कळत नकळत जुळले हे बंध भाग २८

 कळत नकळत जुळले हे बंध भाग २८

Day. Morning. Outer  राधानगरी

सकाळी आपले आवरून अण्विका हॉस्पिटलला निघालेली असते. तेव्हा तिला ईशान बाईक घेऊन निघालेला दिसतो. त्याच्या बाईक वर एक मुलगी असते. आण्विका त्यांना जाताना पाहते. व चिडते.

तिच्या मनात,

काय वाटतं नसेल याला. इकडे मी याने प्रपोज करावे म्हणून झुरतेय. व हा कुशाल मुलींना गाडीवर घेऊन फिरतोय.

ती तशीच हॉस्पिटलला जाते. दुपारपर्यंत आपली ड्युटी करून विश्रांतीसाठी आपल्या विश्रांती रुमकडे निघालेली असते. इतक्यात ईशान आपली बाईक घेऊन येतो. व तडक तो गाडी पार्क करून हॉस्पिटल मध्ये येतो.

आण्विका विश्रांतीरुमकडे निघालेली असते.

तो पाठीमागुन येतो.

ईशान, नमस्कार डॉ. मॅडम.

ती मागे वळते. ईशान असतो.

आण्विका, बोला काय हवंय.

ईशान, तुझा मोकळा वेळ.

आण्विका, आता नाही, मी बिझी आहे.

ईशान, संध्याकाळी तरी, ड्युटी संपल्यावर.

आण्विका, कशाला, काय काम आहे.

ईशान, काम असल्यावरच भेटाव का?

आण्विका, तुम्ही काय हिरो, रोज एका मुलीला बाईक वरून फिरवता. लग्नात तर कित्येक ललना तुमच्या मागे लागलेल्या असतात. तुम्ही तर कृष्णाचेच अवतार. माझ्यासारख्या सामान्य डॉक्टर कडे काय काम असणार.

ईशान, मी कुठल्या मुलींना घेऊन फिरत ही नाही. अन् लग्नात नटून आलेलो. होतो ते फक्त एकाच व्यक्तीसाठी.

आण्विका, हो का?

ईशान, बर राग सोडा मॅडम , आज जाऊया का जेवायला संध्याकाळी.

आण्विका, चालेल, पण ड्युटी.

ईशान, उगाच काही सांगू नको. मी चौकशी केली आहे. संध्याकाळी तू फ्री आहेस.

आण्विका, बर, ठीक आहे जाऊया.

ईशान, किती वाजता येवू इथे.

आण्विका, इथे नको. तू रूमवर ये. हा घे पत्ता.

ईशान , संध्याकाळी ७.३० वाजता.

आण्विका, ठीक आहे.

तो निघून जातो.

आण्विका आपल्या विश्रांती कक्षात येते.

…. …… …… …….

Night. Outer. ७.३० p.m.

राधानगरी

संध्याकाळी आपली ड्युटी आवरून अण्विका आपल्या रूमवर येते. मस्त आपले आवरते. छान ड्रेस घालते. व आपला थोडा श्रृंगार करते.

ईशान ही आपले आवरून छान ड्रेस घालून त्यावर परफ्यूम मारून आपली बाईक घेऊन अण्विकाच्या रूमवर येतो. बाहेर गाडी उभा करतो.

व अण्विकेला आपल्या मोबाईल वरुन कॉल करतो.

आण्विका, फोन उचलते.

ईशान, काय आवरलं की नाही. बाहेर आलोय मी.

आण्विका, थांब आलेच.

आण्विका आपले आवरते. व बाहेर येते.

ती बाहेर निघालेली असते. आपल्या रुमला कुलूप लावून ती बाहेर येते. व ईशानच्या गाडीवर बसते.

त्यांना जाताना वाटेत. डबा देणारी आजी भेटते.

आण्विका, जरा गाडी थांबावं,

ईशान, का?

आण्विका, त्या आजीना आज डबा नको म्हणून सांगते.

ईशान, ठीक आहे.

आण्विका, हो मावशी,

आजी, बोला मॅडम, काय कुठे दौरा वाटत.

आण्विका, हो. दौराच आहे. जरा बाहेर जातेय. जेवण करूनच येईन. आज नको डबा.

आजी, बर बर.

ती निघतात.

पुढे एका ठिकाणी तो एका शांत परिसरात तिला घेऊन येतो. जिथे आजूबाजूला कोणी नाही. व छान लाईट आहे. तिथे जवळ एक मंदिर आहे. त्या बाहेर प्रांगणात एका बाजूला बसायला बाक होता. त्या बाकावर ती दोघे येवून बसतात.

गाडी थांबवून

आण्विका, गाडी का थांबवलीस

ईशान, तुझ्यासवे गप्पा मारायला.

आण्विका, हो का?

ईशान, चल त्या मंदिरात थोडा वेळ घालवू.

ते तिथे जातात . दर्शन घेतात. मंदिरा बाहेर असणाऱ्या बागेत फिरत तो

ईशान, चल तिकडे बसू.

