फ्रेंडशिप एक साहस भाग १७

 फ्रेंडशिप एक साहस भाग १७

Day / inter / prajkta home

( घड्याळाचा गजर वाजतो. प्राजक्ता उठते. आपले आवरते. जिन्यावरून खाली येते. फोन वाजण्याचा आवाज, सयाजीराव फोनवर उचलून बोलत असतात. ती जिन्यावर थांबते. कान लावून ऐकू लागते. फोन ठेवल्यावर, जवळ जात.)

प्राजक्ता :

 कुणाचा कॉल होता?

सयाजीराव :

 मित्राचा.

प्राजक्ता :

 काय झालं.

सयाजीराव :

 आणखी काय होणार, तुझ्या मनासारखं झालं.

प्राजक्ता :

 काय मनासारखं.

सयाजीराव :

 तो गाईड येणार नाही. त्याच महत्त्वाचं काम आहे.

( प्राजक्ताचा चेहरा आनंदी झाला. पण तस न दाखवता.)

प्राजक्ता :

 मी माहिती काढलेय, सगळी, अन् ड्रायव्हर काका आहेत की सोबत, काळजी कशाला करताय?

सयाजीराव :

 मुले कितीही मोठी झालीत तरी आई वडलांना ती लहानच असतात. अन् तू तर आमची गोड बाहुली.

काळजी तर वाटणारच बाळ.

प्राजक्ता :

 पण बाबा, आता ही बाहुली मोठी झालेय, व सशक्त ही, फक्त आशीर्वाद पाठीशी असू द्या.

( वाकून नमस्कार करते.)

सयाजीराव :

 तो तर कायमच तुझ्या पाठीशी आहे. पण टेक केअर.

( प्राजक्ता मान डोलावते , आपल्या रूममध्ये जाते. अन् एस म्हणत नाचू लागते.)

Cut to …….

…… ….. ……

Day / OUTER / prajkta home

गाडी उभा आहे. सर्व साहित्य डीगित ठेवत आहेत. प्राजक्ता आशीर्वाद घेत आहे. सुमती ही सरलाची मुलगी उभा आहे.

सावित्रीबाई :

 नीट जा, अन् वेळोवेळी फोन करत रहा.

प्राजक्ता :

 करतो बाई,

(प्राजक्ता नमस्कार करते)

सयाजीराव :

यशस्वी हो.

सावित्रीबाई :

परमेश्वर कल्याण करो.

आजी :

 विजयी भव.

प्राजक्ता :

 असा आशीर्वाद पाहिजे बघ.

प्रदीप :

 अन् माझ्या.

प्राजक्ता :

 तुझ्या कशाला पडायला हवं?

प्रदीप :

 हे काय बोलणं झालं. मोठा आहे मी तुझ्यापेक्षा.

प्राजक्ता :

एवढा कुठं मोठा आहेस, फक्त दोनच वर्षे ना.

प्रदीप :

आई बघितलस का?

आई :

अग, पड ग दादा आहे ना तुझा?

प्राजक्ता :

बर बाई, पडते.

(प्राजक्ता नमस्कार करत.)

प्राजक्ता :

 हा, आशीर्वाद दे.

प्रदीप :

 लवकर लग्न होऊ दे.

प्राजक्ता :

 बघ ना ग आई, मला कसला आशीर्वाद देतोय ते.

आई :

 प्रदीप, दे बर सरळ आशीर्वाद.

प्रदीप :

 बर घे, भगवा फडकवून ये.

आई :

  सरू अग् सरू, कुठं गेली ही.

( सरू येते, तिच्या हातात वाटी आहे, तिची मोठी मुलगी सुमती पण सोबत आहे. ती तिला सूचना देत आहे)

सरू :

 हे बघ प्राजक्ता ताई आपल्याच आहेत. त्या निमित्ताने का असेना तुला फिरायला मिळतंय. त्यांचं सगळं एकत जा.

