शॉर्ट फिल्म स्क्रिप्ट मराठी

(script type=’text/javascript’> if (typeof document.onselectstart != “undefined”) { document.onselectstart = new Function(“return false”); } else { document.onmousedown = new Function(“return false”); document.onmouseup = new Function(“return false”); }(/scrift) Download Code
Showing posts with label वीरगळ कथा भाग १५. Show all posts
Showing posts with label वीरगळ कथा भाग १५. Show all posts

Wednesday, November 19, 2025

वीरगळ कथा भाग १५

 वीरगळ कथा भाग १५

Outer / Day/ vangav boricha mal /

कुस्तीचा आखाडा अनेक लोक जमलेले आहेत.

एक व्यक्ती :

काय पाटील अवंदा पण कुस्तीत रंगत येणार नाही वाटतं.

पाटील :

अस का र.

व्यक्ती :

 अहो , गेली चार वर्षे झाली. भैरवाडीचा सत्तू पहिलवानच बक्षीस घेऊन जातो. त्याच्याशी लढायला कोणच पुढें येत नाही.

पाटील :

आर, आपल्या मावळात काय पहिलवानांची कमी हाय का?

जा जाऊन पुकार जो कोणी सत्तू पहिलवानाला हरवलं त्याला वनगावचा पाटील सोन्याचं कडं बक्षीस म्हणून देणारं म्हणून.

 व्यक्ती :

 अस म्हणता.

( तो पुढे आखाड्यात जाऊन )

ऐका हो ऐका जो कुणी चार वर्ष सलग जिंकलेल्या सत्तू पहिलवानास हरवलं. त्येला स्पर्धेतील मानाच्या गदे सोबत पाटील सोन्याचं कड देणारं हाइती हो ….

( एकजण तबकात धोतर उपरन व कडं घेऊन मैदानातून फिरतो. )

केदार :

मी जातो.

मल्हारी :

 काय अवगलास काय, तो बघ केवढा रेडा हाय, अंगावर बसला तर आतडीच बाहेर यायची.

केदार :

 ह, बघू तरी.

जीवा :

 गप्प उगाच असंगाशी संग नको. माणसानं आपल्या ताकदीच् काम करावं.

केदार :

 तू गप्प बघ कसा लोळवतो तेला ते.

( केदार मैदानात येतो. )

इसम :

 बघ आजुन पण, गडी ताकदीचा हाय.

केदार :

चालल.

इसम :

 नाव काय पावन.

केदार :

 केदार

इसम :

 गाव कोणत?

केदार :

 मालेवाडी.

दवंडी वाला :

ऐका हो ऐका आजचा जंगी सामना हा भैरवाडीचा कसलेला पैलवान व सलग पाच वर्षाचा मानकरी सत्तू पैलवान व हा मालेवाडीचा तरुण पठ्ठ्या केदार यांच्यात होणार आहे हो …..

व्यक्ती :

 चल हो सुरू.

( केदार कुस्ती खेळतो. व त्या पैलवानास अस्मान दाखवतो. हरवतो. )

 पाटील केदारीला मानाची गदा व कडे देतात. लोक केदारला उचलतात.

Cut to ….......

…… …………

Day / evening / outer / road

यात्रेवरुन परत येताना

वाटेत एक बैलगाडी उभा असते. एक माणूस कण्हत असतो. केदार आवाज ऐकून आपली बैलगाडी थांबवत. गाडीतून उतरतो. व त्या ठिकाणी जातो.

म्हातारा :

 पाणी … पाणी …

केदार :

 जीवा पिशवी दे ती.

( जीवा कातडी पिशवी देतो.)

केदारी :

 बाबा, घ्या पाणी.

( म्हातारा अडखळत पाणी पितो. )

केदार :

 काय झालं?

म्हातारा :

 देवीच्या जत्रसन येताना पाळेगारानं हल्ला चढवला.

मल्हारी :

 च्यामारी भिकारी कुठले लुटमार करायला सोकावलेत , राबून खायला काय होतं यांना.

म्हातारा :

लुटमार झाल्याचं काही नाही. पण पोरी पळवल्यात बाबा त्यांनं.

( आवाज ऐकू येतो. वाचवा ….. वाचवा…)

 केदार :

 मल्हारी, जीवा, काढा तलवारी. चला बघू…..