आण्विका, हा.

ती दोघे त्या ठिकाणी बसतात.

ईशान, मनात ( कशी सुरवात करू.)

आण्विका, हा बोल.

ईशान, मंदिर मस्त आहे ना.

आण्विका, हो आहे की.

ईशान, खूप जुने आहे.

आण्विका, हा.

ईशान, खूप मोठी यात्रा भरते इथे.

आण्विका, हो काय बर.

ईशान, आ..

आण्विका, हे सांगायला इथे थांबलोय का आपण.

ईशान, नाही,मी तुझ्याशी काही तरी माझ्या मनातल बोलणार आहे.

आण्विका, बोल की.

ईशान, अनु तू इथे आलीस. साधं कळवले पण नाहीस, मी इतका वाईट आहे का?

आण्विका, नाही तू वाईट नाहीस. मीच आहे थोडी हट्टी.

ईशान, तू माझ्यावर सारखी रागवतेस का?

आण्विका, तू साधं माझा कॉल घेत नाहीस. की रिप्लाय साधा देत नाहीस.मग काय करू. असशिल कुणाच्यातरी प्रेमात पडलेला. मी कशाला उगाच तुझ्या आयुष्यात ढवळाढवळ करू.

ईशान, हे बघ माझ्या आयुष्यात अस कोण नाहीये. व लग्नाचं म्हणत असशील तर मला एक मुलगी आवडते. पण तिला मी आवडतो की नाही हे मला माहीत नाही.

आण्विका, विचारून बघ. तिला.

ईशान, ती जरा जास्तच शिकलेली आहे. व गोरी आहे मी सावळा तिला आवडेल की नाही कुणास ठावूक.

आण्विका, तुझं तूच ठरवतो आहेस. विचारून बघ तरी.

ईशान, अन् ती नाही म्हणाली तर…

आण्विका, बोलून तरी बघ…. (मनात)बोल की साधं प्रेमाचा इजहार करायला एवढा वेळ. अनु बाई लई स्लो प्रेम तुमचं.

ईशान, अस म्हणतेस.

आण्विका, हो बघ विचारून.

एका तेथील झाडाचं फुल तोडून तिच्या समोर धरून.

ईशान, बर…. अनु तू मला आवडतेस. व

आय लव यू.

आण्विका, हसते. काय रे, एवढे तीन शब्द बोलायला चार महिने घालवलेस तू.

ईशान, म्हणजे.

आण्विका, म्हणजे वाघाचे पंजे.

ईशान, म्हणजे मी तुला पसंत आहे.

आण्विका, हो. खरंच माजही तुझ्यावर प्रेम आहे.

ईशान खुश होतो. अरे म्हणजे मी उगाच घाबरून होतो. खरंच अनु आय डोन्ट बिलिव्ह धीस.

आण्विका, हो, माझं ही तुझ्यावर प्रेम आहे.

तो आनंदाने तिला मिठी मारून उचलून धरतो.

ते खूप गप्पा मारतात.

व

ईशान, (घड्याळात बघत )

चल खूप वेळ होतोय. जेवायला जाऊ.

आण्विका, अस वाटतंय की असच बोलत बसावं.

ईशान, मॅडम रात्र खूप होतेय. चला नाहीतर उपाशी झोपाव लागेल.

आण्विका, बर….

ती बाईक वर बसून निघतात.

…… ……. ……. ……

Night. ९.०० o’clock. हॉटेल राधानगरी. Inter

ते हॉटेलमध्ये जातात.

ईशान, बोल काय खाणार.

आण्विका, तूच सांग तुझ्या आवडीच.

ईशान, मेनू कार्ड पाहू लागतो.

इतक्यात वेटर येतो.

वेटर, बोला सर, काय ऑर्डर आहे.

ईशान, हे बघ नॉनव्हेज मटण करी थाळी दोन दे.

वेटर ऑर्डर घेऊन निघून जातो.

ईशान, बर आणखी काय हवय डॉ. मॅडम.

आण्विका, मॅडम कशाला म्हणतोस. अनु म्हणत जा. ते दवाखान्यात असल्यासारखं वाटत.

ईशान, बर, अनु. अनु सांग कशी आहे आमची राधानगरी.

आण्विका, मस्त आहे. एकदम थंडगार.

ईशान, हो आहेच राधानगरी कोल्हापूरच हिलस्टेशन. व शीतगृह सुद्धा.

इतक्यात जेवण येते.

जेवत.

आण्विका, शीतगृह म्हणजे.

ईशान, हे बघ कोल्हापुरात काम करून त्रासलेले लोक, जे जास्त गरम होतात. त्यांना थंड करण्यासाठी .

आण्विका, हो का, मग तू ही कोल्हापुरातीलच आहेस. माहित आहे ना.

ईशान, हो.

ईशान, तुझ माझ्यावर खरच प्रेम आहे ना.

आण्विका, हो. का.

ईशान, नाही विचारलं. सहज.

