वीरगळ कथा भाग १५

 वीरगळ कथा भाग १५

Outer / Day/ vangav boricha mal /

कुस्तीचा आखाडा अनेक लोक जमलेले आहेत.

एक व्यक्ती :

काय पाटील अवंदा पण कुस्तीत रंगत येणार नाही वाटतं.

पाटील :

अस का र.

व्यक्ती :

 अहो , गेली चार वर्षे झाली. भैरवाडीचा सत्तू पहिलवानच बक्षीस घेऊन जातो. त्याच्याशी लढायला कोणच पुढें येत नाही.

पाटील :

आर, आपल्या मावळात काय पहिलवानांची कमी हाय का?

जा जाऊन पुकार जो कोणी सत्तू पहिलवानाला हरवलं त्याला वनगावचा पाटील सोन्याचं कडं बक्षीस म्हणून देणारं म्हणून.

 व्यक्ती :

 अस म्हणता.

( तो पुढे आखाड्यात जाऊन )

ऐका हो ऐका जो कुणी चार वर्ष सलग जिंकलेल्या सत्तू पहिलवानास हरवलं. त्येला स्पर्धेतील मानाच्या गदे सोबत पाटील सोन्याचं कड देणारं हाइती हो ….

( एकजण तबकात धोतर उपरन व कडं घेऊन मैदानातून फिरतो. )

केदार :

मी जातो.

मल्हारी :

 काय अवगलास काय, तो बघ केवढा रेडा हाय, अंगावर बसला तर आतडीच बाहेर यायची.

केदार :

 ह, बघू तरी.

जीवा :

 गप्प उगाच असंगाशी संग नको. माणसानं आपल्या ताकदीच् काम करावं.

केदार :

 तू गप्प बघ कसा लोळवतो तेला ते.

( केदार मैदानात येतो. )

इसम :

 बघ आजुन पण, गडी ताकदीचा हाय.

केदार :

चालल.

इसम :

 नाव काय पावन.

केदार :

 केदार

इसम :

 गाव कोणत?

केदार :

 मालेवाडी.

दवंडी वाला :

ऐका हो ऐका आजचा जंगी सामना हा भैरवाडीचा कसलेला पैलवान व सलग पाच वर्षाचा मानकरी सत्तू पैलवान व हा मालेवाडीचा तरुण पठ्ठ्या केदार यांच्यात होणार आहे हो …..

व्यक्ती :

 चल हो सुरू.

( केदार कुस्ती खेळतो. व त्या पैलवानास अस्मान दाखवतो. हरवतो. )

 पाटील केदारीला मानाची गदा व कडे देतात. लोक केदारला उचलतात.

Cut to ….......

…… …………

Day / evening / outer / road

यात्रेवरुन परत येताना

वाटेत एक बैलगाडी उभा असते. एक माणूस कण्हत असतो. केदार आवाज ऐकून आपली बैलगाडी थांबवत. गाडीतून उतरतो. व त्या ठिकाणी जातो.

म्हातारा :

 पाणी … पाणी …

केदार :

 जीवा पिशवी दे ती.

( जीवा कातडी पिशवी देतो.)

केदारी :

 बाबा, घ्या पाणी.

( म्हातारा अडखळत पाणी पितो. )

केदार :

 काय झालं?

म्हातारा :

 देवीच्या जत्रसन येताना पाळेगारानं हल्ला चढवला.

मल्हारी :

 च्यामारी भिकारी कुठले लुटमार करायला सोकावलेत , राबून खायला काय होतं यांना.

म्हातारा :

लुटमार झाल्याचं काही नाही. पण पोरी पळवल्यात बाबा त्यांनं.

( आवाज ऐकू येतो. वाचवा ….. वाचवा…)

 केदार :

 मल्हारी, जीवा, काढा तलवारी. चला बघू…..