सावित्रीबाई :

 काय ग, आत काय करत होतीस.

सरू :

 काही नाही, दही साखर आणत होते.

आजी :

 हे अगदी छान केलंस, मी तर विसरलेच होते. दे पोरींच्या हातावर.

( सरू दही साखर देते. तिच्या डोळ्यात थोड पाणी येतं.)

 आजी :

 सरू हसत.

सरू :

 कळत हो मला आनंद अश्रू आहेत हे, तुमच्यासारख्या थोरांचा आशीर्वाद असेल तर आपली प्राजक्ता ताई सगळे गड सर करेल.

प्राजक्ता :

 हा निघतो आम्ही.

आजी :

निघतो नाही, येतो म्हणावं.

प्राजक्ता :

बर  येतो.

( त्या दोघी गाडीत बसतात.)

सयाजीराव : ( ड्रायव्हरला)

 नीट घेऊन जा, अन् तिच्या हातात गाडी द्यायची नाही.

ड्रायव्हर :

बर , साहेब.

( गाडी जाताना दिसते.)

Cut to …..

…… ……. …….

DAY / outer- inter / Hostel

(गाडी हॉस्टेल बाहेर उभा आहे. प्राजक्ता  ड्रायव्हर शेजारी बाहेर उभा राहून हॉर्न वाजावते. आवाज ऐकून श्वेता खिडकीतून पहाते. )

श्वेता :

 ए आवरा चला लवकर गाडी आली.

( रेवा बॅग घेऊन जाताना )

अनुजा :

 ए माझी पण घे ना.

रेवा :

 माझीच जड झालेय, अन् तुझी कशी घेऊ?

वेदिका :

 एवढं काय काय घेतलय?

रेवा :

 यात तिघिंच साहित्य आहे.

वेदिका :

 चल आता.

( मुली बाहेर पडतात, गाडीकडे जातात )

वेदिका :

 श्वेता कुलूप लाव.

( खिडकीतून कुलूप घेते. रुम लाईट बंद करून कुलूप गडबडीने लावते. त्यांना जाताना पाहून.)

तन्वी :

 आज कसं हॉस्टेलच वातावरण आनंदी आहे ना.

मानसी :

 का ग.

तन्वी :

 काही नाही, हॉस्टेल मधील उनाडकी कमी होईल.

मानसी :

 हो ग, किती बरं वाटतेय.

श्वेता :

तनु बाळ ती चिमणीची चोच उघडुन लई चिवचिव करू नकोस काय? अन् आम्ही आहोतच उनाड, म्हणून तर तुझ्यापेक्षा पाच टक्यानी पुढे आहोत.

( मानसीला उद्देशून )

 अन् तू ग कोथंबिरीची पेंडी, आधी त्या झिपर्या बांध, सारख्या वेणीतून बाहेर आलेल्या असतात.

अन् हो सांगायचं राहिलंच आम्ही चाललोय स्वराज्याची राजधानी सर करायला.

मानसी :

 काय ग तन्वी, एक् गड चढायला एक वर्ष घालवला, बाकीचे चढेपर्यंत पाक म्हातारी व्हायचीस .

श्वेता :

 म्हातारी तू अन् तुझी आजी, मी एका वर्षात सगळे गड सर करेन, अन् हिम्मत बघायची असेल तर येतीस का कुस्ती खेळायला.

मानसी :

 कुस्ती खेळायला मी काय बापय नाही तुझ्यासारखा.

श्वेता :

 हो का, लगीन झाल्यावर खेळ मग.

( वेदिका खो खो असते. हॉर्न वाजतो)

वेदिका :

 चल लवकर, उगाच यांच्या नादाला लागायला नको, मांजरीनी कुठल्या. चांगल्या कामाला निघालो की आल्या लगेच आडव्या.

खालून प्राजक्ता :

 श्वेता श्वेता , लवकर ये. अजून काय करतेय ही.

श्वेता :

 तुम्हा चीचुंद्र्याना नंतर बघते.