आण्विका, त्यासाठी काय परीक्षा वगैरे घेणार आहेस का.

ईशान, नाही. तुला सांगू, आज माझ्या जीवनातील अत्यंत लकी दिवस आहे.

आण्विका, हो का.

ईशान, तू माझ्या प्रेमाचा स्वीकार केलेला दिवस.

आण्विका, उगाच हरबऱ्याच्या झाडावर चढवू नकोस.

ईशान, नाही खरंच. मला तू शाळेत असल्यापासूनच आवडत होतीस.

आण्विका, हो म्हणूनच फुटबॉल मारला होतास का?

ईशान, ते चुकून झालं होत. खर सांगायचं म्हणजे तुझ्यापेक्षा मी भरपूर दुःखी होतो. त्यावेळी.त्या प्रसंगाने आपण दुरावलो.

आण्विका, हो.

त्यांच्यात खूप चर्चा चालते

तिथे काही कॉलेजच्या मुली जेवणासाठी आलेल्या असतात. ज्या कृषी विभागा तर्फे सर्वे करायला आलेल्या असतात.

त्या जेवण करून निघालेल्या असतात.

त्यातील ज्योती, एखदासा झाला बाई प्रोजेक्ट पूर्ण.

श्याल्मली, हो तर त्या फॉरेस्ट खात्यातील सरांनी मदत केली म्हणून बर.

वैशाली, अग, ते बघ, तेच सर ना.

ज्योती, अग ,हो तेच की ईशान सर.

मयुरी, अग त्यासोबत कोणतरी आहे.

श्याल्मली, अग मघाशी त्याच्याशी बोलण जास्त झालं नाही. फोटो पण घेतला नाही.

वैशाली, अग, मग बघताय काय चला.

त्या ईशान व अण्विका जवळ येतात.

ज्योती, अहो, ईशान सर तुम्ही. पुन्हा भेटून आनंद झाला.

ईशान, तुम्ही इकडे.

ज्योती, प्रोजेक्ट पूर्ण झाला म्हणून छोटीशी पार्टी करत होतो.

ईशान, हा.

वैशाली, सर तुमच्या मुळेच आमचा प्रोजेक्ट पूर्ण झाला.

श्याल्मली, तुम्ही छान औषधी दुर्मिळ वनस्पतीची माहिती आम्हाला दिली.

मयुरी, सर एक छानसा सेल्फी घेऊया.

ईशान, हा का नाही.

ईशान त्यांच्या सोबत शेल्फी घेतो.

त्या बाय करून निघतात. अनु चिडलेली असते. ती जेवण आटोपते व बाहेर येते. ईशान बिल पेड करून आपल्या गाडीजवळ येतो.

अनु रागावून आल्याचे जाणवते.

ईशान, काय झालं.

रागाने अनु

त्यांसोबत शेल्फ काढायला वेळ मिळतो, माझ्यासोबत साधा फोटो शेअर करायला वेळ नाही मिळत. साधा फोन रिसिव्ह करत नाहीस

ईशान, अग , मेसेज पाठवतो की मी.

आण्विका, हो का, काय ते मेसेज तेच तेच मेसेज वाचून विट आलाय नुसता. अभयारण्य एक सहल, या राधानगरीत एकदा, आणखी काय तर हा, हा पाहा रम्य धबधबा.

तुला दुसर काही येत नाही का? तेच तेच मेसेज .

ईशान, अग छान आहेत, म्हणून पाठवतो. जंगल प्राणी वगैरे.

आण्विका, तू अन् तुझे प्राणी ठेव बाजूला. मी कधी तुला एवढी डॉक्टर आहे म्हणून कधी टॅबलेटचे व औषधांचे फोटो पाठवले का?

एखादी मुलगी आपले मॅसेज वाचणार म्हटल तर काहीतरी अस प्रफुल्लित काहीतरी प्रेमाचं वगैरे पाठवायचे. का ते माकडांचे फोटो, गव्याचे फोटो.

ईशान, अग एवढं तापायला काय झालं.

आण्विका, तापू नाहीतर काय करू. माझ्या सोबत एक फोटो तरी आहे का. त्या कोकणात देखील तसच.

ईशान, हे बघ शांत हो. इथून पुढे फक्त तुझ्या बरोबरच फोटो घेईन म्हणजे झालं. अन् वाटलाच फोटो काढायचा तर तुला विचारल्या शिवाय काढत नाही. म्हणजे तर झालं.

आण्विका, हा असच झालं पाहिजे.

ईशान, बर, खूप वेळ होतोय. निघुया का?

आण्विका, हा चला.

ते निघतात.

त्याच वेळी घोंगडी घेऊन काही तस्कर जेवायला तिथे आलेले असतात. त्यांना ईशान अण्विका सोबत निघताना दिसतो.

त्यातील एक, हा फॉरेस्ट ऑफिसर ना.

दुसरा, हो.

पहिला, लक्ष ठेवा.

दुसरा, जी .

पहिला, चला आता,

 जेवायला. ते जातात.

….. ….. …… …..