कळत नकळत जुळले हे बंध १६

कळत नकळत जुळले हे बंध १६

क्रमशः पुढे चालू.......

  Morning. Outer. अलिबाग ते कार्ला ७.३०

काका एक गाडी ठरवून आणतात.

गाडी येते. सगळे गाडीमध्ये बसतात.

गाडीमध्ये बसताना. एक शेजारी.

काकांना,

शेजारी, काय आज दौरा कुणाक होव.

काका, कारल्याक जातंय. पावणीक देवीच दर्शन घडवाक.

गाडी निघते.

पायथ्याला मंदिरा जवळ पार्किंग ठिकाणी गाडी लावून ती वरती चालून जातात.

वाटेत जाताना.

आण्विका, खूप चढायला लागेल का?

रेवती, चल काही नाही वाटत, बोलत बोलत कधी पोहोचू कळतच नाही.

आण्विका, इथ लेणी पण आहेत ना.

रेवती, हो. मस्त कात्याळ खोदून केलेली.

आण्विका, मी पाहिल्यात पण टिव्ही वर.

रेवती, मग आज प्रत्यक्ष पाहा.

बाजूने कोळी स्त्रिया जाताना पाहून.

आण्विका, इकडे सगळ्या स्त्रियांना गजर्याची आवड आहे ना.

रेवती, तुला हवा का. घेऊ

आण्विका, नको.

इतक्यात मागून मावशी व काका हाक मारतात.

आण्विका, अग बोलण्याच्या नादात आपण पुढे आलो. मावशी हाक मारतेय. थांब जरा.

रेवती, आई बाबांना सांग उचलून घ्यायला.

आण्विका, ए लब्बाड, काय पण बोलतेस.

रेवती, थोडी गम्मत केली.

त्या थांबतात.

मावशी व काका जवळ येतात.

मावशी, काय ग पायांना भिंगरी बांधल्यासारख काय पळताय. आम्ही मागे आहोत हे विसरलात की काय.

रेवती, सॉरी ग, बोलण्याच्या नादात पुढे आलो.

मावशी, बर हे घे. ओटीच सामान.

त्या घेतात.

थोड्या वेळाने त्या मंदिरात जाऊन दर्शन घेतात. व बाहेर येतात. तेथील बाजूच्या दुकानातून काही वस्तू घेतात. व

रेवती, चल लेणी पाहूया.

त्या लेणी पाहू लागतात.

आण्विका, किती सुरेख कोरीव काम आहे ना.

रेवती, हा, फक्त छन्नी व हातोड्याने बनवलेले.

आण्विका, आपल्या कोल्हापूरचं मंदिर देखील असच सुंदर आहे ना.

रेवती, हो. कठीण अग्निजन्य खडकात खोदेल्या गेलेल्या लेण्यातील बारकावा बघ.

आण्विका, हो, थांब मी जरा फोटो घेते.

आण्विका वेगवेगळे फोटो घेते.

खूप वेळ त्या निरीक्षण करतात.

इतक्यात मावशी हाक मारते

अग चला लवकर वेळ होतोय. निघुया आता.

त्या खाली उतरून एके ठिकाणी भोजन करतात. पुढे एका ठिकाणी समुद्र किनाऱ्यावर मौज करतात.

काका, चला आता, आज हॉटेलला ट्रीट माझ्याकडून.

रेवती, काय, वाव चला मग.

ती जाऊन जेवण करतात.

जेवण करताना,

रेवती, काय मग मॅडम आज सुट्टी वाटतंय. कीचनला.

मावशी, गप ग, सुट्टी कुठली. सकाळी आणलेलं जेवण घरीच केलं होत ना.

रेवती, तरी पण हाफ डे सुट्टी आहेच ना.

मावशी, गप जेव, अनु कसं वाटल आज.

आण्विका, मस्त.

मावशी, अजून आहे भरपूर पाहण्यासारख पण खूप वेळ झाला ना.

आण्विका, अग एका दिवसात भरपूर पाहिलं आणखी काय.

रेवती, उद्या जाऊया का?

आण्विका, नको बाई, बस झालं फिरणं .

रेवती, एका माणसाचं काम हल्क झाल. काही म्हण.

आण्विका, कोणाचं.

