Evening outer. Day.
ईशान रपेटला जंगलात गेलेला असतो. तिथे त्याचा मोबाईल फोन पडतो.
कामावरून परत आल्यावर जीप मधून उतरताना. त्याला जाणवते की त्याचा फोन हरवला आहे.
त्यामुळे सकाळी शोधायचे तो ठरवतो. व आपल्या क्वाटर वर जातो. व झोपतो.
Day morning राधानगरी फॉरेस्ट outer
भिवा, या फॉरेस्ट ऑफिसरच काहीतरी करायलाच पाहिजे.
किशा, तर काय हा आल्याने आमचं सगळ काम ठप्प झालय.
, चला बघू सापडेलच. हातातील बिडी पायात विझवत प्रमुख बोलला.
ते घोंगडी पांघरून निघतात.
सकाळच्या वेळी मोबाईल शोधण्यासाठी ईशान छोटी टू व्हीलर घेऊन येतो. तेव्हा तो आपल्या रपेट केलेल्या वाटेवरून शोधत जात असतो. तेव्हा हे टोळके वेषांतर करून त्यावर हल्ला करते. तो त्यासंगे फाईट करतो. शेवटी त्याचा कोल्हापुरी दणका पाहून सगळे पळून जातात. तो परत येतो.
आपल्या ऑफिसवर आल्यावर
बाकीचे कर्मचारी त्याकडे पाहतात. व त्याच्या शेजारी येऊन त्याची चौकशी करू लागतात.
एक जण, काय झालं साहेब.
ईशान, काही नाही लांडग्यांनी हल्ला केला होता. तो निपटला.
तोपर्यंत दुसरा कर्मचारी, काही लागफल तर नाही ना.
ईशान, नाही, फक्त ड्रेस जरा उसवला.
Cut to….
…… …… ….
हल्ला करून पळून गेलेले
भिवा, जरा वाचलो नाहीतर त्याने सपवलच असत.
तुका, ताकदिचा गडी हाय. असा सहज नाही सापडायचा.
किशा, याच्यासाठी काहीतरी वेगळीच युक्ती करायला हवी.
भिवा, चला आता. उगीच शंका नको. तोंड धुवा ती नाल्यात.
ती सर्व आपली तोंडे नाल्यात धुतात. व निघतात.
…… …… ……. …… …… …….
Day afternoon राधानगरी मोबाईल शॉप.
ईशान मोबाईल शॉप मध्ये येतो.
कर्मचारी, बोला साहेब काय हवंय.
ईशान, मोबाईल दाखवा एखादा छान सा.
तो दाखवतो, ईशान मोबाईल खरेदी करतो. त्यानंतर तो सिमकार्ड घ्यायला जातो. व नवीन मोबाईल सिम विकत घेतो. व कंपनी कडून जुना नंबर मागून घेतो.
….. ……
Day. Inter. Outer ईशानची रूम राधानगरी व सी बी एस कोल्हापूर
कोल्हापूर बस स्थानकावर आल्यावर स्वप्नील ईशानला फोन करतो.
ईशान फोन उचलून.
हॅलो कोण,
स्वप्नील, काय राव कोल्हापूरास आल्यापासून विसरला की काय.
ईशान, अरे , स्वप्नील ना.
स्वप्नील, नाव तरी राहिलय म्हणायचं ध्यानात.
ईशान, अरे तस नाही. फोन हरवला माझा रपेटच्या वेळी, सापडलाच नाही. तेव्हा नवीन घेतला. त्यामुळे कॉन्टॅक्ट डिलीट झालेत, अनूचा फोन ही.
स्वप्नील, झालं म्हणजे कॉन्टॅक्ट नाही म्हणा. मग हा नंबर.
ईशान, अरे कंपनी कडून परत तोच नंबर मागून घेतला. अजून अपडेट करून नंबर देखील घ्यायचे आहेत.
स्वप्नील, ते ठीक आहे रे. तू लग्नाला येणार आहेस ना.
ईशान, कुणाच्या.
स्वप्नील, कुणाच्या म्हणजे वेदांगी दिदीच्या.
