NIGHT 9.00 O’ CLOCK / INTER / HOTEL SHIVENERI
(हॉटेल शिवनेरी मधील एका साईड टेबलावर जेवणाचा आस्वाद प्राजक्ता व मैत्रिणी घेत आहेत. शांत संगीत चालू आहे. मॅनेजर त्यांना पाहून वेटरला लावून देतो. वेटर येतो.)
वेटर :
मॅडम, इथे बसू नका, हा टेबल बुक आहे.
श्वेता :
बुक आहे म्हणजे काय? हॉटेल आहे की रिझर्व सेंटर.
वेटर :
तसं नाही मॅडम, तुम्हाला मी दुसरीकडे जागा देतो.
श्वेता :
दुसरीकडे आणि कुठे? आम्ही इथेच बसणार.
( तिथे मॅनेजर येतो. )
मॅनेजर :
नमस्कार मॅडम.
प्राजक्ता :
आपली ओळख,
मॅनेजर :
मी या हॉटेलचा मॅनेजर आहे.
प्राजक्ता :
तुमच्या इकडे कस्टमरशी असेच वागतात का?
मॅनेजर :
तसं नाही मॅडम, आमच्याकडे हर तऱ्हेचे गिऱ्हाईक येतात. त्यामुळे आम्ही खास लोकांसाठी विशेष वार्ड केले आहेत.
श्वेता :
मग आम्ही काय सामान्य वाटलो का?
मॅनेजर :
आपणासाठी आतील बाजूस खास सोय आहे.
प्राजक्ता :
बर.
( मैत्रीणींना उद्देशून)
चला ग , आतील बाजूस.
(त्या आतील टेबलवर जातात.)
वेटर :
ऑर्डर मॅडम
प्राजक्ता :
हा घे.
(No oc)
Cut to ……
……. …… ……
NIGHT 9.20 O’ CLOCK / INTER / HOTEL SHIVENERI
( विभागास लागून दुसरीकडे असणाऱ्या टेबलांतील टेबलावर दोन तरुण येऊन बसतात. त्यातील एक हँडसम असतो. त्याचे नाव आश्विन असते. तो प्राजक्ता कडे पहात असतो. इकडे ऑर्डर येते. प्राजक्ता व तिच्या मैत्रिणी टेबलवर ताटे ठेवणाऱ्या वेटरला)
वेटर :
ऑर्डर घ्या ही मॅडम.
माधवी :
सर्व्हिस तरी फास्ट आहे म्हणायची.
वेटर :
सवय झालीय आम्हाला आता. आणखी काय हवं असेल तर सांगा मी जवळच आहे इथे.
प्राजक्ता :
हा, ठीक आहे.
( जेवत असताना आश्विन पहात आहे हे प्राजक्ताला जाणवते. ती लक्ष न देता जेवू लागते.)
( दुसऱ्या टेबलवर जयेश अश्विनला )
जयेश :
काय अश्विन नजर कूठे आहे?
आश्विन :
काही नाही जेवण ऑर्डर पाहतोय.
जयेश :
उगाचच खुळ्यात काढू नकोस. जेवणं खोली कुठे? पाहतोस कूठे?
आश्विन :
तसं काही नाही रे.
जयेश :
तरीपण नजर सारखी त्या कॉर्नरच्या. टेबलकडे का चाललीये.
आश्विन :
गप्प कोणीतरी ऐकेल.
( जेवणं येते, तो जेवत तिकडे पाहू लागतो. प्राजक्ताला अस्वस्थ वाटू लागते.)
श्वेता :
काय ग, काय झालं?
प्राजक्ता :
कॉर्नरचे टेबलकडे जरा बघ. म्हणजे कळेल.
( श्वेता रुमाल खाली टाकून पाहून अंदाज घेते.)
श्वेता :
हे बघ , तू जेव तिकडे लक्ष देवू नकोस.
रेवा :
आपलं एक् टार्गेट पूर्ण झालं.
प्राजक्ता :
आता दुसऱ्याचा विचार करूया.
श्वेता :
ते ही करायचं की.
माधवी :
जरा माझं म्हणणं आहे की जाताना आपण रोपवेने जाऊया. व येताना येवू पायऱ्यांवर उड्या मारत.
