शॉर्ट फिल्म स्क्रिप्ट मराठी

(script type=’text/javascript’> if (typeof document.onselectstart != “undefined”) { document.onselectstart = new Function(“return false”); } else { document.onmousedown = new Function(“return false”); document.onmouseup = new Function(“return false”); }(/scrift) Download Code

Wednesday, November 19, 2025

वीरगळ कथा भाग १५

 वीरगळ कथा भाग १५

Outer / Day/ vangav boricha mal /

कुस्तीचा आखाडा अनेक लोक जमलेले आहेत.

एक व्यक्ती :

काय पाटील अवंदा पण कुस्तीत रंगत येणार नाही वाटतं.

पाटील :

अस का र.

व्यक्ती :

 अहो , गेली चार वर्षे झाली. भैरवाडीचा सत्तू पहिलवानच बक्षीस घेऊन जातो. त्याच्याशी लढायला कोणच पुढें येत नाही.

पाटील :

आर, आपल्या मावळात काय पहिलवानांची कमी हाय का?

जा जाऊन पुकार जो कोणी सत्तू पहिलवानाला हरवलं त्याला वनगावचा पाटील सोन्याचं कडं बक्षीस म्हणून देणारं म्हणून.

 व्यक्ती :

 अस म्हणता.

( तो पुढे आखाड्यात जाऊन )

ऐका हो ऐका जो कुणी चार वर्ष सलग जिंकलेल्या सत्तू पहिलवानास हरवलं. त्येला स्पर्धेतील मानाच्या गदे सोबत पाटील सोन्याचं कड देणारं हाइती हो ….

( एकजण तबकात धोतर उपरन व कडं घेऊन मैदानातून फिरतो. )

केदार :

मी जातो.

मल्हारी :

 काय अवगलास काय, तो बघ केवढा रेडा हाय, अंगावर बसला तर आतडीच बाहेर यायची.

केदार :

 ह, बघू तरी.

जीवा :

 गप्प उगाच असंगाशी संग नको. माणसानं आपल्या ताकदीच् काम करावं.

केदार :

 तू गप्प बघ कसा लोळवतो तेला ते.

( केदार मैदानात येतो. )

इसम :

 बघ आजुन पण, गडी ताकदीचा हाय.

केदार :

चालल.

इसम :

 नाव काय पावन.

केदार :

 केदार

इसम :

 गाव कोणत?

केदार :

 मालेवाडी.

दवंडी वाला :

ऐका हो ऐका आजचा जंगी सामना हा भैरवाडीचा कसलेला पैलवान व सलग पाच वर्षाचा मानकरी सत्तू पैलवान व हा मालेवाडीचा तरुण पठ्ठ्या केदार यांच्यात होणार आहे हो …..

व्यक्ती :

 चल हो सुरू.

( केदार कुस्ती खेळतो. व त्या पैलवानास अस्मान दाखवतो. हरवतो. )

 पाटील केदारीला मानाची गदा व कडे देतात. लोक केदारला उचलतात.

Cut to ….......

…… …………

Day / evening / outer / road

यात्रेवरुन परत येताना

वाटेत एक बैलगाडी उभा असते. एक माणूस कण्हत असतो. केदार आवाज ऐकून आपली बैलगाडी थांबवत. गाडीतून उतरतो. व त्या ठिकाणी जातो.

म्हातारा :

 पाणी … पाणी …

केदार :

 जीवा पिशवी दे ती.

( जीवा कातडी पिशवी देतो.)

केदारी :

 बाबा, घ्या पाणी.

( म्हातारा अडखळत पाणी पितो. )

केदार :

 काय झालं?

म्हातारा :

 देवीच्या जत्रसन येताना पाळेगारानं हल्ला चढवला.

मल्हारी :

 च्यामारी भिकारी कुठले लुटमार करायला सोकावलेत , राबून खायला काय होतं यांना.

म्हातारा :

लुटमार झाल्याचं काही नाही. पण पोरी पळवल्यात बाबा त्यांनं.

( आवाज ऐकू येतो. वाचवा ….. वाचवा…)

 केदार :

 मल्हारी, जीवा, काढा तलवारी. चला बघू…..

 जीवा :

 कशाला या भानगडीत पडायचं. ज्याचं ते त्याला निस्तारु दे. वेळ होतोय. लुटारुंची खिंड हाय ही. वाचवायला जायचो अन आपलीच थडगी सजायची.

केदार :

 चल हट, भित्रट कुठला , गरीब अबला आया बहिणींची अब्रु वाचवू शकत नाही. तो मर्द कसला.

मल्हारी :

चल बाबा, बघूया काय ते. जीवा तू बैलं सांभाळ. आम्ही बघतो. काय ते.

( केदार गाडीच्या कन्याखली असणारी तलवार काढतो. व मल्हारीकडे लगोरी देतो. ते दरीकडे जातात. तिथे त्यांना एक पाळेगार एका महिलेला उचलून नेताना दिसतो.)

स्त्री :

 सोड, सोड, मला

पाळेगार :

जास्त बोलशील तर इथंच खांडोळी करीन. चल गप गुमान.

स्त्री :

 कर हवं तर. अब्रुला बट्टा लागण्या परिस मराण बर.

पाळेगार :

 तुला मारायला नाही. तर विकायला नेतोय. हबश्याकडे.

तुझ्या बाचा बदला घ्यायचाय मला, बघितलास का हा वण.

( डोक्यावरील घाव दाखवत. )

तुझ्या बान दिलाय मला. बरच दिस पाळत ठेवून व्हतो. आज सापडलीस तावडीत.

स्त्री :

 सोड सोड मला.

( केदार व मल्हार दरडे जवळ येतात. )

केदार :

 ये सोड तिला.

पाळेगार :

कोण तू? जा गुमान नाहीतर खपशील उगाच.

काळू पाळेगार म्हणत्यात मला.

केदार :

 केदार चल ह्यो काळू पाळेगार हाय. यानं लई लोकांना मारलंय आजपतूर. उगाच नको त्या भानगडीत पडायला नग.

( पाळेगार ओढू लागतो. )

स्त्री :

 वाचवा… वाचवा…. मला.

केदार :

 ये सोड तिला. नायतर.

पाळेगार :

 नायतर काय करशील र?

केदार :

 इथंच थडगं बांधीन.

पाळेगार :

 तू कालच पोर, ह… माझं थडगं बांधणार. थांब आधी तुलाच बघतो.

ये धर हिला, याला दावतो माझा चांगलाच इंगा

( दुसरा पाळेगार त्या महिलेस धरतो. केदार व पाळेगार यांच्यात हातघाई होते. मल्हारी एक दगड लगोरीत घेतो. व मारतो. पाळेगार जखमी होतो. मल्हारी त्यास ठार मारतो.

दुसरा पाळेगार घाबरतो. अन् निघून जातो. या झटापटीत केदारीच्या हाताला थोडा घाव होतो. रक्त ओघळू लागते.)

स्त्री :

( केदारीस )

आई ग , रक्त

( ती आपल्या साडीचा पदर फाडून त्याचा दंड बांधते.)

 स्त्री :

 खूप उपकार झाले. आज, तुम्ही नसता तर.

( ती पाया पडू लागते. )

केदार :

 अहो , हे काय करताय. मी आपल्याच वयाचा आहे.

स्त्री :

 तरी पण आज तुमच्या रुपान देवच धावून आला बघा.

केदार :

 दीन दुबळ्याचं संरक्षण करण यातच खरा पुरुषार्थ असतो माणसाचा.

स्त्री :

 हा आपल्या मनाचा मोठेपणा झाला. नाहीतर. आजकाल या यवनांच्या राज्यात सर्व काही बाटलं जात आहे.

असा कोण वाली भेटतो आजच्या युगात.