ईशान, हो बोलावलंय तिने. येणार आहे. बर तू कधी येतोयस.
स्वप्नील, आलोय मी कोल्हापूर मध्ये.
ईशान, कधी, कुठे आहेस.
स्वप्नील, आहे सी बी एसला.
ईशान, मग ये की राधानगरीला, उद्या जाऊ आपण दोघे.
स्वप्नील, नको, जरा जोतिबाला जाणार आहे. त्यामुळे नाही येता येणार.
ईशान, मी येईन आज रात्री कोल्हापूरला.
स्वप्नील, उद्या भेटू मग लग्नात.
ईशान, चालेल की, अरे हो जरा अनुचा फोन नंबर पाठव.
स्वप्नील, माझ्याकडे नाही रे.
ईशान, हे बघ चेष्टा करू नकोस. दे रे.
स्वप्नील, फोन नंबर सेंट करून.
स्वप्नील, पाठवलाय बघ.
ईशान फोन नंबर सेव्ह करतो.
स्वप्नील, बर चल ठेवतो बाय.
ईशान, बाय.
स्वप्नील बस पकडतो.
….. …… …… ..
Day inter अण्विकाच्या घरी
आण्विका घरी येते. ती घरात स्कूटी लावून जाते. तिथे तिला सोफासेटवर स्वप्नील बसलेला दिसतो.
त्याला पाहून,
आण्विका, काय रे, तू केव्हा आलास.
स्वप्नील, थोडा वेळ झाला.
आण्विका, कळवायच नाहीस का? मी आले असते न्यायला. मावशी, काका व रेवा कशी आहेत.
स्वप्नील, सीबी एस ला पोहोचताच बस मिळाली. त्यामुळे कळवल नाही. बाकी ठीक आहेत. तुझी आठवण काढत असतात.
आण्विका, थांब चहा टाकते.
स्वप्नील, नको ,झालंय नाष्टा पाणी. एव्हाना जेवलोय म्हणायला हरकत नाही.
अण्विकाची आई, थोडच खाल्लय ग. पोहे नुसते.
स्वप्नील, थोडेच, अग चांगल ताटभर दिले होते. तेवढे खायला लावले हिने.
आण्विकाची आई, त्यात काय वाळलास किती बघ, आणि तुझ्या सारख्या मुलानं भरपूर खायला पाहिजे.
स्वप्नील, बहिणी बहिणी सारख्याच आहात दोघी.
आण्विका, चहा करते की थोडा.
स्वप्नील, नको, मला तेवढी दादाच्या गाडीची किल्ली दे.
आण्विका, अरे, आत्ताच आलास ना आता कुठे आणखीन फिरायला जाणार.
स्वप्नील, थोड जोतिबा, पन्हाळा करून येतो.
आण्विका, अरे आता चार वाजलेत. इतक्या वेळाने कुठे जातोस.
स्वप्नील, वेळ कुठे झालाय. जातो. संध्याकाळी आठ वाजेपर्यंत येतो.
आण्विका शोकेश मध्ये ठेवलेली किल्ली काढून देते.
तो निघतो.
आई, काय ग कसा झाला साखरपुडा.
आण्विका, झाला नीट,
आई, नवरा कसा आहे?
आण्विका, आहे की छान.
आई, झालं ना नीट सगळ काही.
आण्विका, झालं की.
…… …… …….. …….. ……
नाईट अण्विकाच्या घरी रुम मध्ये. Inter
सर्वांची जेवणे झाली, अंथरूण पडली.
आण्विका ,(मनात) काय हे हा फोन का करत नसेल. की कंटाळला मला. की दुसऱ्या लफड्यात पडला.
फोन करून बघते.
ती ईशानला फोन लावते. तो उचलत नाही.
आण्विका, काय झालंय कोण जाणे. उचलत नाही.
इकडे तो फोन उचलत नाही म्हणून अण्विका खूप चिडते. व फोन अंथरुणावर आपटते. व नाराज होऊन अंथरुणावर पहुडते. त्यावेळी तो ऑफिस मीटिंग मध्ये असतो. ती एक नाईट गुप्त बैठक असते.
