शॉर्ट फिल्म स्क्रिप्ट मराठी

(script type=’text/javascript’> if (typeof document.onselectstart != “undefined”) { document.onselectstart = new Function(“return false”); } else { document.onmousedown = new Function(“return false”); document.onmouseup = new Function(“return false”); }(/scrift) Download Code

Saturday, November 18, 2023

कळतं नकळत जुळले हे बंध भाग ६


कळतं नकळत जुळले हे बंध भाग ६

क्रमश पुढे ..., ‌‌.

 Day. Afternoon. १.३०. कुलाबा किल्ला. Outer

आण्विका, व रेवती समुद्र किनारी येतात. भरती आलेली असते. तेथील नावेच्या मालकाशी बोलतात. व रेवती तिकीट काढून येते.

रेवती, जरा थांब. मी तिकीट काढून येते.

रेवती जाते व तिकीट घेऊन येते.

रेवती, चल,

त्या दोघी नावेत बसतात. नावेत अनेक प्रवासी बसतात. नाव निघते.

काही क्षणात नाव कुलाबा किल्याच्या दरवाजा जवळील धक्याला लागते.

त्या किल्याच्या दरवाजा जवळ येतात.

अण्विका, काय भव्य दरवाजा बांधलेला आहे नाही. एकामागून एक सुरेख गोमुख रचना दिसतेय.

रेवती, एवढे मोठे दगड कसे उचलले असतील ग.

आण्विका, अग त्यावेळच्या लोकांचं अन्न व काम ही तसच जोश पूर्ण होत.

रेवती, अन् हल्लीची माणस साधं पंचवीस किलोच टिक्क उचलताना दम भरतो यांना.

आण्विका, अग हल्ली सगळ संकरीत धान्य आलय. ते फक्त पोत भरते. ऊर्जा नाही.

रेवती, म्हणूनच अकाली मृत्यूच प्रमाण वाढलेल आहे.

त्यावेळची माणस काम पण तसीच करत असत. हे बांधकाम बघ की ,

आण्विका, हल्ली कष्ट कमी झालेत ग. लोक आळशी झालेत.

रेवती, चल जरा तटावरून फेरफटका मारू.

आण्विका, चल.

त्या धावत जातात.

आण्विका, किती मस्त वाटतंय ना.

रेवती, हो समुद्री वाऱ्याने गारवा जाणवतोय ना.

आण्विका, हो.

रेवती, चल तुला भवानी देवी व गणपती मंदिर दाखवते.

त्या पाहतात.

मंदिराच्या बाहेर आल्यावर.

आण्विका, अग, हे बघ तुळशीवृंदावन दगडच कोरून बनवलेलं मस्त आहे ना.

रेवती, हो तर कलाकुसर पाहण्यासारखी आहे. किती वर्ष झाले अजूनही सुस्थितीत आहे. व हल्लीची वृंदावन एक दोन वर्षातच मोडून पडतात.

त्या सर्व किल्ला, बुरुज, तलाव ,तोफा बघून फिरून येतात. रेवती जागोजागी एखाद्या गाईड प्रमाणे संपूर्ण माहिती सांगत असते. संपूर्ण किल्ला पाहिल्यावर त्या दोघी एका बुरुजाच्या तटबंदी वर बसल्या. समुद्राच्या लाटा येवून जवळील खडकावर तसेच किल्याच्या तटावर आदळत होत्या. किल्ल्यावरील तटावर उगवलेले गवत सुकलेले दिसत होते. अनेक पर्यटक किल्ला पाहण्यासाठी आलेले होते. ते इकडे तिकडे फिरत आहेत.

आण्विका, चल थोडावेळ तिथे बसुया.

रेवती, थांब मी काहीतरी घेऊन आले

रेवा तिथे एक फेरीवाला असतो. त्याकडून काही पदार्थ घेण्यासाठी जाते

आण्विका, निरीक्षण करत. ( मनात)

काका उगाच काळजी करतात. रेवा किती हुशार व ब्रिलियंट झालीय. इयत्ता आठवीत भरकटलेली. वेड्या प्रेमात पडलेली हीच का? घरातील सर्वांना दमावणारी हट्टी अशी ही. इतकी कशी बदलली. खरंच आश्चर्य आहे. किल्ल्याची खोलवर माहिती अत्यंत काटेकोरपणे व इतिहास तिने सांगितला. सकाळी लवकर उठून योगा प्राणायाम करते. लहान मुलांची शिबिरे घेऊन आपला पोकेटमनी व इतर खर्च चालवणारी खूप डेव्हलप झालीय.

इतक्यात रेवा काहीतरी खायला घेऊन येते.

तिला मुद्दामच

आण्विका, रेवा कशाला उगाच खर्च करतेस. डबा आणलाय ना.

रेवा, अस कस म्हणतेस. थोडाफार आपल्यावर खर्च केला तर काय बिघडलं. तू नाही का मी सुट्टीला चार वर्षामाग कोल्हापूरला आले होते तेव्हा माझ्यासाठी खूप खर्च केला होतास

आण्विका, म्हणून परत फेड करतेस काय.

रेवती, छे, त्या निमित्तानं मला ही एन्जॉय मिळतोय.

आण्विका, रेवा खरंच तुझ्यात खुपच बदल झालाय. मला एक सरप्राइजच आहे.

रेवती, तुझ्याच कडून तर शिकले मी. व माझ्यासाठी तू खरा आदर्श आहेस.

आण्विका, उगाच कौतुक नको करुस. काय ते सांग.

रेवती, तुला आठवतंय का? मी तू बारावीत असताना कोल्हापूरला आले होते.

आण्विका, हा आठवलं. तू खूप डिस्टर्ब होतीस ना तेव्हा.

रेवती, हा हो त्याच वेळी. मी तुझ्यासोबत राहिले होते. तेव्हा मी तुझं टाइमटेबल पाहिलं. व तू केव्हा उठतेस. तुझा योगा, इतर कामातील तत्परता व अभ्यासाचं नियोजन. पैशाची बचत, अन् महत्त्वाचं तुझं ते पोस्टर जे तू तुझ्या खोलीत लावलं होतस बोर्डवर एका कडेला ईकीकाई. मला त्यामुळेच खर यशाचं गमक व रहस्य समजल.

व मी ते इकडे आल्यावर फॉलो केलं.

व आज ही तुझ्यापुढे उभी आहे. आधुनिक रेवा.

आण्विका, अस हाय होय. तरीच सारखी फोन करून त्रास देतेस होय.

रेवती, हा. त्यात काय.बहिणीसाठी तेवढा तरी त्रास घ्यायचा.

आण्विका, बर वाटल बघ. काय ते आठवीत असताना तुझे नखरे आठवले. की मला अजूनही हसू येत.

रेवती, खरंच ताई तुला काय मला पण हसू येतय. वेड्यासारखी वागळले होते ना.

आण्विका, मावशी व काका किती टेन्शन मध्ये आले होते. आता काय करतो तो.

रेवती, बसलाय बिन लग्नाचा.पण तुझं समुपदेशन कामी आल. फक्त थोडा खर्च करावा लागला. पण एक चांगला मित्र पण भेटला. संदेश, ज्याने मला त्याची सर्व हिस्ट्री काढून दिली. तेव्हा कटापच करून टाकला.

आण्विका, आता कोण दुसरा तर नाही ना.

रेवती, छे त्यापासून कानाला खडा. आपल्या करियर वर प्रेम करते मी.

बर ते जाऊ दे. चल थोड जेवून घेऊया.

काढ डब्बा. बघुया काय रेसिपी केली आहे ते.

आण्विका डब्बा उगडते. डब्यात चपात्या व तळलेले मासे असतात.

रेवती, वाटल होत मला सकाळी चटर चट्रर आवाज येत होता.

आण्विका, अग, पण हे केव्हा केलं मावशीनं.

रेवती, हीच खरी खासियत आहे तिची. सातवी पास असली तरी जेवण मस्त बनवते. मध्यंतरी पपांच्या ओढातानीच्या काळात आंबोळ्या, उताप्पा विकून खर्च चालवला होता. आजही कित्येक लोक म्हणतात हॉटेल काढ वो म्हणून.

आज सकाळी पहाटे बनवली असणार ही रेसिपी.

चल खा,

तिथे काही पर्यटक आलेले असतात. त्यातील एक मुलगा लहान त्यांच्याजवळ येतो. अनु तेला चपाती व मास्याचा तुकडा कुस्करून खायला देते. तो भुकेलेला असतो.

तो मुलगा आनंदाने उद्या मारत आपल्या मम्मीकडे जातो.

त्या डब्बा खातात. हात धुत असताना अचानक मेसेज येतो.

आण्विका लगबागिन मेसेज पहाटे. तो संयोगिताचा असतो.

ती तो वाचून रिप्लाय देते.

व शांत बसते.

तिला शांत बसलेली पाहून.

रेवती, सब्र रखो मेरे यार, सब्र का फल मीठा होता है.

त्या थोडावेळ तेथे बसल्या. फेसाळ लाटा आपटत खडकावर होत्या. अनेक छोट्या नौका समुद्रात फिरत होत्या. आण्विकाने आपण आणलेल्या कॅमेऱ्याने बरेच फोटो शूट केले.

तिने पुन: मोबाईल न्याहाळला.

रेवती, सकाळपासून खूप पाहिलस सोड आता.

आण्विका, तुझं म्हणणं पटतय. त्याच्या मनात माझ्याविषयी काही फिलिंगच नसाव्यात.

रेवती, अस काही नाही. पॉजीटिव्ह विचार कर.

बर मला सांग तू त्याला नंबर दिला होतास का?

आण्विका, नाही.

रेवती, मग तुझा नंबर त्याच्याकडे कसा?

आण्विका, बसमध्ये त्याचा मोबाईल सापडत नव्हता. तेव्हा मी कॉल केला. व बाकड्याखाली सापडला. त्यावेळी.

रेवती, हा, व तो त्याने सेव् केला.

म्हणजे सुरवात तिकडून झाली आहे.

आता तू काही मेसेज करू नको. बघुया तो पुन्हा करतो का ते.

आण्विका, अन् त्याने केला नाहीतर.

रेवती, तर. राम राम,.. हम हमारे रास्ते तुम तुम्हारे रास्ते.

रेवती, हे बघ, चल आता निघायला हवं. खूप वेळ झालाय.

संध्याकाळ होत आली होती. त्या तेथून निघाल्या.

व त्या आपली पार्किंग मधील स्कूटी घेऊन घरी निघाल्या.

….. …… ……. ….

Night. ६.३०. Inter. अलिबाग मावशी हाऊस

स्कूटी वरून त्या अपार्टमेंट मध्ये पोहोचल्या.

रेवतीची आई (मावशी) तांदूळ निवडत होती.

मावशी, काय मग अनु कसं वाटतंय. पाहिलास ना किल्ला.

आण्विका, हो मावशी पाहिला. मस्त वाटलं. व तुला सांगायचं तर तुझं पिल्लू आता मोठं झालंय. व आकाशात भरारी मारू लागलेय.

मावशी, तुम्ही दोघी फ्रेश व्हा मी चहा करते.

आण्विका, हो

त्या दोघी फ्रेश होतात. व चहा घेत टिव्ही पाहू लागतात.

…… …….. ….. …….

Night. ईशान. Room अलिबाग inter

आण्विकाने गुड नाईट मेसेज टाकला. व इशांनेही टाकला.

ईशान, अरे. यार हिने गुड नाईट टाकला. मला खूप बोलायचं होत.

काय करू. जरा संयमाने घेऊ. नाहीतर मॅडम चिडतील.

बर आता काय करू. ह पुस्तक वाचतो. पण मन लागत नाही.

शेवटी तो पांघरून घेतो. व झोपतो.

….. ….. ….. …..

Morning,. ६.०० o’ clock. Inter outer.

पक्षी किलबिलाट करत आहेत. उजेड अंधुक पडू लागलेला आहे. ईशान उठतो. आपली कसरत करतो. व थोडे रनिंग करून येतो. ध्यान करून मग स्नान करतो.

शेजारील क्यांटींन मध्ये जाऊन आपल्या ओळख झालेल्या मित्रासवे चहा नाष्टा करतो.

कॅन्टीन. ८.०० o’ clock. Morning. Inter.

चहा घेत.

रवींद्र, काही म्हणा राव. बॉडी मस्त रखलीय तुम्ही.

ईशान, ( चहा घेत) आपल्या खात्यात अपडेट रहावच लागत.

रवींद्र, ते खरंच आहे म्हणा. आपली ड्युटी आहेच तशी. तुम्हाला सांगायचं म्हणजे मी मुळात आळशीच होतो. पण खात्यात आल्यापासून जराही चरबी वाढली नाही. सारखं डोंगर व जंगल चालून इतका व्यायाम होतो. की दुसऱ्या व्यायामाची गरजच नाही. पण तुमच्यासारखी व्यायाम वगैरे नाही जमत आपल्याला.

ईशान, मला सवयच आहे. लहानपणापासून अपडेट राहायची.

रवींद्र, लग्न वगैरे झालंय की नाही.

ईशान, नाही अजुन, आता सेटल झालोय आता बघायचं.

रवींद्र, मग मुलगी एखादी पाहिलीय का? की काही प्रेमप्रकरण वगैरे.

ईशान, घरचे बघताहेत. चालू आहे.

रवींद्र, घरच्यांनी बघण्यापेक्षा तूच बघशील की नाहीस. का काढू एखाद स्थळ आमच्या भागातील.

ईशान, (हसतच) माझी पसंती असल्याशिवाय ते काही बोलणारच नाहीत.

सर्व जण हसतात. व

रवींद्र, चला लवकर जायला हवं नऊ वाजेपर्यंत रिपोर्टींग करायला हवं.

ती सर्व निघतात.

…… …. ….. ….. …..

ट्रेनिंग कॅम्प. Day. Inter

जंगली प्राणी व पक्षी तसेच वनस्पती विषयी पहिल्या दिवशी माहिती व बुकचे वाटप होते. तसेच पाणवठे संवर्धन करण्याविषयी मार्गदर्शन केलं जातं. तसेच जंगली उत्पादन व वन्य पशुपक्षी नियोजन समजावले जाते.

प्रत्येकाला माहितीपट असणारी एक फिल्म प्रत्येकाच्या मेमरी कार्ड द्वारे भरून दिली जाते.

संध्याकाळी सहा वाजता सुट्टी होते.

ईशान रूमवर जाऊन फ्रेश होतो. नाष्टा करून दिवसभरातील कार्यक्रम व त्यातील माहिती अभ्यासून एक रिपोर्ट तयार करतो. तसेच काही उमगणारे प्रश्न ही काढतो. ते काढत असताना.

रुमची बेल वाजते.

ईशान दरवाजा उघडतो. रवी आलेला असतो.

रवी, साहेब आठ वाजलेत चला जेवण करू. नाहीतर क्यांटिंग बंद व्हायचं व उपाशी राहायला लागायचं.

ईशान, हो, एक मिनिट. सर्व आवरून आलो.

ईशान सर्व आवरतो. व जेवणास जातो.

…… …… ……….

Night. ९ and १० ,३०.o’ clock. In room. Inter

ईशान सर्व अभ्यास करून आपली माहिती एकत्र करतो. व घडयाळाकडे पाहतो. १०.३० वाजलेले असतात.

That time

आण्विका मावशीच्या घरी. रेवतीच्या रूम मध्ये. Inter night

रेवा, सगळी माहिती कलेक्ट केलीस ना.

आण्विका, हो, व हे फोटो पण अपलोड कर.

रेवती, मस्त प्रोजेक्ट जमलाय. ब्रीलियंट आहेस यार. शेवटी डॉक्टरी दिमाग है तेरा

त्या सुद्धा १०.३० पर्यंत आपले काम पूर्ण करतात.

इकडे ईशान आपल आवरून मोबाईल पाहतो.

व्हॉट्स ॲप चे मेसेज चेक करतो.

आण्विकाचा मेसेज आलाय का?

तो पाहतो ती ऑनलाईन आहे.

एक मॅसेज मस्त निवडतो. व सेंट करतो.

आण्विका, मेसेज पहाते. व रेवतीस दाखवत.

आण्विका, काय रेवती बघ.

रेवती, आण पाहू. ती मेसेज चेक करते. व डीपी पाहते.

आण्विका, काय कसा आहे.

रेवती, खूपच छान आहे मॅडम. शेवटी तुमची चॉइस.पण मला पण बघायचे आहे. की त्याला काय आवडतं.

 थांब जरा गंमतच करते.

आण्विका, ए बाई कायतरी चुकीचं पाठवशील

रेवती, एक गुड नाईटचा मेसेज निवडते. व तो पाठवून त्यासोबत फिरायला गेलेले अण्विका व आपले फोटो पाठवते.

त्या दोघी बुरुजावर बसलेल्या. तसेच तोफेशेजारी उभा असलेल्या

ईशान त्यांनी पाठवलेला फोटो दोन मिनिटे पाहतच राहतो. व आपला जॉगिंगचा एक फोटो निवडतो. व पाठवतो.

त्यापूर्वी अलिबाग सफर का?

असे लिहून पाठवतो.

आण्विका मोबाईल रेवतीकडून काढून घेते. व पहाते.

आण्विका, हो आज गेले होते. तुझं ट्रेनिंग कसं चालू आहे.

ईशान, हो चाललय ना मस्त.

आण्विका, जोगिंगला गेला होतास का?

ईशान दररोज जातो.

आण्विका, जेवण झालं तुझं?

ईशान, हो.

तुझं.

आण्विका, हो. झालं.

ईशान, मग आता काय करतेस.

आण्विका, एक प्रबंध तयार केलाय अलिबाग सफरीवर.

ईशान, डॉक्टरांना काय उपयोग त्याचा.

आण्विका, का डॉक्टर काही दुसर करू शकत नाहीत.

ईशान, काय पेशंटना वाचून दाखवणार.

आण्विका, हो, शेवटी पेशंट ना फ्रेश करण डॉक्टरचंच काम असतं.

रेवती बाजूला बसून त्यांचे चॅटिंग पाहत होती. ती

आण्विका, आता काय आमची कंपनी जुनी झाली बुवा.

आण्विक, गप्प ग, काहीतरी बोलू नको.

रेवती, ये बाई लई हवेत उडू नकोस. विचार करून पाय ठेव.

आण्विका, बर बाई.

इतक्यात मेसेज येतो

ईशान, बरोबर आहे, झालं का अलिबाग दर्शन.

आण्विका, अजून आहे भरपूर. आता कुठे कोपराच पाहिलाय नुसता.

ईशान, म्हणजे फिरलाच नाही.

आण्विका, नाही, कुलाबा किल्ला पाहिलाय नुसता.

ईशान, मज्जा आहे बुवा तुमची.

आण्विका, तुझी नाही का? तू ही आला असशिल बीचवर फिरून.

ईशान, नाही जायला. परवा सुट्टी आहे. तेव्हा बघू.

आण्विका, अच्छा.

ईशान पण प्रॉब्लेम आहे. गाडी पाहिजे.

आण्विका, घ्यायची एखादी भाड्याने. मिळेल की अलिबागमध्ये.

मी आमच्या पाहुण्यांच्या ओळखीने बघू का?

ईशान, चालेल की.

आण्विका, सरकारी ट्रेनिंग त्यात एक दिवस सुट्टी बर आहे तुमचं.

ईशान, मॅडम सूट्टी आहे कारण उद्या सकाळी सात पासून रात्री आठपर्यंत ट्रेनिंग आहे.

समजल का? विश्रांतीसाठी सुट्टी आहे.

आण्विका, मग काय तू फिरतोयस झोपशिल डाराडूर.

ईशान, मला कितीही काम असूदे , मी सकाळी फ्रेशच असतो. सुट्टी असो वा नसो. माझा दिनक्रम ठरलेलाच असतो.

किती दिवस मुक्काम आहे.

आण्विका, फक्त पंधरा दिवस.

ईशान, मला वाटल सर्व सुट्टी इथ राहतेस की काय?

आण्विका, नाही रे, माझी इंट्नशिप आहे. राधानगरी व आजरा ही दोन ठिकाणे पाठवली आहेत.

ईशान, राधानगरी असेल, तर आपली भेट होईल की.

आण्विका, अजुन ठरलं नाही. राधानगरी की आजरा ते.

ईशान, आजरा कशाला. राधानगरी घे. जवळ आहे

आण्विका, मी म्हणते की त्यापेक्षा कोल्हापूर आपल बर. जवळ होईल.

ईशान, ए गप राधानगरी घे जा. सगळ आयुष्य कोल्हापुरात तर गेलंय. जरा सोड जागा. उगीच गुळा भोवती मुंग्या फिरतात तसे कोल्हापूरच्या भोत्यान फिरू नकोस. गोल गोल.