प्राजक्ता :
अजिबात नाही, आपणं आव्हानं स्वीकारलंय ते पुर्ण करायचंच.
वेदिका :
एवढी तयारी करतोय ते कशासाठी? रोपवेनं जाण्यासाठी नाही?
रेवा :
अग पण …
प्राजक्ता :
तुला जमत नसेल तर सोपा उपाय आहे एक.
रेवा :
सांग सांग,
प्राजक्ता :
अरोहीचे पाय धर व क्षमा माग. व म्हण जमत नाही.
रेवा :
त्यापेक्षा गड चढून पाय मोडले तरी चालेल.
प्राजक्ता :
मग ठरलं तर… सर करायचा गड.
श्वेता :
कधी जायचय.
प्राजक्ता :
फेब्रुवारी १६ ला प्रस्थान करूया. मी सर्व डेटा काढलाय पाचाडपर्यंत गाडीन जायचं. तिथून पुढे चालत.
वेदिका :
अजून तसे पाच सहा महिने आहेत.
श्वेता :
म्हणून काय घोरत पडायचं नाही.
माधवी :
मग काय नियोजन.
श्वेता :
वस्तादानी सांगितलेय तसं,
अनुजा :
अगदी बरोबर श्वेते.
प्राजक्ता :
परीक्षा काळात दुर्लक्ष झालं आता वेळ आहे प्रॅक्टिसला.
श्वेता :
मग ठरलं तर डन्न.
सर्वजणी :
डन्न.
जेवताना :
प्राजक्ता :
काय लावायची का रेस,
( रेवा बोर्ड कडे पाहत. तिथे तांबडा, पांढरा रस्सा, व सोलकढी अनलिमिटेड असते.)
रेवा :
चल होऊन जाऊ दे..
Cut to …..
( हॉटेल परिसरात एक् गाडी थांबते, चार टारगेट मुले उतरतात. दारु प्यायलेली असतात. ती धडपडत आत हॉटेल मध्ये येतात. टेबलवर बसत. ऑर्डर देतात. राक्षसा सारखं जेवू लागतात. जेवण आटपत आल्यावर.)
एकजण
ए वेटर, इकडे ये.
( वेटर जवळ येतो.)
वेटर :
बोला साहेब.
( गुंड १) :
काय चव हाय की नाय, पाणचट पाणी वाढलंय नुसत.
गुंड २ :
याची चव घे कळलं तुला. लेकाव लोकांकडून पैसे घेता अन पाणचट जेवणं देता. रस्सा तो ही आंबट.
वेटर :
अहो ती सोलकडी आहे. रस्सा नाही बघा जरा.
गुंड १ :
बघ काय बघ, तुला काय आंधळे वाटलो का?
बघ खिडमिड्या पिऊन.
( गुंड सोलकडीत थोडी व्हिस्की मिसळतो. व त्याला धडपडत उभा राहून पाजू लागतो.)
वेटर :
सोडा हो मला, मी घेतलीय टेस्ट.
( ते त्याला पकडुन जबरदस्ती पाजू लागतात. तो हात आडवा धरतो.त्याच्या हाताला धरत)
गुंड २ :
आम्हाला शिकवतो का रे भुसणळ्या. अंगात हाडे आहेत का तुझ्या. हे घे चव.
( वेटरच्या चेहऱ्यावर सोलकडी फेकली जाते. तो केविलवाणे पहात.)
वेटर :
माफ करा साहेब, दुसरा रस्सा आणतो.
गुंड १
दूसरा रस्सा मागवयल त्यात काय तुझी हाडे घालतोय का चव यायला.
( वेटर गप्प राहतो.)
बोल की बांगड्या.
( आवाज ऐकून मॅनेजर येतो.)
मॅनेजर :
काय झाले साहेब.बोला.
गुंड १:
बोला काय बोला, पाणचट पाणी रस्सा म्हणून देता. व विचारलं की हा तुमचा वेटर उडवा उडवीची उत्तरे देतो.
मॅनेजर :
तुम्हाला रस्साच पाहिजे ना मी देतो.
गुंड १ :
देतो काय देतो, दिलाच पाहिजे.
मॅनेजर :
तू आत जा व म्हादूला लावून दे.
( वेटर आत जातो. म्हादु तिथे येतो.)
महादू :
बोला साहेब.