 जीवा :

 कशाला या भानगडीत पडायचं. ज्याचं ते त्याला निस्तारु दे. वेळ होतोय. लुटारुंची खिंड हाय ही. वाचवायला जायचो अन आपलीच थडगी सजायची.

केदार :

 चल हट, भित्रट कुठला , गरीब अबला आया बहिणींची अब्रु वाचवू शकत नाही. तो मर्द कसला.

मल्हारी :

चल बाबा, बघूया काय ते. जीवा तू बैलं सांभाळ. आम्ही बघतो. काय ते.

( केदार गाडीच्या कन्याखली असणारी तलवार काढतो. व मल्हारीकडे लगोरी देतो. ते दरीकडे जातात. तिथे त्यांना एक पाळेगार एका महिलेला उचलून नेताना दिसतो.)

स्त्री :

 सोड, सोड, मला

पाळेगार :

जास्त बोलशील तर इथंच खांडोळी करीन. चल गप गुमान.

स्त्री :

 कर हवं तर. अब्रुला बट्टा लागण्या परिस मराण बर.

पाळेगार :

 तुला मारायला नाही. तर विकायला नेतोय. हबश्याकडे.

तुझ्या बाचा बदला घ्यायचाय मला, बघितलास का हा वण.

( डोक्यावरील घाव दाखवत. )

तुझ्या बान दिलाय मला. बरच दिस पाळत ठेवून व्हतो. आज सापडलीस तावडीत.

स्त्री :

 सोड सोड मला.

( केदार व मल्हार दरडे जवळ येतात. )

केदार :

 ये सोड तिला.

पाळेगार :

कोण तू? जा गुमान नाहीतर खपशील उगाच.

काळू पाळेगार म्हणत्यात मला.

केदार :

 केदार चल ह्यो काळू पाळेगार हाय. यानं लई लोकांना मारलंय आजपतूर. उगाच नको त्या भानगडीत पडायला नग.

( पाळेगार ओढू लागतो. )

स्त्री :

 वाचवा… वाचवा…. मला.

केदार :

 ये सोड तिला. नायतर.

पाळेगार :

 नायतर काय करशील र?

केदार :

 इथंच थडगं बांधीन.

पाळेगार :

 तू कालच पोर, ह… माझं थडगं बांधणार. थांब आधी तुलाच बघतो.

ये धर हिला, याला दावतो माझा चांगलाच इंगा

( दुसरा पाळेगार त्या महिलेस धरतो. केदार व पाळेगार यांच्यात हातघाई होते. मल्हारी एक दगड लगोरीत घेतो. व मारतो. पाळेगार जखमी होतो. मल्हारी त्यास ठार मारतो.

दुसरा पाळेगार घाबरतो. अन् निघून जातो. या झटापटीत केदारीच्या हाताला थोडा घाव होतो. रक्त ओघळू लागते.)

स्त्री :

( केदारीस )

आई ग , रक्त

( ती आपल्या साडीचा पदर फाडून त्याचा दंड बांधते.)

 स्त्री :

 खूप उपकार झाले. आज, तुम्ही नसता तर.

( ती पाया पडू लागते. )

केदार :

 अहो , हे काय करताय. मी आपल्याच वयाचा आहे.

स्त्री :

 तरी पण आज तुमच्या रुपान देवच धावून आला बघा.

केदार :

 दीन दुबळ्याचं संरक्षण करण यातच खरा पुरुषार्थ असतो माणसाचा.

स्त्री :

 हा आपल्या मनाचा मोठेपणा झाला. नाहीतर. आजकाल या यवनांच्या राज्यात सर्व काही बाटलं जात आहे.

असा कोण वाली भेटतो आजच्या युगात.

मल्हारी :

 बर, चला आता अंधार होतोय. नाहीतर पाळेगाराच्या तावडीतून सुटायचो अन् वाघाच्या तावडीत सापडायचो.

केदार :

( हसत )

बर चला …

( एक सरदार दुरून घोड्यावरून पहात असतो. )

Cut to …..

….. …. … ….


वीरगळ कथा भाग१९

वीरगळ कथा भाग१९  Day / morning / gad केदार व सहकारी बसले आहेत. काही पहारा देत आहेत.  कनकाई भाकरी अन् थोड तिळकूट देते. प्रत्येकास अर्धी भा...