अन् राधानगरी उत्तम आहे. सुंदर शांत परिसर. व आरोग्यदायी वातावरण.

आण्विका, पण माझी मैत्रीण म्हणते. आजरा घे. राहायची सोय होईल.

ईशान, हे बघ त्यापेक्षा राधानगरी घे. तुझी राहायची व्यवस्था मी करतो. ओळखी आहेत माझ्या.

आण्विका, बघू ते नंतर, जाऊ दे, अजून पंधरा ते वीस दिवस आहेत अजुन.

ईशान, ठीक आहे.

आण्विका, खूप वेळ झालाय. गुड नाईट.

ईशान ,चालेल , गुड नाईट.

दोघांनी चॅटिंग बंद केले.

रेवती, काय मॅडम, कसं काय, जमल वाटत.

आण्विका, कशात काय, नाही अजुन, उगाच पतंग उडवू नकोस.

रेवती, हे बघ दीदी, तो सावळा जरी असला तरी हँडसम आहे. व चांगल्या नोकरीवर देखील. तसेच तुझ्या ओळखीचा देखील. मला त्याच्या चॅटिंग वरून वाटतेय की त्याला तुझ्यात इंटरेस्ट आहे.

आण्विका, तू काय यामधे पी एच डी केल्यासारखी बोलतेस.

रेवती, अनेक मित्र मैत्रिणींची प्रकरणे पाहिलीत मी. हा बरा वाटतो. पण.

आण्विका, पण काय आणखीन?

रेवती, त्याच्या विषयी जाणून घ्यायला हवं.

तो व्यसनी आहे का? त्याच एखाद प्रेमप्रकरण आहे का? त्याचा स्वभाव कसा आहे.

आण्विका, तो व्यसनी नक्कीच नाही. हे मी खात्रीने सांगू शकते. स्वभावाच म्हणत असशील तर मी त्याची क्लासमेट त्याविषयी मला माहिती आहे. फक्त त्याच प्रेम वगेरे काही आहे का कुणाशी ते जाणून घ्यायला हवे. आता त्यासाठी काय करायचं.

रेवती, काही नाही त्यासाठी एक शक्कल लढवायची.

आण्विका, कोणती, काय करायचं.

रेवती, आईड्या.

असे म्हणून रेवती आपला मोबाईल घेते. त्यामधे फेसबुक अकाऊंट उघडते. त्यावर वेगळी माहिती भरून एका सुंदर मुलीचा फोटो लावते.

व ईशानच्या फेस बुक आयडी वर hi पाठवते.

ईशान लगेच मोबाईल मध्ये पाहून

ही कोण आणखी. मला हाय पाठवणारी. कोण तरी असेल

असे समजून तो दुर्लक्ष करतो.

रेवती लगेच पुढे दुसरा मेसेज पाठवते.

हाय, लाईक हँडसम.

लगेच दुसरा आलेला मेसेज पाहून तो चपापतो.

तो thanks हा संदेश परत पाठवतो.

लगेच रेवती, तुम्ही मला आवडता.

हा मेसेज पाहूनन ईशानची झोपच उडाली.

तो लगेच मेसेज पाठवतो.

सॉरी मिस मला तुमची ओळख नाही. आपण कोण?

रेवती, तू मला ओळखतोयस मी कोल्हापूरातील आहे.

असे पाठवून ती ऑफलाईन होते.

तीच हे चॅटिंग पाहून

आण्विका, धन्य आहे बाई तुझी काय करशील याचा नेम नाही, बिचाऱ्याची झोप उडविलीस.

रेवती, ये वेडाबाई, ही उडणारी झोप आहे ना. ती उद्याचा अंधार की उजेड सिद्ध करेल.

उगाच गांधारी स्टाईलची पट्टी बांधून बसू नकोस. हा किती पाण्यात आहे. ते तरी बघुया.

आण्विका, बर बाई, बघुया. पण माझं मन सांगतय. तो हिराच आहे.

रेवती, ये मेंढी बाई, हुरळून लांडग्याच्या मागे जाऊ नकोस. हाकनाक शिकार होईल तुझी.

आण्विका, तो लांडगा नाही. वाघ आहे वाघ. समजल काय?

रेवती, तुझा रस्सा होईल बघ. लागली लगेच कड घ्यायला. झोप आता. गुड नाईट सांगितलस ना. बघू उद्या पुढे काय करायचं ते.

त्या दोघी झोपी जातात.

अनु कांबरुन अंगावर घेते.

Cut to …..

…… …… ……. ……. …….

Day. Afternoon. राधानगरी कोर्ट. १.०० clock outer.

घड्याळात टोल वाजतो. अनेक लोक इकडे तिकडे जात आहेत. राधानगरी कोर्टाच्या बाहेर वकील व ईशानने पकडलेले तस्कर उभे आहेत. वकील त्याकडे पाहून हसतो.

कोर्ट भरते.

आरोपीच्या पिंजऱ्यात ते तस्कर उभे आहेत.

ज्यज, आजच्या सुनावणीस सुरवात करा.

सरकारी वकील भांडारकर, मिलॉर्ड आज आपल्या पुढे आलेल्या या कथड्यात उभा असलेल्या आरोपींमध्ये आरोपी भिवाजी तसेच तुकाराम व कीशा व त्याचे सहकारी. यांच्यावर जंगली प्राण्यांची हत्या करणे, त्यांच्या अवयवांची तस्करी करणे. तसेच जंगली औषधी दुर्मिळ वनस्पतीची व नरक्याची तस्करी करणे यासारखे गंभीर आरोप करण्यात आले आहेत. फॉरेस्ट खात्यातील अधिकारी ईशान पाटील व अन्य वनरक्षक यांना यांच्या या कृत्याचा सुगावा लागला. त्यांनी तत्काळ कार्यवाही करून यांना रंगेहाथ पकडले. त्यावेळी या आरोपींना वन अधिकारी व वनरक्षक यांवर जीवघेणा हल्ला केला. त्यावेळी यांना जेरबंद करण्यात आले. व आज आपल्यासमोर सादर करण्यात येत आहे. राष्ट्रीय वन संपत्तीची अनधिकृत तस्करी करण्याच्या गुन्ह्याखाली तसेच वन्य प्राण्यांच्या शिकारी बाबत त्यांवर कार्यवाही करून योग्य ती शिक्षा करावी ही मी आपल्यासमोर मागणी करत आहे.

 मोगार्डे आरोपीचे वकील, मिलोर्ड माझ्या मित्र वकील भांडारकर यांनी अत्यंत बालिश अशी दंतकथा रंगवून युक्तीवाद चालवला आहे. माझ्या निरपराध अशिलांना विनाकारण या गंभीर आरोपाखाली गुंतवले जात आहे.

मी याबाबत सत्य कथन करू इच्छितो. त्याची आपण परवानगी द्यावी.

जज्य साहेब, परवानगी आहे.

आरोपी वकील मोगार्डेकर , तर याच काय आहे साहेब, माझे अशील भिवाजी, तुकाराम व कृष्णात व त्यांचे अन्य मित्र हे अत्यंत गरीब घरातले आहेत. त्याच्या घरात दिवसभर राबले तरच संध्याकाळी चूल पेटते. नाहीतर उपाशी झोपाव लागत. व घरातील परिस्थिती गरीब असलेने जेवणं बनवण्यासाठी सरपण लागत. मग माझ्या अशिलाने व त्याच्या मित्रांनी जळावू सरपंच काढण्यासाठी जंगलात गेले होते. त्यावेळी त्यांना पकडण्यात आले. व खोटा गुन्हा दाखल केला साहेब. तेव्हा मला अस वाटत आपल पोट भरण्यासाठी त्यांनी काही सरपण गोळा केले यामध्ये त्यांचा काय दोष. व जगण्याचा नैतिक अधिकार घटनेने सगळ्यांना दिला आहे. व त्या नुसार मला अस वाटत की त्यांना माफी मिळावी.

सरकारी वकील, ऑब्जेक्शन मीलॉर्ड

ज्यज, ऑब्जेक्शन ओवर रुल.

सरकारी वकील भांडारकर, मीलोर्ड माझ्या वकील मित्रांना दृष्टी भ्रम झालाय असे वाटते. वन खात्याने जेव्हा यांना पकडल तेव्हा त्यांच्याजवळ वनौषधी तसेच नर्क्या या बंदी असलेल्या अमली पदार्थांचा साठा सापडला. इतकेच नाही तर काही जंगली प्राण्यांची कातडी, शिंगे देखील सापडली. या वस्तू काही सरपणात येत नाहीत. याचे काही फोटो देखील आहेत. जे मी कोर्टात सादर करतोय. हे घ्या.

वकील कोर्टात पुरावे सादर करतो.

याच स्पष्टीकरण माझ्या मित्र वकिलांनी द्यावं.

मोगार्डे वकील, स्पष्टीकरण आहे. मिलोर्द माझ्या अशिलानी हा गुन्हा केला नाही हे सिद्ध करण्यासाठी मी वन अधिकारी ईशान पाटील यांना बोलावण्याची परवानगी मागतो.

सरकारी वकील, ते अधिकारी ट्रेनिंगला गेलेत. मिलॉर्डे. आता येवू शकत नाहीत.

 मोगार्डे वकील, काही हरकत नाही सर, मला त्यावेळी हजर असणारा कोणीही वन खात्यातील कर्मचारी चालेल.

अन् तसे अधिकारी आहेत इथे, मिस्टर सातपुते.

मी त्यांना विटनेस बॉक्स मध्ये बोलवू इश्चीतो.

त्याची तरी परवानगी मिळेल का?

ज्यज, परवानगी आहे.

नाव पुकारले जाते.

सातपुते वनरक्षक हाजिर हो.

सातपुते वनरक्षक हजर होतात.

मोगार्डे वकील, आपल पूर्ण नाव,

सातपुते कर्मचारी, मी सातपुते, गजानन सातपुते.

मोगार्डे, बर सर सांगू शकाल का, त्यादिवशी काय घडल.

सातपुते, त्या दिवशी आमच्या ईशान साहेबांना समजल होत. की काही तस्कर वन्य प्राण्यांच्या अवयवांची व वनस्पतीची तस्करी करणार आहेत. तेव्हा साहेबांनी आम्हा पाच सहा वनरक्षकांना घेऊन अचानक जंगलात धाड टाकली. तेव्हा सदर आरोपी आम्हाला तेथील जमिनीत लपवलेला साठा काढताना दिसले तेव्हा आम्ही झडप घालून त्यांना पकडले.

मोगार्डे वकील, झडप घालून पकडले अस तुम्ही म्हणता. मग मला सांगा. एवढी मोठी तस्करी करताना काहीतरी शस्त्र बाळगत असतीलच की तस्कर.

सातपुते, अर्थातच.

मोगार्डे वकील, मग मला सांगा माझ्या अशिलांकडे काही बंदूक वगैरे मिळाली का?

सातपुते, नाही, बंदूक नाही पण काही कोयते व कुराडी अन् दोर्या सापडल्या.

मोगार्डे वकील, नोट करून घ्या मीलो्र्डे.

मोगार्डे वकील, बर, कोयते, कुराडी सोडुन आणखी काय सापडलं.

सातपुते कर्मचारी, नाही, काही नाही.

मोगार्डे वकील, मीलॉर्डे यावर काही बोलायचे आहे. आताच वनरक्षक यांनी सांगितल्या प्रमाणे माझ्या अशीलांकडे कोयता, कुराडी ही आयुधे सापडली. कसं आहे. माझे अशिल त्यावेळी लाकडे गोळा करण्यासाठी जंगलात गेले होते. त्यावेळी त्यांना अचानक तिथे पूर्वी कुणीतरी लपवून ठेवलेला अनधिकृत साठा सापडला. त्यावेळी अचानक वन ऑफिसर तिथे आले. व त्यांना वाटले की हे कृत्य माझ्या अशिलानी केले आहे. पण वास्तव पाहता माझे अशिल सर्पण गोळा करायला गेले होते. त्यासाठी कोयता व कुराडी आवश्यक आहेत. पाहा तरी यांच्याकडे किती निरागस आहेत ते. व गरीब सुद्धा.

सरकारी वकील भांडारकर, निरागस व गरिबांनी मग वन खात्यातील कर्मचाऱ्यांवर हल्ला कसा केला. व यांची शरीरयष्टी पाहता कोणत्या अंगाने ही गरीब वाटतात? तुम्हीच पाहा.

मोगार्डे वकील, एखाद्याच्या शरीरावरून समजत नसते गरिबी.

सरकारी वकील, मग कशावरून समजते.

खूप वेळ वादविवाद चालतो. शेवटी ज्जज निर्णय देतात.

ज्यज, काही ठोस पुरावा आहे काय?

त्यांना प्राण्याची शिकार करताना पकडलेला. वगैरे.

सरकारी वकील, नाही.

ज्यज, तमाम सादर केलेल्या साक्षी पुरव्या नुसार आरोपी भीवाजी, तुकाराम व कृष्णात व त्यांचे अन्य सहकारी घटना स्थळी योगायोगाने आढळले. त्यांना प्रत्यक्ष वन संपत्तीतील औषधी वनस्पती गोळा करताना. व वन्य प्राण्यांची हत्या करताना पाहिलं गेलं नाही, तसेच त्यांनी वन हद्दीत सरपण गोळा करण्यासाठी ते विना परवानगी गेले. जे कायद्याने गुन्हा आहे. तरी हे कोर्ट आरोपींना दीड महिन्याची सक्त मजुरीची शिक्षा सुनावत आहे.

आरोपी जल्लोष करतात.

बाहेर जाताना, आपल्या वकिलाच्या हातात हात देवून,

भिवा, काला कोट लई कमाल केली. मस्त

वकील मोगार्डे, ते ठीक आहे. तेवढं माझ्या फीच व खर्चाच बघा.

तुकाराम, ते होईल हो.

पोलिस घेऊन जाताना वनरक्षका जवळून जाताना

भिवा, त्या तुमच्या अधिकाऱ्याला सुटून आल्यावर बघतो.

असे बोलून निघतो.

Cut to…. ……

…… ……. …… ……



क्रमशः पुढे.....

nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com

कळत नकळतच जुळले हे बंध भाग ५

कळत नकळतच जुळले हे बंध भाग ५

 Night. 11 o’clock. अलिबाग

आण्विका बेडवर झोपली आहे. ती एक सारखी कुशी बदलत आहे. तिला झोप येत नाही. तिला डोळे मिटले की सारखा ईशान दिसत आहे. कॉलेज मधील त्याच्या आठवणी आठवत आहेत. बसमध्ये बोललेल्या घटना आठवत आहेत. सध्याचा त्याचा बांधा, घोटीव शरीर. व इतर सर्व आठवत आहे.

ती मनात, काय होतय मला. झोप का येत नाही. सारखं तो का दिसतोय मला. अस काय होतंय. एक अनामिक ओढ लागल्यासारखी झालेय. काहीच कळत नाही.

पुन्हा ईशान तिला दिसतो.

आण्विका, ( मनात) किती सुंदर व निरागस आहे तो. स्पर्धा परीक्षा दिलीय. व जोबल लागला. तरी देखील त्याच्या चेहऱ्यावर गर्विष्ठपणा कुठेच दिसत नाही. मला कॉलेज मध्ये असताना फूटबॉल लागला. तेव्हा किती अगतिक झाला होता. त्यास किती गिल्टी वाटत होत . अन् मी त्याला घालून पाडून बोलत असे. तरी देखील तो क्षमा मागायचा.

आज ही बसमध्ये मी त्याच्याशी भांडले. चूक केली. गाढवासारखी वागले. एवढी डॉक्टर असूनही बुद्धी कशी काय चालली नाही.

तरी देखील त्याने मेसेज पाठवला. एखादा गर्विष्ठ असता तर ढुंकूनही पहिला नसता. एक अनामिक ओढ तिच्या मनात निर्माण झाली.

तिने मोबाईल ऑन केला व त्याची डी पी पाहू लागली.

आण्विका, (मनात) मस्त आहे. रुबाबदार. देखणा इतका आहे की कोणालाही भुरळ पडेल.

ताकद इतकी की दोन चार पहिलवान लोळवेल. अन् फुटबॉल खेळताना लक्षवेधक खेळी करणारा.

अ ..व्यसन असेल का याला.

नसेल कदाचित. मी त्याला पाहिलंय. त्याच्या ओठांवर अजिबात पांढरट डाग नव्हता. म्हणजे सिगारेट पित नसणार. पण दारू वगैरे . छ नसेल तस काही. आपण आज पाहिलय जवळून तस काही जाणवल नाही. डॉक्टरकीचा एक तरी फायदा झाला.पण याच प्रेमप्रकरण वगैरे कुणावर नसेल ना.

हा ते माहीती करून घ्यावे लागेल.

नाहीतर मी इकडे प्रेमाचे इमले बांधत बसायची. व हा लग्न करून यायचा पुढ्यात.

मगाशी तो बसमध्ये कुणाशी तरी बोलत होता. एखादी महिला असावी. कॉलेज मध्ये मुलींशी बोलण्यास दचकणारा इतका फ्री कोणाशी बोलत असेल.

ती त्याची प्रेमिका असेल तर…

आण्विकेस झोप लागेना. ती उठून बसली. एक अनामिक भीतीयुक्त लहर तिच्या मनात निर्माण झाली.

तिची हालचाल पाहून रेवती उठली.

रेवती, काय झालं दीदी.

झोप येत नाही का?

आण्विका, हो ग.

रेवती, अग, नवीन जागी अस होतच. आण्विका, थोड पाणी देतेस का?

रेवती, हा थांब,

रेवती पाणी बॉटल देते.

आण्विका, थोड पाणी पिते.

रेवती, मला पण करपे ढेकर येत आहेत. मसालेभात मला खूप आवडतो. पण अँसिडिटी लगेच होते बघ.

आण्विका, मग एक वेलदोडा खा. अन् थोडी सोलकढी घे. बर वाटेल.

रेवती, हा, हे चांगल आहे. चल तू पण आपण थोडी सोलकढी पिऊ. व थोडावेळ टेरेसवर जाऊ.मस्त फेरफटका मारू

आण्विका, अग पण बाकी घरातले झोपलेत.

रेवती, झोपू देत. तू चल.

रेवती, चल थोडावेळ वरती टेरेसवरून येवूया.

त्या दोघी उठल्या.स्वयंपाक घरात जाऊन थोडी सोलकढी त्यांनी फ्रीजमधून घेऊन प्याल्या व जिना चढून वरील टेरेस वरती आल्या.

रेवती, मस्त गार हवाय बघ.

रेवती, काय ग, लग्नाचा विचार तर करत नाहीस ना.

आण्विक, छे ग.

रेवती, मग काही प्रेमप्रकरण. तस नसेलच म्हणा.

आण्विका, तस . आ …काय सांगू.

रेवती, म्हणजे आहे. काय ग.

आण्विका, नाही ग. माझं तस काही. पण मला कसतरीच होतंय.

रेवती, अग कसतरीच होतंय म्हणजे काय नेमक होतंय.

आण्विका, बर एक.

आण्विका सर्व काही आठवणी सांगते. व ईशान बाबत बोलते.

रेवती, म्हणजे तू प्रेमात पडलीस तर

आण्विका, तसं काय सांगू शकत नाही. पण..

रेवती, तसंच आहे ते.

रेवती, बर , त्याचा फोटो वगैरे आहे का?

आण्विका, हे बघ मोबाईल मध्ये.

रेवती मोबाईल मधील फोटो डी पी पाहून.

रेवती, मस्त आहे.

आण्विका, पण मला त्याच्याबद्दल जाणून घ्यायचं आहे.

रेवती, हो ते तर आहे.

आण्विका, मग आता काय करायचे.

रेवती, अग, तू जगाला चांगल काय अन् वाईट काय हे पटवून देणारी. तुला काय यात अवघड आहे. मला कसं अल्लड वयात प्रेमप्रकरणात फसण्याआधी वाचवलस.

जीवनातील सर्व व्यवहार बुध्दीने घ्यायचे हृदयाने नाही म्हणणारी तू व स्वतः बाबत एवढी अडखळतेस तुझ्या त्यावेळी केलेल्या मार्गदर्शनामुळे मी आज एवढी टॉपर आहे. सर्व व्यवहारात.

आण्विका, अग ती गोष्ट निराळी. हा लाईफ पार्टनरचा प्रश्न आहे. व मी जगाची कोडी सोडवणारी या ईशान नावाच्या कोड्यात अडकलेय.

