DAY/INTER / PRJKTA HOME / DAINING HOLL
जेवण डायनिंग टेबलवर ठेवले आहे. प्राजक्ता, तिचा भाऊ, जेवायला बसलेले आहेत. तिचे वडील येऊन बसतात.
सयाजीराव :
घमघमाट सुटलाय, आज काय विशेष बेत आहे का?
सावित्री :
हो बिर्याणी बनवलीय.
सयाजीराव :
आज अचानक कसं काय?
आजी :
आनंदाची खबरच आहे.
सावित्री :
आज कन्येचा रिझल्ट लागलाय.
सयाजीराव :
अस होय, माझ्या लक्षातच नव्हत. रिझल्ट काय?
प्रमोद :
काय असणार? असेल फर्स्ट क्लास नुसता, आणखी काय असेल.
प्राजक्ता :
दादाराव, फर्स्ट क्लास नुसता नाही ह, फर्स्ट इन युनि्व्हर्सिटीमध्ये आहे मी समजल काय.
सयाजीराव :
वा छानच, मग पुढे काय करायचं ठरवलेस.
प्रमोद : ( मध्येच)
काढेल एखादं गोळ्या औषधाच दुकानं आणखी काय करणार.
प्राजक्ता :
अय…. दादाराव ती योजना तुमच्याच सुपीक डोक्यात राहू द्या. मी मेडिकल शॉप नाही. स्वतची फार्मा कंपनीचं काढेन.
प्रमोद :
काय गुडघेदुखी, मानदुखी, कंबर दुखीवर बाम तयार करणार आहेस का?
प्राजक्ता :
हो बनवेन, त्यात काय कमी फायदा नाही, डोकं दुखताना तोच बाम तुझ्या कपाळाला लावशील. मी स्वतः औषधाचा फॉर्म्युला तयार करू शकते. समजल.
सयाजीराव :
कल्पना चांगली आहे. माझ्या कसं नाही डोक्यात आल हे.
आजी :
येईल कसं, तुला फक्त कॉमर्स केलं की व्यवहार चालतो असं वाटत. फक्त गणिती नफा तोटा समजतो.पण माणूस कोणताही व्यवसाय करु शकतो. हे कुठं ठाव हाय.
प्रमोद :
अरेच्या, माझ्या डोक्यात कसं आल् नाही.
आजी :
त्यासाठी डोकं जाग्यावर असायला हवं.
कळलं का? माझी नात किती गुणाची आहे ती. अन् ए सावित्री तू पण लई बोलतेस ना, बघ एक् दिवस गडपण सर करेल. घाटी मराठ्याच रक्त आहे ते, उसळी मरणारच बघ. समजलं का?
सावित्री :
हो समजलं.
प्रमोद :
तू खरंच किल्ला सर करणार.
प्राजक्ता :
हो.
प्रमोद :
हे बघ मार्क काढनं निराळं, ते बुद्धीचं काम, मात्र गड चढण हे शारीरिक श्रम आले, जमेल का तुला.
प्राजक्ता :
त्यासाठी रोज लवकर उठून एक्सर साईज करते ना मी.
सयाजीराव :
ते बरोबर आहे ग पण हा सराव वेगळा, तिथं १४००,१५०० पायऱ्या चढाव्या लागतील, शिवाय भ्रमंती वेगळी.
प्राजक्ता :
हो चढायचा त्यात काय ? एवढं आपल्याला स्वराज्य मिळवून दिलं व मानाने जगायला दिलं, त्या राजासाठी साधा गड आपणं सर करु शकत नाही का?
प्रमोद :
हा ते ही खरंच.
सयाजीराव :
मला अभिमान वाटतो बेटा, तुझा हा निश्चय बघून. तुझी आर्त तळमळ व श्रम पहाता तुला यश मिळेल निश्चित.
( ते जेवू लागतात.)
Cut to ………
…… …… …… ……
NIGHT / INTER / HOSTEL ROOM
( मुली आपल्या खोलीत बेडवर बसलेल्या आहेत. वेदिक श्वेता जवळ येत.)
वेदिका :
कसला विचार करतेस.
श्वेता :
आज मला खूप आनंद झालाय, अगदी नाचावं वाटतंय.
वेदिका :
मग नाच की, कोणी अडवलय? हो की नाही अनुजा.
अनुजा :
मला तर खूप वाईट वाटतंय एका बिचाऱ्या मुली बाबत.
श्वेता :
कुणाबद्दल,
अनुजा :
केस कापल्यावर कशी दिसेल?
श्वेता :
कोण
अनुजा :
आरोही
रेवा :
कशी म्हणजे भुतावाणी.
( त्या हसू लागतात. श्वेताचा फोन वाजतो.)
श्वेता :
ह बोल की.
प्राजक्ता :
हे बघ, उद्या संध्याकाळी सातपर्यंत तयार रहा. आपणं हॉटेल शिवनेरीला जातोय. सर्व ट्रिक माझ्याकडून.
श्वेता :
वाव, छान मज्जाच की.
प्राजक्ता :
उद्या तयार रहा.
