कळत नकळत जुळले हे बंध भाग १२

 

कळत नकळत जुळले हे बंध भाग १२

क्रमशः पुढे चालू.......

Next day. Morning. ८.३० o’ clock inter

सकाळी सगळीकडे लगबग चालू आहे. जो तो कामात आहे.

रेवती घरातील स्वच्छता करत असते. स्वप्नील देखील मदत करत असतो. आण्विका जेवणखोलीत मावशीला मदत करत असतो.

काका बाहेरून येतात. स्वप्नील व रेवाला काम करताना पाहून

काका, अग सुधा बघ जरा बाहेर सुर्य आज पश्चिमेला उगवला आहे काय.

रेवती, बाबा सूर्य पूर्वेलाच उगवतो हा.

काका, नाही आज चक्क झाडू तुझ्या हातात. व स्वप्नील पण मदतीला आहे.

रेवती, अनुताईचा मित्र जेवायला येणार आहे ना, मग पसारा नको घरभर.

काका, जेवायला येणार आहे . की बघायला.

स्वप्नील, जेवयलाच येणार आहे. उगाच तुमचे पतंग उडवू नका. येणाऱ्या माणसाला घर चांगल दिसावं म्हणून चाललय.

काका, अस आहे होय. मग चालू राहू दे तुमचं काम,

काका आत येतात.

मावशी, काय हे, किती वेळ जेवण करायचं खोळंबलेय. बर, कोथिंबीर आणली आहे ना.

काका, हो मॅडम सगळ आणलय. तुम्ही जे जे सांगितलं होते ते.

काका, काय अनु जेवण मस्त बनव कोल्हापूर स्टाईलन .

आण्विका, हसते, तुमच्या मनासारखं होईल.

…. ….. ….. ….. …..

Morning. १०’ o’ clock. Outer, inter.

स्वप्नील आपले आवरून गाडी घेऊन जातो. व ईशानला घेऊन येतो.

ईशान व स्वप्नील घरात आल्यावर.

अनु पाणी आणून देते. ईशान पाणी घेतो. व सोफासेटवर बसतो.

काका, या साहेब बसा. काय कसं काय चाललय ट्रेनिंग.

ईशान, छान.

आण्विका पाने वाढते.

सगळे जेवायला बसतात.

मावशी व अणू जेवायला वाढू लागतात.

मावशी, बघ जेवण कसं झालंय. तिखट मिठ कसं आहे ते.

स्वप्नील, मस्त झालय.

मावशी, पाहुण्यांना विचार कसं झालय.

ईशान, सांगायचं म्हणजे अप्रतिम झालंय जेवण.

मावशी, अणूने केलय आमच्या.

ईशान, काय खरंच, डॉक्टर मॅडम ना जेवण पण बनवता येत.

स्वप्नील, मग मस्त करते जेवण.

ईशान, मला माहित नव्हतं.

रेवती, सुगरण आहे. सुगरण.

आण्विका, गप, उगाच हरभर्याच्या झाडावर चढवू नको.

सगळे हसतात.

….. ….. ……. ….

जेवण झाल्यावर. काका व ईशान बाहेर सोफासेटवर बोलत बसतात.

काका, काय अनु मित्राची ओळख तरी करून दे.

आण्विका, तुम्हीच घ्या की करून.

काका, बर.

ईशान, मी ईशान ईशान पाटील. मूळचा मी राधानगरीकडील एका खेड्यातील. पण लहानपणा पासून कोल्हापूर मध्ये आहे. तिथंच शिक्षण झालं. पुढे स्पर्धापरीक्षा दिली. व आज फॉरेस्ट ऑफिसर म्हणून जॉईन होऊन मला दीड वर्ष झालेत.

काका, हा, मग छान आहे की. बर घरी कोण कोण असत.

ईशान, आई बाबा, व एक बहिण आहे.

काका, आम्ही पण तिकडीलच आहोत. गडहिंग्लजकडील. नोकरीमुळे इकडे. आणखी आहे पाच सहा वर्ष सर्व्हिस नंतर आपल्या गावी जायचं.

बर अनुशी ओळख कशी?

ईशान, मी व अणू दोघे क्लासमेंट आहोत.

काका, हा.

स्वप्नील, ट्रेनिंग झालं पूर्ण.

ईशान, आहे थोड. दोन दिवस विश्रांती नंतर दोन दिवस आहे.