रेवती, म्हणून मॅडमला झोप येत नव्हती का? तस पाहता दाजी मस्त आहे.

आण्विका, गप. ग अजुन कशात काय नाही. अन् उगाच मजले रचू नकोस ह. गप्प बस तिथं

रेवती, गप्प काय गप्प. म्हणजे पंच्छी पिंजरे मे फस गया.

आण्विका, नाही अजुन.

रेवती, हे बघ काढू माहिती त्याची. आता झोपुया. चल.रात्र खूप झाली.

आण्विका, तुझ्याशी बोलल्यावर बर वाटल बघ.

रेवती, चला मग. बघू उद्या काय ते.

त्या झोपायला जातात.

…… …… ……. ……. …….


Morning. ७.३०. अलिबाग. Inter

मावशीच्या घरी. सगळे उठले आहेत. व आपापले काम करत आहेत. मावशी स्वयंपाक घरात जेवण करत आहे. काका जोगींगला गेले आहेत. स्वप्नील अजूनही झोपलेला आहे.

डायनिंग टेबलवर अनु बसलेली आहे. रेवती चहा घेऊन येते.

अनु मोबाईल पाहत आहे.

चहा ठेवत. ती चहा अनुला देत.

रेवती, काय मेसेज बघतेस. खास की सामान्य.

आण्विका, दोन्ही पण.

रेवती, दोन्ही पण नसणार खासच असणार.

इतक्यात जेवण खोलीतून मावशी,

काय बहिणींचं चाललय, खास काय ग हे.

रेवती आपली जीभ दातात चावत.

रेवती, अग खास मेजवानीच चाललय आमचं. मोबाईल मध्ये नवनवीन रेसिपी आलेल्या आहेत. त्या शिकायच्या आहेत.म्हणून अनु दीदी त्यातील सामान्य व खास रेसिपी निवडत आहे

रेवती कडे पहात

आण्विका, ये कायपण सांगू नकोस मावशीला.

रेवती, (हळू आवाजात) मग सांगू का अनु दी प्रेमात पडलीय म्हणून.

आण्विका, नको, (हळू आवाजात) खाणाखुणा करते.

रेवती, गप्प तू तिला काय कळतंय. सातवी झालीय ती.

आण्विका, पण हुशार आहे ती. व्यवहारात काकांपेक्षा तीच हुशार आहे ह.

रेवती, म्हणजे बाबा मठ्ठ आहेत अस म्हणायचेय तुला, सांगू का?

आण्विका, ए बाई मी तस कुठं म्हंटल. गप्प बस. काय कोंबड झुंजवते आहेस.

रेवती, त्यांना काय कळतंय. ते गेलेत जोगिंगला.

तू आवर आपण जाऊ नंतर अलीबाग दर्शन घ्यायला. मी फक्त एका तासात आले क्लासवरून.

अन् हो टेन्शन घेऊ नकोस. काढू कुंडल दोघी जणी मिळून.

इतक्यात मावशी बाहेर स्वयंपाक खोलीतून येत.

काय चर्चा चाललेय बहिणींची. व रेवे सातवी झाली तरी मला व्यवहार कळतो. ह. त्यावेळी आमच्या वेळी शिक्षणाची जास्त सोय नव्हती जवळपास शाळा नव्हती नाहीतर…..

रेवतीचा कान धरत.

रेवती, आई ग…. ये सोड बाई दुखतोय ग कान. रींगा ओढून काढतीस काय माझ्या.

कान सोडत.

मावशी, हे बघ ती आलेय दोन चार दिवस सुट्टीला तेव्हा तिला सर्व परिसर दाखवून घे. व तू ही शिक काहीतरी तिच्याकडून…

रेवती, ( हात जोडत) बर माझे आई, शिकतो.

रेवतीची आई आत जाते. रेवती नाष्टा करून आपली बॅग घेऊन निघते.

….. …….. ……. ……. …


Morning. ८.३० o’ clock. Inter

काका बाहेरून जॉगिंग वरून आलेत. ते अंघोळ करून आपले कपडे परिधान करून आलेत. डोक्याचे केस विचरत आहेत. अन्विका पेपर वाचत बसलेली आहे.

काका, काय अनु नाष्टा पाणी झालं का.

आण्विका, हो काका, तुम्हाला आणू.

काका, आणेल ग ती. तू बस. मला गप्पा मारायच्या आहेत.

इतक्यात मावशी चहा आणते.

मावशी, हा घ्या.

मावशी चहा देते.

मावशी, अनु तुला पण आणू का आणखी चहा.

आण्विका, नको बाई.

काका, बर घरची सगळी कशी आहेत.

आण्विका, आहेत ठीक.

काका, मामाकडे गेली होतीस का?

आण्विका, नाही जायला एक्झाम असल्याने जाता नाही आलं. आई गेली होती. आजीला जरा बरं नव्हत. मावशीची आठवण काढत होती.

काका, आम्हाला पण जाता आलं नाही. खूप कामे असल्याने सुट्टी मिळत नव्हती. या सुट्टीला नक्की जाणार आहे. तेव्हा येवू बघून.

काका, अनु तू खूप धाडशी आहेस. हुशार पण, सारासार विचार करून निवड करून शिक्षण पूर्ण केलेस. जरा तुझ्या प्रेरणेने मार्गदर्शन कर रेवती व स्वप्नीलला.

आण्विका, काका त्यांची काळजी करू नका. मी कायमच मार्गदर्शन करते. त्या दोघांनी माझ्या सल्यानेच आपलं करियर नीवडलय.

व मला पुरेपूर खात्री आहे. ती दोघेही छान यश मिळवतील.

काका, अस झाल की बरच होईल. देव पावला म्हणायचा.

 बर रेवती आली की फिरायला जा. मी माझं आवरून ड्युटीला जातो. रेवाण आधीच नियोजन केलय. तू आल्यावर काय काय करायचं ते.म्याप व टाईम टेबल पन केलेय.

एवढंच काय स्कुटीची टंकी फूल करून घेतलीय मॅडमनी.

आण्विका, मला बोलली नाही ती. मॅडम नियोजन करू लागल्या म्हणायच्या.

काका, सरप्राइज देणार आहे तुला. तू कसे दिलेस तुमच्याकडे आल्यावर तसे.

आण्विका, हो का. तरी मला मघाशी म्हणाली होती की फिरायला जाऊ म्हणून.

बघुया मॅडम काय सरप्राइज देतात त्या.

काका आपल आवरण्यास आत जातात.

Cut. To….

…… …… …. ……..

Morning. १०.०० o’ clock. Inter and outer

रेवती क्लास वरून आली. ती आपले श्यांडेल काढून श्यांडेल रॅक वर ठेवत

रेवती, अनु दीदी, ये अनु दीदी.

रेवतीचा आवाज ऐकून अनु रेवतीच्या खोलीतून वाचत्याले पुस्तक मिटवत

ओ, आले .

रेवती, ये वेडाबाई आटप लवकर आपण बाहेर जायचं आहे. मघाशी बोलले होते ना.अलिबाग दर्शन.

आण्विका, अग हो पण स्वप्नील कुठ आहे? तो येतोय ना.

रेवती, तो नाही, आपण दोघी जायचं. स्कूटी वरून , त्याचा आता क्लास आहे. तो नाही येणार आपण दोघी फक्त.

आण्विका, जायचं कुणीकडे ते तरी सांग.

रेवती, कुणीकडे म्हणजे अलिबाग दर्शन करायला.

चल ये जेव लवकर.

मावशी जेवण वाढते. त्या जेवू लागतात.

रेवती, जेव लवकर.

मावशी, काय वाघ बिघ माग लागला की काय. एका दिवसात सगळ अलिबाग दाखवणार आहेस काय.

रेवती, हो.

रेवतीला ठसका लागतो.

आई(मावशी) पाणी देते.

अग, हळू जेव.

तिच जेवण लगबीगीन होत. ती आईच्या पदराला हात पुसते. ह … चला आता.

मावशी, अग थांब आले.

मावशी आत जाऊन डबा बांधते. व

लगेच मावशी एक डबा बांधून आणते.

त्यांकडे डबा व पाण्याच्या बाटल्या देत.

रेवती, हे आणि कशाल ?

मावशी, कशाला म्हणजे फिरल्यावर भूक नाही का लागणार. त्यासाठी थोडीशी पोटपुजा.

रेवती, अग, काय हे, इथ जवळच तर निघालोय. बाहेर खाऊं काहीतरी

मावशी, तू काय बाहेरच काहीतरी खासिल बिसिल. अनुच काय? धड जेवू पण दिलं नाहीस. बसलीस लगेच घोड्यावर.

अन् तस काय जास्त दिलं नाही. व जास्त वेळ लावू नका. सहा पर्यंत परत या.

व हो विचारायचं राहिलं, मोबाईल घेतलाय ना दोघींनी.

रेवती, घेतलाय ग. किती काळजी करशील, इथ जवळच तर जातोय ना. कुलाबा किल्ला पाहायला.

मावशी, बर जा नीट. अनु काळजी घे. व तू पुढे स्कूटी घे. नाहीतर ही नेईल तुला मुंबईला.

रेवती, ते मुंबईला जायचं की राहायचं बघतो आम्ही. एव्हाना सगळ अलिबाग पाठ झालंय मला.

बाहेर पडताना

अणू मावशीच्या पाय पडते.

ते पाहून

मावशी, ये शिक जरा ताईकडून मोठ्यांशी कसं वागायचं ते. नाहीतर तू बघावं तेव्हा असतेस घोड्यावर स्वार.

रेवती, अग ये इकडे लवकर

मावशी(रेवतीची आई) काय ते.

रेवती जवळ जाते.

रेवती एका हाताने वाकून नमस्कार करते.

रेवती, ह.. झालं आशीर्वाद दे आता.

रेवतीला धप्पाटा मारत….

असा आशीर्वाद मागतात काय. जा आता. व या लवकर.

रेवती, अनुला घेऊन बाहेर पडते व स्कूटी स्टार्ट करते. त्या दोघी बसतात. त्यापूर्वी जेवणाचा डब्बा व पाण्याची बॉटलची पिशवी ती डिकीत गाडीच्या ठेवते.

रेवती गाडी स्टार्ट करते. त्या दोघी मावशीला बाय करून निघतात.

…… …… …….. ……… …….

Day. ११. O’ clock. Outer. अलिबाग शहर रोड.

रेवती अनुला घेऊन अलिबाग शहरातील मंदिरे, बागा दाखवत निघालेली असते. वाटेतील मंदिरात जाऊन त्या पाया पडून येत असत. त्या स्कुटीवरून अलीबाग शहर फिरत असतात.

गाडी चालवत.

रेवती, काय अनु दीदी, मजनूचा फोन आलता का. काही मेसेज वगैरे.

आण्विका, नाही ग, रात्री नंतर नाही आला. मला वाटत तस नसेलही कदाचित मला वाटत औपचारिक मेसेज पाठवला असेल.

रेवती, तुझ म्हणन बरोबर आहे. पण मला सांग तू प्रती मेसेज केला होतास की नाही.

आण्विका, गुड नाईट हा पाठवला होता. तो ही तसच म्हणाला. एवढंच.

रेवती, अग तू इनिंग सुरू व्हायच्या आधीच बोल्ट उडवलास कसं होईल.

आण्विका, म्हणजे, काय?

रेवती, अग, सरळ साधं गणित आहे बघ. तू त्याला बोलायला संधीच दिली नाहीस. मग काय होईल. डायरेक्ट गुड नाईट मेसेज पाठवलास म्हणजे तो झोपणाराच ना.

आण्विका, मग काय करायला हवं होत.

रेवती, थांब बोलू …. आधी गाडी पार्क करून जाऊ किल्ला पाहायला.वाटेत सांगते तुला.

रेवती मैत्रिनीस फोन करते. ती अपार्टमेंट मधून खाली येते.

रेवती मैत्रिणीकडे गाडी पार्क करते. व डिकीतल्या पिशव्या काढून घेते.

रेवती, ह बर ओळख करून देते. ही स्वरा स्वरा अग्रावकर माझी मैत्रिण .

अन् हो स्वरा ही माझी अनु दीदी. कशी वाटली. मस्त आहे ना.

स्वरा, भेटून आनंद झाला. ताई. तुमचं खूप कौतुक ऐकते. आमची अनु डी अशी आहे. आज भेटून बर वाटल.

आण्विका, काय खरंच. उगाच काहीतरी सांगत असते. अन् हो मी काही कुणी मोठी अंब्यासिडर नाही हा. तुमच्यासारखी साधी सरळ आहे . बर तुझ्याशी भेटून बर वाटल.

स्वरा. चला घरी चहा पाणी घेऊ.

रेवती, आता नको ग. वेळ झालाय. खूप किल्ला बघून येतो आधी. मग बघू.

स्वरा , चालेल.

आण्विक, तू येतेस का बरोबर.

स्वरा, आले असते ग. मला पण तुमच्या संगे वेळ घालवायला आवडला असता. पण घरी खूप काम आहे ग. व आई पण बाहेर गेली आहे.

रेवती, बर चल येतो आम्ही फिरून

स्वरा, बर चल.

आण्विका, बर येते.

त्या दोघी निघतात. वाटेला

आण्विका, काय ग मला हरभर्याच्या झाडावर चडवतेस का.

रेवती, खर सांगायला काय हरकत आहे.

आण्विका, चल.

रेवती, चल सांगते तुला. आपलं मघाशी बोलण अर्धच राहिलं ना.

त्या किल्याच्या दिशेने चालू लागतात.

रेवती, हे बघ आधी जेवलास का. कसा आहेस. अस काहीतरी बोलून त्याला बोलत करायचं होतस. डायरेक्ट गुड नाईट म्हणजे जेवण राहिलं बाजूला, बडीशेप घ्या आधी असं झाल बघ.

आण्विका, अग, एवढं साधं लक्षातच आलं नाही.

रेवती, चल किल्ला पाहूया आधी… मग पाहू रोमिओकडे.

त्या दोघी किल्याच्या दिशेने निघतात. समोर समुद्र आहे. व त्या किल्याकडे निघाल्या.

Cut. to …….

……. ……. ……. …….. ……nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com

क्रमशः पुढे......


Tuesday, November 14, 2023

कळतं नकळत जुळलेले बंध.... भाग ४

 

कळतं नकळत जुळलेले बंध.... भाग ४

क्रमशः. पुढे चालू........

बाजाराच्या दिवशी. संध्याकाळी. ७,०’clock. Inter. ईशानच्या घरी

 ईशान बाथरूम मध्ये हातपाय धुत आहे. फ्रेश होत आहे. आई जेवणखोलित बसलेली आहे. तिने बाजार सोडलेला आहे. ती

आई, मेल्या एवढा कशाला बाजार केलास. काय महिन्याच माळव एकदम आणलास. की सारी मंडई उचलून आणलीस.

ईशान, का ग, काय झालं एवढं आता.

आई, घरात तीन चार माणस खाणारी. अन् घेऊन आलाय. पोत भरून आणल्यासारखा. किलो किलो साखर घेऊन आलास. पैसे काय झाडाला लागतात.

ईशान, पुढचा बाजार करायचा नाही.

आई, तुझ्या आजान दोन दोन आठवडे फ्रीजला ठेवून भाजी खालती का कधी.

काय मेला सुंभासारखा वाढलाय. काय कळत नाही.साधा बाजार करता येत नाही.

वडील, (बाहेरून आत येत)

का काय झालं.

आई, बघा तुमच्या लेकाचे प्रताप. सुट्टे रुपये नव्हते. म्हणून याला दोन हजाराची नोट दिली. तर सगळी मंडई धुवून घेवून आलाय. तीन माणस खाणारी घरात. व घेऊन आलाय किलो किलोने भाजी. काय म्हामदं घालायचं हाय. का लगीन हाय कुणाचं.

बाबा, अग, तू त्याला लिहून द्यायचस काय काय आणायचं ते.

आई, काय बारका आहे का लिहून द्यायला सगळ.फ्रीजमध्ये बघून जाता येत नाही.

ईशान गप्प ऐकत उभा असतो.

मनात ईशान, एवढं डोकं चाललं नाही. त्या दोघींच्या मागन गेला बाजार करत. सगळे प्रश्न सोडविणारा. कोणताही अडथळा बाजूला करताना डोकं जास्त चालत. इथच कशी पेंड खाल्ली. गाढव झालो शेवटी.

बाबा, हे बघ चूक तुझी आहे. कधी त्याला बाजाराला लावून दिलं नाहीस. का कधी जबाबदारी दिली नाहीस कोणत्याही घरातील कामाची. कशी जमेल त्याला.

बरं आता केलाय ना बाजार सोड .

बाबा, ( ईशानला) हे बघ ईशान वरील काकू आज बाजाराला जाऊ शकल्या नाहीत. त्यांना विचारून ये. व आणलेल्या दरात त्यांना हवं ते देवून पैसे घे. काय?

ईशान, बर बाबा.

आई, माळव देशीला पण या दुधीच करायचं काय. ते कोण घेणार.

ईशान, मी खातो. उगाच घर डोक्यावर नको घेऊस.

आई, खायला आणलीस की व्यायामाला. गदाच आणलीस की जणू.

ईशान, मग हान माझ्या डोक्यात. अन् हो शांत, गाढव झालो मी बाजाराची कटकट मागे घेऊन.

आई, आता तर कुठे सुरवात आहे बाळा. अजून लई आयुष्य आहे पुढे.

ईशान, बर बर बघतो मी.

ईशान बाहेर जातो.

…… …… …… …… …

Flash back

In. Bus. Afternoon. ३.३०

ईशान हसू लागतो.

आण्विका, काय रे काय झालं हसायला .

ईशान, अग तो दुधी भोपळा.

आण्विका, दुधी…. आ….. मला वाटत दुधी भोपळ्याची खीर मस्त होते ना?

ईशान, ए .. बाई गप्प त्या दुधीच एवढं नाव घेवू नकोस. त्या दुधीन मला फक्त मार बसायचा तेवढा राहिलाय.

आई सरळ म्हणाली, एवढा मोठा झालाय साधा बाजार करता येत नाही.

आण्विका, आम्ही काय एवढं वाईट बाजार करतोय का?

ईशान, तस नव्हत म्हणायचं मला. पण तीन माणसे घरात खाणारी व दहा बारा किलो भाजी घेवून गेल्यावर काय होणार. कोण पण सहज म्हणेल.

ईशान, तुला पण बोलले का तुझ्या घरातले. त्या दिवशी एक एक किलो भाजी आणली म्हणून.

आण्विका, छे, मी काही किलो किलो भाजी नव्हती नेली. अरे साधं गणित आहे. किलोभर घेतल. की कमी दरात भेटत. म्हणून आम्ही दोघी ठराविक बाजार एकत्रच घेतो. व नंतर वाटून घेतो.सोप्प आहे.

ईशान, हुशार आहात. एवढं साधं ध्यानात आल नाही माझ्या.

आण्विका, अरे, सुरवातीला होतो झोलमाल, नंतर होत अनुभवाने नीट. बरं एक विचारू.

ईशान, काय?

आण्विका, आता पण किलो किलोने भाजी नेत नाहीस ना?

ईशान, एवढा पण वेडा नाही ह मी. अरे. हो. सांगायचं राहिलं तुला की त्या दिवसानंतर घरातील सर्व व्यवहार आईने मला शिकवण्यास सुरवात केली. व आज तुम्हाला बाजार करायला शिकवीन मी.

आण्विका, बर चालेल की. हे घे आमच्यामुळे तुझी फजिती झाली ना. त्याबद्दल. ( ती चणे समोर करते. ईशान ते घेत.)

ईशान, कुण्या नवशिक्यान ट्युशन लावायला हवी तुमच्याकडे त्याची सॉलिड वाट लावाल तुम्ही.

आण्विका, तस काही नाही, सांगून सवरून ट्युशन असेल तर आम्ही ज्ञानाचे भांडार खुले करतो. चोरुन असेल तर …

ईशान, चोरुन असेल तर काय देता.

आण्विका, दुधी भोपळ्याची शिक्षा.

ते दोघे हसू लागतात.

…… ….. ….. ……. ……. …..

बस टनेल पार करते. व बायपास रोडला लागते. तेथून पुढे अलिबाग कडे जाणाऱ्या रोडला लागते.

एका धाब्याजवळून जाताना तिथे स्पीकर चालू असतो. स्पिकरवर मराठी गाणे लावलेले असते.

लिंबोनीच लिंबू… टच देठात भरलं….

गाणे ऐकून ती दोघे एकमेकांना पाहून हसू लागतात.

आण्विका, काय, रे, माझ्या मनात जे आल् ते तुझ्या पण आल काय?

