फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १९

 फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १९

 Night / inter/ loj

प्राजक्ता व श्वेता रीसेप्सनिस्ट जवळ येतात.

प्राजक्ता :

 इथे जेवणाची सोय.

रिसप्सनिस्ट :

 पुढे कॉर्नरला आहे.

( प्राजक्ता फोन वाजतो. ती पहाते. आईचा असतो. कानाला लावत.)

प्राजक्ता :

 बोल,

 सावित्रीबाई :

 अग, केव्हापासून ट्राय करते. लागत नव्हता फोन. कुठं ठेवला होतास.

प्राजक्ता :

 अगं, घाटात असताना रेंज नसते. कसा लागेल?

सावित्री बाई :

 पोहोचल्यासा नीट.

प्राजक्ता :

 आलोय पोलादपूरला.

 सावित्रीबाई :

 कूठे थांबलाय.

प्राजक्ता :

 आहे एका लॉजवर.

सावित्रीबाई :

 अग, लॉजवर राहण्यापेक्षा पपांच्या मित्राचा फार्म हाऊस होता ना तिथे जवळच.

प्राजक्ता :

तुझ झालं सुरू, अग.. इथ ठीक आहे. दुसरीकडे मुक्कामाचं असत तर ….

 सावित्री बाई :

 पण आपली सोय असताना..

प्राजक्ता :

हे बघ, इकडे सर्व व्यवस्थित आहे. गाडी, ड्रायव्हर काका, सुमा, मी मैत्रिणी सगळ नीट आहे. काळजी करू नकोस. बर ठेवते. जरा जेवणाच बघतो.

सावित्री :

 चांगल्या हॉटेलात जा, अन् हा अक्वाचं पाणी पी काय.? मागे डिग्गित बाटल्या ठेवल्यात बघ.

प्राजक्ता :

 बरं बाई … जातो. आजीला तेवढं सांग. नाहीतर काळजी करत बसायची.

सावित्रीबाई :

 सांगाय लागत नाही, बातमी पोहोचली.

प्राजक्ता :

 म्हणजे स्पीकर ऑन ठेवून बोलत होतीस तर.

सावित्री बाई :

 मग काय, सगळे काम ठेवून बसलेत.

प्राजक्ता :

 मग त्यांना सांग जेवा आणि झोपा. प्राजक्ता आहे खंबीर.

( कॉल कट करते. )

श्वेता :

 काय घरून फोन का?

प्राजक्ता :

 हो, उगाच काळजी करत बसायचं, यांच्या काळजीने आमची कुकुली बाळ व्हायची पाळी आलेय. बर त्यांना बोलावं वेळ होईल, जेवा य जाऊ.

Cut to ……

…… …… ……. ….

Night / inter /prajkta home

( फोन ठेवल्यावर )

सयाजीराव :

काही म्हणा, पोरगी धीट झालीय 

आजी :

 मग नात कुणाची आहे?

 सयाजीराव :

 होय बाई तुझीच आहे.

आर, आठवण झाली. आलोच ….

सावित्रीबाई :

 आता तुम्ही अन् कुठे निघालाय. की जाताय पोलादपूरला,

सयाजीराव :

 मला जायची गरज नाही. माझी लेक मोठी झालेय आता.

Cut to ……

…… ….. …..

Night / inter / prajkta home gyalari

सयाजीराव फोन लावतात.

पलीकडून

मल्हारराव :

हॅलो ,...काय, एवढ्या रात्री.

प्रतापराव :

 कन्या कोकणात आहे. पोलादपूरला जरा लक्ष ठेवा.

मल्हारराव :

  चांगल आहे की, काळजी करू नका. पाठवून देतो.

सयाजीराव :

 पण जरा लांबूनच हा, नाहीतर मॅडम चीडायच्या.

मल्हारराव :

 लोकेशन कुठे?

सयाजीराव :

 थांबा पाठवतो, ड्रायव्हर कडून अताच घेतलंय.

( सयाजीराव लोकेशन सेंड करतात. मल्हारराव ते पाहतात.)

Cut to …… …

….. ….. ……..

Night / outer / gova - Mumbai road

( प्राजक्ता व मैत्रिणी बाहेर पडतात.)

श्वेता :

 ये चला लवकर

अनुजा :

 माझ्या तर पोटात कावळ्यांनी धुडगूस घातलाय. केव्हा एकदाची जेवते असं झालंय.

सर्वजणी :

 चला …चला…

(प्राजक्ता मागे आहे. )

श्वेता :

 प्राजक्ता चल..

प्राजक्ता :

 अग, ड्रायव्हर काकांना बोलावते.

