Day /. Morning / prajakta home garden / outer
कृती:
प्राजक्ता बंगल्याच्या आवारात गार्डन मधील बाकड्यावर बसली आहे. काहीशा नाराज अवस्थेत, तिची आजी तिला पाहून जवळ येते.
संवाद :
आजी :
( खोकल्याचा आवाज काढते)
खु खू….
प्राजक्ता :
( मागे वळून पाहत)
कोण ? आजी, ये बस.
आजी :
काय ग अशी गप्प का बसलीयेस?
प्राजक्ता :
काही नाही,
आजी :
हे बघ तुझा चेहरा सर्व सांगतोय की तू नाराज आहेस, अस मनात काही ठेवू नये. बोलून मोकळं व्हावं.
प्राजक्ता :
आजी मला जमेल का हे सगळ.
आजी :
का नाही,.. जमेल की , ..अस का वाटत तुला.
प्राजक्ता :
तस नाही मी एक मुलगी आहे. आजपर्यंत जास्त अस शारीरिक कष्ट मला माहितच नाहीत. गड चढणे व स्वसंरक्षण जमेल का मला?
आजी :
का नाही जमणार, या जगात कोणी आईच्या पोटातून शिकून आलेलं नाही.संस्कार जरी बाळ पोटात असताना होत असले तरी प्रत्यक्ष कृती ही बाळ पोटातून बाहेर आल्यावरच करते ना?
प्राजक्ता :
मी बऱ्याच ठिकाणी पहाते, ऐकते की स्त्रिया म्हणजे मुले जन्माला घालायचे व जेवण करायचे मशीन याच दृष्टीने पाहिलं जातं.त्यांच्याकडे.
आजी :
हे बघ तूझ हे बोलणं म्हणजे शाळा शिकून अडाणी असल्यासारखं आहे बघ.
प्राजक्ता :
असं कसं,
आजी :
अगदी तसच आहे. मला सांग छत्रपती. शिवरायांची आई जिजामाता या कोण होत्या? एक स्त्रीचं ना.
प्राजक्ता :
हो.
आजी :
त्यानी मुलांना जन्म देणं, त्यांचा सांभाळ कारण, राज्यकारभार करण हे केलंच ना. शिवराय जेव्हा आग्र्याच्या कैदेत सापडले तेव्हा आलेल्या स्वराज्यावरील संकटांवर बुध्दीच्या बळावर मात करणे हे सारं केलच ना,
प्राजक्ता :
हो.
आजी :
मग यातून सर्व काही ध्यानात येईल बघ तुझ्या, की एखादी स्त्री काय काय करू शकते. प्रसंगी सर्व सृष्टी देखील चालवू शकते.
प्राजक्ता :
पण त्या लहान असल्यापासून सर्व शिकल्या होत्या.
आजी :
तस काही नसत बाळ, माणूस हा आयुष्यभर शिकतच असतो.
तुला ही जमेल हिम्मत हारू नकोस म्हणजे झालं.
तुला अस का वाटतं?
प्राजक्ता :
मला एक्सर साईज करायची सवय नाही व काल थोड केल्यावर अंग दुखू लागलेय. व शस्त्र चालवता नाही येत .
आजी :
अग, अचानक सुरू केल्यावर थोडा त्रास होणारच, पण दोन - चार दिवस जाऊ देत तुला सवय होऊन जाईल. व शस्त्र चालवण शिकायच ना. ते टेंशन तू सोड माझ्यावर. आहे माझ्या ओळखीचा एक ट्रेनर तो शिकवेल तुला.
प्राजक्ता :
काय खरंच?
आजी :
हो अगदी खरंच.
प्राजक्ता :
माझी लाडकी आजी, आता बघच त्या गोडांबेला दाखवतेच मी माझी हिम्मत.
आजी :
अस बोलायचं नाही.त्या मुलीचं काही चुकल नाहीये. आपण आशी अढी धरू नये.
प्राजक्ता :
तुझं म्हणणं पटतंय मला ग. पण ती कायम माझ्याशी तिरकसच वागत असते. येडछाप.
आजी :
आणि परत तेच.
प्राजक्ता :
सॉरी ,पुन्हा नाही बोलणार.
Cut to …...
……… …….. ………
Sunday /night/ Inter / hostel
कृती:
हॉस्टेलचे हॉल मध्ये सिनेमा दाखवला जात आहे. मुलींची चुळबुळ चालू आहे. सिस्टिम जोडली जात आहे. मुलींचा दंगा चालू आहे.
Dialog :
एकजण :
अरे होतय की नाही, की लावता एक तास.
एवढ्याशा पिना जोडायला किती वेळ?
कमला शिरसाठ :
जोड बाबा लवकर, पोरीनी डोकं खाल्ल मघापासून,
जोडणारा :
झालं झालं.
( कृती : लाईट ऑफ केली जाते. डिम लाईट चालू करतात. स्क्रीन चालू करतात. सिनेमा चालू केला जातो, स्क्रीनवर नावे पडू लागतात. शेर शिवराज सिनेमा चालू असतो. थोडया वेळातच आरोही व तन्वी उठते. व मॅडम जवळ जाते. )
Dialog :
आरोही :
मॅडम जरा पोट बिघडलं आहे. जरा जाऊन येवू का?
मॅडम :
( हात हलवत)
जा बाई जा.
( कृती : त्या दोघी उठून जाऊ लागतात. त्यांना जाताना पाहून मुलींची कुजबुज सुरू होते. )
माधवी गडकर :
ही बया अन् कुठं निघाली म्हणायची.
श्वेता :
निघाली असेल घोरत पडायला.
रेवा :
हिच्या जीवनात रसच नाही बघ.