ईशान, हो, हे गाणं कसं विसरेन.

बारावीत तुमचं स्नेहसंमेलनाचे साँग होते ना.

आण्विका, हो, या गाण्यावरून आम्हाला चिडवत होतात ना, लिंबू सरबत लेलो भाई…

ईशान, तुम्हाला जस चिडवता येतच नाही. तस बोलतेस. मला पण चिडवत होता ना सासरच धोतर फिटल म्हणून.

आण्विका, हे बघ, ते मी नव्हते चिडवत, संयोगिता चिडवत होती.

अरे, कसले रे पुरुष तुम्ही, साधं धोतर बांधता येत नाही. अन् म्हणे शिवरायांचे मावळे.

ईशान, मॅडम धोतर निसटले होते ते मधुकरचे, अन सांगायचं म्हणजे तुझ्या मैत्रिणीमुळे तिनेच धोतराच्या सोग्यावर नाचताना पाय दिला होता.

तुमची ती डान्स क्वीन श्याल्मली जुवेकर.

आण्विका, ती काही आमची लाडकी नव्हती तुम्हीच तिच्यामागे गोंडा घोळत फिरत होता.

ईशान, इतर मुले फिरत असतील मी नाही ह..

आण्विका, मुलींची नावे अडनावासकट पाठ अन् म्हणे मी फिरत नव्हतो.

तिचा पाय पडला अन् धोतर निसटल म्हणे. खंडोबाच्या गाण्याची पुरती वाट लावली तुम्ही.

ईशान, हो का, अन् मला वाटत तुमचं गाणं तरी कुठे नीट होत. पुढील चार जनी सोडल्या तर मागल्या बाकीच्यांना कुठे डान्स नीट येत होता. त्यांचे लिंबूनीच लिंबू एका फांदीवरून दुसऱ्या फांदीवर जात होते.

अन् काय शेवटी लिंबू फेकून मारलेत अस मारत का कुणी.

ही काय पद्धत म्हणायची. त्या गाण्यात कुठे लिंबू मारलेले पाहिलेस का कधी.

आण्विका, शेवटी काहीतरी नवीन करून दाखवायचा उद्देश होता आमचा. बाकी काही नाही.

अन् आमच्या काही स्टेपस चुकत नव्हत्या. ती मागे होती ना तुमची लाडकी हेमांगी तिच्या चुकत होत्या.

कामावर ध्यान कुठ होत तीच. सदा नि कदा त्या नितिशकडे लक्ष. जसा काय वरमालाच घेऊन लागलाय तिच्या मागं. तीच अस वागणं.

शेवटी झालं काय. तो गेला मुंबईला. तिकडच्या मुलीसी लग्न करून झाला मोकळा. अन् हिच्या गळ्यात कोण पडल, तर तो दातक्या किशा. म्हणून म्हणते. बाईन कधी मृगजळामागे लागू नये. नाहीतर सितेसारखं रामायण घडत.

ईशान, सगळीच मुले तशी नसतात. इथं चांगल्या मुलाना कोण विचारतय. त्यांच्या संगे नुसत भांडणाच करतात. तुमच्या सारख्या मुली.

आण्विका, हो का? ऐकल कोणतरी, वर्गात एक तरी नग सरळ होता का. सगळ्या वह्या बदामान भरलेल्या.

ईशान, होता ना.

आण्विका, कोण तो.

ईशान, कोण म्हणजे, मी होतो. माझं वर्तन किती स्वच्छ होत. आहे का डाग एखादा तरी.

आण्विका, गॉगल लावून भर वर्गात शायनिंग मारणारा तू.

ईशान, मॅडम, डोळे आलते म्हणून लावला होता ग्वागल वर्गात कोणी हौसे साठी गॉगल लावत नाही.

आण्विका, त्या नखरेल श्याल्मलीला गाडीवरून फिरवत होतास ना.

ईशान, ए बाई, चुकीचा अर्थ काढू नकोस.

तिचे बाबा व माझे बाबा एके ठिकाणी कामाला आहेत. त्यांनी पेपरला वेळ होतोय. व त्यांना वेळ नाही म्हणून मला न्यायला सांगितल होत तिला. एवढंच.

आण्विका, तिचा भाऊ नव्हता का. की कुठे गेला होता. तू सोडायला तिला.

ईशान, तिचा भाऊ पाहिलास का तू. तो किती लहान आहे. व मी तिला नेत होतो. तेव्हा तिच्या वडिलांनी पेट्रोल चार्ज दिला होता. उगाच कायपण बोलू नको.

आण्विका, म्हणून जोड्याने गेला होता वाटत. पाया पडायला ज्योतिबाला.

ईशान, तू अती बोलतेस हा. मला तिला फिरवायला आवडत नव्हत.

आण्विका, का रंगानं काळी आहे म्हणून, तू कुठे गोरा आहेस. सावळा तर दिसतोस.

ईशान, ( नाराजिन) बर… बर.. असुदेत. मी काळा सावळा.

तो नाराज होतो. व गप्प बसतो.

आण्विका ही गप्प होते. आजूबाजूची लोक पाहू लागतात. त्यांच्या लक्षात येत. ती दोघे शांत बसतात.

…… ……. ……. …….

ते दोघेही आता शांत होते.

आण्विका, (मनात) मी काही जास्तच बोलले त्याला. अरे कळतच नाही मला. समजून घ्यायचं सोडून उगाच वाद घालतेय. त्याला प्रत्यक्ष दुखावले मी. किती दिवसांनी भेटलो होतो. आता काय करू. बाहेर पाहू का? नाही नको तो खिडकीकडेला आहे. उगाच त्याचा मूड हाफ नको व्हायला. आ…. काय करू. हा… पेपर वाचत बसते.

आण्विका, पेपर काढून वाचत बसते.

ईशान, (मनाशी आपल्या) अजूनही राग आहे. तिच्या मनात माझ्याविषयी. शांत बसलेलं बरं. नाहीतर खूप दिवसांनी भेटलीय थोडावेळचा प्रवास आहे. उगाच पुन्ह राग धरून जायला नको.

आपण जरा बाहेर पाहूया. निसर्गाचा आस्वाद घेऊ.

तो बाहेर पाहू लागतो.

थोड्याच वेळात अलिबाग येणार अस दिसतय. ही आपल्यापासून वेगळी होणार. पून: भेट होते की नाही देवालाच ठाव.

इतक्यात ईशानचे लक्ष तिच्या हातातील मोबाइलकडे जाते.

ईशान, ( आपल्या मनाशी)

नंबर कसा घ्यायचं. रागावली तर आहे. पण घ्यायलाच हवा. आ… काय करू.

आयडिया

ईशान आपला मोबाईल हळूच कुणी पहायच्या आधी बाकड्या खाली सरकवतो. व थोड्या वेळाने.

ईशान, अरे, माझा मोबाईल कुठे आहे. बापरे, पडला की काय कुठे! अरे. काय करायचं आता…

तो आपली बॅग किशे तपासू लागतो.

ते पाहून

आण्विका, असेल इथेच कुठेतरी. थांब मी कॉल करते.

आण्विका, नंबर सांग.

ईशान नंबर सांगतो.

आण्विका फोन डायल करते.

आण्विका, शिट खालून आवाज येतोय घे.

फोन वाजू लागतो. ईशान खाली वाकून फोन घेतो.

ईशान, हा सापडला. थॅन्क्स ह.

आण्विका, त्यात काय थ्यांक्स म्हणण्यासारखं आहे.

ईशानला आनंद झाला. त्याला तिचा नंबर मिळाला होता.

त्याने प्रथम तो अन्विकाच्या नकळत सेव केला.

थोड्याच वेळात बस अलिबागला पोहोचली.

सर्व पेसेंजर उतरू लागले.

आण्विका, आपलं साहित्य घेत होती.

ईशान, थांब मी बॅग घ्यायला मदत करतो.

आण्विका, थ्यांक्स.

ईशान, थ्यांक्स काय त्यात मानायचे. चल… बस रिकामी झाली.

आण्विका, ( मनात) खरंच किती निरागस आहे हा. मी थोड्यावेळा पूर्वी नको ते बोलले याला. अन् हा तरीही माझ्याशी नम्रतेने वागतोय. मी याच्या रंगावरून याला बोलले. किती देखणा आहे हा. याच्या मनात आल तर तो कित्येक मुलींशी फलर्ट करू शकतो. या संपूर्ण प्रवासात याने माझा जराही गैर फायदा घेण्याचा प्रयत्न केला नाही. अन् मी….काय काय बोलले.

ती दोघे खाली उतरली. आण्विकास त्याच्या चेहऱ्यावरील तगमग जाणवत होती. त्याला ही तिच्या चेऱ्यावरचे भाव उमगत होते.

आण्विका तिचे साहित्य बाजूला हलवत.

मला जरा रिक्षा स्टॉप पर्यंत सोबत करतोस का?

ईशान, का नाही. चल…

ईशान तिच्या बॅगा उचलून रिक्षा स्टॉप पर्यंत सोबत घेऊन जातो.

ती रिक्षात साहित्य ठेवते.

आण्विका, तू कुठे जाणार आहेस.

ईशान, इथून थोड्याच अंतरावर आमचा ट्रेनिंग कॅम्प आहे. तिथे जाणार आहे.

आण्विका, जर का फ्रेश व्हायचं असेल तर चल आमच्या मावशीकडे. तिथून जा की.

ईशान, नाही नको. इथेच तर जवळ आहे. व बसमध्ये एकसारखं बसून कंटाळा आला आहे. व थोड गरगरायला लागलय. बर मग भेटू पुन्हा..

आण्विका, बर ठीक आहे. येते मी.

आण्विका, बर , काका चला मग.

रिक्षावाला, मॅडम कुठे जायचे.

आण्विका पत्ता देते.

रिक्षा निघते. आण्विका बाय बाय करते.

रिक्षात बसल्यावर अन्विका मावशीला फोन करते.

आण्विका, हॅलो मावशी मी आलेय अलिबाग मध्ये. रिक्षा धरलिय.

मावशी, अग फोन नाही का आधी करायचं. त्यांना लावून दिलं असतं की.तुझी वाट बघून त्यांना फोन आला ऑफिसचा ते तिकडे गेले ग. थांब मीच आले.

आण्विका, अग त्याची काही गरज नाही.

हे बघ तू पत्ता फक्त नीट सांग रिक्षेवाल्याला.

आण्विका फोन देते. रिक्षेवाल्यास मावशी पत्ता सांगते आहे.

शेवटी

मावशी, नीट लक्षात आलं ना.

रिक्षेवाला, हो आल.

मावशी, उगाच इकडे तिकडे फिरू नकोस. मी पैसे देणार आहे. मला माहिती आहेत. बस स्टँड ते इथपर्यंत किती चार्ज होतो तो.

रिक्षावाला, हा मॅडम.

…. ….. …… …….

५.४० evening outer अलिबाग बस stop

आण्विका गेल्यावर ईशान लगेच तिथे एका कंडक्टरला पत्ता विचारतो.

ईशान, हा जरा पत्ता सांगता का?

कंडक्टर, हा होय. इंथ जवळच तर आहे.

ईशान, कसं जायचं सांगाल का? की रिक्षा करावी लागेल.

कंडक्टर, नको रिक्षा, जवळच आहे. इथून फाटकातून पुढे सरळ जायचं पुढे दोन चौक ओलांडल्यावर एक गणेश मंदिर लागते. तेथून जवळच आहे.

ईशान, थ्यांक्स.

ईशान निघतो.

…… …… …. …

Evening. ६.०clock. Apartment अलिबाग. Outer. Inter

रिक्षा अपार्टमेंट मध्ये येते.

आण्विका साहित्य उतरू लागते.

मावशी रिक्षाचा आवाज ऐकून बाहेर येते.

व लगबिगीन खाली येते.

त्या रिक्षावाल्याला

मावशी, काय रे किती झाले.

रिक्षावाला, पंच्याहत्तर रुपये मॅडम.

मावशी, हे घे.

आण्विका, थांब ग मावशी मी देते.

मावशी, गप्प बस. घे रे.

रिक्षावाला निघून जातो.

मावशी, काय ग कसा प्रवास झाला.

आण्विका, मस्त

मावशी, अग काका येणारच होते. पण अचानक ड्युटी वरून कॉल आला. व त्यांना जाव लागलं.

आण्विका, मावशी रेवा व स्वप्नील कुठे दिसत नाहीत.

मावशी, अग ते दोघे क्लासला गेलेत. नाहीतर स्वप्नीलला लावून देणार होते.

शेवटी मी स्वतः निघाले होते. इतक्यात तुझा फोन आला बघ.

आण्विका, अग जाऊ दे ग. मावशी मला सवय झालीय प्रवासाची. त्यात काय.

मावशी, तरीपण काळजी वाटते न बाई.

अग बोलत काय उभारलोय. चल.

त्या साहित्य घेऊन आतमध्ये जातात.

चालत …

मावशी, बर अक्का व दाजी कसे आहेत..

आण्विका, आहेत बरे.

मावशी, बर तुझी डॉक्टरकीची एक्साम कशी झाली?

आण्विका, छान झाली.

मावशी, म्हणजे एकदाची डॉक्टर झालीस म्हणायची तू. आता घरातच डॉक्टर म्हंटल्यावर बाहेर जायलाच नको.

आण्विका, स्वप्नीलच काय चाललय. अन् रेवती कधी येणार.

मावशी, अग येईलच थोड्या वेळात.

बर, दमून आलीस . जरा फ्रेश हो जा.

आण्विका फ्रेश होण्यासाठी बाथरूम मध्ये जाते.

Cut. To……..

Evening. Outer. अलिबाग शहर on road

ईशान थोडे पुढे चालत जातो. पुढे एक सारखे चौक बघून

ईशान, (मनाशी) अरे, हे तर एकसारखं दिसत आहेत. कोणता चौक समजायचा. कुणाला विचारू. आ…. आईड्या.

ईशान गुगल ओपन करतो. त्यामध्ये आपल्याला दिलेले ठिकाण टाकतो. व सर्च करतो. व म्यापच्या साहाय्याने तिथे जातो.

फॉरेस्ट ऑफिस अलिबाग

ईशान ऑफिस आवारात पोहोचतो. सुट्टी झालेली असते. एक शिपाई ऑन ड्युटी असतो. त्याकडे जात.

ईशान, हॅलो, मी ईशान… ईशान पाटील फॉरेस्ट डिपार्टमेंट कोल्हापूर..

शिपाई, हा बोला काय हवंय.

ईशान, मी उद्यापासून सुरू होणाऱ्या वन परिषद ट्रेनिंग साठी आलोय.

शिपाई, हा आल ध्यानात.

ईशान, बर इथ राहायची सोय कुठे आहे.

शिपाई, तुमच्या साठी राहण्याची व जेवणाची सोय दुसरीकडे केली आहे.

ईशान, कुणीकडे नेमकी केलीय.

शिपाई, हे बघा आदी इथं आतील बाजूस रजिस्टर आहे त्या ठिकाणी सही करा. मग तुम्हाला तिथे पत्ता देतील त्यावर जाऊ शकता.

थांबा दाखवतो तुम्हाला.

ईशान व शिपाई आतील बाजूस असलेल्या रजिस्टर असणाऱ्या ठिकाणी जातात. ईशान आपली एन्ट्री टाकतो.

तेथील दुसरा शिपाई त्याला पत्ता देतो. व जायचे कसे ते सांगतो.

ईशान, थ्यांक्स.

शिपाई, इटस ओके.

…. ….. ….. …….

Eveving. ७.०० क्लॉक. अलिबाग inter

अलिबाग येथील निवासी भवनात.

ईशान काऊंटर जवळ जातो.

ईशान, हॅलो, मी ईशान, वन परिषद ट्रेनिंग साठी आलोय. आवक जवक रजिस्टर कुठे आहे?

तो रिसेप्सनिस्ट, सर आपल लेटर दाखवा. व आधारकार्ड पण द्या.

रिसेप्सनिस्ट नोंद घेतो.

व मागील बाजूस असणाऱ्या बोर्ड वरील किल्ली काढून देत.

ईशान, कसं जायचं.

रिसेप्सनिस्ट, हे बघा सर, येथून बाहेर गेल्यावर आपल्याला एक पुढे क्यांटिंग लागेल. तेथून खालिल बाजूस एक मोठी बिल्डिंग आहे. तिथे आहे शिपाई तो दाखवेल तुमची रूम.

ईशान तिकडे जातो.

शिपाई रूम दाखवतो. ईशान रूम उघडतो. व आत मध्ये आपली बॅग ठेवतो. व फ्रेश होण्यासाठी बाथरूम मध्ये जातो. फ्रेश होऊन निवासी क्यांटिंग मध्ये जातो. नाष्टा करून आपल्या रूम मध्ये येतो. बेडवर लोळू लागतो. त्याला दिवसभरातील गप्पा आठवू लागतात.

आण्विकाचा लाघवी चेहरा डोळ्यासमोरून तरळू लागतो.

डोळे मिटल्यावर देखील तीच त्याला दिसते. तो उठतो.

ईशान, हे काय होतंय मला. सारखी ती का दिसते.

एखादे पुस्तक तरी वाचूया.

ईशान आपली बॅग उघडतो. त्यातील एक बुक काढतो. ते वाचण्याचा प्रयत्न करतो. पण त्याचे मन लागत नाही. वाचताना सारखी अन्विका त्याला समोर दिसू लागते.

कसाबसा त्याने तास ढकलला. व तो उठून क्यांटिंग मध्ये जेवणास गेला.

…. …… ……. …….

अलिबाग. Night. क्यांटिंग Inter

ईशान क्यांटिंग मध्ये प्रवेश करतो. तेथील टेबलवर जेवणास बसतो.

त्याच्या शेजारी दुसऱ्या टेबलवर इतर दुसऱ्या ठिकाणाहून लांबून आलेले अनेक वन ऑफिसर देखील जेवणासाठी आलेले असतात.

त्यातील एक

रवींद्र, हॅलो, ट्रेनिंगला आलाय का?

ईशान, हो. आपण .

रवींद्र, हो, मी पण , बर माझं नाव रवी.. रवींद्र देशमुख. आपण.

ईशान, मी ईशान… ईशान पाटील.

रवींद्र, बर कोठून आहात आपण.

ईशान, मी कोल्हापूर दाजीपूर विभाग राधानगरी.

रवींद्र, हा आलं ध्यानात.

तुम्हीच ना ज्यांनी तस्कर पकडले होते.

ईशान, हो.

रवींद्र, आपणास भेटून आनंद झालं. एक सरप्राइज आहे.

ईशान, बर आपण कोठून.

रवींद्र, मी नाशिक विभागातील आहे. तेथील नाशिक औरंगाबादमधील सीमेवरील गौताळा अभयारण्य, तिथे मी असतो. या कधीतरी सुट्टीला आपण, तिकडील पितळखोरा लेणी. व किल्ले पाहायला जाऊ आपण.

ईशान, चालेल की. पहिल्यांदा तुम्ही या आमच्या राधानगरीला मस्त धमाल करू

रवींद्र, हो नक्की.

इतक्यात वेटर जेवण घेऊन येतो.

  वेटर, साहेब जेवण..

रवींद्र, हा ठेव..

वेटर, साहेब तुम्हाला काय अनु.

ईशान, पुढ्यातील मेनू कार्ड बघतो. व एक व्हेज थाळी मागवतो.

रवींद्र, काय राव कोल्हापूरकर तुम्ही अन् नॉनव्हेज मागायच सोडून हे काय.

ईशान, तस काही नाहीय माझं, गेली दोन चार दिवस झालंय जास्त नॉनव्हेज म्हणून जरा व्हेज मागवलं.

रवींद्र, हा..

ईशानचे जेवण येते. ते दोघे जेवतात. तेथे आलेल्या इतर डिपार्टमेंच्या लोकांशी ओळख करून घेतात. व

व विश्रांती घेण्यासाठी आपल्या रूमकडे जातात.

Cut to….

…… ….., ……. …… ….

Night. ९.३० o clock. Inter

ईशान रूममध्ये येतो. व आपल्या बेडवर आडवा होतो. त्याला पुनः अण्विका आठवू लागते. तो झोपण्याचा प्रयत्न करतो. पण झोप येत नाही.

ईशान, काय करू. काही सुचत नाही. आ…. आयडिया

तो मोबाईल घेतो. त्यावर व्हॉट्स ॲप काढतो. त्यावरून नंबरच्या साहाय्याने अन्विकाचे अकाऊंट ओपन करतो. व एक छानसा हाय गूड नाईटचा मेसेज पाठवतो.

व अंथरुणावर झोपल्या झोपल्या. तिचा डी पी मोठा करून त्याचा स्क्रीनशॉट घेतो.