(प्राजक्ता गाडीजवळ जाते.)

प्राजक्ता :

काका चला जेवायला.

 ( सर्व गेटबाहेर जाताना, स्कोरपिओ मागे जाते. )

ड्रायव्हर :

 गाडी काढू का?

 प्राजक्ता :

 नको, इथं जवळच तर जायचं आहे. तेवढीच शतपावलं.

रेवा :

 मस्त , किती फ्रेश वाटतंय नाही का?

माधवी :

तो अभ्यासाचा कामाचा ट्रेस कमी झाल्यासारखं वाटतंय.

अनुजा :

 हो ना, रोज रोज ती जाडी , जाडी पुस्तक बघुन भोवळ येईल.

प्राजक्ता :

 नोकरी , व्यवसाय करण्यासाठी तीच जाडी पुस्तकं उपयोगी पडतील. , काय मॅडम.

रेवा :

 हा पडतील, पण आत्ता तरी त्याची चर्चा नको.

( कॉर्नर येतो, हॉटेल पाटी दिसते.)

प्राजक्ता :

 चला पेट पूजा करायची जागा आली.

( त्या आतमध्ये जातात.)

Cut to …..

….

Night/ inter /hotel

(त्या हॉटेलमध्ये बसल्या आहेत.)

वेटर :

 बोला काय देऊ.

वेदिका :

( मेनू कार्ड पहात )

आठ शाकाहारी थाळी द्या.

(वेटर निघून जातो.)

रेवा :

महोदया, आपणं अप्रांत देश म्हणजे कोकणात आलो आहोत. एखादी फिशकरी अथवा एखादा साधा बंगडा तरी मागवा, या आत्म्यास बरं वाटेल.

वेदिका :

 आपली इच्छा पुर्ण होईल, पण …

रेवा :

पण काय देवी …

वेदिका :

 आपणं गड रोहन व अवरोहन करा, त्या पश्चात आपली इच्छा पुर्ण होईल. समजलं का?

रेवा :

 हो समजलं समजलं…..

( वेटर येतो, जेवणं सर्व करतो.)

श्वेता :

 ( जेवण पाहून )

काय राव ही सोलकढी केवढी पातळ , पाणी वाढवलेलं दिसतंय. व ही काय डाळ आहे.

( वेटर संकोचतो व आत जातो.)

प्राजक्ता :

 कोल्हापूर नव्हे हे. जेव गप्प.

श्वेता :

गप काय गप, पैसे घेतात, तसं द्यायला नको का?

प्राजक्ता :

 तुमच्या सारख्या सुपीक जमनी नाहीत इकडे.

( श्वेता शांत होते. व गप्प जेवू लागते. )

Cut to …..

…… ….. ……

( स्कॉर्पिओ हॉटेल आवारात थांबते. सादिक व सहकारी आत येतात. व जेवणाची ऑर्डर देतात. व वेटर ऑर्डर आणून देतो, ते जेवू लागतात. जेवताना मुलींकडे यांचे लक्ष असते.)

माधवी :

पुढील मुक्काम कूठे करूया? गडावर का?

श्वेता :

 गडावर नाही, गडाखाली पाचाडला.

अनुजा :

 गडावर जाऊया की राहायला.

वेदिका :

 नको, तिथं गर्दी असेल.शिवजयंती निमित्त, त्यापेक्षा पाचडला राहायचं. व आपल ठरलंय ना की गड चढून जायचं.

रेवा :

 मग उद्याचं जाऊ की, म्हणजे परवा सोईस्कर होईल.

 प्राजक्ता :

 ते काही नाही, उद्याची रात्र पाचाडला, राजमाता जिजाऊच्या सहवासात. घालवायची. व परवा गड चढून उतरायचे समजलं.

रेवा :

बर …

श्वेता :

जेव आता, उगाच इथे चर्चा नको.

( सादिक आपल्या साथीदारांना नजरेने खुणावतो.)

Cut to ……

……. …… …..

Night / outer / hotel road

( ते जेवून बाहेर पडतात.)

अमजद :

 दिखने मे लडकीयां बहुत ही कमाल है l लेकीन जरा तिखी है l

आसिफ :

हात मे असानीसे नहीं आयेगी l

सहकारी :

  रायगड जानेवाली है l अब क्या करे?

