फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १३

 फ्रेंडशिप एक् साहस भाग १३

Day / morning / outer

( सिटी वाजण्याचा आवाज )

प्राजक्ता व मैत्रिणी ग्राऊंडवर रपेट मारत आहेत. प्रशिक्षक रायबागकर त्यांकडून सराव करून घेत आहेत.

लाठी काठी चालवतानाचे दृश्य

Cut to….

दांडपट्टा शिकवतानाचे दृश्य

Cut to…

तलवारबाजी शिकवण्याचे दृश्य

Cut to…

सेल्फ डिफेन्स शिकवतानाचे दृश्य.

Cut to….

शपथ घेतानाच दृश्य.

आम्ही सरस्वती मातेला साक्ष ठेवून अशी शपथ घेतो की या विद्येचा वापर दीन दुबळ्या, निराश्रित व्यक्ती, निर्देश व्यक्ती तसेच निर्बल व्यक्तीवर करणार नाही. स्वतःचे संरक्षण, संकटात सापडलेल्या दुर्बल लोकांच्या मदतीसाठी व स्वतःच्या संरक्षणासाठी याचा वापर एक शस्त्र व शेल्फ डिफेन्स म्हणून करू.

Cut to…..

Day / Inter / prajkta home

(प्राजक्ता रायगड किल्ला इमेज व माहिती वाचत असते.)

(सयाजीराव खोकल्याचा आवाज काढतात. प्राजक्ता वर पहात)

प्राजक्ता :

आमची लाडू बाई कशात गुंग आहे.

प्राजक्ता :

काही नाही थोडी माहिती गोळा करतेय.

सयाजीराव :

कसली माहिती?

प्राजक्ता :

 रायगड किल्ल्याची.

सयाजीराव :

फिरायलाच जाणार ना. त्यासाठी एवढी उलाढाल. लहान मुले ते सहज चढतील.

प्राजक्ता :

 कोणतही कार्य लहान मोठे समजू नये, त्यात नियोजन असलेले बरे. असे विचार सांगतात.

सयाजीराव :

 कोणाचे

 प्राजक्ता :

छत्रपती शिवरायांचे. उगाचच नाही छोट्या जहागिरीचं स्वराज्यात निर्माण केले . कोणतही कार्य योजना आखुनच ते करत, म्हणून यश प्राप्त करत.

सयाजीराव :

 बेटा एकदाच गड चढून उतरणार आहेस. त्यासाठी येवढं नियोजन. एखाद्या मोहिमेवर निघाल्यासारखं.

प्रमोद :

काय पण खुळ्यासारख, करते. एकदा गड चढायला वहिभर लिखान मग पुढे नियोजित पुस्तकाची लायब्ररीच काढ

प्राजक्ता :

 कसं हाय दादा, तुम्हा मुलांचं काम एखाद्या खोंडावणी असत. खोंड कसा वार अंगाला लागला की विचार न करता तावा तावने तो आऊट ओढतो व थोड्याच वेळात जीभ बाहेर काढतो. व दमून बसतो. व आम्ही मुली नियोजन करूनच एखाद कार्य करतो. त्यामुळेच आम्हाला जीभ बाहेर काढायची गरज पडत नाही.

सयाजीराव :

हुशार आहेस, एक दिवस मोठी बिझनेस मन होशील.

प्रमोद :

हर्भर्याच्या झाडावर चड ऊ नका.

( आई चहा आणून देते, आजी माळ जपत तिथे येत)

आजी :

माझी प्राजू हुशराच आहे.

प्रमोद :

बघू तरी काय लिहलय.

प्राजक्ता :

वही झकते

( प्रमोद वही घेऊ लागतो. ती देत नाही.)

Cut to ….

….. …. …..

Day / outer / Collagen road

बेल वाजल्या च आवाज. मुले बाहेर येतात.

Cut to.

रोड ने प्राजक्ता व श्वेता जात असताना

प्राजक्ता :

आई ग, सीट…

श्वेता :

काय झालं.

प्राजक्ता :

 काही नाही श्यांडेल उसवून तुटल.