स्वप्नील, मग त्यांनतर काय.

ईशान, जायचं कोल्हापूरला आपल्या ड्युटी वर.

काका, तुला बुद्धिबळ येत.

ईशान, माझा आवडता खेळ आहे.

काका, मग चल खेळूया.

ते बुद्धिबळ खेळू लागतात.

डाव रंगात येतो. शेवटी डाव अनिर्णयित होतो.

काका, मस्त वाटल खेळून

ईशान, हो मला ही.

आण्विका तिथे जवळच येवून बसलेली असते. पण ईशान जास्त खेळातच रंगलेला असतो. तो जास्त बोलायचं टाळतो तिच्याशी.

संध्याकाळ होऊ लागते.

ईशान, बराच वेळ झाला जायला हवं.

काका, काही काम आहे का?

ईशान, नाही आज उद्या सुट्टी आहे.

काका, मग थांब इथच खूप दिवसांनी असा खेळकर जोडीदार भेटला. रात्रीच जेवण पण इथच कर.

आण्विका, मधून मधून त्याच्याशी बोलायची. तेव्हा तो खाली पाहूनच उत्तर देत असे.

…… ……..

Night. आण्विका मावशी घर. Inter.

रात्रीच्या जेवणानंतर. ईशान निघताना.

काका, मस्त वाटल. आणखी किती दिवस आहेस. येत जा.

ईशान, आहे अजून चार दिवस मग निघणार.

बरं स्वप्नील उद्या काय करतोस तु.

स्वप्नील, का रे काही काम होत.

ईशान, काही नाही. उद्या जरा फ्री असशील तर कारल्याला जाऊन येवू.

स्वप्नील, चालेल की.

ईशान अण्विकाकडे एक नजर प्रेम पूर्ण नजरेनं टाकत.

बर, येतो मी

आण्विका, काळजी घे.

ईशान, ठीक आहे.

आण्विका, आणखी किती दिवस आहेस.

ईशान, आहे चार दिवस. मग निघणार .

ईशान बाय करतो. स्वप्नील त्याला सोडायला जातो.

……. ……. ……. ……

Night. अलिबाग अण्विका मावशी घर, inter.

स्वप्नील ईशानला सोडून येतो. आण्विका, व रेवती वाट पाहत असतात.

स्वप्नील गाडी पार्क करून घरी आल्यावर. काका जेवून बाहेर फिरायला गेलेत. मावशी जेवण खोलीतील पसारा आवरत आहे.

स्वप्नील येताच. रेवती इशारा करते. अनुला

आण्विका, काय सोडलास ना नीट.

स्वप्नील, हो. झोपलाही असेल.

आण्विका, बर काय म्हणाला, काही बोलला का.

स्वप्नील, कशाबद्दल.

आण्विका, हेच जेवण कसं झालं. घर वगैरे.

स्वप्नील, मस्त होते म्हणाला. बर आईला सांग. उद्या सकाळी लवकर नाष्टा कर . मी व ईशान जरा जाऊन येणार आहे. बाहेर कारल्याच्या एकविरेला.

रेवती, आम्ही पण आलो असतो ना.

स्वप्नील, तुम्ही नंतर जावा. फॅमिलीसोबत परवा बाबा आईला घेऊन.

रेवती, अनुला तरी सोबत घेऊन जा.

स्वप्नील, आम्ही टू व्हीलर वरून जाणार आहोत.

तिब्बल सीट कसे जाणार. प्रॉब्लेम येईल की.

रेवती, मग रद्द कर जाणे.

स्वप्नील, ते काही नाही. तो दोन दिवस आहे. माझ्याकडे त्याने एकच इच्छा मागितली आहे. परवा ट्रिपच्या वेळी एक रुपयाही मला खर्च करु दिला नाही. व माझा आता तो बेस्ट फ्रेंड झालाय त्याची एवढी इच्छा पूर्ण करायला नको मला. ते काही नाही. मी जाणार.

रेवती, अनुला न्यायचं नसेल तर उद्या नाष्टा विसर. जा बाहेर काहीतरी खा जा. खरच जरा तुझे पैसे.

ईशान, खर्चेन, खाऊ काहीतरी बाहेर.

आण्विका, रेवा गप्प,

(स्वप्नीलला)हे बघ तू जा उद्या मी करेन नाष्टा तयार. उगाच मावशीला त्रास नको.