व पाहत झोपतो.

…… …… …… …… …… ……. ….

Night. ८.०० clock. Dinar time. Inter

आण्विका मावशीच्या घरी. जेवण खोलीत जेवणासाठी काका बसलेत. रेवा वॉश रूम मध्ये आहे. व स्वप्नील टीव्ही पाहत आहे. पुढे जेवणाच्या डिशेस ठेवलेल्या आहेत. त्यामधे नाचणी भाकरी, घाटी पद्धतीने बनवलेला मसाले भात, सोलकडी, मालवणी पद्धतीने बनवलेली सुरमई. असे जेवण ठेवलेले आहे.

मावशी सर्वांना पाने वाढत आहे. रेवती अजुनही वाशरूम मध्ये आहे.

मावशी, अग, रेवा आटपल की नाही. इथे पान मांडलेत. स्वप्नील तो टिव्ही आधी बंद कर. व ये लवकर जेवायला.

 अनु जेवण वाढण्यासाठी मदत करत आहे.

इतक्यात रेवा व स्वप्नील तिथे येतात.

रेवती, काय आज खास बेत आहे वाटत.

मावशी ( रेवाची आई) खास बेत आहे. इथ पाहुणी लागलीय काम करायला. व तुम्ही नुसत या हादडायला.

रेवती, ते तरी काम काही सोप नाही.

मावशी, हो का.

स्वप्नील, वास तर छान सुटलाय. काय आहे खास.

मावशी, सुरमई बनवलीय.अनुसाठी

स्वप्नील, खास पाहुनी आलेय म्हणून खास बेत होय ,

मावशी, नाही तर काय रोज तुम्हाला उपाशीच ठेवतेय.

रेवती, तस नाही ग. पण अशा रेसिपी रोज झाल्या तर बर होईल अस नाही का वाटत तुला.

मावशी, अनु तू बस जेवायला. मी वाढते.

रेवती, ए बस ग, ती वाढते ना. तुला कळतच नाही. पाहुनी आलोय म्हंटल्यावर आराम करायचा, मस्त फिरायच. उगाच हे जेवण वगैरे कशाला करायचं.

मावशी, ती पाहुणी आहे. पण तुला काम करता येत नाही.

रेवती, हे बघ मी मदत करते ह कामात. उगाच बोलू नकोस. सकाळी वॉशिंग मशिनची कपडे कोणी उनात घातलीत.

मावशी, हो बाई खूप काम करतेस. बर जेव आता.

अहो , करा सुरू. अनु तू पण कर.

जेवत काका अनुला,

काका, काय आनु मेडिकलच शिक्षण पूर्ण झालं ना.

आण्विका, हो झालं. फक्त आता इंट्रानशिप बाकी आहे.

काका, पेपर छान गेलेत ना?

आण्विका, हो.

काका, बर, आता पुढे काय करणार आहेस. लग्नाचा विचार काही. म्हणजे काय ठरवलस.

इतक्यात मावशी, तुमचं आपल काहीतरी आता कुठे रिकामी झालीय लगेच विषय नको लग्नाचा. जरा फ्री होऊ दे.

तू जेव बाळ.

आण्विका, अजुन काही तस ठरल नाहीये पण..

काका, स्थळ बघायला चालू आहेत.

आण्विका, नाही अजुन

मावशी, बघाय येईल डॉक्टर नाहीतर इंजिनियर. पुढें अजुन माप वय आहे.

उगाच घाई कशाला. तुम्ही गप बसा हो.

अण्विका, मावशी काका काय चुकीचे बोलत नाहीत. त्यात काय लग्न तर केव्हा पण करावेच लागणार. आज नाहीतर उद्या. डॉक्टर आहे म्हणून थोडेच जास्त वेळ थांबणार, बाबा पण विचारत होते.

मावशी, साडवांच बोलण झालं वाटत.

काका, नाही हं, आमचं काही या विषयावर बोलन झाल नाही. मला वाटल म्हणून विचारलं. एखाद स्थळ चांगल बघायला बर.

मावशी, जेवण थंड होतय. जेवा आता.

ते जेवतात.

…. …. ……. ……

Night. १०.o, clock. Outer

जेवण झाल्यावर बाहेर बसलेल्या अनुजवळ येत रेवती.

रेवती, अनु दीदी चल जरा बाहेर थोड फिरून येवू.

आण्विका, चल बर..

त्या दोघी फिरायला बाहेर जातात.

फिरताना

रेवती, काही म्हण दिवसा जरी कोकणात उकडत असले. तरी रात्रीचा गारवा विलक्षण मोहून टाकतो. नाई का.

आण्विका, हो तर. मस्त वाटतंय. खरंच

रेवती, त्या चांदण्या बघ किती मस्त वाटत्यात.

आण्विका, हो, आम्ही लहानपणी मामाकडे गेल्यावर अशाच चांदण्या मोजत होतो. आठवलं काय.

रेवती, हो, तर मस्त वाटायचं. यावेळी जाऊया का ग मामाकडे.

आण्विका, मी तयार आहे. तू ठरव. गेली चारपाच वर्षे चकवते आहेस.

रेवती, यावेळी नक्की.

अचानक अण्विका शांत झालेली पाहून

रेवती, काय ग बाबांचं बोलण जास्त मनावर घेतलेलं दिसतय.

आण्विका, तस काही नाही ग. त्यांचं काय चुकीचं आहे.

रेवती, हे बघ मी तुला सांगते. आता सुट्टीला आलीस. बाकी कशाचा विचार करू नकोस. लग्नाच बघू पुढे. आता एन्जॉय कर सुट्टी काय?

आण्विका, बर.

त्या दोघी परत घरी येतात.

….. …….. …….. ……. …

Night……. Inter. अलिबाग. मावशीच्या घरी.

रेवती अंथरूण लावते. पाण्याची बॉटल आणून ठेवते.

बाहेरून आल्यावर अन्विका आपलं हात पाय धुते व रेवाच्या रुमकडे जात.

आण्विका, काका गुड नाईट, मावशी गुड नाईट.

ते दोघे, तुला ही गुड नाईट.

रेवतीच्या खोलीत गेल्यावर तिथे आपली पर्स खोलते व आपल्या अंथरुणावर बसत. आपला मोबाईल काढते. इतक्यात रेवती जवळ येते.

आण्विका नेट ऑन करते. मॅसेज येवू लागतात.

रेवती, काय ताई काय करतेस.

आण्विका, अग, आल्यापासून पहिलच नाही बघ. घरी फोन सुध्दा केला नाही. थांब करते. लक्षातच नाही राहिलं माझ्या.

आण्विका फोन लावते.

तिकडून आई फोन घेते.

आण्विका, हॅलो आई,

आई, बोला लवकर आठवण झाली. फोन करायला.

आण्विका, अग गडबडीत राहूनच गेलं.

आई, कल्याण आहे. मी जर सुधाला फोन केला नसता तर कळलच नसत. व तुझा का ग नेटवर्कच्या बाहेर आहे असे सांगत होता.

आण्विका, अग, गाडी घाटात असताना लागत नाही एकेकदा.

आई, मी केला होता मावशीला फोन. तीनच सांगितलं पोहोचली म्हणून.

काळजी वाटते बेटा.

आण्विका, बर सॉरी ह.

आई, ठीक आहे. काळजी घे.

सर्व साहित्य सुधाला दिलस की नाही.

आण्विका, हो ग, दिलं. बर ठेवू का.

आई, ठेव ह.

रेवती, अंथरूण लावत.

काय म्हणत होत्या आई साहेब.

आण्विका, काय म्हणतील पोहोचली का वगैरे.

रेवती, बर मी जरा आलेच.

अण्विका, बर.

रेवा बाहेर जाते.

आण्विका आपल्या बेडवर बसून मेसेज तपासू लागते.

मेसेज वाचताना एक अनोन नंबर पाहून त्यावरील गुड नाईट मेसेज वाचते.

आण्विका, (मनाशी) हा कुणाचा नंबर आहे. असेल ओळखीच्या कुणाचा तरी. आपण पण गुड नाईट देवू या.

ती मेसेज पाठवते.

आण्विका मेसेज रिप्लाय आल्यावर ईशान पाहून पुन्हा

एक नवीन वैचारिक मैत्रीचा लेख पाठवतो.

आण्विका, लगेच पाहून ती तो लेख वाचते. कोण आहे. हे जाणून घेण्यासाठी.

आण्विका, नाईस व आपली ओळख असा संदेश पाठवते.

ईशान, (रिप्लाय) आपला मित्र.

आण्विका, आपला मित्र बरोबर आहे. पण नामकरण विधी झालाय की नाही.

ईशान, ईशान पाटील.

आण्विका, तू आहेस होय.

ईशान, जेवण झालं का?

आण्विक, हो, आताच. झोपायची तयारी चाललेय. बर, तुझं झालं.

ईशान, आताच आलोय. बर गुड नाईट.

आण्विका, गुड नाईट असा मेसेज पाठवते.

 आण्विका डी पी पाहते.

छानसा त्याचा फोटो. तिला दिसतो.

त्याला पाहून ती फोन बाजूला ठेवते. इतक्यात रेवा येते.

रेवती, गुड नाईट अनु दी.

आण्विका, गुड नाईट.

लाईट बंद होते.

…… ……. …….. ……..

क्रमशः… पुढे….



कळत नकळत जुळलेले बंध भाग ३

 

कळत नकळत जुळलेले बंध भाग ३
क्रमशः पुढे चालू....

चार दिवसांनी….

कालेजला जाताना….

Day. Schools road. Morning. Outer

कॉलेज रोड.

अण्विकाच्या हातास ब्यांडेज गुंडाळलेली आहे. आण्विकाचे दफ्तर वेदांगीच्या हातात आहे. ईशान कॉलेज रोडवरील एका कॉर्नरवर उभा आहे. मान खाली घालून तो तिरकस नजर टाकून तिला वेळोवेळी पहात आहे. व त्यामागून चालत आहे.

थोड्या वेळाने एका झाडाखाली आल्यावर तो जवळ जातो.

ईशान, माफ करा मला, मला माहित नव्हत, चुकून बॉल लागला. त्याबद्दल सॉरी.

त्याला पाहून वेदांगी, माफी मागितली म्हणजे झाली का? एवढं कळत नाही. कॉलेज रोडवर किती रहदारी असते ते.

ईशान, खरंच सॉरी प्लिज माफ करा मला.

संयोगिता, त्याच्याकडे पहात तोंडावर बोट ठेवून गप्प रहा असे सांगते.

त्या पुढे निघून जातात.

…. ….. ….. ….

Day. ईशानच्या घरी evening inter

ईशान घरातील खिडकीत नाराज बसलेला आहे

आतून ईशानची आई, ईशान चल लवकर नाष्टा करून घे.

त्याच लक्ष नसत.

त्याचे बाबा सोफासेटवर बसलेले असतात. ते त्याला शांत पाहून जवळ येतात.

बाबा, काय झालं रे, असा शांत शांत का?खेळायला का गेला नाहीस.

ईशान, काय नाही.

बाबा, हे बघ काहीतरी आहे. जे तू लपवतो आहेस. कारण तुला अस शांत बसलेलं मी पाहिलं नाही कधी. व चेहरा कधी खोटं बोलत नाही. सांग काय झालं ते.

ईशान, चार दिवसा पूर्वी खेळताना मी बॉल मारला व तो एका मुलीला लागला.

वडील, काही लागलं तर नाही ना.

ईशान, त्या मुलीचा तोल गेला. व लागलं ही. मला खूप वाईट वाटत. तिच्या हाताला ब्यांडेज गुंडाळलेले बघून. बिचारी खूप रडत होती.

बाबा, आता कशी आहे ती. तिच्या घरी जावून विचारपूस करायला हवी.

ईशान, आता कॉलेजला येतेय.

बाबा, म्हणजे घाबरण्यासारख काही नाही.

ईशान, पण तिचं औषध पाणी तरी मी करायला हवं.

बाबा, एवढंच ना, अता अस कर. एक माफीपत्र लिही. व मिठाई व खर्चाचे पैसे दे तिला.

ईशान, बर..

…… ……. ……. …

ईशान आपल्या खोलीत जातो. टेबलजवळ बसून त्यावर पत्र लिहू लागतो.

प्रिय…

…. ….. ……

Next Day morning. स संयोगीताच्या घरी

ईशान संयोगिताच्या दारात उभा आहे. त्याच्या हातात एक चॉकलेट बॉक्स व एक लेटर व छोटासा लिफाफा असतो. तो बेल वाजवतो.

संयोगीता दार उघडते. ईशानला पाहून

संयोगिता, कोण ईशान. ये की रे आत.

ईशान, नको राहू दे, फक्त माझं एक काम होत.

संयोगिता, काय रे काय काम होत एवढं.

ईशान, एवढं अन्विकास दे, व सॉरी सांग.

त्याच्या हातात पत्र असते. व त्याखाली चॉकलेटचा एक बॉक्स असतो व त्याखाली एक पत्र

संयोगिता, हे काय आहे.

ईशान, माफीनामा,

संयोगिता, आण इकडे देते मी.

संयोगिता, अरे , आत तरी ये. चहा घेऊन जा.

ईशान, नाही नको, मी चहा घेत नाही.

संयोगिता, अरे , दूध तरी घे.

ईशान, नाही, नको झालंय माझं चहा पाणी.

संयोगिता, मला माहित आहे. ये गप.

तो आत जातो. विचार करत इकडे तिकडे पाहत

त्याच्या मनात नुसता अन्विकाचा विचार घोळत असतो.

संयोगिता चहा आणून देते.

संयोगिता, काय रे, माफी पत्रच आहे ना, की आणखी काही.

ईशान, काय हे तू पण चेष्टा करू लागली का,

संयोगिता, तरी पण मला वाटत त्यापेक्षा तूच दे,

ईशान,, नाही नको, ती वेदू लई वांड आहे.

संयोगीता, चेष्टा केली रे, देते मी.

ईशान चहा घेतो.

ईशान उठत कपबशी ठेवत,

ईशान, निघतो मी, तेवढं आठवणीन दे,

संयोगिता, देते रे मी .

ईशान निघतो.

संयोगिता घराचा दरवाजा लावते.

Cut to

…… ….. ….. …… …… …..

Day. Afternoon. आण्विकाच्या घरी.

संयोगिता अण्विकाच्या घरी जाते. अंगणात अण्विकाची आई वाळवणं उनात घालत असते.

संयोगीता, ( गेट उगडून आत येत)

काकू अनू आहे.

आण्विकाची आई, आहे की वरती गॅलरीत बसलेय.

संयोगिता घरात जाते. व जिन्यावरून वर जात,

अनु ये अनु (हाक देत)

संयोगीताचा आवाज ऐकून

आण्विका, (खाली जिन्यातून पहात)

कोण संयु, ये ना वरती.

ती वर येते.

आण्विका, काय ग.

संयोगीता, (हाताकडे पहात त्याच स्ट्यापिंग काढलेलं असत.)

स्ट्यापिंग काढलं.

आण्विका, हो ,

संयोगिता, कधी काढलं.

अण्विका, कालच संध्याकाळी काढलं.

संयोगिता, आता बर आहे ना, दुखत वगैरे नाही ना.

आण्विका, थोडा थोडा दुखतोय. एक्सर साईज केली की होईल ठीक.

गोळ्या औषधे दिलेत आणखीन.

संयोगिता, बर थांब मी तुला कायतरी द्यायला आलेय.

आण्विका, काय ग,

संयोगिता, चॉकलेट बॉक्स व ते पत्र व त्याखाली असणारे पाकीट देते.

आण्विका, काय ग काय हे.

संयोगिता, बघ तर, मला पण माहीत नाही, उघड तरी बघू.

आण्विका, हे काय तूच आणलस व तुलाच माहीत नाही, कायतरी काय.

संयोगिता, अग बघ तर, मला पण सगळं माहीत नाही.

आण्विका ते पत्र घेते व वाचू लागते.

प्रिय अन्वीकास,

               सप्रेम नमस्कार,

मी आपणा समोर दोन तीन वेळा माफी मागण्यास येण्याचा प्रयत्न केला.आपण कोणताही प्रतिसाद दिला नाही. माझ्यामुळे आपणास अपघात झाला. त्या बद्दल सॉरी. चुकून बॉल लागला. त्याबद्दल हे माफी पत्र मी देत आहे. व तुमच्या नुकसानीची भरपाईही देत आहे. खालील पाकिटात ५००० रुपये आहेत. ते आपण स्वीकार करावेत ही नम्र विनंती.

आपला नम्र

ईशान

आण्विका, पत्र वाचल्यावर खालील पाकीट खोलून पहाते. त्यात पैसे असतात. त्याखालील बॉक्स पण उघडुन पहाते. त्यामधे चॉकलेट असतात. तिला राग आलेला असतो. पण हसुन संयोगिताकडे पाहत

आण्विका, तू पोस्टमन केव्हा पासून झालीस.

संयोगिता, मी काय केलं.

आण्विका, हे काय आहे.

संयोगिता, अग, त्याला तुझी माफी मागायची होती. एवढंच.

आण्विका, ही अशी, पैसे देवून, स्वतला काय समजतो हा, या पैशाने मी सहन केलेल्या वेदना काही कमी होणार नाहीत

संयोगिता, मग काय करायला हवे त्याने.

आण्विका, काय म्हणजे, मला तर खूप राग आलाय त्याचा.

संयोगिता, मग कॉलर धर व चार लगाव त्याला. मग तर शांत होशील.

आण्विका, तुझ्याशी बोलायलाच नको, मीच बघते आता त्याला.

…… …… …… ………

Next day. Morning. School ground

ईशान फुटबॉल घेऊन ग्राऊंडवर त्यास पायात खेळवत असतो. त्याची प्रॅक्टिस चाललेली असते. इतक्यात अण्विका तिथे येते.

ईशान तिला पाहून फुटबॉल खेळणे थांबवत.

अण्विका, काय रे तू स्वतःला काय समजतोस.

ईशान, का काय झालं.

आण्विका, हे पैसे पाठवून श्रीमंतीची मिजास दाखवतोस का?

ईशान, तस काही नाही. तुझा गैरसमज होतोय. तुझा हात दुखावला. माझ्यामुळे म्हणून त्याची भरपाई.

अण्विका, बरा आलाय भरपाई देणारा. मला झालेला त्रास व त्याची वेदना भरून देणार आहेस का? युजलेस, हे घे तुझे पैसे.

ती ते पैसे त्याच्या अंगावर फेकते.

Cut to…..

आण्विकेस जाग आली. किणी टोलनाका पार झाला होता. बस वेगाने धावत होती. तिने ईशानला पाहिले. तो अत्यंत सुंदर भासत होता. ती पुन्हा आठवणीत हरवली.

….. ……. …… …..

Happy New year

नवीन वर्षाच्या पहिल्याच दिवशी कॉलेज मध्ये अकरावीच्या क्लास मध्ये सर्व नवीन वर्षाच्या शुभेच्छा देत आहेत.

आण्विका, सर्वांना शुभेच्छा देते. मात्र ईशानला शुभेच्छा देत नाही.

Cut to…..

मकर संक्रांती दिवशी अण्विकाने कॉलेज मधील आपल्या बऱ्याच मित्र मैत्रीणीना भेटकार्ड दिली तिळगुळ देत आहे.

आण्विका, ए अलका हे घे तिळगुळ घे गोड बोल,

अलका, तुला ही शुभेछा,

अण्विका, ए समीर हे घे तिळगुळ , तिळगुळ घ्या गोड गोड बोला.

समीर हे घे माझं पण.

अशी बरीच भेटकार्ड व तिळगुळ वाटत. ती ईशान उभा असलेल्या गृपजवळ येते. ईशानच्या सर्व मित्रांना ती देते मात्र ईशानला देत नाही.

ईशान नाराज होतो. बाकी सगळे पहात असतात.व हसतात.

...... ....... ....... ....... ........

Next day. तालिम. Morning

मुले व्यायामशाळेत व्यायाम करत असतात.

श्रीकांत, (इतर मुलांना) काल तुला भेटकार्ड मिळाले का?

मोहन, मिळाले की. तुला,

श्रीकांत, मला पण दिले. फक्त एका मुलाला मिळाले नाही बघ,

मोहन, कुणाला रे,

श्रीकांत नजरेने इशारा करतो.

मोहन, असत एखाद्याच फुटक नशीब. काय करणार. त्याला कोण भाव देतय. मला तर हे लवलेटर सारख वाटतयं.

श्रीकांत एकेकाच्या नशिबात लवलेटर सोड साधं अंतरदेशी पत्र पण नाही बघ, अशांना फक्त एकाच दिवशी भाव मिळतो.