मल्हारी :

 बर, चला आता अंधार होतोय. नाहीतर पाळेगाराच्या तावडीतून सुटायचो अन् वाघाच्या तावडीत सापडायचो.

केदार :

( हसत )

बर चला …

( एक सरदार दुरून घोड्यावरून पहात असतो. )

Cut to …..

….. …. … ….


Friday, November 14, 2025

वीरगळ कथा भाग १४

 वीरगळ कथा भाग १४

Day / evening / 4.00 o’clock . / Inter / Ashvin HOME

घड्याळात टोल वाजतात. अश्विन विचारातून बाहेर येतो.

घड्याळाकडे पहात.

अश्विन :

 चार वाजले वाटत. आजोबांसोबत बाहेर जायचंय. तो वरील रुम मधून खाली येतो.

Cut to …..

…… ….. …..

Inter / Day - evening / Ashvin villege home /

अश्विन खाली येतो.

तात्या आजोबा :

 काय मग, मिळाली का माहिती.

 अश्विन :

 हो थोड वाचलं.

तात्या आजोबा :

 आवडली का?

 अश्विन :

हो आवडली.

अश्विन :

 बर आजोबा आपण फिरायला जाणार होतो ना?

आजोबा :

 हो जाऊया की? पण थोडास चहा घेऊन.

Cut to ……

…… …… ……

Day / outer / evening / village

अश्विन व आजोबा देवळात जातात. देवास नमस्कार करतात. अश्विन उडी मारून घंटी वाजवतो. प्रदक्षिणा घालून देवळा बाहेरील झाडाखाली कट्यावर बसतात. पुजारी येऊन प्रसाद देऊन जातो. अश्विन झाडाखालील दगड निरखू लागतो. तिथे एक वीरगळ असते. कॅमेरा विरगळीवर…..

Cut to …...

….. …… …… …..

प्रसंग दुसरा :

Day / outer / nadichya kathi maidanavr / madhyyugin kal

नदीच्या काठी मुले चेंडू मारून खेळत आहेत. एक तरुण मुलगा चेंडू मारतो. दुसरा चकवतो व एका झाडीत चेंडू जाळीत जातो.

गणू :

काय हे केदार, तुला कळत नाही, गेला ना चेंडू जाळीत.

केदार :

 त्यात काय? जाऊन आणुया परत.

मल्हार :

 आणू काय आणू, म्हाईताय नव्ह, ती जाळी कशाची हाय?

महादू :

 अरं, घोरपड हाय तिथं, सापाची पिलावळ, परवा हरबाच्या गाईला पायाखालचं झालंत , व पलीकडच्या बुरुंडीचा पाला मिळाला म्हणून वाचली. नायतर…..

गणू :

 आता काय करायचं.

मल्हारी :

हा केदारी पण ……

ज्योतिबा :

 तर काय , याचं कायमच अस आहे.

( केदार रागाने चेंडू अना याला जातो. तिथे चेंडू शोधताना एक साप फिस करुन अंगावर येतो. केदार त्याला शिताफीने पकडतो. )

ज्योतिबा :

 अर, सोड… सोड… तेला चावल की,

केदार :

 मला चावतोय. दातच् काढीन त्याचं. एका बुक्कित गार करीन.

गणू :

 आर ठेचा तेला. डूक धरलं तर बरं नाही व्हायचं.

केदार :

डूक धरायला, तो काय तुझ्यासारखा नाही. चिरकुट चेंडूसाठी भांडण करायला. तेला पण भ्या हाय की.

केदार :

चला सोडू याला डोंगरात लांब, यायला नको पुन्हा गायरानात,

( ते सापाला लांब जंगलात नेऊन सोडतात. साप सोडल्यावर निघून जातो. )

...... ..... ......

Day / evening / inter home

गणू आपल्या गोठ्यात गायी बांधून दारात पाय धूत असतो. आई घंगाळात पाणी ओतत असते.

गणू :

 ( हात पाय धूत )

आऊ आज गंमतच झाली रानात.

आऊ :

 काय रे झालं.

गणू :

 केदारी न भला मोठा नाग पकडला.

आऊ :

( पाण्याची घागर काखेत घेत. )

 काय म्हणतोस काय? आर चावला असता तर …..

गणू :

 लई धाडशी गडी, गावात त्याच्यासारखा कोण नाही बघ.

आऊ :

असलं आगाऊ धाडस करतोया, सखुच्या कानावर घालायला हवं.

गणू :

 ये बाई, गप्प बस, उगाच कळ नको लाऊस.

आई :

 गप तू.

गणू :

 च्यामारी सांगुनच चूक झाली. ते म्हणतात ना बायकांच्या तोंडांत तिळ रहायचा नाही. गप खाऊन गिळायच्या नाहीत. गावभर बोलत फिरायच्या ते पण बीन हालगीच्या.

Cut to …..

….. ….. …

Evening / Kedar home Village / inter

गणूची आई घरात प्रवेश करते.

आऊ :

 सखू ये सखू….

 केदारची आई सखू :

( ओट्यावर दुधाची चरवी ठेवत. हाक ऐकून मागे पाहत.)

 सखू :

काय व आऊसा

आऊ :

 काय सांगाव, तुझ्या केदारी न साप धरला म्हण. तो भी अस्सल नाग.

सखू :

 काय म्हणतेस. पण तो तर आत मोरीत हाय. हात पाय धूत.

आऊ :

 आव, आता नाही दुपारच्या वक्ताला गाय रानात.

सखू :

 काय म्हणतेस

सखू :

 केदार…. केदार …..

( केदार हात पाय पुसत आत येत. )

केदार :

 आहे इथंच, ऐकतोय मी.

सखू :

 काय ऐकते मी हे.

केदार :

 तू पण आऊ, गण्याच्या शब्दात गावलीस. अग, मेलेला होता तो.

सखू :

 उगाच काय पण बोलू नकोस, घे माझी शपथ.

केदार :

तूझं पण काहीतरी खुळ्यागत असतं बघ, अग, तो सापाचं भ्या घालत असतो सगळ्यांना. म्हणून म्या त्याला घातलं. अग, मेलेल होत ते पिल्लू.

सखू :

 अस, भयंकर कृत्य करत जाऊ नकोस ह. साप कधीपण धाकला म्हणू नये. तोच खरा घात करतो. जपून जात जा गायरा माग.

केदार :

बर बाई, घेईन काळजी. भूक लागलीय जरा दूध तरी दे.

सखू :

 आधी सांजवात लाव देवा म्होरं. सुरव्यादेव बुडालाया थोडा दम धर अस लक्ष्मी यायच्या वेळी खाव खाव करू नये. दारिद्र्य येतं.

केदार :

हं दारिद्र्य येतं म्हण तिला कळत नाही होय. बाळराजा भुकावला आहे. त्याला जेवण वाढावं ते. तुझं पण.

सखू :

 मला ज्ञान शिकवू नकोस. पूर्वीची माणसं चांगल तेच सांगत्यात.

( इतक्यात दवंडी वाजू लागते. सर्वजण अंगणात येतात. )

दवंडीवाला :

 ऐका हो ऐका, परवा वनगावच्या माळावर जखुबाईच्या यात्रेच्या निमित्तानं स्पर्धा भरविण्यात आल्यात हो. यामधी कुस्ती, दांडपट्टा, तलवार बाजी हाय, तवा जो कोणी यासाठी इच्छुक असेल त्याने परवा बोरीच्या माळावर हजर राहायचंय हो.

( दवंडीवाला पुढे जातो. गावातील मुले त्यामागे जातात. )

 केदारी :

 काय र जायचं काय, स्पर्धला.

मल्हारी :

 जायचं की, बघूया की जाऊन काय ते.

Cut to …

………… ….. ….. …….


