फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १६

फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १६

 Night / inter / prajkta home/ room

(प्राजक्ता आपले साहित्य ठेवत आहे. आजी येते. दरवाजा ठोठावण्याचा आवाज, प्राजक्ता दरवाजा उघडते.)

आजी :

 काय करतेस,

प्राजक्ता :

आवरतेय,

अस काय हे आजी, पपांचा विश्वास नाही का माझ्यावर, ड्रायव्हर, सरूची मुलगी इथपर्यंत ठीक होत. पण आता हा गाईड कशाला हवाय?

आजी :

 अग, अनोळखी ठिकाणी जाताना असावा एक वाटाड्या. त्यात काय एवढं.

प्राजक्ता :

 अग, पण तो ओळखीचा ना पाळखीचा, व वाटाड्या घ्यायला मी काढलीय सर्व माहिती. एवढी अक्कल आहे मला, उगाचच एखादं कुकुल बाळ असल्यासारखं बोटान धरून चालायला मी काही लहान नाही, बावीस वय आहे माझं. आता.

आजी :

हे बघ, मुल किती मोठी झाली तरी ती आई वडिलांना लहानच वाटतात, समजल काय?

प्राजक्ता :

 एवढं पण लहान समजू नये, कुबड्या हातात घेऊन आयुष्यभर चालत राहण्याजोग.

आजी :

 अग, असू देत, इतका कसला विचार करतेस, गाड्याला काय आहे चीपडाच ओझं, बसेल एका कोपऱ्यात तो,

प्राजक्ता :

तो चीपडा आहे का उस बघूच , नाही त्या गाईडचा टाईड केला तर प्राजक्ता नाव सांगणार नाही.

आजी :

 अग, हळू बोल, उगाच ऐकू जायचं व ट्रीप रद्द व्हायची.

प्राजक्ता :

हुं…. होते कशी ट्रीप रद्द, बघतेच मी,

(बॅग भरण्याची क्रिया)

Cut to …..

……. ….. ……

Day / outer /garden

प्राजक्ता व मैत्रिणी विचार करत आहेत. एकमेकींच्या पाठीस पाठ लावून बसल्या आहेत.

श्वेता :

हे एक् नवीनच कोड घातलय.

प्राजक्ता :

 माझं तर डोकं दुखाय लागलंय.

रेवा :

 सांग की तुझ्या पपांना, गाईड वगैरे काही नको म्हणून.

प्राजक्ता :

 ए बाई, गप, तुझं डोकं शांत ठेव, अस काही म्हणाले ना, ट्रीप कॅन्सल करतील व आपलं आरोहीला दिलेलं चॅलेंज तसच राहील. व ती चीडवेल आपल्याला.

वेदिका :

 ते तर आहेच म्हणा,

रेवा :

 म्हणजे आपल्या स्वातंत्र्यावर सी सी टिव्ही कॅमेरे येणार,

अनुजा :

 हो तर, केवढी मज्जा करायचं ठरवल होत. मी तर रोज स्वप्न देखील पहात होते. कोडच घातलय हे.

प्राजक्ता :

कोड तर आहेच, पण या कोड्याला कोड्याताच घालून सोडवायला हवं. सरूची मुलगी व ड्रायव्हर काकांना कसं गुंडळायचं हे माझं काम, पण हा ट्रेकर आहे ना याच काय करू.

वेदिका :

 तुला त्याचा नाव पत्ता काही माहित आहे का?

आपण फेसबुक वा इंटरनेट वरून माहिती काढू.

प्राजक्ता :

 माहीत असत तर आधीच त्याची कुंडली काढली नसती का?

श्वेता :

 बघू त्याचं काय करायचं ते, आधी पुढ्यात तरी येऊ दे.

प्राजक्ता :

 ये बाई, जपून काय करायचं ते करा, पपांच्या ओळखीचा आहे तो.

श्वेता :

असू देत कितीपण दांडगा पहिलवान, माती चारू त्याला.

माधवी :

अग, तो काय भांडायला येत नाही आपल्याशी, तो एक ट्रेकर आहे, आपल्या मदतीला येतोय, समजल का?

अनुजा :

 ए, बाई, भोळी आहेस, तो मदतनीस नाही , वाचमेन आहे वाचमेन. या मोठ्या लोकांचं काही खरं नाही, ते दाखवतात एक अन् करतात एक.

प्राजक्ता :

 ए आने , गप, उगाच कायपण बोलते,

 श्वेता :

तू गप्प  ग.. उद्याचं उद्या बघू.

प्राजक्ता :

 हो, खरंच, उद्याचं बघू,…. निघते मी, सकाळी नऊ वाजेपर्यंत या बंगल्यावर.