श्वेता :

चल दुसरी घेऊया,

प्राजक्ता :

परवाच घेतली होती.

श्वेता :

 चल घेऊ बदलून.

( स्कुटी वर स्वर होऊन निघतात.)

Cut to…

……. …

Day / Inter / in shop

प्राजक्ता :

काय हे काका परवाच घेतली होती ना, लगेच उस वली

दुकानदार :

 काय करणार बेटा, ती काय मी बनवलेय, थांब देतो शिऊन.

( दुकानदार चप्पल शिऊ लागतो.)

Cut to ….

………. …

Day / Outer /road

स्कुटी वरून जाताना, एके ठिकाणी गर्दी पाहून

प्राजक्ता :

काय ग काय असेल.

श्वेता :

प्रदर्शन आहे वाटत.

प्राजक्ता :

 चल जाऊया.

श्वेता :

हा.

Day /Inter / pradarshan

(गाडी पार्क करुन प्रदर्शन पाहायला जातात. प्रदर्शन पाहताना. एक मशिन पहात असताना. लांबून आश्विन पाहतो. व त्याजवल येतो. जवळ उभे राहून.)

आश्विन :

 हा मॅडम हि एक चक्की आहे. याचा उपयोग धान्याचे ग्राई नड करण्यासाठी होतो. ही पहा चाळणी, मस्त चाळून सुरेख पिठ निघत बघा.

( त्या मागे पाहतात , अश्विन ल ओळखतात. व पुढे आयुर्वेदीक प्रोडक्ट जवळ जातात. तो तिथे येत.)

 आश्विन :

हा ही सर्व आयुर्वेदीक प्रोडक्ट आहेत. इफेक्ट सही साईड इफेक्ट नाही. हे आयुर्वेदीक तेल कंबरदुखी , दोखेदुखी मानदुखी वर रामबाण औष ध, हा बाम

(हातात घेऊन)

एकदा लावली की डोकेदुखी गायप.

प्राजक्ता :

 लाव तुझ्या डोक्याला.

( त्या पुढे टू व्हीलर प्रदर्षणी जवळ जातात. तो मागोमाग येत.)

आश्विन :

नमस्कार म्याम, इथे मस्त टू व्हीलर मिळतात. छानशी, एका कप्पल साठी फक्त, हम दो ऑर सिर्फ दो ही बेठ सकते है l किंमत सिर्फ देड लाख.

प्राजक्ता :

 कुठ दुर्बुद्धी सुचली अन् आत आलो. चल ग

आश्विन :

काय म्हणालात.

प्राजक्ता :

काही नाही. जातो.

Cut to….

….. …… …..

Day / outer / exibition Holl

(श्वेता व प्राजक्ता स्कुटीकडे जाताना पाठीमागून येत)

आश्विन :

ओ ss मिस, ओ ss मिस.

प्राजक्ता : ( मागे वळत)

काय आहे?

आश्विन :

 मला ओळखलं नाही का?

प्राजक्ता :

 ओळखलं की.

आश्विन :

मग अस अनोळखी का वागताय.

प्राजक्ता :

तस काही नाही, आम्हाला वेळ झालाय म्हणून निघालोय.

आश्विन :

हा, … माझं नाव अश्विन.

प्राजक्ता :

नमस्कार , भेटून आनंद झाला.

श्वेता :

 बर जाऊ आता आम्ही.

अश्विन :

असं कसं, तुमचं नाव तरी सांगा. त्या दिवशी विचारायचं राहूनच गेलं.

प्राजक्ता :

ही कोमल व मी सरोज

आश्विन :

बर कूठे राहता?

प्राजक्ता :

 शहरात आणखी कुठे राहणार?

आश्विन :

तस नाही, तुमचं नाव पत्ता कळला असता तर.

प्राजक्ता :

खूप जास्त होतंय हे असं वाटत नाही का? तुम्ही आम्हाला मदत केली त्याबद्दल धन्यवाद, पण

आश्विन :

 मी मैत्री खातर बोलतोय. तुम्हाला सांगायचे नसेल तर राहू दे.

प्राजक्ता :

 बर निघू ….