मॅनेजर :
यांना नवीन रस्सा दे.
महादू :
जी साहेब.
( महादू आत जातो.)
ते एकमेकांशी बोलत
एकगुंड :
कशी जिरवली त्याची.
( हसण्याचा आवाज)
दुसरा गुंड :
याला म्हणतात पॉवर, एक बाटली आत गेली की मर्द होतो बापय. समजल काय सूर्या.
Cut to ……
….. …… …
( प्राजक्ता व तिच्या मैत्रिणी जेवून बाहेर जाताना बिल भागवताना काँटर वर श्वेता व प्राजक्ता जाते. बाकीच्या गाडीकडे जातात. याच वेळी वेटर त्या तरुणांना बिल देतो)
वेटर :
साहेब बील.
गुंड :
कसलं बील
वेटर :
जेवणाच.
गुंड :
देत नाही म्हणावं.
वेटर :
असं करू नका हो आमचं पोट चालत यावर.
गुंड :
तुझं पोट गेलं तेल लावत. देत नाही जा,
( गुंड वेटरला ढकलतो. बिल पे करण्यास निघालेल्या प्राजक्ताला धक्का लागतो. ती वेटरला सावरते.)
(ते पाहून आश्विन चिडून उठत असतो. त्याचा मित्र जयेश हात धरून बसवतो.)
श्वेता :
ए आडदांड भिरंबाटलास काय?
गुंड ( धडपडत)
काय म्हणालीस, भिरंबाटलास, कोण मी.
प्राजक्ता :
( श्वेताला मागे घेत.)
काही नाही भाऊ, तुम्हाला नाही. ती मला व वेटर काकांना म्हणाली.
गुंड :
असं होय. मला वाटल मला बोलतेय.
प्राजक्ता :
नाही नाही, तुम्हाला कशाला म्हणेल.
प्राजक्ता ( श्वेता कडे पाहत)
श्वेता चल गप बिल भरून जाऊया. उशीर होतोय.
Cut to ….
....... …….
( काऊंटरवर जाऊन बील देताना)
श्वेता :
तू का मध्ये बोललीस पाहिलस ना त्याने कसं ढकललं वेटरला.
प्राजक्ता :
हे बघ गप्प बस, जिथं तिथं तलवार काढून चालत नाही.तो माणूस नशेत आहे. उगाचच भांडणं कशाला.आपणं इथ आलोय सेलिब्रेशन करायला. झगडायला नाही. समाजात वावरताना हर तऱ्हेची मानस भेटतात.
श्वेता :
भेटतात म्हणून काय. हवं ते करतील.
प्राजक्ता :
तू गप्प.
( प्राजक्ता बिल पे करते.)
मॅनेजर :
( बिल घेत)
मॅडम, आम्हाला हे रोजचंच आहे. रोज अशी एखादी केस येतेच, तुम्ही नका ध्यान देवू.
Cut to ….. …..
……. ……..
( तो गुंड जागेवर गेल्यावर इतर गुंड त्याला बोलतात.)
एक गुंड :
काय हे बॉस, एका मुलीन तुमचा अपमान केला. अन् तुम्ही गप्प.
दुसरा :
तर काय, जरा सुद्धा किंमत राखली नाही. सरळ तुम्हाला भिरंबाटलास म्हणाली.
गुंड : ( चिडून)
अस म्हणाली काय, थांब दाखवतोच, त्यांना नमुना.
( तो काऊंटरकडे जातो. जिथे श्वेता व प्राजक्ता बिल भागवत आहेत. तो जाऊन प्राजक्ताच्या ओढणीला हात पुसू लागतो. ती हिसडा मारते)
प्राजक्ता :
काय भानावर आहेस की नाही, ओढणी व टिशू पेपर यातील फरक कळत नाही. नॉनसेन्स.
(राक्षसी हास्य)
(श्वेताकडे पाहत)
गुंड :
नाय कळत, अन् मला भिरंबाटलास म्हणतेस. तू काय राजकुमारी आहेस का कुठल्या राजाची?
प्राजक्ता :
ये पींडक गप्प बस.
( तो अंगाला स्पर्श करू लागतो. श्वेता त्याला ढकलते. )
दुसरे गुंड :
काय हे बॉस
गुंड :
मला धकलते काय? थांब दाखवतो तिला माझा हिसका.