श्वेता :
बर कोण कोण आहेत?
प्राजक्ता :
कोण कोण म्हणजे, आपली सर्व टीम.
( फोन ठेवल्यावर)
श्वेता :
( फोन कानाला तसाच ठेवून)
हो का दोघीच जायचं बर बर.
( फोन ठेवल्यावर)
अनुजा :
कुणाचा फोन होता ग?
श्वेता :
कोणाचा म्हणजे प्राजक्ताचा.
रेवा :
काय म्हणत होती.
श्वेता :
उद्या जेवायला जाऊया म्हणत होती.
वेदिका :
कोण कोण.
श्वेता :
कोण कोण म्हणजे आम्ही दोघीच.
वेदिका :
आम्ही पण आलो असतो की.
श्वेता :
अग उगाच गाडीत अडचण कशाला?
अनुजा :
एवढ्या मोठ्या गाडीत एखाद्या कोपऱ्यात बसलो असतो ना मी.
श्वेता :
असू दे, नाराज होऊ नकोस. बघू पुढे झुणका भाकर केंद्रावर करू एक दिवस आपण पार्टी.
माधवी :
हो का, ती झुणका भाकर काय आम्हाला घरी ही मिळू शकते.
तू तेवढी पार्टी करणार होय, धरा ग हिला.
( त्या गुदगुल्या करू लागतात.)
(पुनः फोन वाजतो. रेवा फोन उचलते.)
रेवा :
हॅलो.
प्राजक्ता :
कोण रेवा का?
रेवा :
हा बोल की,
प्राजक्ता :
श्वेताला सांग , उद्या येताना माझा ट्रॅक सूट तेवढा घे. तिच्याकडे आहे तो.
रेवा :
ते सांगते मी, पण कोण कोण येणार आहे पार्टीला.
प्राजक्ता :
कोण कोण म्हणजे तुम्ही सर्वजणी. व मी, आणखी कोण कशाला?
रेवा :
बरं , किती वाजता.
प्राजक्ता :
सात वाजता आवरून बसा मी येईन न्यायला.
रेवा :
बर बर, ठेव आता.
वेदिका :
काय म्हणाली ग?
रेवा :
श्वेतीला जरा चोपा म्हणाली, व आपल्या सगळ्यांना ही बोलावलंय. ही खोटं सांगत होती.
सर्वजणी :
श्वेते s s…
( गुदुगल्या करू लागतात)
श्वेता :
आई ग, मेले मेले….
(दंगा ऐकूण)
कमला शिरसाट :
कोण दंगा करतेय झोपा आता, रात्र झालीय, पोरी आहेत का राक्षसीणी. रात्रीचे बारा वाजाय आले तरी झोपत नाहीत.
श्वेता :
अग, झोपा आता, नाहीतर कमळोबा येईल,
( सर्वजणी अंथरुणात घुसतात. लाईट ऑफ होते.)
Cut to …
…… …… …….
NIGHT / INTER / PRJKTA HOME / IN ROOM
(प्राजक्ता मेकप करत असताना, आई येते.)
सावित्री :
काय एवढी लगबग कशासाठी चाललेय?
प्राजक्ता :
जरा बाहेर चाललेय.
सावित्री :
या वेळी रात्री.
प्राजक्ता :
रिझल्ट बद्दल पार्टी आहे. आम्हा मुलींची.
सावित्री :
कुणीकडे जातेयस, घरी सांगायचं नाही.
प्राजक्ता :
इथेच तर निघालोय, व सरुला सांगितलेय मी, माझं जेवणं करू नकोस म्हणून.
सावित्री :
दादा स्कुटी घेऊन गेलाय. तुझी.
प्राजक्ता :
माहितेय मला, मी फोर व्हिलर नेणार आहे ना.
सावित्री :
बाबांना सांगितलस का?
प्राजक्ता :
हो मॅडम, कालच परवानगी घेतली.
सावित्री:
आ s s….
प्राजक्ता :
( मध्येच आईला थांबवत.)
सर्व विचारून झाले असेल तर आवरू का?
सावित्री :
आवर की, मी कूठे अडवतेय, पण एवढ्या रात्री बाहेर जाणार ड्रायव्हरला बोलावू का?
प्राजक्ता :
नको, नेईन मी येते मला चालवता.
सावित्री :
नको, रात्रीची वेळ आहे, तारुण्याच्या धुंदीत घालशील कुठेतरी, मी बोलावते.
प्राजक्ता :
हे बघ, ड्रायव्हर काकांचे काम आहे. ते गावी गेलेत. मी हळू चालवते, मग तर झालं.
सावित्री :
बघ बाई,…
प्राजक्ता :
काळजी करू नको, एकदम हळू नेते .
सावित्री :
बर…
Cut to …..
……. ……..
NIGHT/ OUTER / PRJKTA HOME
( गाडी बाहेर गेटमधून निघते. प्राजक्ता गाडी चालवत आहे.)
Cut to ……
…….. …… ….