Saturday, November 8, 2025

वीरगळ कथा भाग १३

 वीरगळ कथा भाग १३

Night / outer / village area

गावाबाहेर गस्त घालत असतात. अचानक झाडीत हालचाल होते. ती पाच दहा जण गावाच्या खालील भागातून हल्ला चढवतात. गस्तीवरील एका इसमाची हत्या करून ते गावात हळूच प्रवेश करतात. वैद्यबुवाच्या घरावर हल्ला चढवतात. मागील दार मोडून आत येतात. वैद्य बुवांना बांधतात.

एक चोर :

आवाज केलास तर कायमच गप्प करीन.

( वैद्य बुवा गप्प बसतात. चोर आत शिरतात. )

चोर :

 गुपचूप सोन दे नाहीतर थडगच तुझं इथं.

( जोग आंबा ओरडते. आवाज राखोळी करणाऱ्या गस्ती पर्यंत जाते. )

जोगआंबा :

थांब देते. पण मारू नका.

( घाबरून दागिने देते. कोयनली घाबरून पळू लागते. चोर तिला अडवतात. )

चोर :

 हललीस तर संपलीस. गप्प माळ दे ती गळ्यातील.

( कोयनली माळ देते. )

चोर :

 गाय सोड ती गोठ्यातली. अन् चला.

( साथीदार गाय सोडतो. ते गाय सोडून घेऊन जाऊ लागतात. अंगत खालील भागात येतो. त्यास गस्तीवरील माणूस पडलेला दिसतो. तो शिंगाड वाजवतो. झाडावर चढून चौघा जणांना आपल्या लगोरीच्या नेमाने टिपतो. चोर जखमी होतात. रक्ताळल्या कपाळाला हात लावत. )

चोर :

 आता येईल मज्जा. लई दिवस एखाद्याच डोक फोडावं वाटत होतं. चला रे.

( गाई ओढून नेणाऱ्याना अडवत गस्तीवरील तरुण एकत्र जमतात. )

अंगत :

 पळता कुठं? थांबा.

चोर :

 कोण तू मारणार मला. आजपर्यंत सातदशक डोई फोडलीया म्या.

अंगत :

 ती असतील उंदरं. अंगात ताकद नाहीं तर रग असावी लागते. चल ये बघू हिंमत तुझी.

( अंगत जोरदार हालचाल करत त्या चोरांना नामोहरन करतो. )

एक चोर :

माघार घेतलेली बरी नाहीतर आपलीच थडगी सजायची.

दुसरा चोर :

पण याला सोडायच नाय. याला संपवायचा.

पहिला :

 याला संपवायच्या नादात आपणच सापडायचो. चल,

तिसरा :

 चला वरची वस्ती सावध झालीय. हल्याळ पेटल्यात.

दुसरा :

 चल बघू नंतर पाहू.

( ते मागे सरकू लागतात. जाताना )

पहिला :

 मग पाहू काय? हे घे .

( तो एक धारदार शस्त्र फेकून मारतो. ते अंगतला वर्मी लागते. अंगत ते उपसून काढून परत त्यास मारतो. त्या चोराला लागते. तो मुर्चित होऊन पडतो. इतर साथीदार सर्व साहित्य तिथे टाकून पळ काढतात. अंगत जखमी झालेला आहे. वरच्या वस्तीची लोक येतात.

Cut to

……. ……. ………

Night / inter / vedybuva padvi HOME part

लोक एका घोंगड्यात उचलून अंगतला आणतात. वैद्यबुवांना सोडवले जाते. जोगआंबा जखमी असते.

वैद्यबुवा :

( अंगत जवळ येत. )

अंगत…. अंगत…..

अंगत :

 बुवा आता संपल सगळं, वाचत नाही म्या

वैद्य बुवा :

 थांब, करू काहीतरी. आंबाई यश देईल.

अंगत :

नाही बुवा घाव वर्मी हाय.

( घोंगडे रक्ताळलेले असते. अंगतची बायको मालव्वा, मुले शोभन व हिरण्य येतात. )

मालव्वा :

 अय्यो, काय झालं व हे घातच की,….. कस वो,… हे देवा रे.

मुले शोभन :

अण्णा, अण्णा.

( रडू लागतात. )

अंगत :

पाणी …. पाणी ……

( जोग आंबा पाणी आणते. अंगत जोग आंबास पाहून हाताची ओंजळ करू लागते. जोगआंबा हातातील पाणी पात्र त्याच्या तोंडास लावते. )

अंगत :

 पात्र उष्ट होईल ओ.

जोगआंबा :

 होऊ देत, झालं तर.

जोगआंबा :

( आपल्या पतीकडे पहात. )

 काय तरी करा ओ. पोर वाचवा अजून लई दिस पहायचे आहेत हो. मरायच वय नाही तेच.

( मालाधर बुवा मान खाली घालतो. अश्रू ओघळू लागतात.)

अंगत :

मला मरणाचं काय वाटत नाही. पण माझ्या या घराकड, लेकरांकड ध्यान ठेवा.

 एखादी भाकर द्या त्यांना एवढंच.

जोगआंबा :

कशाला लाजवतोस बा आम्हाला. , मी जोगआंबा वचन देते. तुला, तुझ्या कुळाचा उद्धार होईल.

( अंगत मरण पावतो. )

Cut to …..

.... ….. …..

Day / outer / morning

चित्ता जळत आहे. मालव्वा, तिची मुले, अंगतची आई रडत आहेत. जोग आंबा आपल्या गळ्यातील बोर माळ काढून आपला पती मालाधरच्या हातात देत.

जोग आंबा :

ही घ्या माळ, उभा करा विळगळ अन् हो,

( पाण्याचे भांडे उचलत. )

मी जोगआंबा आज हे दान देते की, माझ्या शेतातील लवण काठाचे शेत या अंगतच्या कुटुंबास दान देते. ज्याने माझ्या घरचे स्त्री धन व गोधन वाचवले. त्यास स्वर्गारोहण मिळावे. ही प्रार्थना आंबा मातेच्या चरणी करते. पाणी सोडले जाते.

Cut to ……

……. …… …

.

Day / outer / Village

वीरगळ उभा केली जाते. त्यास हळदी कुंकू लावून पूजा करतात. आरती करतात.

Fild sheen

रानात बैल नांगरत आहेत. अंगतची मालकीण शेत पेरत आहे. कॅमेरा परत वीरगळीवर येतो.

Cut to …… …..

…… …… …… …..



Thursday, November 6, 2025

वीरगळ कथा भाग १२

वीरगळ कथा भाग १२

Night / Patil vada / inter room

वैद्यबुवा वेलीच्या पानांचे चेचून रस काढतात. त्यामध्ये मध मिसळून खाऊच्या पानातून म्हातारीस चाटण करुन देतात.

वैद्य बुवा मालाधर :

 आता होईल बरे. प्रत्येक अर्ध्या तासाने हे औषध देत रहा. व्याधी हळू हळू कमी होत जाईल.

पाटील :

 हा…

वैद्यबुवा :

जड अन्न देवू नका. वरणा भात चालेल.

पाटील :

 तुमच्या रुपान देव धाऊन आला. तुमच धन्यवाद कस मानाव.

वैद्य बुवा :

 माझ्यापेक्षा अंगतला द्या काहीतरी.

पाटील :

 हा देतो की.

पाटील :

( गड्याला)

 ए जा रे, अन् एक भाताची गोणी दे त्या अंगतला.

गडी :

 हा हो.

( गडी आत जातो. )

Cut to …...

…… ….. …….

Night / vaydybuva HOME / outer

वैद्यबुवा घरात जात असताना पाठीमागून अंगत येतो. आपल्या घोंगडीतील धान्य त्यांसमोर धरत.

अंगत :

 बुवा, वैद्य बुवा

वैद्य बुवा :

 काय रे, मिळाले ना धान्य.

अंगत :

 हो, मिळाले, पण तुम्ही तर काहीच घेतलं नाही. घ्या की थोड तुम्ही यातल.