श्वेता :
ये बघू कोण दाखवते ते.
( त्या गुंडांशी फाईट करू लागतात. तो रामपुरी काढतो. )
आश्विन :
लई झाली दादागिरी, थांब दाखवतो यांना.
जयेश :
अरे …
(आश्विन मध्ये येतो. व त्या गुंडांशी फाईट करू लागतो.)
मॅनेजर :
मॅडम तुम्ही निघा लवकर.
श्वेता :
याला चोपूनच जाऊ.
मॅनेजर :
हे बघा हे तुम्ही आता निघा हेच चांगल. या पिंडक्यांच्या नादाला कुठे लागतं. आम्ही बघतो यांकडे.
प्राजक्ता :
चल ग
Cut to…
( प्राजक्ता श्वेताला घेवून बाहेर येते व गाडीत बसतात गाडी निघते.)
Cut to…
( आश्विन त्या गुंडाला व त्याच्या सहकाऱ्यांना चोप देतो. त्यांची गचांडी धरून काऊंटर जवळ येतो.)
आश्विन :
चल जेवणाचे बिल दे.
मॅनेजर :
जाऊ द्या साहेब.उगाच भांडणं नको.
आश्विन :
चल काढ
गुंड :
नाहीत माझ्याकडे.
आश्विन :
फुकटच खायला आलास काय, चल आत भांडी घासायला.
( मॅनेजरकडे पाहत)
भांडी घासायची खोली कुठे आहे.
( मॅनेजर नजरेने खुणावतो, )
आश्विन :
चल आत.
(आत आल्यावर भांड्याजवळ नेत तेथील कर्मचाऱ्यास उठवून)
आश्विन :
चला उठा हो तुम्ही,
( गुंडास)
चल रे तू घास भांडी.
गुंड 2 :
बॉस घासा भांडी नाहीतर तो आणखी चोपेल.
तिसरा गुंड :
दणका लई मोठा हाय, दाडवान हालल माझं.
गुंड :
बघून घेईन तुला.
आश्विन :
घे काय बघायचं ते बघून , आधी घास.
Cut to ….
……. ……. ……
NIGHT / OUTER/ in car
रेवा :
काय ग, आत दंगा कसला चालू होता.
श्वेता :
रामायण सुरू झालं होत.
अनुजा :
कसल रामायण.
श्वेता :
एक पिंडक आलं होत त्रास द्यायला, प्राजक्ताच्या ओढनीला हात पुसला
वेदिका :
काय? थोबडवल नाहीस. चल दणकुया.
प्राजक्ता :
काय दणका दणकी नको, चला आता.
( गाडी निघते.)
Cut to …..
……. ……. ……
Night / Inter/ hotel
( मॅनेजर जवळ येत)
आश्विन :
त्या मुली कुठे आहेत?
मॅनेजर :
मी जायला सांगितलं त्यांना.
आश्विन :
काही लागलं वगैरे नाही ना?
मॅनेजर :
नाही.
आश्विन :
तुम्हाला पण कळत नाही. अशा लोकांना वेगळा वार्ड ठेवावा ते.
मॅनेजर :
म्हणून मघाशी आम्ही स्पेशल वार्ड त्यांना दिला होता सर.
आश्विन :
बर, जयेश हे कार्ड घे, बील भागव व ये बाहेर.
Cut to….
….
Night/ outer / parking
(बाईक जवळ अश्विन इकडे तिकडे पाहत असतो.)
जयेश :
काय झालं
आश्विन :
गेल्या त्या.
जयेश :
मूड हाफ झाला वाटत, स्वारी जास्तच चिडलिय.
आश्विन :
त्याला आणखी चोपावसं वाटतंय.
जयेश :
प्रेमात पडलास की काय
आश्विन :
प्रेम वगैरे नाही यार, थोडी सहानुभूती वाटली.
जयेश :
मग काय काढायची माहिती?
आश्विन :
कोणाची?
जयेश :
तुझ्या माणसाची.
आश्विन :
गेली ती आता कशी मिळणार.
जयेश :
थांब आलोच.
(तो आत् जाऊन येतो.)
जयेश :
चल जाऊया.
( टू व्हीलर वरून ते निघतात.)
Cut to ….
……. …… ……