आसिफ :

 इन को पकडना है l तो बहुत सावधानी बरतनी पडेगी l

अमजद :

वही तो है l लेकीन पकडेंगे कहा l ये तो एकसाथ है l

सहकारी :

 यह तो मुश्किल बात है l

सादिक :

 थोडी देर पहले वह किधर रुकने की बात कर रही थी l

अमजद :

 आ….. हा याद आया l वह पाचाड मे रुकने वाली है l

सादिक :

 हमे अब वही पर ही जुगाड करना होगा l

आसिफ :

रात को ही दबोच लेंगे l दूसरे दिन सब लोग शिवजयंती मे सब मशगुल होंगे. किसी को खबर लगने से पहले काम करेंगे l

अमजद :

शेरनी पिंजरे मे आने के बाद…..

सहकारी :

 भेज  देंग उसी रात समंदर पार….

सादिक :

 आखो मे तेल डालकर नजरे रखो l ये क्या, क्या करती है l कब यहा से निकलती है l सब कुछ देखना पडेगाव |

सभी ( एकसाथ ) :

 जी..

सादिक :

 लग जाओ काम पे l और रात को रहने का इंतजाम करो l

अमजद :

उसी लॉज मे रहे क्या ?

 सादिक :

 क्या जान पहचान करवानी है l अबे शक हो जायेगा l उधर देख l  सी सी टिव्ही ….

अमजद :

( कॅमेरा सी सी टिव्ही वर जातो. अमजद मान हलवतो.)

 हा …..

 सादिक :

  सामने के लॉज मे मेरे रहने का इंतजाम करो और…..

आसिफ :

 और क्या ?

 सादिक :

तुम लोग गाडी मे ही रुकना l और ध्यान देना l अगर काम ठीक नही हुवा तो ….

सहकारी :

 तो क्या …

सादिक :

 तुम लोगोका पार्सल मैं करुंगा l वो भी सिधे कब्रस्तानl

( सादिक लॉजकडे जातो. बाकीचे त्याकडे पाहात असतात.)

Cut to …..

… ….. …..

Night / inter / loj

( रुमची लाईट लागते. मुली आत येतात. )

अनुजा :

 खूप कंटाळा आला. चला झोपुया.

रेवा :

माझं तर अवघडून अंग दुखत आहे.

वेदिका :

 दोन सिटची जागा देऊन ही तुझं आपलं  बरं आहे की. अंग अवघडलं म्हणे.  झोप आता.

रेवा :

 आपल्याला कसं ऐसपैस लागतं.

वेदिका :

 दहा बाय दहाच्या रूममधे कशी रहाशील.

रेवा :

 त्यात काय ? इथे नाही का अडजेस्ट करत… तुम्हा संगे.

माधवी :

 ओ मॅडम , तू नाहीं करतं. आम्ही करतो स्वतःला,.. अडजेस्ट करते म्हणे.

( ड्रायव्हर  काका बाहेर जाऊ लागतो.)

 प्राजक्ता :

 काका कुठे निघालाय?

ड्रायव्हर :

 खाली गाडीत झोपतो.

प्राजक्ता :

 नको गाडीत, इथेच झोपा.

ड्रायव्हर :

 खाली गाडी बाहेर आहे.

प्राजक्ता :

 पार्किंग मध्ये आहे ना, उगाच कशाला. झोपा  इकडेच, भरपूर जागा आहे.

ड्रायव्हर :

 बर , आलो एक रपेट मारून गाडी जवळून.

प्राजक्ता :

 बरं ठिक आहे .

Cut to ….

 …. …. …..

Night /outer – inter skorpio / on road

(स्कॉर्पिओ बाहेर रोड साइडला उभा आहे. शेजारी कचराकुंडी आहे. डास फिरत आहेत. आसिफ, अमजद, व सहकाऱ्यांना चावत आहेत. त्यांचे लक्ष मुली राहिलेल्या रूमकडे आहे. रुमची लाईट बंद ..)

अमजद :

 लाईट बंद हो गई है l लगता है, सो गई l

चलो, हम भी सो जाते है l

आसिफ :

 मालूम है ना, बॉस ने क्या कहा है l

 अमजद :

 आबे वो सो गई, रातभर जग कर क्या करेंगे l और मच्छर भी यह पर है l

( एका हातावर  मच्छर मारतो.)

 साथीदार :

 तो क्या करे.

अमजद :

 बॉस को पूछ कर लॉज पर जाते है l

आसिफ :

 कॉल करके पूछ तो.

( फोन लावतो. बॉस घोरत असतो. उठतो.)

 अमजद :

 बॉस..

सादिक :

 क्या है l

अमजद:

बॉस वह सो गई है l लाईट बंद है l हम आ जाये क्या?

सादिक :

यहाँ क्या काम है l चूप चाप रहो वाहा पर…

अमजद :

 लेकीन यहा पर मच्छर काट रहे है l

सादिक :

 तो क्या होगा?