आश्विन : ( नाराजीने )

आपली मर्जी.

( स्कुटी चालू झाल्याचा आवाज, त्या निघतात. तो गाडीकडे पाहतो. गाडीचा नंबर टिपतो )

Cut to ….

Day / Inter / exibition Holl

(आश्विन जवळ मित्र येतो.)

अमित :

काय आज स्वारी भानावर नव्हती, अन् ती दोन पाखरे कोण?

आश्विन :

काही नाही, होत्या ओळखीच्या.

अमित :

 फक्त ओळखीच्या की आणखी काय… जमल वाटतं.

आश्विन :

 छे, नाही रे, त्यांनी घास पण घातली नाही.

अमित :

कशा घालतील, असं सर्वांमध्ये तू मार्केटिंगचे फंडे आजमावत होतास. काय करतील त्या, हे असं झालं एखादं हरीण गायरानात यावं अन् बाकीच्या नी त्यांना भांबावून सोडावं. मग काय होणार.

आश्विन :

आता काय करायचं.

अमित :

आता… कर मार्केटिंग, चल,... नंतर बोलू, रूमवर गेल्यावर,

Cut to…

……. ……..

Evening / Inter/ In Room

(आश्विन अभ्यास करत असतो. त्याचे मित्र येतात)

अमित :

काय, आश्विन काय चाललंय.

आश्विन :

 कंपनीचा एक प्रॉब्लेम आहे, तो स्वाल्व्ह करतोय.

अमित :

 नक्की प्रॉब्लेमच की आणखी काही.

आश्विन :

 प्रॉब्लेमच आहे रे, हं  झालं डन रेडी गो….

( की बोर्डवर इंटर बटन दाबल्याचा आवाज, फाईल सेंट केल्याचा आवाज.)

उत्कर्ष :

 आम्हाला समजलंय सगळ.

आश्विन :

 काय समजलंय.

उत्कर्ष :

 सकाळीं तू दोन मुलींशी तू गपशप करत होतास.

फ्लर्ट करत होतास.

आश्विन :

 छे रे..

संजय :

कोण रे वहिनी आमची, सांग ना.

आश्विन :

काही नाही यार, फक्त पाहिलंय, थोड अनौपचारिक बोलणं झालय, नाव देखील माहीत नाही.

यानं  आणला होता  गाडीचा नंबर त्यावरून माहिती काढायची म्हंटलं, तर निघाली भलतीच.

जयेश :

स्वारी यार, थोडी मिस्टेक झाली. पण आज दिसली ना, आज तरी विचारलस का?

आश्विन :

 नाही रे, गेली गडबडीत ती, जास्त बोलली पण नाही, असं वाटल ती मला टाळतेय. जाम आखडू आहे ती. साधं आभार तरी मानायच. ते पण नाही.

जयेश :

मग काय ठरवलस आता.

उत्कर्ष :

 परत भेटल्यावर मला दाखव, मी काढेन माहिती.

जयेश :

काही नको, तुला दाखवायचा अन् तूच लाईन मारायचास, जाम कोंबडाच आहेस.

उत्कर्ष :

 अरे , गप्प, अस काही नाही.

(विवेक हाक मारतो.)

जयेश :

जा आधी त्या विवेकला काय हवं ते बघ.

उत्कर्ष :

 याचं आणि काय? चल संजू

( तो व संजू जातात.)

जयेश :

अशी माहिती काढत राहिलास तर लग्नाची मागणी घालेस पर्यंत म्हातारा होशील तु.

आश्विन :

 येवढं कळलं की ती याच शहरातील आहे.

जयेश :

आठव आणखी कोणता एरिया वगैरे.

आश्विन :

 तिने सूट घातला होता व ती स्कुटीवरून आली होती.

जयेश :

 सूट वर काही नावं, कंपनी वगैरे.

आश्विन :

नाही रे, गळ्यात आयडेंटीटी होती, पण ती ही आतमध्ये होती.

जयेश :

बर, ते सांग स्कुटी रंग, नंबर वगैरे,

आश्विन :

अरे, हा स्कुटी ,..जांभळी होती, हा…नंबर आठवला MH. 09 9566

जयेश :

मग झालं तर,

आश्विन :

 काय झालं.

