क्रमशः पुढे चालू.....
Evening. ५.३०. P.m. outer inter.
आण्विका स्कूटी संयोगिताच्या दुकानाकडे वळवते. दुकानाच्या दारात जाते. तिथे पाटी लावलेली असते. त्यावर लिहिलेलं असत. अनुरूप कलेक्शन मागील बाजूस.
ती गाडी तिकडे नेते. दुकानाचे बोर्ड वाचत ती अनुरूप कलेक्शन जवळ येते. काऊंटरवर संयोगिताचा नवरा असतो. आण्विका दुकानात जाते.
आण्विका, काय दाजी कस काय चाललय?
संयोगिताचा नवरा, अरे, अण्विका बऱ्याच दिवसांनी ,
आण्विका, हो म्हटल बघू मैत्रिणीला आठवण येत नाही आमची, आपणच जाऊ मॅडम किती बिझी आहेत ते बघायला.
दाजी, काय करणार खरंच या पंधरा दिवसात अजिबात विश्रांती नीट भेटली नाही.
(आपल्या मांडीवरील बाळाला,) जा आतमध्ये सांग जा की अनु मावशी आलेय म्हणून.
आण्विका, नको, मी जाते आत. ती कामात असेल.
आण्विका आतमध्ये गेल्यावर.
तिथे दोन - चार कामगार दिसले. त्यांना संयोगिता इंस्ट्रक्शन देत होती.
आण्विका पाठीमागे उभा राहून.
मॅडम पटक्याचे व धोतराचे कापड मिळेल का?
संयोगिता, मागे वळून पाहते. तिला आश्चर्याचा धक्का बसतो.
ती आश्चर्याने, कोण आणू काय सरप्राइज मॅडम ना वेळ मिळाला म्हणायचा. कशी आहेस? अन् पटका धोतर कापड काय हे. कुणाला नेसवतेस, जिन्सचा जमाना आहे. समजल का. हल्ली म्हातारी माणसे पण जिन्स घालतात.
आण्विका, काय ग कधी गाळा बदललास. काही कळवल नाही.
संयोगिता, अग सगळ गडबडीत झालं बघ. अचानक जुन्या गाळेमालकाने भाड वाढवून मागितल. काय करणार. शेवटी हा गाळा बघितला. व ठरवून खरेदी केला. थोड लोन झालं. पण फिटेल आपोआप.
आण्विका, मस्त आहे की ही जागा. व फ्रंटला पण.
इतक्यात एक कर्मचारी बाहेरील दालनातून आत येतो.
कर्मचारी, मॅडम एक कस्टमर आलेय. ते जरा बिल कमी करून मागत आहे. तुमच्या ओळखीने आलाय म्हणत आहे.
जरा बघा चला.
संयोगिता व अण्विका बाहेर येतात. एक उंच मुलगा उभा असतो.
संयोगिता, बोला सर काय हवंय.
तो मुलगा, म्याडम मला लग्नाचा पेहरावा घ्यायचा आहे.
संयोगिता, आधी कपडे तरी बघ मग बोलू.
तो मुलगा, मॅडम मला माझा मित्र ईशान पाटील याने हा पत्ता दिला होता. लग्न असल्याने लग्नाची कपडे खरेदी करायची होती.
तो लगेच फोन लावून संयोगिताकडे देतो.
संयोगिता फोन घेते.
ईशान, हा हॅलो संयोगिता.
संयोगिता, हॅलो बोल की रे.
ईशान, तो आलेला माझा मित्र आहे. त्याला लग्नासाठी कपडे हवी आहेत. परिस्थिती बेताची आहे. जरा समजलं का?
संयोगिता, देते रे बाबा, बाकी काय चाललय तुझं, जॉबला लागलास , पार्टी कधी देणार?
ईशान, देवूया की. त्यात काय.
या इकडे सुट्टी घेऊन राधानगरीला कधीतरी.
इतक्यात अण्वीका कपडे पाहत असते. ती ईशानला थांब हं.
संयोगिता, (अण्विका) अनु तुला हवा असेल तर एखादा ड्रेस घे.