Cut to …

…… ……

Day / outer / hostel road

(श्वेता व वेदिका येत आहेत. श्वेता चिडलेली आहे. बाकीच्या मुली सीटवर बसत आहेत. श्वेताला पाहून) 

प्राजक्ता :

 ए बाई, हसून प्रवासाची सूरवात कर.

श्वेता :

 हसणार कसं, जाताना दोन मांजरी आडव्या आल्यावर.

प्राजक्ता :

 कोण.

श्वेता :

 ती मानसी अन् तन्वी.

प्राजक्ता :

त्यांच्याकडं कशाला लक्ष द्यायचं?

( गाडीत बसलेली रेवा )

रेवा :

 तिकडे लक्ष द्यावं लागत नाही. त्या देण्यास भाग पाडतात.

प्राजक्ता :

 आता चालुया का?

( श्वेता गाडीत बसले. हळू आवाजात प्राजक्ता खुणावते.)

श्वेता :

कूठे आहे तो?

प्राजक्ता :

 त्याचं येणं रद्द झालं.

श्वेता :

 ( आनंदाने )

 या s s किती गुड न्यूज दिलीस तू.

( ड्रायव्हर गमतीने पाहतो.)

श्वेता :

 काका, काही नाही, आमची दंगा मस्ती चालयचीच.

( ड्रायव्हर क्यारेजवर साहित्य फिट्ट करतो. गाडी चालू होते. निघते. त्या एकमेकींच्या कानात कुजबुजतात. व गाईड न येण्याचे सांगतात. त्या हसतात. गाडी जाताना दिसते.)

Cut to ……

…… ….. …..

Day / outer / on road

( गाडी हायवेला धावत आहे. वारे मारत आहे. प्राजक्ता इशारा करते. श्वेता खिडकीची काच खाली करते. रेवा वेदांगीच्या अंगावर झोपत आहे.)

वेदिका :

 ये झोपाळू, लागली लगेच पेंगायला.

रेवा :

 असू दे ना ग, थोडा वेळ मस्त वाटतंय.

वेदिका :

 तुला मस्त वाटतंय पण मला अवघडल्यासारखं झालंय.

श्वेता :

 असू दे ग वेदे.

( गाडी धावताना दिसते. संगीत सॉफ्ट ऐकू येत आहे.)

Cut to …..

…… …… ……..

Day / Karad Citi / outer

 गाडी कराडमध्ये जाताना दिसते.

Cut to ……

….. …… …..

DAY / OUTER / karad Citi Sangam ghat.

( प्रीतिसंगम घाटावर मुली जात आहेत. हसण्याचा आवाज. रेवा धावत जाते.)

श्वेता :

 अग , ये हळू , पायऱ्या निसरट आहेत.

रेवा :

 या दिवसात कुठं असतं शेवाळ.

 श्वेता :

 अग, नदीला पाणी भरपूर असत या ,  बघ पुढे जरा.

( रेवा पहाते. )

 रेवा :

 खरचं की.

( त्या पाण्यात उतरतात व पाय धुवू लागतात. व नदीस नमस्कार करतात.)

वेदिका :

 थंडगार पाणी पायावर पडलं की किती बर वाटत ना.

माधवी :

 हो ना, उन्हाळ्याच्या दिवसातच पाण्याची किंमत समजते.

थकवा निघून गेला बघ….

( थोडावेळ फिरतात. व नमस्कार करुन गाडीकडे जातात. प्राजक्ता घड्याळात पहाते.)

प्राजक्ता :

ये चला आटपा, पुढे जायचय.

श्वेता :

 हो चला ग,.. पटकन जागा पकडा, वेळ नको.

( गाडीमध्ये बसू लागतात. गाडी निघताना दिसते.)

Cut to …..

…… ……

Day / outer in bolero/ road

( ड्रायव्हर जुनी गाणी लावतो. ते ऐकून )

श्वेता :

 ओ मामा, काहीतरी नवीन लावा. ते रडव गाणं नको.