स्वप्नील आपल्या खोलीत जातो. अनु मावशीकडे जाते.

आण्विका, मावशी तांदळाचे पिठ आहे.

मावशी, आहे की कट्यावर कडेच्या पितळी डब्यात.

मावशी, का ग, कशाला पाहिजे?

आण्विका, काही नाही. स्वप्नील व ईशान उद्या बाहेर जात आहेत. त्यांना नाष्टा द्यायला.

मावशी, करते की मी.

आण्विका, नको, करते. मी.

आण्विका किचन मध्ये जाते. व अंबोळीच पीठ भिजत घालते.

…… ……. …….. ……

Night. रेवती खोली. १०.३०. Inter.

आण्विका पाण्याची बॉटल ठेवते. व अंथरुणावर बसत.

रेवती, तू अस का केलंस गेलो असतो ना आपण दोघी स्कूटीने.

आण्विका, अग त्यांनी आपल्याला या अस देखील म्हंटल नाही. व येणार का अस देखील विचारलं नाही. मग कसं जायचं बोलवायच्या आधी.

रेवा, मी बोलू का स्वप्नीलला.

आण्विका, नको, आधीच आपण माझ्या लग्नाच्या वावड्या उठवल्या. त्यामुळे तो नाराज झाला. म्हणूनच तो आज माझ्याशी फ्रि बोलला नाही.

रेवती, सॉरी दीदी.

आण्विका, त्यात स्वारी काय म्हणायचं. तू एक प्रयत्न केला होतास ना. व आपल्याला कळलय. की त्याला मी आवडते. आणखी काय हवंय.

रेवती, पण मला वाटत तू जावस तिकडे.

आण्विका, नको, आपण परवा जाऊ काका मावशी सोबत.

रेवती, काय काका मावशी करतेस. तुझं वय नाही हे काका मावशी सोबत फिरायचे.

आण्विका, गप, बघू हा गुंता कसा सोडवायचा ते. अन् बरेच दिवस झाले. आता जायचं म्हणते. एन्ट्रानशीप साठी मला सरकारी दवाखाना निवडायचा आहे.

 काल वेदुचा फोन आला होता. की तो मुलगा बघून गेलाय म्हणून. तिचे पालक येणार आहेत. बाकीचं ठरवायला. तेव्हा मी म्हणते जाते त्यांच्या बरोबर.

रेवती, वेदु ताईला पसंत आहे ना स्थळ.

आण्विका, हो, तस त्याचे पाहुणे संबंधच पाहायचे होते. तसा तो पुण्यात असतो. त्याची माहिती स्वप्नीलने काढलीय. मी सेंड केली होती. चांगल स्थळ आहे. त्याचे आईवडील असतात जुन्नरला तिथे त्यांची थोडी शेतीवाडी आहे म्हणे. त्यांचे काका ती पाहतात. उगाच हातचं कशाला सोडायचं अस त्यांचं मत आहे.

व मलाही वाटत आता आणखी किती पालकांना त्रास द्यायचा. ते सांगतील तिथं लग्न केलेलं बर. वय पण झालंय लग्नाचं.

रेवती, ते तीच जमल, तुझं काय?

आण्विका, बघू काय महाभारत होतंय ते. माणूस जाम तापलाय ग. कसं व्हायचं माझं. दुसरीकडे कुठे बोहल्यावर चढायचा नाही ना.

रेवती, हा, बघते मी कसा चढतो ते. लग्ना आधी काडीमोड घ्यायला लावीन.

आण्विका, ये बाई आणखी काही घोळ करू नकोस.

रेवती, घोळ नाही ग होणार, बघूच कसा सरकतो मोती कलवाच्या तावडीतून. प्रेमात पडलेला माणूस दुसरीकडे जात नाही.

आण्विका, बघ बाई, नाहीतर कोण तरी यायची अन् कालव फोडून घेऊन जायची मोती.

रेवती, हे बघ कालव मोती सोड. पुन्हा कशी भेटणार. तो निघाला दोन दिवसांनी.

आण्विका, आई अंबाबाईलाच ठावं.

रेवती, मग आता काय करायचं.

आण्विका, बघू, उद्या उठून नाष्टा करायचा आहे.

 चल आता वेळ झालीय झोप .

लाईट बंद होते.

…… …… …… …….

nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com

क्रमशः पुढे......