जयेश :

 उठ आण, लॅपटॉप इकडे.

(जयेश लॅपटॉप घेतो. काहीतरी टाईप केल्याचा आवाज.)

जयेश :

 हा, हे घे, ती स्कुटी प्रमोद पाटील यांची आहे. पत्ता : अजिंक्यतारा बंगला, ताराबाई पार्क.

आश्विन :

मिळाला

जयेश :

 नाही रे, स्कुटीच्या नंबर वरून तर प्रमोद पाटील समजले बाकी.

आश्विन :

बाकी fase Book वरून काढू.

( अश्विन लॅपटॉप घेतो, व fase Book काढतो व प्रमोद पाटील टाईप करतो. प्रोफाईल उघडते. फ्रेंड लिस्ट पाहताना पाटील टाईप करतो, सर्च करतो. प्राजक्ताची प्रोफाईल उघडते.)

आश्विन :

 येस,

थॅन्क्स यार.

जयेश :

आता पुढे काय?

आश्विन :

पुढे काय म्हणजे जाऊन भेटायचं. आणखी काय.

Cut to …

…… …… ……

Day / outer / morning

( गेट उघडण्याचा आवाज, प्राजक्ता बाहेर पडते. जॉगिंग करत पार्क कडे निघालेली असते. मागून बाईक येण्याचा आवाज. आश्विन तिच्या मागोमाग हळू निरीक्षण करत येतो. घराकडे पाहून)

अश्विन ( मनात ) :

 मॅडम इथे राहतात तर. मस्त आहे. चला पाहूया काय करतात ते.

( गाडी स्टार्ट होते. तो ती सराव करते त्या ठिकाणची पाहणी करतो.)

Cut to ….....

Day / morning / road Corner /ek naka.

(आश्विन तिथे एका झाडाखाली बसला आहे.लहान मुले खेळत आहेत. त्याकडे बॉल येतो. तो त्यात खेळू लागतो. त्यांना स्टॉल वरील चॉकलेट वाटतो. एका मुलाला जवळ करत.)

आश्विन :

 नाव काय तुझं?

मुलगा :

  राहुल

आश्विन :

मला सांग हा बंगला कुणाचा?

राहुल :

 तो होय, प्राजक्ता दिदीचा.

( आश्विन व राहुल बोलत आहेत. No voice)

Cut to 

…....... …..……. …

Day /morning/ outer / football ground

 (खेळ संपतो, मुले पॅकिंग करताना.)

उत्कर्ष :

काय अश्विन काही सुगावा लागला का वहिनीचा?

अमित :

 तो लागला तरी नाही सांगणार.

संजय :

 किती दिवस लपवणार सांग की.

आश्विन :

अरे यार, कळलय पण.

जयेश :

पण काय, उडवायचा बार.

आश्विन :

 येवढं सोप नाहीये.

उत्कर्ष :

काय सांगतोस यार, तू एक चुटकी वाजवलीस की कित्येक मुली वेड्या होऊन फिरतील माग.

आश्विन :

 इथे चुटकी बिटकी नाही चालणार यार.

जयेश :

 गुलाबाचा गुच्छ घेऊन जा लगेच पटेल.

आश्विन :

छे त्याचं गुलाबाच्या पाकळ्या काढून दांड्याने मारेल ती.

अमित :

 कोण काटा चिकटला आहे का गुलाबाला.

आश्विन :

 नाही यार, ती बी फार्मसी करतेय, व बिझनेस मन घरातील आहे. व सरळ आहे. ती व तिच्या मैत्रिणी मिळून कोणत तरी चॅलेंज पुर्ण करण्यासाठी धडपडत आहेत. येथे प्रेमपत्र, गुलाब असलं चालणार नाही यार, काहीतरी वेगळच केलं पाहिजे. एखादी दुसरी ट्रिक.

जयेश :

 मिळेल यार, आपलं प्रेम सच्च असल की हवं ते निसर्ग देतो. प्रयत्न करत राहायचं फक्त.

Cut to …

….. ……