NIGHT/ HOSTEL/ ROOM
( श्वेता व तिच्या इतर मैत्रिणी आवरत आहेत. मुलींचा मेकअप करणे पाहून.)
श्वेता :
अग, ये बायांनो, आवरा लवकर. पावणे सात वाजाय आलेत. साधं जेवाय जातोय. कुठं लग्नात मिरवायला नाही.
येईल ती एवढ्यात.
माधवी :
श्वेते, गप ह.. तुझं माहितेय आम्हाला, प्यांट व ट्राऊझर चढवला, की झालं आम्हाला तरी नटू दे.
रेवा :
अग, इकडे बघा ग, हा मला ड्रेस चांगला दिसेल का?
अनुजा :
( ड्रेसकडे पाहत)
हा आणखी कुणाचा घेतलास.
रेवा :
मागल्या रुमच्या ज्योतीचा आणलाय.
वेदिका :
काय ग तो रंग? सारखं हिरव हिरव काय घालतेस. जरा चॉईस बदल की , गुलाबी, चॉकलेटी घालत जा, तुला सूट होईल.
रेवा :
( नाराजीने)
आता या वेळी कुठून आणू?
माधवी :
माझ्या ब्यागेतील घाल तो गुलाबी.
रेवा :
मला टंच होईल, तू किती बारीक आहेस.
माधवी :
अग, तो बसेल तुला, बघ घाल.
रेवा :
बर.
( रेवा ड्रेस घेते. व घालते. केस विंचरु लागते.)
श्वेता :
अग, आटपा लवकर, साडे दहाच्या आत परत यायला हवं. नाहीतर बाई गेट बंद करेल.
रेवा :
हे बघ जरा वेळ झाला तरी चालेल. सांगितलेय आम्ही मॅडमना.
श्वेता :
अरे व्वा, काय सांगितलेय.
रेवा :
पार्टीला जातोय म्हणून.
श्वेता :
सांगितलस, मग बाई खोडा घालणार, बघ.लॉक लावते की नाही गेटला. पुन्हा ती मागली भिंत चढून यावं लागणार.
रेवा :
नाही यावं लागणार. हे बघ.
( गेटची किल्ली दाखवत.)
श्वेता :
किल्ली, अन् ती ही गेटची, कसं काय ती मांजर भाळली. अन् गेटची किल्ली दिली.
माधवी :
काय नाही ग, परवा आपण खरेदी केली होती ना.
श्वेता :
मागील आठवड्यात ना.
माधवी :
त्यावर एक कूपन मिळालं होत. इथल्या जवळच्या हॉटेलच दम बिर्याणीच, म्हंटल आपणं देवू या एखादी ट्रीट बाईला. व देवून टाकली.
रेवा :
असू दे ग, बिचारीला साधं चहा पाण्याला देखिल कोण विचारत नाही.
वेदिका :
हो का, राणी उधार झाली, अन् बिर्याणी भरून पावली. बाई गंडेल रेवा, आम्ही नाही, तुझी बिर्याणी आली ध्यानात आमच्या.
( हॉर्नचा आवाज ऐकू येतो.)
श्वेता :
हॉर्न ऐकू आला ना. आता या नाहीतर बसा. मी निघाले.
वेदिका :
ये चला ग लवकर.
( सगळ्या वेगाने बाहेर पडतात, चप्पल घालून खाली जातात. अनुजा कुलूप लावते. व किल्ली बॅगेत टाकते.)
Cut to …
…….. …… …….. ….
NIGHT /OUTER / ROAD
( प्राजक्ता गाडीजवळ उभा आहे. येणाऱ्या मैत्रिणीकडे पहात)
प्राजक्ता :
काय वेदे, रेवा, आज चकाचक हाय. नवीन ड्रेस भारी आहे बुवा.
वेदिका :
तेच तेच ड्रेस घालून कंटाळा आलाय, म्हंटल नवीन होऊन जाऊ देत.
प्राजक्ता :
श्वेता, तू का ग नाही घातलास तुझा नवीन ड्रेस.
रेवा :
हे तीच कायमचंच ठरलेलं आहे. मला अनफिट वाटतंय.
पोलिस स्टाईलची आहे मॅडम.
श्वेता :
ये पोलीस बिलीस नाय ह… आपल एकच लक्ष्य, फॉरेस्ट ऑफिसर. दोन परीक्षा झाल्यात, तिसरी पण बघ कशी झट्याक दिशी पार करते बघ.
वेदिका :
मग बरोबर आहे तुझं, जंगलात फिरायच म्हणजे असाच पेहराव हवा. पण.... मॅडम, आपणं जेवायला जातोय. जंगल सफरीला नाही.
श्वेता :
ए बायांनो, तुमचं ते पुराण थांबवा व चला वेळ होईल. जेवायला जायचंय, वेळेवर जाऊया. नाहीतर भांडी घासायला जायला लागायचे.
माधवी :
हे अगदी बरोबर बोललीस.
प्राजक्ता :
चला ग बसा.
( गाडी स्टार्ट होते. त्या बसतात. गाडी निघते.)
Cut to …… ……
……. ……. ……