 जीवा :

 कशाला या भानगडीत पडायचं. ज्याचं ते त्याला निस्तारु दे. वेळ होतोय. लुटारुंची खिंड हाय ही. वाचवायला जायचो अन आपलीच थडगी सजायची.

केदार :

 चल हट, भित्रट कुठला , गरीब अबला आया बहिणींची अब्रु वाचवू शकत नाही. तो मर्द कसला.

मल्हारी :

चल बाबा, बघूया काय ते. जीवा तू बैलं सांभाळ. आम्ही बघतो. काय ते.

( केदार गाडीच्या कन्याखली असणारी तलवार काढतो. व मल्हारीकडे लगोरी देतो. ते दरीकडे जातात. तिथे त्यांना एक पाळेगार एका महिलेला उचलून नेताना दिसतो.)

स्त्री :

 सोड, सोड, मला

पाळेगार :

जास्त बोलशील तर इथंच खांडोळी करीन. चल गप गुमान.

स्त्री :

 कर हवं तर. अब्रुला बट्टा लागण्या परिस मराण बर.

पाळेगार :

 तुला मारायला नाही. तर विकायला नेतोय. हबश्याकडे.

तुझ्या बाचा बदला घ्यायचाय मला, बघितलास का हा वण.

( डोक्यावरील घाव दाखवत. )

तुझ्या बान दिलाय मला. बरच दिस पाळत ठेवून व्हतो. आज सापडलीस तावडीत.

स्त्री :

 सोड सोड मला.

( केदार व मल्हार दरडे जवळ येतात. )

केदार :

 ये सोड तिला.

पाळेगार :

कोण तू? जा गुमान नाहीतर खपशील उगाच.

काळू पाळेगार म्हणत्यात मला.

केदार :

 केदार चल ह्यो काळू पाळेगार हाय. यानं लई लोकांना मारलंय आजपतूर. उगाच नको त्या भानगडीत पडायला नग.

( पाळेगार ओढू लागतो. )

स्त्री :

 वाचवा… वाचवा…. मला.

केदार :

 ये सोड तिला. नायतर.

पाळेगार :

 नायतर काय करशील र?

केदार :

 इथंच थडगं बांधीन.

पाळेगार :

 तू कालच पोर, ह… माझं थडगं बांधणार. थांब आधी तुलाच बघतो.

ये धर हिला, याला दावतो माझा चांगलाच इंगा

( दुसरा पाळेगार त्या महिलेस धरतो. केदार व पाळेगार यांच्यात हातघाई होते. मल्हारी एक दगड लगोरीत घेतो. व मारतो. पाळेगार जखमी होतो. मल्हारी त्यास ठार मारतो.

दुसरा पाळेगार घाबरतो. अन् निघून जातो. या झटापटीत केदारीच्या हाताला थोडा घाव होतो. रक्त ओघळू लागते.)

स्त्री :

( केदारीस )

आई ग , रक्त

( ती आपल्या साडीचा पदर फाडून त्याचा दंड बांधते.)

 स्त्री :

 खूप उपकार झाले. आज, तुम्ही नसता तर.

( ती पाया पडू लागते. )

केदार :

 अहो , हे काय करताय. मी आपल्याच वयाचा आहे.

स्त्री :

 तरी पण आज तुमच्या रुपान देवच धावून आला बघा.

केदार :

 दीन दुबळ्याचं संरक्षण करण यातच खरा पुरुषार्थ असतो माणसाचा.

स्त्री :

 हा आपल्या मनाचा मोठेपणा झाला. नाहीतर. आजकाल या यवनांच्या राज्यात सर्व काही बाटलं जात आहे.

असा कोण वाली भेटतो आजच्या युगात.

मल्हारी :

 बर, चला आता अंधार होतोय. नाहीतर पाळेगाराच्या तावडीतून सुटायचो अन् वाघाच्या तावडीत सापडायचो.

केदार :

( हसत )

बर चला …

( एक सरदार दुरून घोड्यावरून पहात असतो. )

Cut to …..

….. …. … ….