( गाणी चेंज करतात, मुली गाडीत डान्स करू लागतात. रेवा प्राजक्ताला खुणावते. प्राजक्ता नजरेने सहमती देते. ती पॉपकॉर्न खाऊ लागते.)

Cut to …….

….. …… …..

Day / outer / satara Citi

 ( साताऱ्यात गाडी येते. महाबळेश्वर रोडला आल्यावर.)

 प्राजक्ता :

 थांबवा पुढे एका बाजूला.

ड्रायव्हर :

 हा.

श्वेता :

 इथ काय  काम आहे?

प्राजक्ता :

 काहीतरी नाष्टा पाणी करूया की

श्वेता :

 नको उगाच खर्च, व वेळ पण होईल, वडापाव घेऊ फक्त.

प्राजक्ता :

 त्यापेक्षा तिकडे हॉटेल आहे की.

श्वेता :

 नाही, नको. वडेच घेऊया.

( त्या वडे घेतात. प्राजक्ता बील भागवताना )

श्वेता :

 थांब , मी देते.

 प्राजक्ता :

 गप.....

(टपरीवाल्याकडे वळून )

भाऊ, पे . टी .एम कुठे आहे?

( टपरीवाला  इशारा करतो. )

( प्राजक्ता ऑनलाईन पेमेंट करते.)

श्वेता :

 काय , हे, मी केलं असत ना.

 प्राजक्ता :

 चल, बस गाडीत.

Cut to …….

….. ….. ….

Day / outer / on road /in bolero

( महाबलेश्र्वर रोडला गाडी निघाली आहे. )

माधवी :

 थोड पुढं गेल्यावर घेतल असत ना.

प्राजक्ता :

 पुढे कुठे? इथ कराड पासून माणूस व्याकूळ झालंय.

माधवी :

 कोण?

 प्राजक्ता :

 आणखी कोण असणार, रेवा आपली.

श्वेता :

 मघापासून म्हटल, कोण चिमटे काढतय. काय ग रेवे, सांगता येत नाही.

रेवा :

 तुम्ही तर नाष्टा पाण्याचं नावच काढेनासा. काय करू, सकाळी तर थोडासाच केला होता.

 वेदिका :

 काय, थोडासा नाष्टा, चांगल्या पाच चपात्या हादडल्यास एकटीनं. तुझ्या एकटीच्या नाष्ट्यामध्ये आम्ही चौघी नाष्टा करतो . भुजंग शिरला नाही ना पोटात.

प्राजक्ता :

ए खाण्यापिण्यावरून काही बोलायचं नाही हं , खाऊ देत, आणखी आणते.

श्वेता :

 माधवे, वेदे , पोटगी जास्त भरल्यासा ना, नाहीतर निम्या रस्त्यातच संपायची.

वेदिका :

 काळजी नको, नियमापेक्षा जास्त नाही मिळणार कुणाला, देईल ते घ्या, व मिळेल ते खा.

श्वेता :

 म्हणजे रेवा कठीण आहे तुझं?

प्राजक्ता :

 मी असताना घाबरु नकोस रेवा.

श्वेता :

 नवरा तेवढा मळेवाला भेटाय पाहिजे हिला.

वेदिका :

 म्हणजे शेतातील निम्मं उत्पन्न हिच्याच पोटात.

रेवा :

 एवढी पण खादाड नाही हं… चांगल निर्जळ व्रत करु शकते. दोन दोन दिवस.

वेदिका :

 मग करच तू आजपासून दोन दिवस.

अनुजा :

 होय, या बाई व्रत करायच्या, आणि आम्हाला हिला डोक्यावर घेऊन गड उतरायला लावायच्या. त्यापेक्षा काय खायच ते खा बाई, तुला माझी फुल्ल परमिशन.

( हसण्याचा आवाज. )

Cut to …....

….. …….. ……