….. …… …… ….
Night. राधानगरी फॉरेस्ट ऑफिस. एक रुम. अनेक कोल्हापूर विभागातील ऑफिसर तिथे आलेले होते. त्यामधे चर्चा चालू होते. फोन त्यांनी सायलेंट मोडवर ठेवलेले असतात.
मुख्य अधिकारी, हल्ली प्राण्यांचे दात त्यांचे केस , हाडे यांची तस्करी तसेच जंगली आयुर्वेदिक वनस्पती यांची अवैध संपत्तीची तस्करी चाललेली आहे. ती थांबायला हवी.
दुसरा अधिकारी, काय करणार साहेब, आम्ही जीवाचे रान करून तस्कर पकडले तरी काळ्याकोटातील वकील खर्याच खोटं व खोट्याच खर करून सोडवतात. काय करणार.
तिसरा ऑफिसर, यासाठी काहीतरी खास योजना करायला हवी.
ईशान सर तुमचं मत काय?
त्यावेळी अनु फोन करते. ईशान कट करतो. व
ईशान आपल्याकडील फाईल घेऊन समोर येतो.
ईशान, सर आपण मागील जर घटना पहिल्या तर आपल्या जंगलातील वनस्पतीचा व त्यामधील प्राण्यांचा मी अत्यंत बारकाईने अभ्यास केला. तेव्हा अस लक्षात आले की या ठिकाणी जी काही शिकार होते. ती थोडीफार किळकोळ पार्टी लक्षात घेऊन जंगली रानकोंबडे यांची शिकार केली जाते.
दुसरी गोष्ट म्हणजे जंगली वनस्पती ज्यामध्ये आयुर्वेदिक घटक जास्त असणाऱ्या वनस्पती. यांची संख्या आपणास (तो नकाशात निशाण दाखवत) या भागात जास्त आढळून येतात. व त्याच प्रदेशातून चोरी होते. अन् मागील आपणास सापडलेला साठा पाहता. त्यातील माल व त्याची क्वालिटी पाहता तो शरद ऋतूत कलेक्ट केल्याचे दिसून येते. म्हणजे पावसाळा संपताच,
यावरून आपण या एरियात सूर्य प्लॅनेट लाईट व त्याअंतर्गत कॅमेरे बसवले तर अत्यंत बरे पडेल. लोकांना बाहेर दाखवायचं की ती फक्त लाईटसाठी आहे. पण प्रत्यक्ष त्या आधारे आपण अंतर्गत फोटो व शूटिंग करायचे. मग किती दिवस लपून राहतील. सदर तस्करांना मदत करणारे हे स्थानिक लोक असल्याशिवाय हे शक्य नाही. आपण या प्रदेशातील गावातून खबर काढली पाहिजे. की यांना कोण मदत करते. तसेच त्यांवर पाळत देखील ठेवली पाहिजे. पण हे एवढं सोपं काम नाही. यासाठी आपले मनुष्यबळ कमी पडते. यावर मी सांगितलेले कॅमेरे ते ही गुप्त बसवलेले बरे. त्याबाबत माहिती आपल्या रेंजर्सना देखील असता कामा नये. संपूर्णत गुप्त रित्या हे केले पाहिजे.
अशी तेथे बराच वेळ चर्चा होते. व शेवटी ठरवतात.
पहिला अधिकारी, वेल डन सर.
दुसरा अधिकारी, खरंच चांगली योजना आहे.
ते सगळे हस्तांदोलन करतात. व ही योजना गुप्त ठेवण्याचे ठरवतात.
मीटिंग संपल्यावर
एक ऑफिसर, सर उद्या सुट्टी हवी होती ना तुम्हाला.
ईशान, हो एका लग्नाला जायचं आहे.
ऑफिसर, किती दिवस लोकांच्या लग्नाला जाणार. तुमचं पण बघा आता.
ईशान, चाललय सर.
ते हसतात.
व मीटिंग संपते.
Cut. To. …..
nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com