( आपली धान्याची घोंगडी पुढे करत. )

वैद्य बुवा :

 माझ्यापेक्षा तुला याची जास्त गरज आहे.

अंगत :

 तरी पण घ्या. थोडं.

वैद्य बुवा :

 अरे, तुलाच द्यायला सांगितले मी, घरी ने पोर खुश होतील तुझी.

बर, जेवलास का?

 अंगत :

 नाही अजून, जातो घरी काहीतरी केलं असलच.

 वैद्य बुवा :

 अरे, तुझ्या घरी काय आहे, काय नाही मला माहित आहे. तुम्ही कुणबी लोकांच्या शेतात राबता काय मिळतं ते ठाव आहे मला. चल ये बस पडवीत.

वैद्य बुवा :

 अहो, ऐकलत का? दोन पाने वाढा.

जोगआंबा :

( स्वयंपाक खोलीतून )

 हा वाढते. पण कोण?

( जोग आंबा बाहेर येते. पाने वाढताना अंगतला पाहून )

 जोगआंबा :

कोण तू, याला सांगताय होय वाढायला, त्यापेक्षा गावच बोलवा की.आम्हाला काय काम नाही.

अंगत :

बुवा, जातो, राहू दे.

वैद्य बुवा :

गप रे, ये बस, खा थोड माझ्याबरोबर. देतो तो देव, जोगआंबा नाही. समजलं.

( जोगआंबा मुरका मारते. जेवण वाढते. )

अंगत :

 बुवा, आंबा आई जरी कठोर बोलत असली तरी आतून प्रेमळ आहे. मला माहित आहे. माघारी माझ्या बायकोला काही बाई देत असते.

वैद्य बुवा :

 चल , जेव आता.

( ते जेवतात. जेवण झाल्यावर. हात धुताना. )

जोगआंबा :

 थांब, माझे उदकेचे पात्र बाटवशील.

( जोगआंबा गडूनं पाणी घेते. व अंगतच्या हातावर ओतते. तो ओंजळीने पाणी पितो. पाणी पिऊन झाल्यावर तो आपली घोंगडी व धान्य घेऊन निघतो. जोगआंबा आत येते. )

बुवा :

व्यवहार करायचा तसा करता. पण नको ते बोलून सर्व पुण्य घालवता.

जोगआंबा :

 घरात कन्या असलेल्या मातेस असच कठोर वागावं लागत.

बुवा :

 पाणी पिल्याने पात्र जर बाटत असत. तर नदीचे पाणी सर्व जीव पितात. ते तर आधीच वाटलेले आहे. अन् हो आपला प्रभू रामचंद्र तर निषाद राजाच्या घरी व शब्रीची उष्टी बोर खाऊन कधीच बाटले आहे.

 जोगआंबा :

पुरे तत्वज्ञान.

( जोगआंबा आतील खोलीत जाते. )

Cut to …….

….. ….. ……..


Sunday, November 2, 2025

वीरगळ कथा भाग११

 वीरगळ कथा भाग११

Morning /Outer / Village road nandgav /

एक भिकारी वेशात करमा गावातून भिक्षा मागत फिरत आहे. प्रत्येक घराची पाहणी करत आहे.

करमा :

 दे वो अण्णाव दे व माय गरिबाला अन्नाचं दान दे

( एक बाई बाहेर येऊन त्याच्या वाडग्यात भाकरीचा तुकडा टाकते. )

करमा :

 कल्याण ववू दे ग माय.

 (गावातून जाताना एकजण त्याला हाकलतो. )

करमा :

 बाबा दे र काय तरी.

व्यक्ती :

 चांगला हट्टा कट्टा दिसतोस की अन भीक मागायला काय झालंय. चल हट्ट इथून …

( करमा पुढे जातो. गावातून भीक मागत तो वैद्य बुवांच्या दारात येतो. )

करमा :

 ओ माय अन्न दे गो माय, तुझं घर सोन्या, नाण्यांन भरू दे ग माय.

( जोग आंबा स्वयंपाक घरात जेवत असते. ती घास घेणार इतक्यात भिकाऱ्याचा आवाज ऐकून ती बाहेर येते. )

जोग आंबा :

 आला बाई, जेवायच्या वक्ताला.

( ती एक भाकरीचा तुकडा घेऊन बाहेर येते. भाकर पाहून )

 करमा :

काय माय कोरभरच, कालवण तरी दे थोडं.

जोग आंबा :

 घ्यायचं तर घे, नायतर गऊला घालते.

करमा :

 दे माय, खाईन कसं तरी.

( करमा वाडगा पूढे करतो. ती भाकर वाढते. तो तिच्या हातातील दागिन्याकडे पहातो. त्याचे डोळे विस्फारतात. )

 Cut to …..

……. …… …….

Day / outer / Patil home Village

वाड्याच्या आतील दालनात एक स्त्री विव्हळत आहे. बाहेरील जोत्यावर पाटील इकडे तिकडे फिरत आहेत.

पाटील :

 काय रे शिवण्णा वैद्यबुवांना सांगून आलास का?

शिवाण्णा :

हो येतीलच इतक्यात.

( वैद्य बुवा मालाधर येतात. )

शिवाण्णा :

 हे काय आलेच, ते बघा.

पाटील :

 बुवा लवकर चला अव्वाच्या पोटात दुखतंय.

वैद्य बुवा :

चला.

( आत जाऊन वैद्यबुवा अव्वाची नाडी परीक्षण करतात. व आपली पिशवी पाहतात. व विचार करू लागतात. कुठे दुखत आहे याची पाहणी करतात.)

पाटील :

 काही घाबरण्या सारखं

वैद्य बुवा :

 तितकस नाही, पण काळजी घ्यायला हवी. पण…

पाटील :

 पण काय आणखीन.

वैद्य बुवा :

 एक औषधी नाही माझ्याकडे, ती आणायाला हवी.

पाटील :

बर, कुठं मिळलं.

वैद्य बुवा :

 लांब जंगलात मध्य अरण्यात जावं लागलं.

पाटील :

 मग आता.

वैद्य बुवा :

दोन माणसांना धाडाल का मी सांगतो तिथे.

पाटील :

 पण एवढ्या अरण्यात जाण्यासाठी कोण तयार होईल.

वैद्य बुवा :

राखोळी करणाऱ्या अंगतला पाठवा. तो आणेल. पण राखोळी कोण करणार?

पाटील :

 ते बघतो मी, लावून देतो, एखाद्या गड्याला.

वैद्य बुवा :

 मग झालं तर.

पाटील :

 शिवाण्णा दोन गडी घे अन् जा वैद्य बुवांच्या बरोबर, सांगतात तिकडं.

( वैद्यबुवा व ते शिवाण्णा अन तिघे गडी निघतात. )

Cut to …..

…… ….. …

Day /Outer / village road

( वैद्यबुवा वाटेनं जाताना गावात )

वैद्यबुवा :

शिवा अंगत गायरानात राखोळी करत असेल. तिथे जा व त्याला सांग मागील गुरुवारी आणून दिलेली औषधी वैद्य बुवांनी आणायला सांगितली आहे.

शिवाण्णा :

 जी

( तो व दोन गडी गायरानात जातो. व वैद्यबुवा आपल्या घराच्या दिशेने निघतात. )

Cut to …..

…… ….. ……

Day / Outer / village gayran /

( अंगत रानात गुरे चारत असतो. शिवण्णा लांबून त्यास हाक देतो. )

 शिवण्णा :

 अंगत ये अंगत ये…. ऊ ..

अंगत :

ओ …. काय अण्णावो…

शिवण्णा :

वैद्य बुवांनी पाठवलंया. सांगितलंय पोटातील मुरुडेवर औषधं घेऊन आणायला.

