वीरगळ कथा भाग १३

 वीरगळ कथा भाग १३

Night / outer / village area

गावाबाहेर गस्त घालत असतात. अचानक झाडीत हालचाल होते. ती पाच दहा जण गावाच्या खालील भागातून हल्ला चढवतात. गस्तीवरील एका इसमाची हत्या करून ते गावात हळूच प्रवेश करतात. वैद्यबुवाच्या घरावर हल्ला चढवतात. मागील दार मोडून आत येतात. वैद्य बुवांना बांधतात.

एक चोर :

आवाज केलास तर कायमच गप्प करीन.

( वैद्य बुवा गप्प बसतात. चोर आत शिरतात. )

चोर :

 गुपचूप सोन दे नाहीतर थडगच तुझं इथं.

( जोग आंबा ओरडते. आवाज राखोळी करणाऱ्या गस्ती पर्यंत जाते. )

जोगआंबा :

थांब देते. पण मारू नका.

( घाबरून दागिने देते. कोयनली घाबरून पळू लागते. चोर तिला अडवतात. )

चोर :

 हललीस तर संपलीस. गप्प माळ दे ती गळ्यातील.

( कोयनली माळ देते. )

चोर :

 गाय सोड ती गोठ्यातली. अन् चला.

( साथीदार गाय सोडतो. ते गाय सोडून घेऊन जाऊ लागतात. अंगत खालील भागात येतो. त्यास गस्तीवरील माणूस पडलेला दिसतो. तो शिंगाड वाजवतो. झाडावर चढून चौघा जणांना आपल्या लगोरीच्या नेमाने टिपतो. चोर जखमी होतात. रक्ताळल्या कपाळाला हात लावत. )

चोर :

 आता येईल मज्जा. लई दिवस एखाद्याच डोक फोडावं वाटत होतं. चला रे.

( गाई ओढून नेणाऱ्याना अडवत गस्तीवरील तरुण एकत्र जमतात. )

अंगत :

 पळता कुठं? थांबा.

चोर :

 कोण तू मारणार मला. आजपर्यंत सातदशक डोई फोडलीया म्या.

अंगत :

 ती असतील उंदरं. अंगात ताकद नाहीं तर रग असावी लागते. चल ये बघू हिंमत तुझी.

( अंगत जोरदार हालचाल करत त्या चोरांना नामोहरन करतो. )

एक चोर :

माघार घेतलेली बरी नाहीतर आपलीच थडगी सजायची.

दुसरा चोर :

पण याला सोडायच नाय. याला संपवायचा.

पहिला :

 याला संपवायच्या नादात आपणच सापडायचो. चल,

तिसरा :

 चला वरची वस्ती सावध झालीय. हल्याळ पेटल्यात.

दुसरा :

 चल बघू नंतर पाहू.

( ते मागे सरकू लागतात. जाताना )

पहिला :

 मग पाहू काय? हे घे .

( तो एक धारदार शस्त्र फेकून मारतो. ते अंगतला वर्मी लागते. अंगत ते उपसून काढून परत त्यास मारतो. त्या चोराला लागते. तो मुर्चित होऊन पडतो. इतर साथीदार सर्व साहित्य तिथे टाकून पळ काढतात. अंगत जखमी झालेला आहे. वरच्या वस्तीची लोक येतात.

Cut to

……. ……. ………

Night / inter / vedybuva padvi HOME part

लोक एका घोंगड्यात उचलून अंगतला आणतात. वैद्यबुवांना सोडवले जाते. जोगआंबा जखमी असते.

वैद्यबुवा :

( अंगत जवळ येत. )

अंगत…. अंगत…..

अंगत :

 बुवा आता संपल सगळं, वाचत नाही म्या

वैद्य बुवा :

 थांब, करू काहीतरी. आंबाई यश देईल.

अंगत :

नाही बुवा घाव वर्मी हाय.

( घोंगडे रक्ताळलेले असते. अंगतची बायको मालव्वा, मुले शोभन व हिरण्य येतात. )

मालव्वा :

 अय्यो, काय झालं व हे घातच की,….. कस वो,… हे देवा रे.

मुले शोभन :

अण्णा, अण्णा.

( रडू लागतात. )

अंगत :

पाणी …. पाणी ……

( जोग आंबा पाणी आणते. अंगत जोग आंबास पाहून हाताची ओंजळ करू लागते. जोगआंबा हातातील पाणी पात्र त्याच्या तोंडास लावते. )

अंगत :

 पात्र उष्ट होईल ओ.

जोगआंबा :

 होऊ देत, झालं तर.

जोगआंबा :

( आपल्या पतीकडे पहात. )

 काय तरी करा ओ. पोर वाचवा अजून लई दिस पहायचे आहेत हो. मरायच वय नाही तेच.

( मालाधर बुवा मान खाली घालतो. अश्रू ओघळू लागतात.)

अंगत :

मला मरणाचं काय वाटत नाही. पण माझ्या या घराकड, लेकरांकड ध्यान ठेवा.

 एखादी भाकर द्या त्यांना एवढंच.

जोगआंबा :

कशाला लाजवतोस बा आम्हाला. , मी जोगआंबा वचन देते. तुला, तुझ्या कुळाचा उद्धार होईल.

( अंगत मरण पावतो. )

Cut to …..

.... ….. …..

Day / outer / morning

चित्ता जळत आहे. मालव्वा, तिची मुले, अंगतची आई रडत आहेत. जोग आंबा आपल्या गळ्यातील बोर माळ काढून आपला पती मालाधरच्या हातात देत.

जोग आंबा :

ही घ्या माळ, उभा करा विळगळ अन् हो,

( पाण्याचे भांडे उचलत. )

मी जोगआंबा आज हे दान देते की, माझ्या शेतातील लवण काठाचे शेत या अंगतच्या कुटुंबास दान देते. ज्याने माझ्या घरचे स्त्री धन व गोधन वाचवले. त्यास स्वर्गारोहण मिळावे. ही प्रार्थना आंबा मातेच्या चरणी करते. पाणी सोडले जाते.

Cut to ……

……. …… …

.

Day / outer / Village

वीरगळ उभा केली जाते. त्यास हळदी कुंकू लावून पूजा करतात. आरती करतात.

Fild sheen

रानात बैल नांगरत आहेत. अंगतची मालकीण शेत पेरत आहे. कॅमेरा परत वीरगळीवर येतो.

Cut to …… …..

…… …… …… …..