वेदिका :

 बरं बाई, येतो.

( प्राजक्ता निघते.)

Cut to …..

…… …… ……..

Day / bandargah / outer

( अरब स्थानातील एक बंदर – जहाज नांगरल जातं, कंटेनर उचलून एका ट्रकवर उतरला जातो. मागील बाजूचे दार बंद केले जाते. ट्रक एका गोडाऊन मध्ये जातो. दरवाजा उघडून मुली पाहतात. कर्मचारी बॉस जवळ येतो.

कर्मचारी :

बॉस, यहा तो चार ही लडकिया है l उनमे से एक मर गई है l हमने तो पाच मंगवाई थी l

( बॉस फोन करतो, सादिक इकडे कॉल उचलतो)

सादिक :

( हसते हुवे)

देखो आगया फोन सेठ का? खुश हो गये होंगे l

सादिक :

( फोन कानाला लावत)

जी हुजूर अंगुर अच्छे है ना?

बॉस :

 अबे, भाड मे जाये तेरे अँगुर, मैने तुझे क्या कहा था l मुझे पांच लडकियां चाहिए l और तूने ये क्या भेजा l सिर्फ चार लडकिया, उनमे से एक मरी हुई l तेरे घर में कूछ खाणे को है के नही, पेठभर खिलाने को, जो लडकी मर गई l

सादिक :

सॉरी बॉस, जब हमने कंटेनर मे रखी थी l तब तो अच्छी थी, साहेब ,| ऐसे कैसे मर गई l और हमने तो पांच भेजी थी l एक कहा गई l

बॉस :

वो मुझे कुछ मालूम नही l अगर भेजी थी, तो उसे आसमान खा गया , या समिंदर निगल गया l देखं, मैने आगे से रुपये लिये है l मुझे जवाब देना पडता है l एक तो डिलिव्हरी लेट हुयी है l ओर वो भी इस तरह,

सादिक :

 माफ कर दो l बॉस, आगे से ऐसा नही होगा l

बॉस :

 आगे से कहा, अब का बोल, कान खोलकर सून लो, मुझे इक्कीस फरवरी तक, इन दो लडकियों के बदले चार लडकियां चाहिए l वर्णा तुम जाणते हो,

सादिक :

 लेकीन साहब इतनी जल्दी कैसे होगा l यहा पर पुलिस अलर्ट पर है l

बॉस :

 पुलिस को संभालना तेरा काम है l मेरा नही l समजे क्या?

( फोन ठेवला जातो. )

Cut to ......

..... ...... ......

सादिक :

 बॉस, बॉस……

(आसिफ सादिक के पास खडा है)

आसिफ :

 क्या हुवा l

सादिक :

भेजी हुइ लडकियो मे से एक गायब है l और एक मरी हूयी l कुछ खिलाना चाहिए था l तुम लोग को एक भी काम ठीक से करना नही आता l जाओ जावेद को बुलाओ l

( कामगार जातो, जावेदला बोलावून आणतो. सादिक जावेदला थप्पड मारतो.)

सादिक :

बता, उन लडकी मे से एक लडकी कहा है l

जावेद :

मै नहीं जाणता l मैने तो आपके सामने ही कंटेनर मे डाला था l और दरवाजा तो आसिफ ने लगाया था l

सादिक :

तो फिर वह लडकी किधर गई | समंदर खा गया, या उसे जहाज निगल गया l बताओ |

शहबाज :

 देखो भाई, यह बच्चे हमारे उसुल के पक्के है l लगता है, की बोट पर ही कोई खलबली हो गई l

सादिक :

 वो गई सो गई, लेकीन झमेला बडा गई l

शहबाज :

क्या हूवा l

सादिक :

बॉस ने उन दो लडकीयों के बदले चार लडकींया मागी है l अब क्या करे l वो भी इक्किस फरवरी तक….

 शहबाज :

 भाई इतने जल्दी झोल झाल करणा बडा मुश्किल है l क्यो की लडकिया गुम होणे के कारण कोकण पुलिस अलर्ट पर है l

सादिक :

कुछ भी करो l गोवा, गुजरात या घाट से लाव l लेकीन चार लडकिया चाहिए ही चाहिए l वर्णा…

शहबाज :

 वर्णा क्या?

सादिक :

 वर्णा हमारी मौत है l इस स्मगलिंग के धंदे मे आणे का रास्ता है l जाणे का नही मेरे भाई l

शहबाज :

 देखेंगे कूछ होता है क्या ?

सादिक :

 जाओ काम पर लग जाओ l अब तक जितना दिया l उसके दुगणी कींमत दुंगा l

शहबाज :

 जी, हूजूर

Cut to …......

 …….. …….

Cut to….