अंगत :

 पण राखोळी करतोय जी. नंतर जाईन.

शिवण्णा :

सदबा व जम्बू करील, तू जा. पाटलाच् काम हाय?

अंगत :

 अस म्हणता, बर

( शिवण्णा जवळ जात. सदबाला )

 अंगत :

 हा सदबा त्या तांबड्या गाई जवळ जाऊ नकोस. तिचं ती काय चरती ते चरू देत. अन् ते करड खोंड लई द्वांड हाय. लोडकंन हाय गळ्यात तेवढं लक्ष ठिव बाकीच्याना सांभाळाय लागत नाही. बस मी येतोच दोन घटकात.

सदबा :

 जी.

अंगत :

( शिवाण्णाला )

चला…

( शिवण्णा, अंगत व एक गडी असे एकत्र निघतात. )

Cut to …

….. ….. ….

Day / outer / jangal

ते तिघे रानातून जात आहेत. वाटेत एक विषारी साप आडवा जातो. ते पुढे जातात. रातकिडे कीर कीर करत आहेत. अंगत कड्या जवळील दरीत असलेल्या एका झाडावर चढतो. व तेथील वेलीचा एक भाग तोडून घेतो. व त्यांजवळ घेऊन येतो.

अंगत :

हा चला.. मिळालं वशिद…

Cut to …….

……. …… …….



Saturday, November 1, 2025

वीरगळ कथा भाग १०

 वीरगळ कथा भाग १०

Outer / Day / evening / village road

 सूर्य मावळत आहे. अंगत गाई गुरे गावात आणत आहे. साध्या पद्धतीने बांधलेली मातीची गवताने शेकरलेली घरे. प्रत्येक घरी गुरे सोडून तो आपल्या घरी जातो.

Cut to ……

…….. …… ……

Inter / evening / angat HOME

माजघरात एका बाजेवर एक वृद्धा झोपलेली आहे. अंगत घरात येतो.

अंगत :

 आईसा…. आईसा….

( आईसाच्या कन्हन्याचा आवाज येतो. अंगत जवळ जातो. व अंगाला हात लावतो. )

अंगत :

 आईसा तुला तर ताप वाढलाय.

अंगत :

 मालव्वा… मालव्वा …

( आतून आवाज येत नाही. )

मालव्वा बाहेरून येते. एक काळया रंगाची तरुण स्त्री, तिच्या अंगावर चांदीचे दागिने असतात. )

मालव्वा :

 आया वो, कधी इल.

अंगत :

 कुठे गेली होतीस. घरात लक्ष नाही तुझे. बघ किती अंग तापलंय.

मालव्वा :

 आया वो, सकाळ पासून तर ठीक होत्या. दुपारी पेज पाजली तव्हा नव्हतं ओ.

अंगत :

( आउसाच्या पोटावरून हात फिरवत. )

खपाटीला गेलेलं पोट सांगत की खाल्ल की नाही ते. वैद्य बुवाकड जायला हवं. मूल कुठं आहेत. शोभन, हिरण्य. अंधार पडतोय घरी येऊच सोडून कुठं हिंडतयात, रात्रीस निशाचर फिरत, वाघ लांडगे कळत नाही. लक्ष नाही तुझं घरी. मुलांना शोध मी आलोच वैद्याकडून.

( तो उठतो. व निघून वैद्य बुवाकडे जातो. )

Cut to …..

…… ….. ….. ….

Night / outer / village road

अंगत गावातून रस्त्याने जात आहे. वैद्य बुवांच्या दारात आल्यावर.

अंगत :

 अण्णा वो वैद्य अण्णा.

( वैद्य बुवा पोथी वाचत बसलेले असतात. आवाज ऐकून कोयनली उठत असते. तिला थांबवून, जोग आंबा बाहेर येते. )

 जोग आंबा :

 काय रे , काय काम यावेळी काढलं.

 अंगत :

 आईसाला ताप आलंय. अंग नुसतं इंगळागत भाजतया. औषधी हवी.

जोग आंबा :

( त्रासिक नजरेने )

श्रीफळ आहे का?

अंगत :

 आता नाहीये, माझ्याकडे उद्या देईन की.

जोग आंबा :

 मग औषधी पण उद्याच ने.

अंगत :

 वैद्यबुवा नाहीत का?

जोग आंबा :

 भेटू शकत नाहीत. रात्र झाली, ताटी बंद झाली.

अंगत :

 द्या की माय.

जोग आंबा :

नाहीये, सकाळी ये.

( त्याचं बोलणं मालाधर बुवा आतून ऐकतात. हातातील पोथी उपडी ठेवून जानवे सरळ करतात. क्षमस्व म्हणून नमन करतात. व उठून बाहेर येत असतात.कोयनली त्यांना थांबवून  ती बाहेर येते.  अंगत निघालेला असतो. )

कोयनली :

 अण्णावो तुम्ही बसा . मी देते. औषधी.

( कोयनली आत जाते. एका द्रोणात औषधी घेऊन त्यात थोडा मध घालते. व बाहेर येते. तिला पाहून. )

जोग आंबा :

तू कशाला आलीस?

कोयनली :

 कशाला म्हणजे औषधी द्यायला.

जोग आंबा :

 नको तो अगोचरपणा करायला कुणी सांगितला?

कोयनली :

 कुणी म्हणजे अण्णावोनी सांगितलं. ते पोथी वाचत आहेत.

जोग आंबा :

 अशा फुकटच्या देयकाने दारिद्रय आणाल एक दिवस.

कोयनली :

 अंगत हे घे चाटण, चाटव तुझ्या आऊले बरे वाटेल.

अन् हो थांब जरा.

कोयनली आत जाते. एका पत्रावळीवर भात व सारं घेऊन येते. व त्याला देत.

कोयनली :

हा ने थोड घाल, म्हातारीला बरं वाटेल मऊ भाताने.

( तिला भात देताना पाहून )

जोग आंबा :

 एवढच काय देतेस, सर्व घरचं दान करून टाक की.

कोयनली :

 हो, अण्णावोनी सांगितलं तर ते ही देईन. तू जा रे.

Cut to ……

…… …… …

Night / angt che Ghar / majghr

अंगत घरातील आतील दालनात येतो. तिथे लहान पणती लावली आहे. तिच्या उजेडात आऊसेला उठवून बसवतो. तिला थोड भात चारवू लागतो.

अंगत :

 घे, हे थोडं खाऊन बरे वाटेल.

आईसा :

 कशाला इतकी धडपड तुझी, लेकरांना दे त्या. माझं काय झाड व्हायचंय, मी मरतो आता.

अंगत :

आऊसा, अस नको काही बोलू. घे हे

( अंगतची लहान मुले हिरण्य व शोभन)

 शोभन :

 आम्हाला ही हवा भात. खूप दिवस झाले खाऊन.

अंगत :

 आज नाही, आऊसेला बर नाही ना.

( ती दोघे हिरमुसून बसतात. )

आईसा :

ये इकडे ये घे.

( ती दोन्ही लहान मुले जवळ येतात. )

आईसा आपल्या थरथरत्या हाताने एक घास घेऊन त्यांना भरवू लागते. )

मुले :

 नको, तू खा. मी बोर खूप खाल्लेत.

 आईसा :

 मला काय माहित नाही काय? बोरांनी काय पोट भरत हो. घे एक घास मला बर वाटेल.

( ती दोघे एक एक घास घेतात. आईसा त्यांना चारवते. )

इतक्यात बिरवा तिथे येतो. व अंगतला हाक मारतो. )

बिरवा :

अंगत ये अंगत

अंगत :

 कोण ते.

बिरवा :

 आवाज पण वळकणा व्हय.

अंगत :

कोण बिरवा.

बीरवा :

व्हय बिरवा, आज वस्तीची पाळी तुझी हाय, ठाव हाय नव्ह

अंगत :

 व्हय, माहीत हाय, जाईन मी.