मोहन, कोणत्या रे,

श्रीकांत, रक्षाबंधनाला, राख्या बांधायला.

व्यायाम करणारा ईशान ते बोल ऐकूण चिडतो. तो

ईशान, शिरक्या , मोहन्या जास्त शहाणपणा करायचा नाही, कुणाला चिडवताय हे कळत नाही का मला,.

मोहन, तुला काय झालं चिडायला इथं आमचं दोघांचं बोलण चाललय ना.

ईशान, हे बघ अजूनही सांगतोय. गप्प बस.

नाहीतर,

श्रीकांत, नाहीतर काय करशील रे,

ईशान, माती चारीन तालमीतली.

मोहन, थोबाड बघ आधी तूच माती खाल्यासारख झालंय.

ईशान, मोहन्या

मोहन, ये जा तुला दाखवीन अस्मान,

ईशान, बघूच कोण कोणाला दाखवतय ते.

ईशान त्या दोघांशी हातापाई करतो. व दोघांनाही तालमीत लोळवतो.

ते दोघे कुठं याया बोललो व तालमीतील माती खायची पाळी आली

Cut. To…

Next day.

किराणा दुकानातून काही सिधा विकत घेऊन येणाऱ्या संयोगीताला वाटेत थांबवून…

ईशान, ये…. संयोगीता,

संयोगीता, हा बोल ईशान, काय रे..

ईशान, एक सांगायचं होत.

संयोगीता, बोल की,

ईशान, नाही तुझ्या मैत्रिणीकडे पैसे जास्त झालेत का?

संयोगीता, कुणाकडे काय झालं,

ईशान, आणखी कोण, ती अण्विका,

संयोगीता, तिन आता काय केलं.

ईशान, नाही हल्ली ती जास्त भेटकार्ड वाटतेय.

संयोगीता, त्यात काय एवढं, नवीन वर्ष अन् मकर संक्रातील तर सगळेच वाटतात.

ईशान, पण मैत्रीणीना वाटायचे सोडून मुलांना कशाला वाटायची.

संयोगीता, अरे अस काय नसतं त्यात, ग्रीटिंग कार्ड, तर सारेच वाटतात.

ईशान, पण सगळीच पोर ईशान सारखी नसतात, साधा सरळ अर्थ काढणारी.

फक्त सावध कर.

संयोगिता, बर सांगते. अरे हो तुला भेटकार्ड द्यायचेच राहिले.

ईशान, नको मला.

संयोगीता, नको कसं, येवढे चांगले विचार असणाऱ्या नवयुवकास भेटकार्ड मिळायलाच हवे. ते फक्त डायरेक्ट नाही भेटत, इंडायरेक्त भेटल एवढच.

संयोगीता, त्याला एक भेटकार्ड व तिळगुळ आपल्या पर्स मधून देते.

तो निघतो.

संयोगीता, (मनात) खरंच अनुसाठी असाच चांगला जोडीदार मिळाला तर बर होईल, पण हा काय आता होऊ शकत नाही.

Cut to…

….. …… ……

Morning. १० o ‘clock outer in bus. कराड शहर.

बस कराड शहरात येते, अनेक दुकानांच्या पाट्या जात असतात. कराड स्ट्यांड वर येते, बस येण्याजाण्याची वर्दी चालू असते. बाजूला लोक कुजबुजत असतात.

बसमध्ये अण्विकास जाग आली, ती हसू लागली. ईशान जागा होतोय याची जाणीव होताच तीने डोळे बंद केले. व झोपण्याच नाटक करू लागली.

 इतक्यात इशान जागा होतो.

खिडकीतून बाहेर पाहिले. कराड बस स्थानक लिहिलेली पाटी त्याला दिसली. त्याचे लक्ष अण्विकाकडे गेले. तो तिला एकटक पाहू लागला,

ईशान, (मनात) खरंच खूपच सुंदर आहे ही. चापेकळी नाकाची, गहुवरणी रंगाची, खरंच हिला पाहताच मला एक वेगळी ओढ जाणवते. पण काय करू.

इतक्यात कंडक्टर व ड्राइव्हर येतात. बस सातारच्या दिशेने निघते.

इतक्यात त्याला फुटबॉल मारलेला प्रसंग आठवतो. , ती पडलेली, तो माफी मागतानाचा, तिने इतरांना ग्रीटिंग कार्ड देताना त्याच्याकडे तिरकस चिडून पाहतानाचा प्रसंग त्याला आठवतो.

शाळेच्या व्हरांड्यात अन्विका भेटकार्ड वाटताना

आण्विका, सुशांत

सुशांत, काय अनु, अण्विका, हे घे, मकरसंक्रांतीच्या हार्दिक शुभेच्छा.

सुशांत ग्रीटिंग घेऊन दंगा करताना व सगळ्यांना ग्रीटिंग दिले पण आपणास दिले नाही याचा त्याला राग आलेला आठवतो.

तो स्वप्नातून बाहेर येतो.

ईशान, (मनात) पण आपल्यामुळे तिला त्रास झाला. महिनाभर तिचा हात दुखत होता. वर्गातील ती तासाला काही ना लिहिता बसलेली आठवलं व तो दुःखी झाला.

 पण तिला आता जवळ बसलेली पाहून तो स्थिरावला.

ईशान , ( मनात ) खरोखर अत्यंत सुंदर व सद्गुणी आहे ही. माझ्या मुळेच दुखावली गेली ही.

इतक्यात अण्विका उठली, तिने आपले लक्ष नाही असे दाखवले. तिने इकडे तिकडे पाहिले.

ईशान, काय झोप झाली का?

आण्विका, बसमध्ये कुठली लागते झोप. कराड गेले का?

ईशान, हो आता सातारा येईल, थोड्या वेळाने.

आण्विका, किती लांब असेल तरी.

ईशान, अ…..वीस किलोमीटर असेल

आण्विका, सातारला बस थांबेल ना थोडावेळ.

ईशान, थांबेल की. का?

आण्विका, काही नाही फ्रेश होता येईल.

ईशान , हो.

Cut. to…..

….. …… …….. …….

Day. Morning. सातारा बसस्थानकात

एस टी येऊन फलाटला लागते.

कंडक्टर, बस पंधरा मिनिटे साताऱ्याला थांबणार आहे. कुणाला काही खायला प्यायला घ्यायचे असेल तर घेऊ शकता.

आण्विका, माझ्या ब्यागकडे लक्ष देतोस. मी जरा फ्रेश होऊन येते.

ईशान, हो (मान हलवत)

आण्विका खाली उतरून फ्रेश होऊन येते. येताना पॉपकॉर्न व भडंग व काही खायला घेऊन येते.

बसमध्ये आल्यावर,

ईशान, मी पण आलोच.

ईशान फ्रेश होऊन तो काही वडे व पाव घेऊन येतो

बसमध्ये आल्यावर ते आपापला नष्टा शेअर करतात.

आण्विका, हे घे.

ईशान, तो तिने दिलेले पॉपकॉर्न घेतो.

ईशान, अरे थांब, मी पण आणलाय, हे घे गरमागरम वडे.

ते दोघे नाष्टा करत असतात.

कंडक्टर येतो बेल वाजवतो.

कंडक्टर, आले का रे सगळे.

ड्रायव्हर बस चालू करतो. बस पुण्याच्या दिशेने रवाना होते.

….. …… ……. …..

बसमध्ये

ईशान, तुला माझा खूप राग येतो ना?

आण्विका, नाही का?

ईशान, त्या फुटबॉल प्रकरणानंतर .

आण्विका, ते होय, तस सांगायच तर तेव्हा होता. आता कशाला तो विचार. झालं,.. गेलं ते भूतकाळात.

ईशान, ते काय मी जाणून बुजून केलं नव्हत. चुकून बॉल लागला होता.

आण्विका, हो, ते अचानक घडल होत.

ईशान, मग तेव्हा का एवढ्या रागावला होता.

आण्विका, हो ते खर आहे. की अचानक घडले होते. पण त्यावेळी तू मला मदत करायची सोडून तेथून पळून गेलास. व जवळजवळ सहा महिने तो हात मला तेव्हापासून दमवत होता.

ईशान, त्यावेळी मी काय करणार , त्या वेदांगीने ताडकन माझ्या कानशिलात लगावली. मला काही सूचेनाच. व पब्लिक पण जाम जमली. व तुला माहिताय कोल्हापूरकर म्हणजे रट्टे द्यायला कसे पुढे असतात. व मदतीला ही. म्हणून मी पळालो.

नाहीतर माझं काही खर नव्हतं.

आण्विका, कारणे सांगायला मस्त जमतात तुला.

ईशान, नाही खरंच.

आण्विका, लबाडच आहेस.

ईशान, तू पण काही कमी नाहीस. तोर्यातच पैशाचं पाकीट माझ्या तोंडावर फेकलस.

आण्विका, फेकू नाहीतर काय करू. माझी अवस्था काय झाली. मला पेपर सुद्धा परीक्षेचा धड लिहिता नाही आला. वर तू पैशाची मिजास दाखवत होतास.

ईशान, अग पैसे द्यायला मला बाबांनी सांगितले होते. कारण माझ्यामुळे तुझ्या बाबांना आर्थिक भुर्दंड पडला होता.

आण्विका, हो, ते तर आहेच.

ईशान, तू पण काही कमी नाहीस. सर्वांना संक्रातीची ग्रीटिंग वाटलीस पण मला साधं तिळगुळ सुद्धा दिले नाहीस.

आण्विका, मी दिलं होत.

ईशान, छे नाही दिलं.

आण्विका, संयोगिता ने दिलं होत की.

ईशान, हो संयोगितान दिलं, पणं तू का नाही दिलस.

आण्विका, ये त्यावरील अक्षर तरी बघितलस का, कुणाच ते.

ईशान, मला कस समजणार तू दिलं की संयोगितान . व तुला द्यायला काय झालं होत.

आण्विका, हुशारच आहेस, मला तुझ्यामुळे एवढा त्रास झाला. ते सर्व विसरून मी तुला शुभेच्छा द्यायच्या. हे तर हास्यास्पद आहे.

आण्विका, व येवढं बोलतोयस तुझ्या वाढदिवसाला आणलेल्या लेमनच्या गोळ्या सगळ्या वर्गाला दिल्यास मला दिल्यास का.

ती मधुरा मला दाखवून चगळत होती. व चिडवत होती. माझ्या खूप आवडीच्या होत्या.

ईशान, नाही ग, मी नाही वाटल्या, त्या सुरेशने घेतल्या होत्या वाटायला. वर्गात सर्वांना वाटतो म्हणून, पण तुलाच काय आठ दहा मुलांना चुकवला व अर्धी पिशवी स्वतः घेऊन गेला घरला आपल्या. खादाड बोका. व मी पुन्हा चॉकलेट्स वाटल्या. त्या नंतर.

आण्विका, त्या माझ्यापर्यंत पोहोचल्या पण नाहीत.

ईशान, संयोगिताकडे दिल्या होत्या की.

आण्विका, त्या पारले.किस्मी

ईशान, हो तिने दिल्या नाहीत.

आण्विका, हो दिली की एक.

ईशान, एक का मी चांगल्या दहा बारा दिल्या होत्या. तिन सांगितल नाही तुला.

आण्विका, कशी सांगणार म्हणा, शेवटी तुझीच कड घेणारी. रक्षाबंधनचा भाऊ ना तिचा.

ईशान, मग बहिण आहे ती माझी, व तुझ्या बाजूने लढणारी कमी आहेत का, ती वेदांगी.

आण्विका, ती काय शांत स्वभावाची, ती काय करते.गरीब बिचारी.

ईशान, ती गरीब, ठोसा भारी लागवते की, तिचा तो ठोसा अजूनही आठवतो की मला, दाडवान हलवल माझं.

हे एकताच ती हसू लागली.

….. ….. ….. …… …..

बस खंबाटकी बोगदा पार करते. ईशान बाहेर पाहतो.

ईशान, कात्रज येणार लवकरच.

त्या दोघांना एकत्र बोलताना पाहून शेजारील आजी, तुम्ही दोघ नवरा बायको आहात काय.

आण्विका, नाही हो, अजून आमचं लग्न नाही झाल अजून.

आजी, (हळू आवाजात स्वतः शी) लग्ना अगोदर एकत्र कसे काय फिरू देतात घरचे, देव जाणे, कलियुग बाई ग घोर कलियुग आलंया.

आजीच बोलणं अन्विकास ऐकु जातं.

आण्विका, अहो आजी आम्ही मित्र आहोत. खूप दिवसांनी भेटलोय म्हणून गप्पा मरतोय एवढंच. दुसर भलत सलत काही नाही.

आजी, तुमचं आपलं तरण्या पोरांचं बर हाय बाई. अगोदर घरच्यांना मित्र म्हणून ओळख करून द्यायची. अन् नंतर घरच्यांच्या डोळ्यावर पांघरून घालून पळून जायचं. अन् लग्न करायचं.

ते ऐकूण आण्विका काही बोलणार इतक्यात तिला ईशान शांत राहण्यास सांगतो.

ईशान, शांत हो जाऊ दे तो विषय.

आण्विका, अरे बघ ना ती काय पण बोलतेय.

ईशान, जाऊ दे ग सगळ.

इकडे आजी आपल्या नातवाला केळ खायला घालते.

थोड्याच वेळात आज्जी एका स्टॉपवर ती अन् तिचा नातू बसमधून उतरतात.

आण्विका धीरगंभीर झाली. तिचा चेहरा पाहून..

ईशान, आजीच्या बोलण्याचा राग आला का?

आण्विका, राग नाही, पण जरा वेगळच वाटल. आपण जास्ती क्लोज बोलतोय का? असं वाटू लागलंय.

ईशान, ये वेडाबाई लई विचार करू नकोस त्याचा.

आजीच्या प्रवासा बरोबर तो विचार पण विरून जाईल वार्यावर.

ईशान, ते सोड, हे घे. ( आपल्या कडील शेंगदाणे व फुटाणे असलेली पुडी समोर करत.)

आण्विका, (त्यातील थोडे शेंगदाणे घेतले. व मनात विचार करू लागली)

खरंच मी जास्त बोलते का? मी याच्याशी अत्यंत क्लोज झाले का.

….. …… …………..

Afternoon. That day..

बस स्वारगेट स्थानकावर दाखल झाली.

बसमध्ये फेरीवाले फिरून माल विकू लागले.

आण्विका, ओ भाऊ,इकडे या.

फेरीवाला, बोला मॅडम काय देवू.

आण्विका, काय आहे. विकायला.

फेरीवाला, चने आहेत, फुटाणे आहेत, पॉपकॉर्न, शेंगदाणे, भडंग केळीचीप्स , फरसाण व आलेपाकवडी आहे मॅडम काय घेणार.

 दोन पॉपकॉर्न, व काही चने द्या. व आलेपाक वडी सुद्धा.

फेरीवाला, ( साहित्य देत)

मॅडम आलेपाक वड्या किती देवू.

आण्विका, दे चार पाच.

तो देतो. आण्विका पैसे पर्स उघडून काढत असते. इतक्यात ईशान पैसे देतो.

आण्विका, हे काय देते की मी थांब.

ईशान, गप ग. सारख थोडच भेटतोय आपण.

थोड्या वेळात बस निघते. पुणे मुंबई रोडला लागते.

पुढील टणल पार करते.

आण्विका अचानक हसू लागते.

ईशान, काय झालं एवढं हसायला.

आण्विका, काही नाही मला एक प्रसंग आठवला.

ईशान, कोणता .

आण्विका, काही नाही रे, बाजारातला.

ईशान, सांग की कोणता तो.

आण्विका, तू घेतलेला दुधी भोपळा.

ईशान हसू लागतो.

ईशान, खरंच तुम्ही मुली एक कोडच आहात. एखाद्या नवशिक्याची वाट लावालं.

फ्लॅश बॅक….

कोल्हापूर. रविवार. बाजारपेठ afternoon

रोडच्या कडेला वेदांगी आण्विकाची वाट बघत असते. इतक्यात आण्विका तिथे आपल्या स्कुटीवरून येते.

वेदांगी, काय ग किती वाट बघायची. इतका वेळ, बाजार उठायची वेळ झाली.

आण्विका, गप्प ग, चल जाऊ. बाजार काय पळून जातोय थोडा.

वेदांगी, तो जावो न जावो मला घरी खूप काम आहे. चल लवकर आटप.

आण्विका, आज सुट्टी तर आहे.

वेदांगी, तस नाही ग आई बारशाला जाणार आहे. घरातील सर्व कामे मलाच करावी लागणार आहेत.

आण्विका, बर चल लवकर आटपू.

त्या बाजारात भाजीचा दर भाव विचारत पुढे जातात.

काही बाजारातील माळव पण घेतात.

त्याच वेळी. …..

ईशान बाजारात आलेला असतो. घरच्यांनी त्याला बाजार करायला सांगितलेलं असत. त्याचा तो प्रथमच बाजारचा प्रसंग होता. त्याला काय घ्यावे काय नको हे सुचत नव्हते.

ईशान, घरच्यांनी बाजार करायला सांगितलेय. काय घ्यायचं कस घ्यायचं काहीच सांगितलं नाही. आता काय करू…

इतक्यात त्याला आण्विका व वेदांगी दिसते.

त्यांना पाहून

ईशान, ( मनात) या बाजार कसा करतात तसच करूया. म्हणजे झालं.

तो त्या जिथे भाजी घेतात तिथेच तो देखील भाजी घेवू लागतो.

त्या भाजी घेत चौकशी करत जात असतात.

टोमॅटो वाल्याला पाहून

वेदांगी, ओ, भाऊ, टोमॅटो कसे दिले.

टोमॅटोवाला, पन्नास रुपये किलो,

वेदांगी, पलीकडे तर चाळीसला आहेत.

टोमॅटोवाला, क्वालिटी तरी बघा त्याच्या मालाची व माझ्या व मग ठरवा काय ते मॅडम.

वेदांगी, दे की चाळीसन,

टोमॅटोवाला, बर, घ्या.

त्या किलोभर टोमॅटो घेतात. व पुढे जातात. ईशान टोमॅटो घेतो.

तो त्यांच्या पाठोपाठ बाजार करू लागतो.

त्याचे आपल्या मागोमाग बाजार करणे वेदांगी बारकाईने पहाते. व बाजूला आण्विकास घेऊन जाते. व तिला.

आण्विका ,काय झालं ग. इकडे का ओढून आणलेस.

वेदांगी, अग, तो ईशान पाहिलास काय? आम्ही जिथे बाजार घेतो तिथंच येतो.

आण्विका ,मग त्यात काय एवढं. बाजाराला आलाय म्हणजे बाजारच करणार ना.

वेदांगी, पण आम्ही घेतो तीच भाजी का विकत घेतो.

आण्विका, मग त्यात काय एवढं घेतली असेल. आपल्याला काय करायचय.

वेदांगी, काय करायचं म्हणजे. त्याची गंमतच करायची.

आण्विका, काय करणार आहेस तू.

वेदांगी, तू गप चल. दाखवते तुला, त्याची गंमतच करायची.

ती पुढे एका माळवेवाल्याजवळ जाते.

वेदांगी, अहो दुधी कशी दिली. माळवेवाला, वीस रुपये एक नग.

वेदांगी, अनु दुधी भोपळ्याची खीर कधी खाल्लीस का तू.

आण्विका, हो खालीय की,

वेदांगी, किती मस्त होते सांगू. उद्या घरी खीर करतात ना. त्यासाठी दुधीच चांगली.

आण्विकि, मग बघतेस काय,, घे की एक मस्त.

वेदांगी, हो घेते.

त्या दुधी घेतात व पुढे जातात.

ईशान पण लागोलग दुधी घेतो. व पैसे देतो.

तो थोडा पुढे आल्यावर वेदांगी परत मागे जाते.

वेदांगी, ओ, काका, घरी फोन केलाता. दुधी आहे शिल्लक नको मला.

ती दुधी ठेवते. व त्या बदल्यात मेथी घेऊन परत येते.

ते पाहून ईशान ही परत करायला जातो. पण माळवेवाला काही ऐकत नाही.

ईशान, ओ भाऊ मला पण दुधी नको.

माळवेवाला, ए गप्प जा एकदा विकलेला माल मी परत घेत नाही.

ईशान, पण..

माळवेवाला, पण बिन काही नाही.

ईशान, त्या बदल्यात मेथी द्या.

माळवेवाला, ए नाही जा.