रेवती, आईच ,जेवण आज करावं लागणार नाही.

मावशी, जेवण करावं लागणार नाही म्हणे. भांडी काय तुझं भूत घासणार आहे. ती किचन कट्यावर ठेवलेली.

रेवती, तरी पण जेवण करावं लागणार नाही ना.

मावशी, आज नसले तरी उद्या आहेच की.

रेवती, ते काय ठरलेलंच आहे की.

त्यात काय एवढं. पण आम्हाला सुट्टी कधी भेटणार.

मावशी, तर रोज घरातील सार काम तूच करतेस. तसंच बोलतेस.

रेवती, काम नव्हे ग, पोटाला आराम म्हणते.

आण्विका, मग धर उपवास.

रेवती, उपवास, अन् मी छे त्यापेक्षा पोटभर खायचा ठेवा. तो जमेल बघ.

मावशी, चल, खादाड कुठली.

सर्व हसतात. व निघतात.

…… ……. ……. ..

Night. रेवती रूम. Inter

आण्विका, आपली बॅग नीट लावत असते. रेवती तिथे येते.

रेवती, काय अनु दीदी काय करतेस.

आण्विका, बॅग भरतेय.

रेवती, कशाला.

आण्विका, कशाला म्हणजे, जायला नको आता गावी.

रेवती, राहा की आणखी काही दिवस. सुट्टी आहे ना.

आण्विका, नाही, मगाशी बाबांचा फोन आला होता. यायला सांगितलय.

रेवती, अग अस काय हे?

आण्विका, अग झालं की खूप दिवस येवून, आता जायला हवं. माझ्या इंटरशिपची तयारी करायला हवी. तसेच ताई अजून दोन-चार दिवस आहे. तिच्यासोबत पण थोडावेळ घालवता येईल.

रेवती, ताई सोबत की साहेबांसोबत.

आण्विका, नाही, साधा मेसेज पण केला नाही बघ त्यानं.

रेवती, गडबडीत विसरला असेल.

आण्विका, गडबडीत विसरला असेल म्हणे. साधा एक मेसेज सुद्धा पाठवला नाही.

रेवती, (अनुला नाराज पाहून) अग कुठल्यातरी कामात अडकला असेल. करेल आज नाहीतर उद्या.

इतक्यात मावशी काही कोकणी मसाले, अगळ व मिठाई घेऊन येते.

मावशी, अनु हे पण भर.

आण्विका, मावशी काय हे. खूप ओझं होईल. कशाला. तिकडे असत ना.

मावशी, गप्प भर ताईला आवडेल. अन् हे घे. बाळाचा ड्रेस. व खेळणे माझ्याकडून.

आण्विका, अग तुम्ही मला डॉक्टरची हमाल करून ठेवलंय बघ.

रेवती, कधी जाणार आहेस .

आण्विका, उद्या सकाळी. वेदांगीचे पपा आलेत ना. त्यांच्या पाहुण्यांकडे बाकीची बोलणी करून घ्यायला. आपल्या सासुरवाडीला आलेत ते. त्यांसोबत जाणार आहे.

रेवती, वेदांगी ताईच लग्न ठरल.

आण्विका, हो, ठरल्यात जमा आहे. नव्हरा चांगला आहे म्हणे. पुण्यातच त्याच स्वतःच हॉस्पिटल आहे. जुन्नरला. बाकी आपण माहिती काढली ना.

रेवती, म्हणजे मॅडमच फिक्स झालं. आता तुझं बघायचं.

आण्विका, माझं एक कोडंच आहे बघ.

रेवती, का ग. ईशान आहे ना.

आण्विका, अग असून काय उपयोग मागणी काय मी घालायची?

रेवती, त्यात काय घालायची. आजकाल चालत.

आण्विका, मला ते बर वाटत नाही. एवढं साधं कळत नाही का त्याला, समोरच्या माणसाच्या मनातील भावना.

रेवती, तस बघायला गेलं तर माझच चुकल. मी नको काढायला हवा होता तुझ्या लग्नाचा विषय.

आण्विका, अग तुझं काय चुकलं नाही ग. तू तर प्रामाणिक प्रयत्न केला होतास.

