कळतं नकळत जुळले हे बंध भाग १५

 कळतं नकळत जुळले हे बंध भाग १५

क्रमशः पुढे चालू .......

Night. १०.३०. O’ clock. Inter

ईशान अंथरुणावर झोपलेला असतो. मोबाईलवर व्हॉट्स ॲप मेसेज व डी पी पाहत असतो. आण्विकाचा मेसेज आलाय का ते पाहतो. मेसेज नसतो तिची डी पी पाहतो.

ईशान, ( मनात) खूप सुंदर दिसतेस. अस वाटत कुठेतरी लांब जाव जिथं फक्त तू अन् मी, व हा निसर्ग. एकत्र बसून खूप गप्पा माराव्यात अस वाटत. आपली भेट झाली तेव्हा अस बोलण झालच नाही. कळत नाही का तुला माझ्या मनातल. घरातील लोकांना सांग की. कशाला स्थळे पाहता. मी माझ्या मनातील राजकुमार कधीच शोधलाय. सांगशील ना.

तिच्या स्वप्नात ईशान तसाच झोपी जातो.

…… …….. ……. ..

दोन दिवस झाल्यावर

निरोप समारंभ कार्यक्रम असतो.

ईशान स्वप्नीलला सुद्धा बोलवतो. त्या दिवशी स्नेह भोजन असते. स्वतः पैसे त्याच्या जेवणाचेचे देतो.

त्या दिवशी.

Afternoon. २.०० o’clock. Outer.

स्नेहभोजन पार्टी वेळी. स्वप्नील येतो.

बाहेर ईशान वाट पाहत असतो.

स्वप्नील , काय मला कशाला बोलवलेस. पार्टी तर ऑफिसची आहे ना.

ईशान, काही नाही रे, आज रात्री निघणार आहे ना. म्हटल भेटू. पुन्हा तू काय लवकर भेटणार आहेस.

स्वप्नील, अरे पण ही ऑफिस पार्टी आहे.

ईशान, त्यात काय? मी परवानगी घेतलीये. व बिल पण पेड केलय. काळजी नको.

ते दोघे एका ठिकाणी टेबलावर जाऊन बसतात. त्याजवळ रवी देखील येतो. मस्त म्युझिक चालू आहे सॉफ्ट

जेवण करत

स्वप्नील, किती वाजता जाणार आहेस.

ईशान, आज रात्रीच निघणार आहे.

स्वप्नील, लगेच, जरा एक दिवस थांबला असतास तर.

ईशान, घरचं काम चालू आहे. दोन दिवस सुट्टी भेटतेय तेवढ्यात जरा बिले भागवून घ्यायचं म्हणतोय. शिवाय बाबांना ही लोड पडतोय.

स्वप्नील, पुन्हा कधी भेटणार?

ईशान, कोल्हापूरला आलास की ये भेटायला.

स्वप्नील लग्नाचं काय ठरवलस.

ईशान, तुला तर सर्व माहीत आहे. तूच सांग की मार्ग.

स्वप्नील, मग मी तुला दाजी म्हटलं तर चालेल का?

ईशानला ठसका लागतो. स्वप्नील पाणी देत.

स्वप्नील, अहो हळू हळू.

रवी, ठसका जोराचा लागला. म्हणजे फिक्स झालं म्हणायचं.

ईशान, पाणी पितो. हसतच.

मी आहे रे तयार पण तुझी बहिण तयार होईल का?

स्वप्नील, होणार की, मी मोठा सापच सोडलाय पायात. सरळ थाप मारली, की तुझं लग्न ठरतय म्हणून.

ईशान, अस का सांगितलस. काय वाटेल अनुला.

स्वप्नील, काय वाटणार, लग्नाचा विषय तुझा काढल्यापासून वातावरण तापलंय. रेवा तर चांगलीच भांडत होती. माझ्याशी.

पण अनु दीदी नाराज झाली.

ईशान, मी सांगू का फोन करून तिला माझं लग्न नाही जमलेय ते.

स्वप्नील, नको, गप्प बस. मी सांगितलेय तू जातोयेस म्हणून. उगाच फोन करून टाटा बाय बाय करू नकोस.

वातावरण गरमच राहू दे.

अन् एवढं भेटाव वाटतंय अर्धांगीला तर कोल्हापुरातच भेटा की साहेब.

ईशान, स्वप्न्या तू तर डायरेक्टच बोलतोस बघ.