बिरवा :

 जाताना हणमंताला हाळी दे.

अंगत :

 हा देतो.

( बिरवा निघून जातो. अंगत आईकडे पाहत. )

 अंगत :

हा घे, खा तू, औषध पण घे हे. बर वाटेल

Cut to …..

 …… ….. …….

Outer / village / on road

 अंगत व हनुमंत दोघे मशाल घेऊन फिरत आहेत. अधून मधून ते घोषणा देत आहेत.

‘ होशियार, ‘

जागते राहो.

 Cut to …..

…… ….. ……

Day / outer / gayran

गाई चारत आहेत. अंगत खडकावर बसून बासरी वाजवत आहे. काही चोर तिथून निघालेले असतात. ते बासरी ऐकून बारकाईने न्याहाळत.

सीतू चोर :

 कोणत गाव र.

राजवा :

 नांदगाव हाय.

करमा :

 गाई हाईत वाटत, राखोळ्या चारतोय.

( ते तिघे पाहतात. )

राजवा :

 बरेच दिवस झाले. मोठा झोल करून.

सीतू :

 मग काय योजना.

करमा :

या गावावर धाड टाकायची.

राजवा :

 रेकी करायला पाहिजे.

सीतू :

 करमा, जमलं का?

करमा :

 न जमायला काय झालं.

सीतू :

ठरलं तर मग पुढची चोरी नांदगाव.

Cut to ….......

…… …… …..


Wednesday, October 29, 2025

वीरगळ भाग ९

 वीरगळ भाग ९

Day / inter / kitchan room / Ashvin ajoba home Village

जेवण खोलीत सुमा जेवण वाढत आहे. आजी जवळ बसली आहे.

सावित्री आई :

अरे, घे की आणखी एक पोळी.

अश्विन :

 नको,

सावित्री आई :

 नको काय नको, घे गप्प तुझ्या सारख्या मुलांनी भरपूर खायला हवं.

अश्विन :

 अग, दोन खाल्ल्या की.

सावित्री :

 तुझे आजोबा चार चार खातात अजून, तुला काय झालं खायला. सुमा वाढ ग त्याला.

अश्विन :

 नको न भरलय पोट माझं.

( एक पोळी वाढली जाते. तो ती खात. )

अश्विन :

 आजोबा वीरगळ म्हणजे काय?

 आजोबा :

 हे बघ आधी जेव, त्यानंतर वरील माझ्या रूममध्ये एक कपाट आहे. त्या कपाटात आहे पुस्तक . त्यामध्ये तुला कळेल सगळं. मात्र पुस्तक नीट लावलेली आहेत. विस्कटायची नाहीत. काय?

अश्विन :

 हा.

( अश्विन जेवू लागतो. )

Cut to …..

…. …… …… …

Day /Inter / home Village

( अश्विन जीना चढून वर जातो. खोलीचे दार ढकलतो. आत जाऊन कपाटातील पुस्तक शोधतो. त्याला सापडत नसते.)

अश्विन :

आजोबा, कुठे आहे ते पुस्तक? इथे तर भरपूर पुस्तके आहेत.

आजोबा :

 मधल्या कप्यात तिसऱ्या ओळीत असेल बघ कुठेतरी.

अश्विन :

हा

( अश्विन पाहू लागतो. )

अश्विन :

 अ …. मधला कप्पा …अ…… हा तिसरी ओळ …… अ… हा सापडले. इथ आहे होय. चला पुस्तक तर मिळाले. चला उघडून पाहू.

( अश्विन तिथे असलेल्या टेबल खुर्ची जवळ जाऊन बसतो. व पुस्तक वाचू लागतो. )

अश्विन :

 वीरगळ

वीरगळ म्हणजे शूर वीरांचे स्मृतिचिन्ह.

( खाली चित्रे पाहत तो पान परततो. आतील पानावर गोरक्षक वीरगळ असे लिहिलेले असते. त्या खालील वाचत असताना त्याचे डोळे विस्पारतात. तो बारकाईने पाहतो. )

Flash back ( तो स्वप्न स्फूर्तीत हरवतो.

Cut to ……

……. ……. ……

Day / outer / morning / Village area road

डोक्यावर पाण्याची मातीची कळशी काखेत कळशी घेऊन मुली निघालेल्या आहेत. अंगावर त्यांच्या पारंपरिक दागिने वाकी, कंठा घातलेल्या आहेत. चिंचेच्या झाडाखालून जाताना पायात चिंचा पडतात. पाठीमागे असलेली कोयनली डोक्याची घागर सावरत चिंच उचलण्याचा प्रयत्न करत असते. तिला जमत नाही. ती खट्टू मनाने पुढे जात असते. इतक्यात एक काळ सावळा युवक झाडावरून खाली उतरतो. मागून हाक मारतो.

अंगत :

 कोयनली, कोयनली,

कोयनली थांबते. तो समोर पसा करतो. त्याच्या हातात चिंचा असतात.

अंगत :

 घे , तुला आवडतात ना,

कोयनली :

 नको मला.

अंगत :

 तुला आवडतात ना.

कोयनली :

नको मला.

अंगत :

 उगाच ताकाला जाऊन भांडे लपवू नये. माणसानं.

कोयनली :

 शिकाकाई मागितली होती ती का आणली नाहीस.

अंगत :

 या दिवसात नसते ती, फुलोरा उठलाय झाडाला.

पण मागे मी दिली होती की तुमच्या घरी.

कोयनली :

 ती होय संपली… आईनं माहेरी पाठवली.

अंगत :

झाडाला लागली की देईन आणून.

बर, या घे चिंचा, मला राखोळीला जायचंय.

( कोयनली इकडे तिकडे पाहत चिंचा घेते. व आपल्या पलकराच्या खिशात ठेवते. )

Cut to ……

….. ……. …

Day / inter / koynali HOME.

कोयनली आपल्या वाड्यात येते. पाण्याची घागर स्वयंपाक घरात घेऊन जाते. जोत्यावर तिचे वडील मालाधर वैद्य रोग्यांना औषध देत आहेत. आई स्वयंपाक करत आहे. चुलीवर गाडग्यात भात शिजत असतो. कोयनली घागर ठेवते.

आई जोग आंबा :

खूप वेळ झाला.

कोयनली :

कळशी जड झाली म्हणून वाटेतील झाडाखाली थोडी विसावले.

जोग आंबा :

कळशी जड झाली की झाडावरील चिंचाणी खुणावले.

कोयनली :

 छे.. छे .. या तर अंगतने दिल्या.

जोग आंबा :

 तुला कितीदा सांगितलं आहे. की त्या मुलाशी बोलचाल नको म्हणून.

कोयनली :

 त्यात काय झाले, लहानपणी आम्ही खेळत होतो की.

जोग आंबा :

 लहानपणीच लहानपणी, तू आता मोठी झाली आहेस. समाजात चालत नाही आपल्या.

कोयनली :

 स्वार्थी समाजाच तू बोलूच नकोस.

जोग आंबा :

 जगाची चाल रीत पाळावी आपण, नाहीतर.

कोयनली :

 नाहीतर काय?

जोगआंबा :

 समाज वाळीत टाकेल .

कोयनली :

 पण आपले बाबा नाही न टाकणार.

जोग आंबा :

 ते ही टाकतील.

कोयनली :

 मग जंगली औषध कोण देईल?

जोग आंबा :

 समाजात आहेत बरेच लोक ते आणून देतील.

कोयनली आपले तोंड फिरवते व मुरका मारते.

कोयनली :

 हूं …

Cut to ……..

…… …… …….

Day / evening / village road

अंगत गावातून बासरी वाजवत जात आहे. त्याच्या पुढे जनावरे ज्याच्या त्याच्या घरी गोठ्यात जात आहेत.

