वीरगळ भाग ८

 वीरगळ भाग ८

Inter / Day / ashvinchya ajobanche ghar / pargav

केस पुसत तानाजीराव व अश्विन हॉल मध्ये येतात.

सावित्री आई भाजी कुडत असते. त्यांना पाहून

सावित्री आई :

 सुमे ए सुमे, दुध अन नाष्टा दे ग.

सुमा :

हा देते.

सावित्री आई :

( अश्विनला )

 काय झाली का रपेट. कस वाटलं गाव. बदललेय ना.

अश्विन :

 मस्त.

( सुमा नाष्टा घेऊन येते. अश्विन दूध गडबडीने पिऊ लागतो. )

सावित्री आई :

 अरे, हळू गडबड कसली लागलीय.

( इतक्यात तात्या आजोबा येऊन बसतात. )

सुमा :

 बाईसाहेब, डाळ संपलीय.

सावित्री आई :

 अग, कालच आणली होती ना.

सुमा :

 अहो, पोळ्यांची डाळ म्हणते.

सावित्री आई :

 पोळ्यांची होय.

सुमा :

 अहो, उद्या अक्षय तृतीया ना.

 सावित्री आई :

 काय उद्या, माझ्या लक्षातच नव्हत ग.

सावित्री आई :

 अहो, उद्या नेवैद्य द्यायला हवा, काळूबाईला नवस बोलले होते. की अश्विनला बरं वाटलं की नेवैद्य देईन म्हणून.

सावित्री आई : ( सुमनला )

हे बघ उद्या लवकर ये, मी पोळ्या करते. तू बाकीचं आवर , उद्या खांद्याच्या वाडीला नैवेद्य द्यायला हवा.

अश्विन :

 खांद्याचवाडी, कुठे आली ही.

सावित्री आई :

 आहे जवळच, तू पण जा उद्या आजोबांसोबत. तुला पण माहिती पाहिजे बाबा आपल्या कुलदेवते बद्दल.

अश्विन :

कुलदेवता म्हणजे काय ग आजी?

सावित्री आई :

अरे, प्रत्येक घरातील लोकांची नितांत श्रद्धा एखाद्या देवतेवर असते. ती आपलं प्रत्येक संकटातून रक्षण करते. आपली काळूबाई ही कुलदेवता आहे. उद्या जा आजोबांसोबत, कळेल सगळ.

(भाजीचे ताट सुमनकडे देत. )

तुला पण माहिती हवी बाबा.

सावित्री आई :

अहो घेऊन जा त्याला पण सोबत.

तात्या आजोबा ( तानाजीराव ) :

( दूध घेत. )

 हा चालेल, नेईन त्याला पण.

( अश्विन हसतो. )

Cut to ….

….. …… …..

Day / outer – Inter / khandyachi vadi gramdevta mandir

मंदिर आवारात गाडी पोहोचते. अश्विन व आजोबा गाडीवरून उतरतात. देवळात जातात. अश्विन घंटा वाजवतो. नैवेद्य पुजाऱ्याकडे देतो. नैवेद्य दाखविल्यावर बाहेर आल्यावर.

आजोबा एका वाटेला जाताना

आजोबा :

 हा चल अश्विन.

अश्विन :

 नैवेद्य दाखवला ना, आता आणखीन कुठे?

आजोबा :

 चल, अजून दोन ठिकाणी दाखवायचा आहे.

( आजोबा व अश्विन रानातील मारुतीस नेवैद्य दाखवतात. व रानातील वीरगळ असणाऱ्या ठिकाणी येतात. तेथील एका वीरगळीची पूजा करून नैवेद्य दाखवतात. )

अश्विन :

 हा आणखी कोणता देव?

तात्या आजोबा :

 अरे हा देव वीरगळ आहे.

अश्विन :

 वीरगळ म्हणजे काय?

 आजोबा :

 वीर पुरुष मेल्यावर उभारलेला स्तंभ म्हणजे वीरगळ.

अश्विन :

 म्हणजे थडगेच ना.

आजोबा :

 नाही रे.

अश्विन :

 मग काय असते वीरगळ?

आजोबा :

 तिकडे बघ काय आहे?

अश्विन :

( त्या दिशेला पहात. )

 तो तर एक किल्ला आहे ना?

 आजोबा :

 हे बघ, पूर्वी या ठिकाणी आपले पूर्वज राजाची चाकरी करत असत. त्या वेळी लढाया होत असत. आपली ही जन्मभूमी वाचवताना त्यावेळी शत्रूशी लढताना मरण पावणाऱ्या शूर वीरास वीरमरण आले. तर त्याची स्मृती व बलीदान आपल्या लक्षात राहावे म्हणून एक दगडी स्तंभ उभारला जायचा. ती आहे वीरगळ. रक्षण करणारा तो देव. म्हणून आपण या वीरगळींना पुजतो. आपल्या पूर्वजांनी सुद्धा बलिदान दिलेय हा

अश्विन :

 अशा वीरगळ प्रत्येक ठिकाणी असतात का?

आजोबा :

 हो, आणखीन सांगायच म्हणजे यामधे देखील प्रकार आहेत.

 अश्विन :

 ते कोणते आजोबा?

आजोबा :

 ते तुला मी घरी गेल्यावर सांगेन.

चल, आता नमस्कार कर बघू.

( अश्विन नमस्कार करतो. व ते निघतात. त्यावेळी गीत वाजू लागते. ‘ वीरगळ, विरकल्लू नमो नम: हा नमो नम:.

 तुझं देवरूपराया नमो नम:,

रक्षण धर्म, गो स्त्री संपत्ती जीव रे,

तू देव राया रे. देवराया.

जय जय विरकल्लू नमन तुझं देवा रे .. )

Cut to ……

…… ….. ……