स्वप्नील, मला उगीच बहिर्जी नाईक म्हणत नाहीत. तुला काय वाटल तुला सहज पसंत केलेय मी , त्या दिवशी ट्रीपलाच तुला व अणू दीदीला बारकाईने न्याहाळल होत. ज्यावेळी रेवाने अनु दिदीच्या लग्नाचा विषय काढला. तेव्हाची तुझी रियाक्शन मी पाहिली , व तुझ्या चेहऱ्यावरून मी समजल की तुझं अनुताई वर प्रेम आहे ते.

वैदेहीच्या स्थळाची चौकशी केली, त्यावेळी तुझीपण माहिती दुसरीकडून काढली. तुझं शिक्षण, गाव, तुझ्या मामाच गाव. नोकरी कुठे कशी लागली. नोकरीच्या ठिकाणाहून तसेच सध्या अलिबाग मध्ये कुठे काय काय करतोस इथपर्यंत बायोडेटा गोळा केला. व अण्विका दीदी साठी वरसंशोधन केलं.

समजल का?

ईशान, बापरे, तू तर भलताच पुढचा आहेस रे.

स्वप्नील, मग असणारच आजकाल मऊ राहून कस चालेल. अक्टीव्ह असावे. माणसानं.

 ईशान, एकदा फोन करून सांगू का? निघतोय म्हणून.

स्वप्नील, नको, आजिबात नको. जरा तिला पण ओढ वाटू दे.

ईशान, तू भाऊच आहेस ना तिचा. तिच्या बाजून व्हायचं सोडून मला सपोर्ट करतोयस.

स्वप्नील, हो, तिच्या भविष्यासाठी मी हे करतोय. एखाद्या नशिल्या, नर्शेसी लफड असलेल्या डॉक्टरशी लग्न होण्यापेक्षा तुझ्याशी लग्न व्हावं हे बरं.

ईशान, अरे पण तिच क्षेत्र वेगळ, माझं वेगळं ती तयार होईल का?

स्वप्नील, होईल काय व्हायलाच पाहिजे.

ईशान, मग पार्टी तुला माझ्याकडुन.

स्वप्नील, पार्टी वगैरे काही नको. तेवढं लग्नात कान पिळीचा मान तेवढा दे.

रवी, तो तर तुला दिलाच पाहिजे. याला माझा फुल्ल पाठींबा आहे.

ईशान, देईन की?.

ते हसू लागतात.

…… …… . ……..

Evening. ४.०० o’clock. Inter outer.

स्वप्नील ईशान सोबत त्याच्या रूमवर जातो.

ईशान आपली पॅकिंग करतो. व आपल्या रुमची चावी रिशेप्सनिस्टकडे जमा करतो. रवी देखील त्याच्याशी हितगुज साधतो.

ईशान, बर आहे या कधीही आमच्या कोल्हापूरला.

रवी, हो नक्की सर. पण त्याआधी तुम्ही या आमच्याकडे एकदा नाशिककडे, तुम्ही इथे पाहुणचार केला. आता आम्हालाही संधी द्या.

ईशान, नक्की येऊ. बाकी आपल्याला भेटून आनंद झाला.

स्वप्नील आपल्या गाडीवरून ईशानला सोडायला जातो.

पुण्याला जाणारी बस लागलेली असते.

ईशान बस मध्ये सीट पकडतो.

ईशान, (स्वप्निलला) एकदा फोन करू का?

स्वप्नील, नको,

ईशान, प्लिज,

स्वप्नील, जरा धीर धरा साहेब. नाहीतर मॅडम लईच वर चढतील वर आकाशात. जरा वाट पाहा. वाट पाहण्यात पण एक मज्जा असते. समजल काय.

ईशान, मी गेलो म्हणून सांग.

स्वप्नील, सांगतो की.

थोड्याच वेळात कंडेक्टर येतो. बेल वाजवतो. लगेच ड्रायव्हर गाडी स्टार्ट करतो. स्वप्नील निरोप देतो. गाडी निघते.

….. …… …… ……..

Night. ८.०० o’clock. Inter

स्वप्नील घराकडे येतो. गाडी लावून किल्ली हातात फिरवत आत येतो. आई रात्रीच जेवण टेबलवर ठेवत असते. स्वप्नीलला पाहताच.

अण्विका मावशी, काय रे कुठे होतास सकाळपासून.

स्वप्नील, होतो एका कामात.

मावशी, अरे सकाळ पासून काही जेवला नाहीस. किती वाट बघायची.

स्वप्नील, फोन केला होता की बाबांना. बाहेर जेवणार आहे म्हणून,

मावशी, मग कुठला निरोप मिळतो. बर, ये जेवायला मी पाने वाढते.

