वीरगळ कथा भाग१८

 वीरगळ कथा भाग१८

Day / outer / jangal

मावळे एकत्र जमलेले आहेत. केदार त्यांना बोलत आहे.

केदार :

 सवंगड्यानो आज आपल्याला एक जोखमीचं काम दिलंय. गनिमाने तळ ठोकलाय गडाखाली. अन वर गडावर आपले बांधव अडकलेत. आन् पाण्यबिगर उपाशी मारताहेत. ते जगले तरच आपण व आपला हा मुलुख तरुण जाईल. नायतर या यवनी सत्तेला आपला घास घ्यायला. वेळ लागणार नाही. तवा ही मोहीम आपण फत्ते करायची. चला.

( ते निघतात. लपत, छपत शत्रूला चकमा देऊन रसद गुप्त मार्ग पोहोचवतात. व परत येतात. )

केदार :

 जरा गंमत करूया काय?

मल्हारी :

 कुणाची?

केदार :

 कुणाची? काय कुणाची? झोपलेल्या यवनांची.

मल्हारी :

गुमान चल उगाच वाट दाऊ नकोस गनिमाला.

केदार :

यांना आमच्या वाटा गावायला , यांची खोकड होतील. शोधून शोधून.

रंग्या अआन तो चाप व बाण.

रंग्या :

 हा घे.

केदार :

 ( बाण तेलात बुडवून आग लावतो.)

आता बघा माझा नेम

( केदार बाण सोडतो. तो थेट गनिमाच्या तळावरील दारू गोळ्यावर लागतो. मोठा भडका उडतो. गोंधळ उडतो. ते निघतात. )

Cut to …..

…… ….. ……

Day / vada / inter

वाड्यात लोकांची ये जा होत असते. ज्योत्यावर सरदार फेरी मारत असतात. केदार व त्याचे साथीदार येतात. वाकून मुजरा करतात.

केदार :

 राम राम

 राम राम, कामगिरी फत्ते झाली, गडावर रसद पोहोचती केली.

सरदार :

 वा… छानच, चांगली बातमी दिलीस.

हनमंता…

( हणमंत तबकात तलवार घेऊन येतो. ती तलवार हातात घेत.)

सरदार :

मुला, ये...इकडे…

केदार :

 कोण मी?

 सरदार :

 हा तूच. ही घे समशेर. वीराच्या हातातच शोभते. आजपासून पडवीत असलेला घोडा तुझा. आजपासून तू शिलेदार. व तुझे सहकारी सुद्धा चाकरीत दाखल करून घेत आहोत. स्वराज्यासाठी राजांना तुमच्यासारख्या वीरांचीच गरज आहे.

( केदार तलवार घेतो. व लवून मुजरा करतो.)

Cut to …...

……. ……. ……. ……..

 Day / outer / road

मोठ्याप्रमाणात सैन्याचे आगमन होते. किल्ल्याला वेढे पडू लागतात. असाच एका गडाला वेढा घातला जातो

 …. …… …..

Night / ek tal / outer

मुघल सरदार:

 ( फिरत एका शिपायाजवळ येत. )

आंखो मे तेल डालकर ध्यान रखो l गनिम खतरनाक है l

शिपाई :

 जी हुजुर.

( तो पुढे जातो. )

Cut to ….

…….. ……. …….

 काही दिवसा नंतर …

Day / morning / fort room

दळण खोलीत स्त्रिया जात्यावर बसलेल्या आहेत. अर्धी बुट्टी भरून धान्य दळण्यास आणल्यावर.

सगुणा :

 एवढंच धान्य.

शिपाई :

 काय करणार. अंबारखान्यान तळ गाठलाय. आणणार कुठून? सात महिनं झालं. वेढा हालना झालाया, काय करावं.

सगुणा :

मेल कुठंन येऊन उलतल्यात. देवाला ठाव. एक एक राकुसच हाय जणू. पाण्यातल्या जळू वाणीच चिकटून बसल्यात गडाला.

कनकाई :

या महिन्यात जर तळ हलला नाही. तर उपाशीच मरावं लागलं.

शिपाई :

 आता आई भवानीलाच काळजी.

कनकाई :

लागलं सरळ, तिनं डोळ झाकलं नाहीत, कराल कृपा.

( पूर्वेला तोंड करून हात जोडते.)

बघ बाई आता, तूच पाठीराखी.

( त्या जातं ओढू लागतात. पीठ गळू लागतं. त्या गीत गाऊ लागतात. )

“ उगव दिशेला सुरव्या देव आला, कृपा कर ग माय आंबा. लाल ग कुंकू ठेव ग भाळा, रक्षण कर माझ्या धन्याला. आहेव मरण लाभू दे आम्हा. कृपा कर तुझ्या लेकरा. सरगाची पायरी नको ग मला. रक्षण कर तू शिवबाच्या राज्या.

Cut to……

…… …… …… ……