आण्विका, नको, ढीग पडलाय घरात.
संयोगिता, अग घे ग.
परत संयोगिता फोन कानाला लावते.
ईशान, कोणाशी बोलत होतीस.
संयोगिता, अरे आनुशी, म्हणजेच अण्विकेशी, ती आलेय भेटायला. म्हटल एखादा ड्रेस घे.
ईशान, काय अण्विका आहे. तिला फोन करायला सांग तिला.
संयोगिता, मी सांगू, नाही रे बाबा. मला फाडून खाईल ती.
ईशान, ए सांग की. मला बोलायचं आहे.
संयोगिता, बर सांगून बघते. पण तुला काय बोलायचं आहे तिच्याशी.
ईशान, काही नाही मेडिकलची माहिती विचारायची आहे.
संयोगिता, बर सांगते.
ईशान, त्याची कपडे तेवढी त्याच्या बजेटमध्ये बसवून दे.
संयोगिता, बर देते बाबा.
संयोगिता, फोन ठेवते.
संयोगिता, थांबा,
सुहास ए सुहास,
सुहास हा कर्मचारी येतो.
संयोगिता, हे बघ यांचं बजेट बघ व त्यानुसार यांना कपडे दाखव. व ओळखीचे आहेत. किमान रेट , लाव.
आण्विका, बर जाते मी.
संयोगिता, अग थांब, जाशील एवढ्यात. एखादा ड्रेस तरी घे.
आण्विका, नाही, नको
संयोगिता, अग पैसे नको देवुस, व थांब जरा.
संयोगिता, (नवऱ्यास) अहो जरा लस्सी तरी मागवा.
संयोगिताचा नवरा लस्सी आणायला जातो.
आण्विका, कशाला उगाच दाजीना लावून दिलेस
संयोगिता, असूदे, बर तुला सांगायचं होत. ईशान न तुला फोन करायला सांगितलाय.
आण्विका, हो काय,
संयोगिता, त्याला कसल्या तरी औषधांची माहिती हवी आहे.
आण्विका, बर.
संयोगिता, फोन नंबर देवू.
आण्विका, नको, आहे माझ्याकडे.
संयोगिता, हे बघ जून भांडण विसर, तो चांगला मुलगा आहे. व कर मदत त्याला.
आण्विका, बर करते.
इतक्यात संयोगिताचा नवरा लस्सी घेऊन येतो. ती लस्सी ती सर्व घेतात.
आण्विका, ( मनात) इथल्या इथ दे म्हणायला येत नव्हत, म्हणे फोन कर, नोकरदार झाल्यापासून लई शेफारलाय.
थोड्या गप्पा मारून ती निघते.
संयोगिता, (मनात) अशी चिडली का? अन् ईशानच काय काम आहे हिच्याकडे. व हिच्याकडे त्याचा मोबाईल कसा. काय बाई कोडंच आहे. आणि भांडू नये म्हणजे झालं. नाहीतर माझं मधी ढोलग व्हायचं. पण काही का असेना, दोघांचा जोडा शोभून दिसेल. पण ही आग व पाण्याची जोडी कशी जुळणार?
चला आपल्या कामाला लागू. ती दुकानाच्या कामात लागते.
….. ….. …..
Day afternoon वेदांगीच्या घरी inter
वेदांगीच्या घरात पाहुणे आलेत लग्न ठरवायला. सगळे जमलेत.
वेदांग काका, काय मग आमची पोर पसंत हाय ना.
नवरीचे बाबा, हो, आम्हाला पसंत आहे. पण नवरदेवाला विचारा पसंत आहे का ते.
काय रे ऋषिकेश आहे का पसंत मुलगी.
ऋषिकेश, हो.
वेदूचे बाबा, आणखी काही बोलायचे असेल तर. बाजूला जाऊन बोलू शकता.
ऋषिकेश, नको, आहे पसंत मला, फोडा सुपारी.
सुपारी फोडली जाते. मानपान आहेर देवघेव केली जाते. साखरपुडा व लग्नाची तारीख ठरते.
Cut to….
….. …… ……