स्वप्नील, नको खूप जेवलो दुपारी.

मावशी, कुणाच्या लग्नाचं आमंत्रण होत काय?

स्वप्नील, नाही ग, ईशान सोबत होतो. त्याने दिले जेवण.

(आण्विका दीदी कडे पाहत. ती टेबलवर जेवण लावत असते.)

तो गेला आज कोल्हापूरला त्याच ट्रेनिंग संपल.

आण्विका, काय गेला? कधी ? किती वाजता?

स्वप्नील, आत्ताच थोड्या वेळापूर्वी. पुण्याला जाणाऱ्या बसमध्ये मी बसवून आलोय.

आण्विका, (रागावलेली, मनात) साधं कळवावा सुधा वाटल नाही.

ती आत जाते.

आण्विका, (बडबडत) स्वतला काय समजतो कुणास ठावूक. निघतोय म्हणून तरी सांगायचं. एवढी कसली आलेय घमेंड.

रेवती, अग काय झालं. अशी काय बडबडतीयस.

आण्विका, हो बडबडतेय , खुळ लागलंय मला.

रेवती, काय झालं ते तरी सांग. आण्विका, स्वप्नील ईशानला पोहोचवून आलाय. त्याने साधं फोन करून कळवल देखील नाही मला, जातो म्हणून.

रेवती, अग, गडबडीत राहिलं असेल कळवायचं, त्यात काय एवढं चिढायच. तू स्वप्नील दादाकडे लक्ष नको देवूस. त्याला एखादी गोष्ट फुगवून सांगायची भारी हौस.

जाऊन देवू का रट्टा एक तेला.

आण्विका, तिला थांबवते.

आण्विका, जाऊ दे गेला तर. मी किती झुराव. याला जरासुद्धा कळकळ नाही. किती दिवस झाले एक मेसेज सरळ नाही. माझ तर डोकं दुखायला लागलंय. मी जरा बाहेर फिरून येवू का?

रेवती, आता नको, चल जेवू व मग जावू.

आण्विका, भूक नाही मला.

रेवती, ये उगाच नखरे नकोत. तुला माहिती झालंय ना. की त्याचं तुझ्यावर प्रेम आहे ते. मग जेव व चल बाहेर बोलू.

आण्विका, ठीक आहे.

त्या दोघी जेवायला जातात.

….

Night. ९.०० o’clock. Outer.

आण्विका व रेवती जवळील लहान बागेत गेल्या.

तिथे एका बाकावर बसून.

रेवती, अनुताई इतकं वाहवून कसं चालेल. मला समजावणारी तू. आज एवढी इमोशनल कशी झालीस.

आण्विका, अग तुझ जे होत ते आकर्षण, अग खेळण्या बागडण्याच्या वयात एक आकर्षण म्हणून तू प्रेमात पडली होतीस. ज्यावयात कोणतीही माणसे पारखण्याची कल्पना सुद्धा आपण करत नाही. माझं तस नाही. मी त्याला अगदी जवळून पाहिलंय. व माझ्यासाठी तोच योग्य जोडीदार आहे.

रेवती, हे बघ थोडी कड काढ. होईल सर्व नीट.

आण्विका, अग काय नीट होईल. सध्या मेसेज देखील करत नाही. व फोन सुद्धा.

रेवती, तू तरी कुठे केलास मेसेज व कॉल

आण्विका, का ? त्याला काय झालंय करायला. मी का झुरावं.

रेवती, मग कशाला त्रास करून घेतेस. त्याला काय टिकली लावलेय. त्यापेक्षा बघू दुसरा एखादा डॉक्टर.

आण्विका, नाही .. नको. बघते मी किती दिवस ताठतोय.

रेवती, अग पण स्वप्नील दादा म्हणत होता ना. की त्याला स्थळ आलय म्हणून.

आण्विका, बघतेच मी कोण अन् कशी लग्न करते त्याच्याशी.

रेवती, बर ते बघू नंतर आपण उद्या एकविरेला जाऊया का?

आण्विका, जाऊया.

रेवती, तेवढच तुला बरं वाटेल.

आण्विका, स्वप्नील येणार आहे ना.

रेवती, मघाशी फोन वर बोलत होता. रत्नागिरीला जाणार आहे म्हणून.

त्याची डाक्युमेंट्रीची ट्रिप आहे.

आण्विका, बर, जाऊया आपण.

रेवती, चला मग आता घरी मॅडम.

….. ……. ………. ….

nishmarathishortfilmskrift1983.blogspot.com