अमजद :

 डेंग्यू मलेरिया हुवा तो.

सादिक :

 आबे वहा डिग्गी मे ओडोमास है l लगा कर सो जा | इधर मत आना l

अमजद :

 लेकीन बॉस

सादिक :

 आबे एक रात की तो बात है l तेरा पुरा खून नहीं चुसेंग मच्छर….

 और चुसा भी तो पुण्य मिलेगा नेकी का तुम्हे, अब रख और नजर रख….

( साथीदार एकमेकाकडे पाहतात.)

साथीदार :

 क्या हूवा.

अमजद :

 बॉस ने कहा की ओडोमास लगाकर सो जा वही पर…..

आसिफ :

 अब क्या करे ….

अमजद :

 ओडोमास लगा , और दो पहरा…

Cut to ……

...... ..... ....

Day / morning / road

(टपरीवर चहा घेताना.)

प्राजक्ता :

 चहा घ्या.

( रेवा प्राजकतास इशारा करते.)

 प्राजक्ता :

 दोन बिस्कीट पुडे द्या.

श्वेता :

 रेवा एखाद्यावेळी बिस्कीट पाव नसेल तर कसे होईल तुझं.

रेवा :

 चहाच घ्यायचा नाही.

श्वेता :

 मग ठेव तो.

रेवा :

 मग नाष्टा मागव, चालेल मला.

अनुजा :

 ए खादाड गप्प, घे तो चहा….

उठसुठ काहीतरी खात अन् त्या पोम पॉम् टेडिशी खेळत असते.

( ब्लॅक स्कॉर्पिओ जाते.)

श्वेता :

 अग ही गाडी कालपासून इथे आहे. अन् त्यातले तिघे सारखं इकडे तिकडे फिरताहेत. काय शोधताहेत कुणास ठाऊक?

वेदिका :

 काय तरी करेनात का? चला आवरा पुढे जायचय.

( त्या गाडीत बसतात, गाडी निघते.)

Cut to …..

……

DAY / outer / on road

( स्कॉर्पिओतून कॉल करतात. बॉस अंघोळ करत असतो.)

अमजद :

 बॉस ओ जा रही है l

सादिक :

 जाणे दो l

अमजद :

 उनको पकडणा है ना l

सादिक :

 मालूम है ना, किधर जानेवली है l

अमजद :

मालूम था l तो हमको कायको रखा इधर रात को l

सादिक :

वाहा पे रखा इसलिये सुकून से सोया, वर्णा तुम्हारे खराटे रातभर कोण सूनता l अब आ जाओ इधर फ्रेश होकर आगे चलते है l

Cut to …….

…….. …..

Day / outer /road gova – Mumbai / mahad

 वाटेत घाटात गाडी थांबवून त्या थोडा आनंद घेतात. मोठ्यानं हूक्या घालतात.

 …… …… …

Evening / 4 .00 clock / pachad

( पाचाडला  मोकळ्या जागेवर ट्यांक बांधत आहेत. साहित्य शोधताना)

प्राजक्ता :

अंग, सगळं घेतल. पण शेगडी घेतली नाही.

श्वेता :

 ती कशाला हवी.

 प्राजक्ता :

 जेवणं करायला नको.

श्वेता :

 चूल पेटवायची.

प्राजक्ता :

 अंग लाकड नकोत त्यासाठी.

श्वेता :

 तिकडं बघ.

( रेवा व अनुजा रानातील लाकड आणताना दिसते. )

श्वेता :

 बायांनो बास करा. वर्षभर राहायचं नाहीये.

अनुजा :

 तू गप ग. ही काय जास्त वेळ जळायची नाहीत. नंतर काय अंधारातून उडकायच.

वेदिका :

 तर काय?

रेवा :

 आता बास झालं. आता पाण्याचं बघुया.

प्राजक्ता :

 गाडीत आहे ते प्यायला व जेवणाला पुरेल. पण खर्चाचं काय करायचं.

श्वेता :

 इथ वाड्यात आहे ना विहीर. तिथलं घेऊ.

माधवी :

 मोबाईल जरा व्यवस्थित युज करा. इथ चार्जिंग नाही.

प्राजक्ता :

 गाडीमध्ये आहे ना.

माधवी :

तरी पण…..

श्वेता :

बरोबर बोलतेय. आपण बाहेर आहोत. जपूनच राहायला हवं.

वेदिका :

अनुजा श्वेता , तुम्ही पाणी आणायला जा. प्राजक्ता व माधवी जेवणाचं साहित्य काढा. मी व रेवा टेंक उभा करतो.

Cut to …......

….. …… …….