रेवती, मी बोलू का त्याच्याशी. सांगतो त्याला तुझ्याविषयी.

आण्विका, काही नको, आता मी काही त्याला प्रपोज करणार नाही. जोपर्यंत तो मला लग्नासाठी मागणी घालत नाही.

रेवती, अस का?

आण्विका, हो तसच आहे ते. नाहीतर सगळी मला अगोचर म्हणतील.

रेवती, अग पण.

आण्विका, पण बिन काही नाही. चल मावशीला मदत करायला.

त्या दोघी बॅग आवरून जातात.

…. …… ….. …..

Next day. Morning. ८.०० o’clock inter.

वेदांगीचे पपा येणार असतात. मावशी लवकर उठून स्वयंपाक करते. आण्विका आपल आवरते.

वेदूचे पपा येतात.

काका, राम राम या तुमचीच वाट पाहत होतो.

रेवा, अनु पाणी आणा,

आण्विका, पाणी घेऊन येते.

चहा पान होते.

मावशी, जेवणाला पाने वाढते.

जेवण करताना.

काका, प्रवास कसा झाला.

वेदूचे बाबा, झाला नीट परवाच आलो होतो. जरा लग्न म्हंटल्यावर पाहुणे रावळे आले. त्याचं मन पण व रितभात करायला हवी. आमचा गोतावळा सगळा इकडं म्हंटल्यावर

काका, एकदाच लग्न ठरलं म्हणायचं.

वेदुचे बाबा, हो, आणखी किती दिवस ठेवायचं, पोरीची जात. आजकाल कायकाय एकताय बघताय ना.

काका, तरीपण आपल्या मुली मात्र आज्ञेच्या बाहेर नाहीत हा.

वेदूचे बाबा, ते तर झालेच.

बर आठवलं. सगळ्यांना निमंत्रण देतो. लग्नाला यायचं. काय. त्या निमित्ताने गाठी भेटी होतील.

काका, येवू आम्ही.

मावशी, थोडीशी आमटी वाढू.

वेदूचे बाबा, नको अहो, ताटात खूप वाढलय. आणखी कशाला. पुरे पुरे.

मावशी, एवढ्या लांब प्रवासाला जायचं म्हंटल्यावर घ्या थोड.

मावशी आग्रहाने वाढते.

जेवण आटोपल्यावर.

निघताना.

आण्विका आपली बॅग घेत असते.

मावशी, सार नीट घेतलस ना.

आण्विका, हो.

काका, चार दिवसासाठी आली अन् वेड लावून गेली पोर.

आण्विका, नमस्कार करते.

काका मावशी आशीर्वाद देतात.

काका, तुला पण वेदू सारखा नव्हरा मिळावा. तुझ्या मनाजोगा.

आण्विका, कायतरीच काका.

रेवती, परत कधी येणार?

आण्विका, त्यापेक्षा तूच ये. कोल्हापूरला.

काका, रेवा, स्वप्नील दोघे सोडून या जावा.

ते दोघे, बर बाबा.

रेवा व स्वप्नील गाडी काढतात व अण्विका व वेदूच्या बाबांना सोडायला जातात.

जाताना मावशी, पोहोचल्यावर फोन कर.

अण्विका, हा करते.

…….. ……. ……

Evening. ७.०० o’clock outer.

कोल्हापूर बसस्थानक.

आण्विका व वेदूचे बाबा गाडीतून उतरतात. वेदूचे बाबा फोन लावून अण्विकाच्या बाबांना बोलावतात. व आपल्या मुलग्यालाही

अण्विकाचे बाबा आल्यावर

बाबा, काय प्रवास कसा झाला.

आण्विका, मस्त.

बाबा, काय झालं गेलेलं काम.

वेदूचे बाबा, हो झालं.

बाबा, तारीख ठरवली की नाही.

वेदूचे बाबा, नाही अजून दोन-चार दिवसात नक्की करू.

बाबा, न्यायला कोण आले नाही? सोडून येवू का?

वेदूचे बाबा, नको फोन केलाय श्रीकांतला येईल एवढ्यात.

हा बघा आला.

श्रीकांत वेदूचा भाऊ गाडीवरून येतो.

ते निघतात.

….. ….. ….. …… ….

क्रमशः पुढे .......