प्रत्येक दारात बासरी ऐकून स्त्रिया बाहेर येऊन त्याच्या घोंगडीत भाकर चटणी भाजी देत आहेत. तो ती घेऊन जात आहे.

Cut to :

……. ……. ……..

Day / outer / gayran village

अंगत एका दगडावर बसलेला आहे. त्याच्या अंगावर कांबळी आहे. दंडात अंगाऱ्याचा ताईत बांधलेला आहे. त्याच्या शेजारी त्याची काठी आहे. शेजारी गाई चारत आहेत. एक वासरू त्याच्या जवळ येऊन खेळत आहे. तो त्याच्या अंगावरून हात फिरवत माया करत आहे. वासरू त्याला चाटत आहे.

Cut to …....

. ….. …. …..


Sunday, October 19, 2025

वीरगळ भाग ८

 वीरगळ भाग ८

Inter / Day / ashvinchya ajobanche ghar / pargav

केस पुसत तानाजीराव व अश्विन हॉल मध्ये येतात.

सावित्री आई भाजी कुडत असते. त्यांना पाहून

सावित्री आई :

 सुमे ए सुमे, दुध अन नाष्टा दे ग.

सुमा :

हा देते.

सावित्री आई :

( अश्विनला )

 काय झाली का रपेट. कस वाटलं गाव. बदललेय ना.

अश्विन :

 मस्त.

( सुमा नाष्टा घेऊन येते. अश्विन दूध गडबडीने पिऊ लागतो. )

सावित्री आई :

 अरे, हळू गडबड कसली लागलीय.

( इतक्यात तात्या आजोबा येऊन बसतात. )

सुमा :

 बाईसाहेब, डाळ संपलीय.

सावित्री आई :

 अग, कालच आणली होती ना.

सुमा :

 अहो, पोळ्यांची डाळ म्हणते.

सावित्री आई :

 पोळ्यांची होय.

सुमा :

 अहो, उद्या अक्षय तृतीया ना.

 सावित्री आई :

 काय उद्या, माझ्या लक्षातच नव्हत ग.

सावित्री आई :

 अहो, उद्या नेवैद्य द्यायला हवा, काळूबाईला नवस बोलले होते. की अश्विनला बरं वाटलं की नेवैद्य देईन म्हणून.

सावित्री आई : ( सुमनला )

हे बघ उद्या लवकर ये, मी पोळ्या करते. तू बाकीचं आवर , उद्या खांद्याच्या वाडीला नैवेद्य द्यायला हवा.

अश्विन :

 खांद्याचवाडी, कुठे आली ही.

सावित्री आई :

 आहे जवळच, तू पण जा उद्या आजोबांसोबत. तुला पण माहिती पाहिजे बाबा आपल्या कुलदेवते बद्दल.

अश्विन :

कुलदेवता म्हणजे काय ग आजी?

सावित्री आई :

अरे, प्रत्येक घरातील लोकांची नितांत श्रद्धा एखाद्या देवतेवर असते. ती आपलं प्रत्येक संकटातून रक्षण करते. आपली काळूबाई ही कुलदेवता आहे. उद्या जा आजोबांसोबत, कळेल सगळ.

(भाजीचे ताट सुमनकडे देत. )

तुला पण माहिती हवी बाबा.

सावित्री आई :

अहो घेऊन जा त्याला पण सोबत.

तात्या आजोबा ( तानाजीराव ) :

( दूध घेत. )

 हा चालेल, नेईन त्याला पण.

( अश्विन हसतो. )

Cut to ….

….. …… …..

Day / outer – Inter / khandyachi vadi gramdevta mandir

मंदिर आवारात गाडी पोहोचते. अश्विन व आजोबा गाडीवरून उतरतात. देवळात जातात. अश्विन घंटा वाजवतो. नैवेद्य पुजाऱ्याकडे देतो. नैवेद्य दाखविल्यावर बाहेर आल्यावर.

आजोबा एका वाटेला जाताना

आजोबा :

 हा चल अश्विन.

अश्विन :

 नैवेद्य दाखवला ना, आता आणखीन कुठे?

आजोबा :

 चल, अजून दोन ठिकाणी दाखवायचा आहे.

( आजोबा व अश्विन रानातील मारुतीस नेवैद्य दाखवतात. व रानातील वीरगळ असणाऱ्या ठिकाणी येतात. तेथील एका वीरगळीची पूजा करून नैवेद्य दाखवतात. )

अश्विन :

 हा आणखी कोणता देव?

तात्या आजोबा :

 अरे हा देव वीरगळ आहे.

अश्विन :

 वीरगळ म्हणजे काय?

 आजोबा :

 वीर पुरुष मेल्यावर उभारलेला स्तंभ म्हणजे वीरगळ.

अश्विन :

 म्हणजे थडगेच ना.

आजोबा :

 नाही रे.

अश्विन :

 मग काय असते वीरगळ?

आजोबा :

 तिकडे बघ काय आहे?

अश्विन :

( त्या दिशेला पहात. )

 तो तर एक किल्ला आहे ना?

 आजोबा :

 हे बघ, पूर्वी या ठिकाणी आपले पूर्वज राजाची चाकरी करत असत. त्या वेळी लढाया होत असत. आपली ही जन्मभूमी वाचवताना त्यावेळी शत्रूशी लढताना मरण पावणाऱ्या शूर वीरास वीरमरण आले. तर त्याची स्मृती व बलीदान आपल्या लक्षात राहावे म्हणून एक दगडी स्तंभ उभारला जायचा. ती आहे वीरगळ. रक्षण करणारा तो देव. म्हणून आपण या वीरगळींना पुजतो. आपल्या पूर्वजांनी सुद्धा बलिदान दिलेय हा

अश्विन :

 अशा वीरगळ प्रत्येक ठिकाणी असतात का?

आजोबा :

 हो, आणखीन सांगायच म्हणजे यामधे देखील प्रकार आहेत.

 अश्विन :

 ते कोणते आजोबा?

आजोबा :

 ते तुला मी घरी गेल्यावर सांगेन.

चल, आता नमस्कार कर बघू.

( अश्विन नमस्कार करतो. व ते निघतात. त्यावेळी गीत वाजू लागते. ‘ वीरगळ, विरकल्लू नमो नम: हा नमो नम:.

 तुझं देवरूपराया नमो नम:,

रक्षण धर्म, गो स्त्री संपत्ती जीव रे,

तू देव राया रे. देवराया.

जय जय विरकल्लू नमन तुझं देवा रे .. )

Cut to ……

…… ….. ……


Friday, October 17, 2025

वीरगळ भाग ७


वीरगळ भाग ७

 Day / External / in car / village road

जयवंत कार चालवत आहे. अश्विन खिडकीतून बाहेरील शेतीचे निरीक्षण करत आहे. ( सुंदर म्युझिक वाजत आहे.

Cut to ……

….. ….. …..

गाडी कच्च्या रस्त्याने गावात शिरते. व एका बंगल्याच्या आवारात येते. जयवंत हॉर्न वाजवतो. कोणी येत नाही. तेव्हा.

जयवंत :

 अश्विन गेट उघड जा.

( अश्विन खाली उतरतो. व जाऊन गेट उघडतो. जयवंत कार आत घेतो. व आश्विन गेट लावतो. गाडी आत आल्यावर जयवंत हॉर्न वाजवतो. तात्या आजोबा व सावित्री आई बाहेर येतात. अश्विन आजोबांना पळत जाऊन मिठी मारतो. )

अश्विन :

 तात्या आजोबा, सरप्राईज

तात्या आजोबा :

  आलास, पेपर कसे गेले.

अश्विन :

 सोपे.

चला, रानात जाऊया.

सावित्री :

 अरे, हो हो, एवढी काय घाई लागलीय. फ्रेश तरी हो. काहीतरी खा आधी.