वेदिका :
नाही कसा, आहे की ठासून भरलेला बिभत्स रस,
चेष्मा काढ,.. अन् बघ तिचं थोबाड. म्हणजे कळेल.
अनुजा :
साधं शिवजयंतीला केवढा अकांडतांडव केला तिन, हिला काय कळणार शेर शिवराज.
( मुलींची कुजबुज ऐकूण मॅडम)
कमला शिरसाठ मॅडम:
ए.. गप्प बसा… कोण बोलतंय ते? या पोरी पिक्चर लावला तरी बोलतात. पुढे काय करतील कुणास ठाऊक?
शेजारील शिपाई :
काय करतील हो.
मॅडम :
खातील नवऱ्याचं डोकं. आणखी काय करतील.
वेदिका :
( हळू आवाजात)
ही खाते का ग हिच्या नवऱ्याचं डोकं?
रेवा :
तो आहे कुठं इथे?
श्वेता:
म्हणजे?
रेवा :
स्त्री छळाला कंटाळलेला जीव काय करील बिचारा…
वेदिका :
काय करेल?
रेवा :
पळून जाईल, हिच्या नवऱ्यासारखा आणखीन काय करेल.
अनुजा :
तुम्हाला या बाईचं वागणं खटकत नाही का ग?
श्वेता :
काय.
अनुजा:
हा गणू लई चिकटूनच असतो बाईला, सारखं उंदराच्या शेपटी सारखं माग माग. हिच्या नवऱ्यानं सुध्दा कधी ऐकलं नसेल हिचं तेवढं ऐकतो तिचं, साधा एखादा शब्द खाली पडू देत नाही बाईचा.
रेवा :
काय करेल बिचारी बकरी, काही नाही खायला मिळालं, तर बाभळीच्या शेंगा तरी खाऊन पोट भरत असेल.
( मुली हसू लागतात. मुलींची कुजबुज ऐकूण बाई )
मॅडम :
गणू जरा बॅटरी मार बघू , कोण बोलतंय ते.
श्वेता :
ए गप्प बसा ग, बाई तापलीय.
( कृती : गणू बॅटरी मारतो सर्व शांत बसतात. तो बॅटरी बंद करतो. मुली सिनेमा पाहू लागतात.
Cut to…..
……. ……. ………
Night / ledies Hostel / inter – outer
कृती :
आरोही व तन्वी हॉस्टेलचा जिना चढून जातात. त्यांच्या पावलातील श्यांडेलचा आवाज येवू लागतो त्या आपल्या रुम मध्ये जातात. लाईट चालू करतात.
संवाद :
आरोही :
ए आटप लवकर. बॅटरी काढ तुझी. मी कात्री घेते.
तन्वी :
हा.
( त्या शोधू लागतात. त्या कात्री व बॅटरी घेतात. एकमेकींकडे पहात )
आरोही :
चल तिला आलसेशियन कुत्रं काय काय करु शकत ते दाखवू.
( कृती : तोंडातील जीभ बाहेर काढतात. चालू लागतात. चार पावले चालल्यावर )
आरोही :
थांब.
तन्वी :
आता आणखी काय ?
आरोही :
दोन स्टिकर्स घेते.
तन्वी :
ती आणखीन कशाला ?
( कृती : आरोही मागे वळते. व आपल्या वहितील दोन स्टिकर्स घेते. )
आरोही :
त्यांना जाणवून द्यायचं आहे. मला की पंगा कोणाशी घेतलाय यांनी ते.
( कृती : त्या टेरेसवर जातात. तेथे अनेक मुलींचे कपडे उनात घातलेले असतात. तेथे गेल्यावर )
संवाद :
तन्वी :
माहित आहे ना… त्यांचा ड्रेस, नाहीतर दुसऱ्याच कुणाचा तरी कात्रायचा.
आरोही :
थांब ग एक मिनिट. जरा तो टॉर्च ऑन कर बघू व काल काढलेला फोटो बघ. त्यातील ड्रेस … दाखव जरा..
हा… हा बघ वेदीचि अन् तो तिकडचा स्वेतीचा.
तन्वी :
हुशार आहेस ह.. अन् हा फोटो केव्हा काढलास.
आरोही :
काल काढला… सायंकाळी, त्या दोघी फिरायला बाहेर निघाल्या होत्या तेव्हा, बर चल होऊन जाऊ दे…
( कृती : त्या दोघी ड्रेस कातरतात. त्यावर उंदराचे स्टिकर्स लावते. )
आरोही :
माझा डेमो करतात का ? आता घाला म्हणावं झ्यालरीचा ड्रेस.. अन् करा कॅब्रे डान्स अन क्याट वॉक.
मेहबूबा मेहबूबा गाण्यावर…..
( कृती : ती विचित्र ॲक्शन करते. ते पाहून तन्वी हसते.)
संवाद :
आरोही :
चल लवकर, नाहीतर त्या मांजरी येतील वासावर माग काढत….
( त्या निघत असताना )
अग , थांब त्यांचा फोटो डिलीट करते.
( कृती : आरोही फोटो फोन गॅलरीतून डिलीट करते. त्या सर्व साहित्य जागच्या जागी ठेवून परत हॉलकडे निघतात. त्या हॉलमध्ये येतात. व आपल्या जागेकडे जाऊ लागतात. त्यावेळी )
वेदिका :
आली उंदरीन उंडारून, आता बसेल मॅडमच पायात. आज्ञा धारक सेवका सारखी.
श्वेता :
उंदीर नव्हे ग पालटू टॉमी म्हण..
वेदिका :
सोड जाऊ देत… चला सिनेमा बघू…. उगाच तिचं नाव नको…
Cut to…….
……. …… ……….