शेवटी नाईलाजाने दुधी घेऊन तो पुढे आला. तेव्हा त्याने एका ठिकाणी त्या दोघी माळव विभागून घेत होत्या. ते पाहिलं. व हातातील पिशव्या उचलून तो पाहू लागला. त्याच्या लक्षात आले की त्याने वाजवीपेक्षा त्यांचं पाहून माळव जास्त घेतल ते.

…… ……. …… …….

क्रमशः पुढे......

nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com


Saturday, November 4, 2023

कळत नकळत जुळलेले बंध भाग २

 कळत नकळत जुळलेले बंध भाग २

क्रमशः. पूढे चालू......


Day. कोल्हापूर – पन्हाळा रोड. Morning. Outer

अन्विका गाडी पन्हाळा रोडला चालवू लागते.

आण्विका, हा आता सांग पुढलं

वेदांगी, अग ती तन्वी आहे ना,

आण्विका, हा ( गाडी चालवत)

वेदांगी, ती गेली पळून शेजारच्या दातक्या मोहन बरोबर.

आण्विका, काय खरंच.

वेदांगी, हो, काल बाबांना कळलं, अन…

आण्विका, खर सांगू काय वेदे, आज तुमच्या घरी यायलाच हवं होत. तुझ्या बाबांचा पडलेला चेहरा बघायला.

काय तिचं कौतुक करायचे, बर झालं गेली पळून ते, आता तरी उघडले का डोळे तुझ्या बाबांचे.

वेदांगी, कुठले उघडतात,पळून गेली ती अन् शिक्षा आम्हाला सुरू, त्यांच्या डोक्यात आता मी पण जाईन कुणाचातरी हात धरून म्हणून माझं लग्न जमवायचं चाललंय.

आण्विका, असं आहे तर, कमाल आहे बाई तुझ्या बाबांची.

वेदांगी, मामाला फोन पण झालाय, तो लागला लगेच कामाला,

आण्विका, एवढ्या लगेच, मामा सुद्धा राहिला नाही बघ तुझा.

वेदांगी, आमचा कोळी समाज तिकड लांब आहे ना, मला तर वाटतयं आता काय बाबा ऐकणार नाहीत.

आण्विका, म्हणजे सुपारी फुटणार तर तुझी या एक दोन महिन्यात.

अग, मुलगा बघितलास का काय करतो ते.

वेदांगी, मी बघायच्या आधीच ७५% ठरलंय.

आण्विका, असे कसे तुझे बाबा पाहणं नाही, बोलचाल नाही, मुलगीची पसंती काय आहे की नाही. लगेच कंडका.

वेदांगी, त्यांना वाटतयं मी जर का तन्वी सारखी गेले पळून तर त्यांचं नाक कापेल.

आण्विका, नाक आहे कुठे त्याचं कापायला. नकटे तर आहेत.

वेदांगी, काय म्हणालीस, तुला चेष्टा सुचतेय.

आण्विका, तस नाही ग मला म्हणायचे, अस का वाटत त्यांना?

वेदांगी, ते तरी काय करणार नोकरी मुळे कोल्हापूरला यावे लागले. आमचा अग्री कोळी समाज तिकडील कोकणातील , इकडे सगळे घाटी लोक. कुणासंगे गेले तर. हाच विचार घोळतोय मनात.

आण्विका, त्यांचं तरी चुकीचं कसं म्हणायचं. कायम नटून थटून असतेस. अस वाटण स्वाभाविक आहे.

वेदांगी, काय म्हणालीस, ( ती डोक्यात टपली मारते)

आण्विका, आई ग, ए मारू नको की.

आण्विका, स्वतः च काढलेल्या पोरीवर विश्वास नाही साधा त्यांचा.

वेदांगी, नाही तर काय? मला तर खूप राग येतो बघ.

आण्विका, म्हणजे काय, तू तर जाणार म्हण, कोकणात सुरमई खायला.

वेदांगी, गप्प ग, मामा स्थळ काढणार म्हणजे तो आधी झिंग्याल्याला, त्याच स्थळ पण तसच झिंग्याल्याल असणार.

आण्विका, फोटो, बायोडेटा तरी पाहिलास काय.

वेदांगी,फोटो नाही पणं बायोडेटा पाठवलाय पपांच्या फोनवर.

आण्विका, तू पाहिलास काय?

वेदांगी, हो पाहिलाय,

आण्विका, तुझ्याकडे आहे आता.

वेदांगी, आहे की, कालच चार्जींगला त्यांचा फोन असताना माझ्या मोबाईलमध्ये सेंड केला.

( मोबाईल हातात घेत स्क्रीन ओपन करत ती दाखवते.)

हा बघ

आण्विका गाडी बाजूला घेते. मोबाईल तिचा हातात घेऊन पहात.

आण्विका, अग, हे सगळ ठीक आहे. पण तो कसा दिसतो ते तरी माहीत आहे का?

हे बघ तुला मी सांगते मुलगी पाहण्याचा कार्यक्रम होईलच ना, जर चांगला वाटला तर लग्नाला उभी राहायला काय हरकत आहे.

वेदांगी, शहाणीच आहेस, तो काळा असुदे नाहीतर गोरा. त्यापेक्षा बेवडा नसला म्हणजे मिळवलं, त्याच्या चार पाच प्रेमिका असल्या तर माझं कसं होईल, ती माहिती नको का काढायला.

आण्विका, ते तर काढायलाच हवं, बर चल कॉल येतोय पोरांचा जाऊ, नंतर बघू काय करायचं ते. आता दिवसभर फ्री रहा. उगीच या टोळक्याने संशय नको.

वेदांगी, बर.

आण्विका, गाडी पुढे नेते.

Cut to …..

…. …… …… ….. …… ……

Day. Afternoon. Outer

सर्व मित्र व आण्विका व वेदांगी सर्वजण पन्हाळा फिरतात. व एका ठीकाणी जमतात.

सात्विक, अरे खूप भुक लागलेय फिरून चला काहीतरी पोटपूजा करूया.

वेदांगी, हो तर मला पण लागलीय चला की काहीतरी खाऊया.

आण्विका, चला तिथे एक माझ्या ओळखीचं स्टॉल आहे. तिथे मस्त नाष्टा पाणी मिळतं.

त्या तिथे जातात. मस्त ऑर्डर देतात. सर्वांना नष्टा पसंत येतो. लोणी डोसा.

मदन, वाव मस्त, आवडला मला. अगदी कोल्हापूर सारखं आहे नाही.

सात्विक, बाळा हे ठिकाण पण कोल्हापूर जिल्ह्यातच आहे हा.

मदन, पण कोल्हापूर पेक्षा चार्जेस कमी आहेत इथे.

सात्विक, ये अनुच्या ओळखीमुळे चीफ दरात मिळालाय डोसा. नाहीतर

मदन , नाहीतर काय?

सात्विक, बघ तिकडे पाटी.

मदन, अरे हो रे. खरंच.

मदन अन्विकेस

मदन, थ्यांक्स अनु,

आण्विका, गप रे, त्यात काय थ्यान्क्स मानायचे.

बर ही ट्रीट माझ्याकडून ह.

सात्विक, काय ,

आण्विका, मग द्यायला नको का? म्हंटल शेवटची आपली कॉलेजची भेट आहे. यानंतर जो तो आपापल्या कामात असणार. म्हणून आपण द्यावी एखादी नाष्टा ट्रीट. आवडली का?

मदन, हो आवडली की.

बर चला वेळ होतोय. थोड राहीलेली ठिकाणे पाहू अन् जाऊया.

सर्व मित्र, हो, बर थ्यांक्स हं अनु.

सर्व पन्हाळा फिरतात.

व एके ठिकाणी जमतात, व एकमेकांना भेटून बाय करून चारपाच वर्ष केलेल्या गंमती जमती व सर्व आठवणी आठवून निरोप समारंभ करतात.

व बाय करून निघतात

…. ….. …… …

Evening. पन्हाळा कोल्हापुर रोड out door

 वाटेत स्कूटी चालवताना

आण्विका, मग काय ठरवलस

वेदांगी, अजून काही ठरवलं नाही. तू काहीतरी सुचव की.

आण्विका, चल मग घरी गेल्यावर बघू.

वेदांगी, घरी केव्हा, नको इथंच बोलू की, नाहीतर घरी बTबा ….

तिचे बोलणे तोडत.

आण्विका, तू गप ग, बघते मी तुझ्या बाबांना.

आण्विका, बाजूला गाडी थांबवते व फोन लावते.

वेदांगीचे बाबा फोन उचलतात.

आण्विका, हॅलो काका,

वेदांगीचे बाबा, हं बोल आनु कुठे आहात, आलात की नाही.

आण्विका, निघालोय आम्ही परत, सहापर्यंत पोहोचू , पण…

वेदांगीचे बाबा, पण काय आणखीन,

आण्विका, वेदुला आज घरी जेवायला नेवू का?

वेदांगीचे बाबा, घरी की बाहेर कुठे?

आण्विका, घरीच, दीदी आलेय, त्यामुळे जेवणाचा बेत आहे. म्हटलं परीक्षा झालेय, व बरेच दिवस झालेत तिला बोलवायचं म्हणतेय जेवायला. म्हणून ..जरा.

वेदांगीचे बाबा, चालेल सोड मग जेवल्यावर पण लवकर या इकडे तिकडे फिरत बसू नका.

आण्विका, बर काका.

आण्विका फोन ठेवते. पुन्हा घरी आपल्या फोन लावते.

आण्विका, हॅलो आई.

आई, हा बोल बाळ, कुठं आहेत, निघाला की नाही.

आण्विका, अग निघालोय आम्ही झालं आमचं पाहून येतोय थोड्या वेळात. बर ऐक आज मी वेदूला घरी बोलवलेय बघ जेवायला

आई, बर, या लवकर.

आण्विका फोन ठेवते

वेदांगी, आज काय खास बेत आहे का?

आण्विका, हो,

वेदांगी, काय ग सांग की.

आण्विका, काय नाही ताई आलेय, बिर्याणीचा बेत आहे.

वेदांगी, वाव, मग काय मज्जाच मज्जा

आण्विका, मज्जा करायला आधी घरी तर जायला हवं.

वेदांगी, बिर्याणी कोण करणार,

आण्विका, कोण म्हणजे अपकोज ताई आणखी कोण.

वेदांगी, हे आपल बर आहे ह. ताई दोन दिवस आली सुख घ्यायला अन् तिला काम लावयच.

आण्विका, मागचे आठ महिने आम्ही केलीय सेवा म्हणून ती आमची आज करणार आहे. तीनच बेत आखलाय

वेदांगी, पण आपण काहीतरी मदत नको का करायला.

आण्विका, करू की बिर्याणी खायला.

असे म्हणून आण्विका गाडी मारते.

Cut. To.

….. …… ….. ….. ….

Outer - inter evening. Anvika house

आण्विका व वेदांगी अण्विकाच्या घरी बंगल्यावर पोहोचतात. ती गाडी पार्क करते.

वेदांगी, पोहोचलो ऐखदासे.

अग बाई, मी बाळाला ऐखाद खेळन घ्यायचं म्हणते.

आण्विका, ए बाई गप्प चल,

वेदांगी, थांब आलेच.

वेदांगी बाहेर जाते.

आण्विका, अग ये एक की… गेली ऐकतच नाहीत.खेळणी भरपूर आहेत. काय दुकान काढायचेय.

आण्विका गाडी पार्क करून घरात येते. बाहेरील हॉल मध्ये लहान बाळ खेळत आहे. ते आपला पायाचा अंगठा चोकत आहे. त्याशेजारी अण्विकाची आई बसलेली आहे.

आण्विका, मुलाला पाहून

अरेरे, बाळ आहे, पाय धुवायच राहिलच.

आण्विका मागे वळते व बेसमेंटला जाऊन पाय धुवून येते.

आई तिच्याकडे पहात

आई, आलेले ले कोण आलय बघ मावशी आलेय.

आण्विका, काय रे काय चाललय, मम्मी कुठ हाय.

आई, ती होय जेवणं करतेय.

अग, वेदु कुठेय.

आण्विका, गेलीय खेळणं आणायला. नको म्हणताना ऐकतेय कुठे?

इतक्यात वेदांगी येते. आण्विका वेदांगीला

ते आधी खाली बेसमेंटला जाऊन पाय धूवून ये. लहान बाळ आहे ना.

वेदांगी, अरे हो खरंच, थांब आले. हे घे.

आणलेला टेडी देत

आण्विका, अरे टेडी, बघ बाळा तुझ्या वेदू मावशीनं काय आणलय ते. टेडी आणलाय. चल आपण मस्ती करूया.

आई, काय ग इतका वेळ, सकाळी गेला होता.

आण्विका, रंकाळा बघायला गेलो नव्हतो. पन्हाळा फिरायला गेलतो. सगळा किल्ला पाहायचा म्हणजे होणार की वेळ.

वेदू पाय धुवून येते.

आण्विका बाळाकडे पहात

आण्विका, बघ वेदू मावशी.

वेदांगी, काय रे काय चाललय, सायकल मारतोयस, मार जोरात.

इतक्यात सातचे ठोके पडतात.

आई, सात वाजलेत जा जरा मदत कर जा तिला. दुपारपासून ती एकटीच करतेय. मला साधा भांड्याला सुद्धा हात नाही लावू दिला.

अन्विका, मात्रुसेवा चाललेय म्हण की सरळ.

आण्विका वेदांगीला मुलाजवळ बसण्यास सांगून आत निघालेली असते. इतक्यात ताई आतून किचनमधून बाहेर येते.

आण्विका, चल मी आले मदतीला.

ताई, झालंय सगळं. भांडी तेवढी स्वच्छ करून घे.

आण्विका, बरं.

आण्विका आत जाते.

थोड्या वेळात येते.

आल्यावर,

आण्विक, (गप्पा मारत बसलेल्या वेदांगीला)

चल आत.

वेदांगी तिच्या मागे जाते.

….. ……. …… …… ……

आण्विका room inter. Night 7.30

आण्विका व वेदांगी आतमध्ये जाते तिथे टेबलजवळील ड्रॉवर मधून आपला लॅपटॉप काढून. तो चालू करते.

आण्विकि, दाखव बायोडेटा.

वेदांगी, (मोबाईल फोन दाखवत) हा घे.

आण्विका नेट चालू करून त्यावर बायोडेटावरील ऋषिकेश अग्रावकर हे नाव टाकून सर्च करते.

सात आठ जण येतात. त्यानंतर जन्मतारीखेशी सुसंगत आयडी निवडते.

एक काळा नाटा येतो ते पहात.

आण्विका, वेदे, हा बघ चालतोय का?

वेदांगी, ई…नको ग बाई मला. त्यापेक्षा बिन लग्नाची राहीन मी.

दुसरी प्रोफाईल पहाते. त्याचे मॅरेज फोटो पाहून अण्विका याच तर वाजलय.

तिसरी प्रोफाईल पहाते. तिथे फोटो नसतो. पण जन्मतारीख, प्लेस व सगळ जुळते.

त्यावर पत्ता. असतो. व खालील बाजूस शुभेच्छा संदेश व ग्रुप फोटो असतो. तो पाहून

आण्विका, हा, ही तुझ्या नवऱ्याची आय डी आहे. याची माहिती हवी. यामधील तो कोणता हे कळायला हवं.

वेदांगी नाराज होते

इतक्यात बाहेरून ताई डायनींग टेबलवर जेवण मांडत.

पाने वाढलेत या दोघी जेवायला.

आण्विका, आलो, आलो,

वेदांगी, आता काय करायचं.

आण्विका, हे बघ आधी जेवू नंतर मग ठरवू काय करायचे ते.

त्या जेवायला जातात.

Cut to

….. …… …. ….. ……

Outer. Road. Night ९.०० o clock

आण्विका वेदांगीला घरी सोडायला जाताना वेदांगीचा नाराज मुड पाहून.

आण्विका, कशाला जास्त विचार करतेस. सगळ काय आपल्या मनासारखं होईल का?

वेदांगी, तस नाही पणं…

आण्विका, लग्नचं होतय ना. कुठल्या जेलमध्ये तरी टाकत नाहीत ना?

वेदांगी, ते तर आहेच.

आण्विका, हे बघ लग्न हे तर करावेच लागणार. व आता आपल वय पहाता घरच्यांनी आपल्या पायावर उभे राहण्याइतकं शिक्षण तरी दिलेय व ते आपल्या भल्याचाच विचार करतात ना.

वेदांगी, ते खरंय ग पणं घरच्यांनी जरा माझ्या मनाचा विचार तरी घ्यायल हवा.

आण्विका, हे बघ तुझ लग्न विचार करूनच ठरवतील. उगाच कुण्या ऐर्या गैर्याच्या गळयात नाही टाकणार तुला. आता फक्त प्रश्न आहे. की तो दिसतो कसा हे पाहायचा व त्याचा स्वभाव कसा आहे? तो काम कोणत करतो? याचाच.

वेदांगी, हो ते कळलं की बस, आणखी काय हवं.

आण्विका, हे बघ तो कसा दिसतो. व त्याचे कामकाज वगैरे सर्व हिस्ट्री मी काढते. माझे काका आहेत. की कोकणात अलिबागला. त्यांकडून काढेन माहिती. हा मी पण आता सुट्टीला तिकडे जाणार आहे. तेव्हा समजेलच की सगळं.

जर का मुलगा बरा वाटला. तर होकार दे लग्नाला नाहीतर बघू दुसरा. मी समजावेन काकांना. काळजी करू नकोस.

वेदांगी, चालेल मग, कर चौकशी तेवढी.

Cut to……

….. …… …..

फोटो संयोगिता

ही संयोगिता अण्विका व वेदांगीची फ्रेंड , या तिघी एकत्र बेंच पार्टनर इयत्ता ५ वी पासून. एकीची समस्या ही तिघिंची समस्या मानली जाते.

या तिघी इतक्या जिवलग की एक भेल असो की पाणीपुरी तिघी एकत्रच वाटून खाणार.

बर या तिघिंच्या घरच्यांची ओळख करून द्यायचीच राहिली.

वेदांगी, ही रायगड जिल्ह्यातील कोळी समाजातील , तिचे वडील सरकारी नोकर असल्याने त्यांची बदली कोल्हापुरला झाली. तेव्हा वेदांगी पाचवीत होती. त्यांच्या प्रामाणिक कामामुळे ते इथ टिकून आहेत. पण नवीन पिढीचे विचार त्यांना पटत नाहीत. मुलीने आज्ञाधारक असावं असं त्याचं मत आहे. त्यामुळे वेदांगी वर त्यांचं बारीक लक्ष असत. तिच्या माघारी दफ्तर चेक करण असो वा मोबाईल मेसेज चेक करण हे त्यांचं चालूच असत त्यांचं मत एवढंच मुलीनं कुठल्या तरी मुलाच्या प्रेमात पडून पळून जाऊन लग्न जर केलं तर यांचं नाक कापल जाईल. म्हणून ते दक्षता घेत असतात. यांची बायको अत्यंत साधी. बिचारी गप्प गायीसारखी सगळं ऐकूण घेत असते.

संयोगिता : ही मध्यम वर्गीय कुटुंबातील. वडील ड्राइव्हर असल्याने जेमतेम घर चालत होत. ती एखाद भांडण लागल तर ते मिटवणारी. मनमिळावू अशा स्वभावाची. पण बारावी झाली व तिच्या बापानं शिक्षणाचा खर्च झेपणार नाही हे जाणले व तिचे लग्न लावले. व ती आपली दोन मुले, नवरा व भांडखोर सासूला सांभाळत संसार करू लागली. तिची कडक सासू तिला टोमणे मारत असे. तेव्हा अन्विकाने तिला एका योजनेतून कर्ज देवून गारमेंटचे दुकान टाकून दीले. ते तिने आपला संसार सांभाळत इतके मोठे केले. की आजकाल तिच्या हाताखाली सात आठ जण कामाला असतात.

त्यामुळे सुरवातीला टोमणे मारणारी तिची सासू सध्या गुलाबजामच्या पाकासारखी गोड झाली आहे.

आण्विका, ही गोड लाघवी व दिसायला सुंदर अशी. पण स्वभाव अत्यंत शांत. पण स्वतः होऊन कोणाची कळ न काढणारी पण जर का तिला कोण विनाकारण बोलल तर त्याचा फैसला लगेच लावणारी. मात्र मित्र मैत्रिणींना मदत करणारी अशी. तिच्या मोठ्या बहिणीच लग्न झालंय. वडील चांगल्या कंपनीत कामाला आहेत. आई गृहिणी असून भाऊ शिकत आहे.

….. …… …… …… …..

