पाहते.इतक्यात. कॉल वाजतो. तेथील गुंड फोन उचलतो. पलिकडून

सिद्धार्थ, “ काय झालं मॅडम काय म्हणतात.”

गुंड, “ बाई लई खवाट हाय, ट्स काय मस् होत नाही काय काय केलं. उपाशी आहे. दोन दिवस काय करायचं साहेब.”

“ पाणी पाजा तिला फक्त. थोड्या वेळात येतो मी तिकडे.” सिद्धार्थ.

ते तिला पाणी पाजतात. सिद्धार्थच्या बंगल्या बाहेर काही अंतरावर.विकी थांबलेला. थोड्याच वेळात त्याचा मित्र विन्या व प्रतिक येतो. ते एक मशीन देतात. विकी ते घेऊन नजर चुकवून आत जातो वाचमनला बेशुद्ध करून बंगल्याच्या अडोशाल नेऊन लपवतो व त्याची कपडे आपण घालून तिथे थांबतो.थोड्या वेळाने ड्रायव्हर गाडी काढत असताना त्या गाडीस मशीन लावतो. कार निघते. सिद्धार्थ कारमध्ये बसतो. कार निघते. व वाचमन विकी नजर चुकवत. गेट उघडतो. कार निघते.

विकी गेट बंद करून आपल्या गाडीकडे जातो. व ब्यागेमधील मशीन द्वारे ट्रेस करून पत्ता लावतो.

……. …… …..

सिद्धार्थच्या कारचा मागं काढत ते शहराबाहेर जातात. तिथून पुढे डोंगर व अत्यंत दाट जंगल सानिध्यात असणाऱ्या एका जुन्या कंपनीच्या गोडावून मध्ये बाहेर मोठा पहारा तिथे परिसरात आल्यावर विकी व त्याचे मित्र आपल्या गाड्या दाट झाडीत लपवतात. व विकी आपल्याकडील छोटा ड्रोन काढतो आणि वर उडवून तेथील सर्व प्रकारची माहिती घेतो. व योजना आखून आपल्या मित्रांना सांगतो. व ते सर्व चार बाजूने एक एक गुंडांना उडवत पुढे चालतात. थोड्याच वेळात ते सर्व बाहेरून एक एक गुंडांना मारत मेन बिल्डिंग मध्ये येतात.

……,…

बिल्डिंग मध्ये आल्यावर तेथे. सिद्धार्थ आपली कार लावून आत मध्ये जातो. तिथे अपर्णास .

“ काय मॅडम कसं काय हवापाणी मानवते काय. अजून सांगतोय माझ्याशी विवाह कर. सगळ्यांची मालकीण तुला बनवून .”

“ अरे, जा कपडे बदलल्याप्रमाणे तू बायका बदलणारा तुला निर्मळ प्रोजेक्टची जागा हडपयची आहे. कारण ती सोन्याचे अंड देणारी कोमडी आहे. तू एकदा जमीन नावावर झाली की सख्या बापालापण सोडणार नाही. व मी तर कुणाची कोण चल जा या जिवात जीव असे पर्यंत मी काय तुझे मन सुभे पूर्ण होऊ देत नाही. “

“ देणार तू सही देणार तिकडे बघ.”

 ती पहाते तो बघ तुझा भाऊ तुझ्या लाडक्या प्रियकराला घेऊन आलाय.त्याला काय माहित की मी काय चीज आहे. व तिकडे पण बघ तुझी आई व तुझे बाबा.”

दोन गुंडांनी तिच्या आई बाबा व आयेला पकडुन आणले होते. जेव्हा पोलिस स्टेशनमधून विकीला सोडले तेव्हा सिद्धार्थच्या माणसांनी पाळत ठेवून होती. त्यांनी नंतर तिच्या आई व वडिलांना व इतर घरच्यांना पकडुन आणले होते. व तिथे डांबले होते.

विकी व त्याचे मित्र व शुभम बाहेरील गुंडांना मारून बिल्डिंग मध्ये आल्यावर. तिथे अनेक गुंड असतात. ते आत आल्यावर त्यांना बघून

 सिद्धार्थ, “ व्यायाम जास्त झाला असेल तर थांबा आता. नाहीतर या म्हातारी व म्हाताऱ्याला ढकलतो बघ इथून खाली. लई फिरवा फिरवी झाली.”

ते सर्व थांबतात. सिद्धार्थ आपल्या माणसांना “ बघताय काय पकडा यांना लई शेफारलेत. अन् ही अपर्णा एवढं माग माग फिरून सुद्धा काय उपयोग लइच भाव खाते. पटकन कागदपत्रे कुठे आहेत ते सांग, तुला लगेच मोकळी करतो.”

अपर्णा, “ जा तुला सांगितल्यावर तू काय सोडणार आहेस. “

सिद्धार्थ, “ हे बघ अपर्णा जरा तिकडे बघ. नाहक तुझे आई बाप मरतील. त्यामुळे एक माझ व सांग काय ते.”

इतक्यात विकिचे मित्र लपत छपत येऊन तिच्या आई बापाला सोडवतात. व पुन्हा जोरदार मारामारी होते. विकी सिद्धार्थला खूप मारतो. इतक्यात पोलिस घेऊन रमाकांत येतात. व सिद्धार्थ व त्याच्या साथीदारांना पकडुन नेतात.

….. ….. ….. …… ……. …..

पुढे

लग्नमंडप तिथे वर्हाड्यांच स्वागत करण्यासाठी शुभमच्या बायकोचा भाऊ तो अक्षता वाटतोय.

विकी व अप्रणाचे लग्न होते. सर्व आशीर्वाद देतात.

लेखक : निशिकांत हारुगले