Night. १०.०० p.m. outer – inter

आण्विका स्कूटी घेऊन गेट मधून आत येते. व घरात प्रवेश करते. पायातील बूट काढून स्टँड वर ठेवते. व बाथरूम मध्ये जाऊन फ्रेश होऊन येते. टिव्ही चालू असते. घरातील सर्व टिव्ही वरील मालिका पहात असतात. बाळ खाली गालीचावर खेळत असते. आण्विका बाळाजवळ बसते. खुळखुळा वाजवते. इतक्यात स्वयंपाक खोलीतून तिचे बाबा हॉल मध्ये येतात. त्यांचे जेवण झालेले असते. आई मागून येत त्यांच्या हातावर बडीशेप ठेवते.

ती खात ते सोफासेटवर बसतात.

बाबा, काय अनु ट्रीप कशी झाली?

आण्विका, झाली ना मस्त.

सुलभा (आई) म्हणजे तुम्हाला कळलं तर.

बाबा, कळलं म्हणजे मला विचारूनच ती गेली होती.

सुलभा, हे आपल बरं आहे हं तुमचं, आमच्या पुढे भांडायच, व मागील बाजूने तह करायचा.

बाबा, तह वगैरे काही नाही हं. ती कोणतंही काम मला विचारायच्या आधी करत नाही.

बाबा, बर आता सुट्टीत काय करणार आहेस? काही क्लास वगैरे लावणार आहेस का?

आण्विका, नाही, काही क्लास वगैरे नाही लावणार. पण जरा मावशीकडे जावून यायचं म्हणते. गेली चार वर्षे ती बोलावतेय. पण माझा अभ्यास असल्याने चार वर्षे नाही जाता आले. व त्यामुळे ती रुसलेय.

बाबा, मग जा ना बाळ. पण तुला सोडायला कोण जाणार. माझ्या तर सुट्टया जास्त पडलेत. व आता काम पण वाढलंय. त्यामुळे मला वेळ नाही मिळणार.

तिथे बसलेल्या आपल्या मुलाला

बाबा, काय रे तू जातोस का सोडायला?

• मुलगा, मला वेळ नाही. माझी पण एक्साम जवळ आलेय.

आई, अरे असे काय करतोस. एकाच तर दिवसाचा प्रश्न आहे. जा की सोडून ये जा. एकटी कशी जाईल पोर.

मुलगा, मला वेळ नाही. म्हणजे नाही.

आण्विका, नको मला कोण सोडायला. मी काय लहान नाही. जाईन मी एकटी.

दीदी, तू एकटी जाणार. ये…… असा काय करतोस रे. समजत नाही. जा की सोडून ये.

भाऊ, गेलो असतो ग. पण माझी एक्झाम आहे ना. तिला येवढच जायचयं तर पंधरा दिवस थांबाय सांग. पेपर झाला की येतो सोडून.

आण्विका, काही नको. मी जाईन एकटीच. मी काय आता लहान नाही. व मला स्वतःच संरक्षण येत करता. व मी काही दिवसाचीच जाणार आहे.

बाबा, बर कधी जाणार आहेस?

आण्विका, परवा निघायचं म्हणते.

बाबा, रिझर्व्हेशन करू का गाडीच.

आण्विका, कशाला नको. बघते मी काय करायचं ते.

आई, बर , जातीस तर मावशीकडून जेवणाच्या नवीन रेसिपी शिकून घे काय?

ताई, अग आई ती डॉक्टर आहे. तिला काय पडलेय जेवणं करायचं. व आजकाल बऱ्याच रेसिपी आहेत युटुब वर व तिला येतं सगळ.

आण्विका तू जा एन्जॉय कर जरा, समुद्र किनारा फिरून कुलाबा पाहून ये.

इतक्यात बाळ रडू लागतं.

दीदी, अलेलेले काय झालं रडायला. मावशी सोबत फिरायला जायचय. नेत नाही का तुला. थांब तीच घर आपण उन्हात बांधू काय. अन् गेली तर जाऊ देत आपण राहू इथ आजोबांनी आणलेलं खाऊ संपवू काय. जा म्हणावं आमची दिवाळी सुरू.

आण्विका, पंधरा दिवसांसाठी चाललेय. आयुष्यभरासाठी नाही हा. ये टग्या आईच लई ऐकू नकोस हं. मागचे आठ महिने मी व माझ्या आईने सेवा केलीय तुझी. तुझी आई पडली होती लोळत अंथरुनावर.

दीदी, हो का मग जा आता झोपायला आम्हाला मालिका बघू दे.

आण्विका, काय त्या मालिका सारख्या बघता देव जाणे. चुगल्या चाहाड्या शिवाय भांडण तंट्या शिवाय काय आसत सांग त्यात. मी जर देशाची पंतप्रधान असते. तर सगळ्या मालिकाच बंद करून टाकल्या आसत्या.

दीदी, ये गप, मालिका बंद करते. सुया टोचून गोळ्या देणं वाटल काय.

आण्विका, माझा पेशा एवढा सोपा वाटतोय तर फक्त एक दिवस, नको नको फक्त एकच रात्र काढून दाखव सी पी आर च्या मुडदा घरात. आहे का हिम्मत?

दीदी, इ… नको ग बाई… तूच जिंकलीस, राम राम….. रात्रीच्या वेळी नको ती नावे घेतेस. जा तिकड.

आण्विका, कशी जिरली. बर गुड नाईट …

आण्विका झोपायला रुमकडे जाते.

….. …… …… ……..

दोन दिवसा नंतर….

Morning. Inter

आण्विकाच्या घरी.

आण्विका आपली बॅग भरत असते. इतक्यात आई काही मसाले ,चटणी, लाडू डब्बा घेऊन येते.

ते पाहून

आण्विका, ए बाई काय काय नेऊ मी. इथ माझ्या वस्तूपेक्षा तुझच पार्सल जास्त दिसतंय.

आई, जास्त नाही थोडेच देते. वाटल्यास रिक्षा करून जा बसमधून उतरल्यावर.

आण्विका, मला डॉक्टर सोडून हमाल बनावालियास म्हण.

आई, हे बघ तिथं वाटल्यास रेवतीचे कपडे घाल. पण एवढं ने. तिला बर वाटेल.

दीदी, काय बहिणीवर प्रेम उत्तू चाललय बघ.

आण्विका बॅग प्याक करते. त्यामधे आपला कॅमेरा सुद्धा घेते.

सर्वांना नमस्कार करते.

इतक्यात ताई अआतून दही साखर आणून देते.

आण्विका, बाळ कुठाय

ताई, झोपलाय तो.

आण्विका आत जाते बाळाला पाहून,

आण्विका, अरे लबाड, झोपलाय काय, मावशीला नाही का टाटा करायचा. असे म्हणत ती बाळाची पापी घेते.

इतक्यात बाबा गाडी काढतात.

बाबा, ये आटप लवकर बस निघेल. मला पण कामावर जायला उशीर होतोय. चल लवकर

आण्विका, सगळ्या मोठ्यांना नमस्कार करून गाडीवर बसते. बाबा गाडी चालवतात. आण्विका सर्वांना टाटा करते. व निघते.

….. ….. ….. ….. …..

कोल्हापूर सी बी एस स्ट्यांड

Morning. Outer…

सी बी एस स्ट्यांडवर गर्दी असते. तेथे पार्किंग गाडी करून ते कोल्हापूर -अलिबाग बस लागलेल्या ठिकाणी येतात. बस मध्ये चढून मोकळी सीट पाहून बाबा बसमधील प्रवास्यास

बाबा, इथ कोण बसलेय का?

प्रवाशी, नाही हो. आताच लागलीय बस.

बाबा, मग ठीक आहे.

बाबा अण्विकाला,

बाबा, अनु इथे आहे बघ तुझी बॅग. मस्तच सीट आहे.

आण्विका तिथे येते.

बाबा, हे घे पैसे काढून देत.

आण्विका, अहो रात्री दिलेत ना, मग आणखी कशाला.

बाबा, गप घे, लांबचा प्रवास आहे. जास्त कमी लागतात.

आण्विका, पण आहेत माझ्याकडे.

बाबा जबरदस्ती पैसे तिच्या हातात देतात.

थोडावेळ थांबून……

बाबा, बर, मी निघतो. मला आवरून कामावर जायचं आहे. नीट जा, पोहोचल्यावर फोन कर. मी सांगतो फोन करून…… ल येईल तो न्यायला.

आण्विका, बर….

बाबा निघून जातात.

…… …… …… …….

Morning. Kolhapur aalibag bas. Outer inter

बस स्टॉपला लागलेय. बाजूला अनेक बसेस ये- जा करत आहेत. अण्विका आपली बॅग नीट ठेवत आहे. बाजूच्या सीटवर अनेक पॅसेंजर बसलेत. कंडेक्टर येऊन तिकीटे काढत आहे.

आण्विकाचा फोन सीट खाली पडलेला, तो ती उचलत आहे. त्याचवेळी ईशान बसमध्ये येतो. व आपली रिझर्व्हेशन केलेल्या सीटवर पाठमोरी असलेली अन्विका पाहून

लांबूनच कंडक्टरला

ईशान, माझं रिझर्व्हेशन आहे. मला माझी सीट देताय का?.

कंडक्टर रिझर्व्हेशन तपासून.

कंडक्टर, थांबा साहेब, देतो.

कंडक्टर सीट चेक करत अन्विका फोन घेत असते तिथे येत.

कंडक्टर, यस क्युज मी मॅडम, ही सीट रिझर्व्ह आहे.

आण्विका, काय, ती सीटकडे पाहत. तिथे रिझर्व्ह नंबर पहाते

बापरे, गडबडीत मी पाहिलच नाही. व ती वर पहाते.तर..

एक हँडसम तरुण तिच्यासमोर उभा असतो. ज्याच्या डोळ्यावर गॉगल आहे. तिला त्याचा चेहरा ओळखीचा वाटतो.

आण्विका, माफ करा मला माहीत नव्हत. मी जागा एक्सचेंज करते.

आण्विका इकडे तिकडे पहाते. बस फुल्ल झालेली असते.

आण्विका, बापरे, बस फुल्ल झालेय. आता काय करायचं.

आण्विका, कंडक्टरला, मला माहित नव्हत. मला दुसरीकडे जागा अडजेस्ट करून देता का? काय आहे. मी पण लांब प्रवासाला चाललेय. अलिबागला.

कंडक्टर, गाडी तर फुल्ल आहे.म्याडम तरी बघतो काहितरी.

कंडेक्टर ईशानला

‘ साहेब तुम्ही एकटे आहात की आणखी कोण आहे.

ईशान, माझी एक सीट रिझर्व आहे. बाकी त्या वाटल तर बाजूला बसू शकतात.

ईशान अण्विकास बारकाईने पाहतो. त्याने तिला ओळखलेल असत. पण आपण कस प्रथम बोलवायचं. उगाच रागावली तर म्हणून तो गप्प राहतो.

आण्विका, (मनात) हा तर ईशान असेल. हा तोच आहे. काय ताठा आहे बघ याचा. जणू साहेबच असल्यासारखं ताठतोय. यानं मला ओळखलं नाही का. ओळखाय न काय झालं. सीट रिझर्व्ह आहे. म्हणूनच तोरा दाखवत असेल. बर हा कुठे चाललाय म्हणायचा असेल पुण्या बिण्याला मला काय करायचय. पण आता काय करायचं. काही झालं तरी अडजस्ट तर करावच लागेल.

कंडक्टर, (विचार करणाऱ्या अण्विकास,)

  मॅडम कसला विचार करताय.

आण्विका, काही नाही. बर. त्यांना विचारा कोणत्या बाजूला बसणार ते.

ईशान, हसत मी कडेला खिडकी शेजारी बसेन. बाकी शेजारी त्या बसू शकतात.

आण्विका, (मनात) गेली खिडकीची साईड, खिडकी कडेला बसून शायनिंग मारायची असेल. बस म्हणावं.

आण्विका, बर बसा.

आण्विका तिची बॅग उचलून बाजूला घेते. व

बसा,

ईशान आपली बॅग वरील क्यारेज मध्ये ठेवतो. व आपल्या जागेवर बसतो. आण्विका शेजारी बसते.

आण्विका, मुद्दमच माफ करा मला माहीत नव्हत सीट रिझर्व्ह आहे ते. पुढे गाडीखाली झाली की मी बदलेन सीट.

ईशान, अहो, त्याची काय गरज आहे. मला काय संपूर्ण सीट नकोय.

आण्विकि, बर.

ईशान, मला ओळखल नाही का?

आण्विका, मुद्दामच ओळखीचा वाटतोय चेहरा पण…. नाव आठवत नाही.

ईशान, मी ईशान पाटील, आता ओळखल का?

ईशान (मनात ) मला ओळखत नाही की मुद्दाम दाखवत नाही.

आण्विका, हा, ओळखल

ईशान, तू अण्विका ना, अण्विका भोसले.

आण्विका, हो , बर काय करतोस आजकाल,

ईशान, मी फॉरेस्ट खात्यात कामाला आहे. फॉरेस्ट ऑफिसर म्हणून.

आण्विका, (मनात) हा म्हणूनच राजेश्री लई ताठलेत होय. मघाशी बर त्या कंडक्टर जवळ अनोळखी असल्या सारखा उभा होता.

आण्विका, म्हणजे नोकरी करतोस म्हण.

ईशान, बारावी नंतर बी. एस. सी. करत स्पर्धा परीक्षा दिली व ट्रेनिंग पूर्ण करून आता आहे नोकरीला कोल्हापूर- सिंधुदुर्ग सीमेवर दाजीपूर साईटला.

आण्विका, हा, मग आज काय दौरा,

ईशान, अलिबागला,

आण्विका, अलिबागला…

ईशान, हो तिकडे आमचं विशेष ट्रेनिंग आहे, खात्याचं, बर तू हल्ली काय करतेस.

आण्विका, मी B.H.M.S ला आहे. लास्ट इयर ची एक्साम झाली. फक्त ऐंट्रान्शिप बाकी आहे. आता सुट्टी असल्याने चाललेय मावशीकडे अलिबागला.

थोड्या वेळात कंडक्टर वेळ वाजवतो.

कंडेक्टर, इशारा देतो. ड्रायव्हर गाडी चालवतो.

…. ….. ….. …..

Morning. Day. Outer

 कोल्हापूर पुणे रोड

बस धावत आहे. कंडक्टर तिकीट काढत आहे.

कंडक्टर, तिकीट…तिकीट….

पॅसेंजर, एक कराड द्या.

कंडक्टर तिकीट काढत पुढे येतो…

आण्विका जवळ येत..

कंडक्टर, मॅडम तिकीट घ्या.

आण्विका, एक अलिबाग द्या.

ईशान, थांब मी काढतो.

आण्विका, नको, काढते मी. ती काय दहापाच रुपयाची बाब आहे.

ईशान, डॉक्टर मॅडम, मी आता कमावतोय.

अण्विका, तरी पण नको, काढते मी.

आण्विका, काका द्या एक अलिबाग.

कंडक्टर तिकीट देतो. व पुढे जातो.

थंडगार वारा येऊ लागल्याने ईशान खिडकी ची काच पूढे ढकलतो.

आपल्या कानातील हेअर क्वाड ओन करतो.

मोबाईल साँग कनेक्ट करतो. व गाणी ऐकु लागतो.

व अण्विकाकडे पाहत हसत

ईशान, काल जरा जागरण झाली. थोडीशी विश्रांती घेतो.

आण्विका, काय करत होतास एवढं.

ईशान, काल मित्रांसोबत गेलो होती मूव्ही बघायला. बरेच दिवस झाले पार्टी मागत होते. नोकरी लागल्यावर म्हटलं देवून टाकू, पार्टी केली व फिल्म पहायला गेलो होतो.

ईशानने डोळे झाकले. व तो विसावला शेजारील सीटवर.

आण्विकास झोप येत नव्हती. ती इकडे तिकडे बघत तिने आपल्या बॅग मधील आजचा न्यूजपेपर काढला व वाचू लागली.

थोडावेळ तिने वाचून तो आपल्या बॅगमध्ये पुन्हा होता तसा ठेवला.

तेव्हा तिचे लक्ष ईशान कडे गेले.

आण्विका, (मनात) आज जवळजवळ पाच सहा वर्षांनी हा दिसतोय. आजपर्यंत कधी इतक जवळून नव्हतं पाहिलं अकरावी बारावी इयत्तेतला हाच का तो ईशान

आण्विका भूतकाळातील आठवणीत जाते.

Flash back

…. ….. ….. …… …

Day १०. O clock rani season

आण्विका, संयोगीता व वेदांगी एकत्र क्लासला जात आहेत.

वेदांगी, काय ग कालची नोट्स पूर्ण केलीस ना.

संयोंगीता, हो केली ना,

वेदांगी, नाहीतर जोगळेकर बाईंची बोलणी खावी लागतील.

आण्विका, ती बोलत नाही केव्हा, सारखी चटर पटर करत असते नुसती. मुलांनो, हे लिहून आणा. त्या नोट्स पूर्ण करा. सगळ्यांना कारकून करून ठेवलंय बाईने, फळ्यावर काही लिहायला नको, देतेय नोटस,

संयोगीता, पण शिकवते मस्त.

वेदांगी, त्यात काय शंका नाही. पण लेखन लई बाईचं.

आण्विका, तर काय, माझ्या महिन्यात दोन लाँग स्केप वह्या भरल्या.

संयोगीता, बरं चला लवकर वेळ झालाय.

त्या शाळेच्या ग्राउंडच्या जवळील रोडने जात असतात. इतक्यात ग्राउंड वरून एक फूटबॉल येऊन अन्विकास लागतो. अण्विका तोल जावून खड्यात पडते. तिचे कपडे राड होतात. तिला थोडे खरचटते ससुद्धा रत्याने जाणारे लोक गोळा झाले. त्या दोघी मैत्रिणीं अण्विकास सावरण्याचा प्रयत्न करतात.

एक बाई, अरे लागल वाटत. काय या मुलांना कळतच नाही. कसे खेळायचे ते.

दुसरा, रस्त्यावरून कोण येत जात हे बघत नाहीत.

तिसरा, बॉल लागला का?

हात थोडा दुखावल्याने अण्विका रडू लागते.

इकडे मैदानावर

विनीत, अरे बॉल लागला वाटत कुणाला,

महेंद्र, कळतच नाही बघ बॉल कसा मारायचा ते. लागलं वाटत कुणाला.

ईशान, घाबरून तिथे आला.

ईशान, लई लागलं का?

त्याला समोर पाहताच व त्याने बॉल मारल्याचे लक्षात येताच वेदांगी त्याला जोरदार थप्पड लगावते.

वेदांगी, कळत नाही का? लहान आहेस, रस्त्यावरून कोण येत कोण जात याचा तरी अंदाज करायचा,

ईशान गाल चोळत बाजूला होतो,

इतर लोक चला तिला पटकन दवाखान्यात नेऊ.

Flash back

आण्विका स्वप्नातून बाहेर आली. तिने त्याकडे पाहिले, तो आता शांत भासत होता. त्याच्या चेहऱ्यावर एक नवखे तारुण्याचे तेज जाणवत होते.

ती त्याचे सौंदर्य पाहत पुन्हा स्वप्नात हरवली.

…. ….. ….. …… ….. …..

Day after noon. Inter. Hospital

आण्विका रडत होती.

डॉक्टर , घाबरु नको बाळ, हाड काही मोडल नाही, फक्त दुखावला गेला आहे. स्ट्यापिंग करावं लागेल. बर होईल थोड्या दिवसात.

वेदांगी, त्या मुलाला चांगल बदडले पाहिजे.

संयोगीता, ए गप, त्याने काही जाणून बुजून केलं नाही. चुकून लागला तो बॉल.

वेदांगी, तुला लागायला पाहिजे होता. म्हणजे समजलं असत.

संयोगीता, ये गप्प बस पेशंट पेक्षा तुझाच दंगा जास्त आहे.

वेदांगी, हो तर.

आण्विका, ए बाई, गप्प बसा ग उगाच तुमची भांडणे नकोत.

डॉक्टर स्ट्यापिंग करून काही औषधे देतात.

इतक्यात अण्विकाचे बाबा येतात. व तिला घेऊन जातात.

ईशान हॉस्पिटल बाहेर एका कोपऱ्यावर उभे राहून पहात असतो. अण्विकाला बाबा घेऊन जाताना त्याला खूप वाईट वाटत असते.

Cut to…..

…. ….. ….. ….. ……

क्रमशः.  पुढे

वीरगळ कथा भाग१९

वीरगळ कथा भाग१९  Day / morning / gad केदार व सहकारी बसले आहेत. काही पहारा देत आहेत.  कनकाई भाकरी अन् थोड तिळकूट देते. प्रत्येकास अर्धी भा...