आजोबा :

 चल आत…

( ते आत येतात. जयवंत डिग्गीतुन साहित्य बाहेर काढतो. आत आल्यावर )

सावित्री :

 फ्रेश हो, मी तुझ्या आवडीचे बटाटे वडे केलेत.

अश्विन :

 तुला कसं कळलं. मी येणार आहे ते.

सावित्री आई :

 सरप्राईज का तुलाच फक्त देता येत. आम्हालाही येतं की.

Cut to ……

…… …… …..

Day / inter / dayning holl

( सावित्री चपाती, बटाटेवडे व चहा आणून टेबलवर ठेवते. व प्रत्येकास देते. अश्विन गडबड करत खात असतो. )

सावित्री आई :

 अरे, हळू हळू गडबड कसली करतोयस, हळू खा. काही कुत्र वगैरे पाठी लागलंय का?

जयवंत :

 अश्विन आजोबांना व आजीला अजिबात त्रास द्यायचा नाही काय? व रानात फिरताना जपून,

अश्विन :

 हो,

सावित्री आई :

 अरे, काय हे सुरु झालं, तुझं. किती सूचना देशील. सुट्टी तरी मजेत घालवू दे त्याला.

तात्या आजोबा :

 आज थांबणार ना.

जयवंत :

 नाही,

 सावित्री आई :

का रे, आज सुट्टी होती ना तुला.

जयवंत :

 हो, पण मघाशी बोरिवली क्लाइंटचा फोन आला होता. मला जायला हवं.

सावित्री आई :

 परत कधी येणार?

जयवंत :

 महिना अखेरला येईन सुट्टी घेऊन.

सावित्री आई :

 कशाला हव्यात असल्या नोकऱ्या. धड आराम नाही. की स्वास्थ्य. कशाला हवं ते. देवाच्या कृपेनं काय कमी आहे आपल्याला. उगाच नुसती धावपळ

जयवंत :

अग, अस का म्हणतेस. मी काय हौस म्हणून करत नाही.

बर ते सोड, चहा दे पटकन.

सावित्री आई :

 हा देते.

( ती चहा कपात ओतते. )

 Cut to ……..

…… ….. ….. ……

Day / inter – outer / Ashvin villege home

जयवंत निघालेला असतो. अश्विन हसून पाहत असतो.

जयवंत :

 काय रे, असा हसतोस काय?

 अश्विन :

 मघाशी आजी तुम्हाला जादा वडे देत होती. अन् तुम्ही नको नको म्हणतं होता.

जयवंत :

 त्यात काय एवढं, माझी आई आहे ती. माझे लाड करणारच. तुझी मम्मी नाही करत तुझे लाड.

अश्विन :

 इतक नाही करत.

 जयवंत :

गप, सांगू का?

 अश्विन :

 सांगा, पण आजी तुमचे जास्तच लाड करते.

जयवंत :

 मग आई कोणाची आहे?

 बर, ते सोड, नीट रहा, आजोबा, आजीला अजिबात त्रास द्यायचा नाही.

अश्विन :

हा.

( बोलत बाहेर येतो. तात्या आजोबा व सावित्री आईच्या पाया पडत. )

जयवंत :

 येतो आई बाबा.

 सावित्री आई :

 नीट जा रे, उगाच गाडी पळवू नकोस. अन् हो पोहोचल्यावर फोन कर काय.

जयवंत :

 हो हो, करतो. जातो आता.

सावित्री आई :

 जातो म्हणू नये बाळा येतो म्हणावं.

जयवंत :

 हो माझे आई, येतो.

( जयवंत कार मध्ये बसतो. कार निघते. कार गेल्यावर)

तात्या आजोबा :

 काय मग काय ठरलं. आल्या का सूचना ध्यानात.

( अश्विन तिरकस पहात हसतो. )

तात्या आजोबा :

 चल, थोडा वेळ आराम कर, नंतर ठरवू आपले नियोजन.

अश्विन :

हा चला,

Cut to …..

…… …… …..

Morning / inter – external / village / 6.00 o’ clock

गजर वाजतो , आजोबा अश्विनला उठवतात.

तात्या आजोबा :

 अश्विन ये अश्विन

( अश्विन उठतो. )

आजोबा :

 चल रपेटला.

( अश्विन उठतो. आपले तोंड धुतो व आवरतो. गावाकडील डोंगर वाटेला ते धावत जातात. उंच टेकडीवर सुर्य उगवत आहे. ते धावत जातात. अश्विन दमून गवतावर पहुडतो. आजोबा जवळ येतात. )

 अश्विन :

 हरवल की नाही.

तात्या आजोबा :

 असा जोश रोज राहु दे म्हणजे झालं.

अश्विन :

 नातू कुणाचा आहे.

 तात्या आजोबा :

 चल थोडी एक्सर साईज करु.

( ते व्यायाम करू लागतात. )

Cut to …

…… ……. …….


Wednesday, October 15, 2025

विरगळ भाग ६

विरगळ भाग ६

 Day / inter / afternoon / hospital

हॉस्पिटलमध्ये डॉक्टर आश्विनचे बॅन्डेज काढून टाकतो.

डॉक्टर :

( हाताने तपासत )

 दुखतंय का,

 अश्विन :

 नाही.

 डॉक्टर :

 इथं.

 अश्विन :

 नाही.

डॉक्टर :

 आता इथे.

 अश्विन :

 थोडं थोडं.

डॉक्टर :

तेवढं दुखणारच.

 डॉक्टर :

( नर्सेला )

 एक्स रे आण इकडे.

( नर्स एक्स रे देते. )

डॉक्टर :

( एक्स रे पहात. )

हा आहे आता नीट. अन् सूज ही उतरलीये.

जयवंत :

 डॉक्टर काही घाबरूण्या सारखं.

डॉक्टर :

 छे नाही .

जयवंत :

 नाही म्हणजे भरती वेळी मेडिकल प्रॉब्लेम वगैरे.

डॉक्टर :

छे हो, झालंय नीट, एवढ्या गोळ्या लिहून देतोय त्या कंटिन्यू करा म्हणजे झालं.

जयवंत :

 हा.

डॉक्टर :

 उतर बाळ खाली आता.

( अश्विन उतरून चालू लागतो. तो नाजूक पाऊल टाकताना पाहून )

 डॉक्टर :

 चल भर भर. काय होत नाही

(अश्विन तरीदेखील हळू हळू चालू लागतो. )

Cut to …..

……. …… …… …..

Day / outer / morning / Ashvin HOME/ out side

( आजोबा निघालेले असतात. )

अश्विन :

 आजोबा जाऊ नका ना.

 तात्या आजोबा :

 हे बघ घाबरायचं नाही. आज पासून बाबा तुला रोज नेऊन सोडतील. व आपला काशी मामा आणेल तुला.

 अश्विन :

 पण तुम्ही थांबा ना,

 तात्या आजोबा :

 अरे, अस कसं थांबून चालेल. तिकडे कामं पडलेत. व तुझी आजीही एकटी आहे.

 अश्विन :

 तरी पण .

 आजोबा :

 असा हट्ट नाही करायचा काय, अन् सुट्टी पडली की थेट गावी यायचं. मग आपण धम्माल करू, काय?

अश्विन :

हा.

 Cut to …… …..

…… …. …… …..

Day / outer / school morning

 अश्विनचे बाबा त्याला शाळेत सोडतात.

 दुपारी शाळेतून इकडे तिकडे जाताना आरिफ, जोसेफ, समीर त्याकडे रागाने पाहत असतात.

Day / evening / school /outer

 संध्याकाळी शाळा सुटल्यावर आश्विन स्कूल बाहेर आल्यावर ते तिघे एकमेकांना इशारा करत असतात. अश्विन बाजूला उभा असतो. समीर रागाने त्याच्याकडे जातो. इतक्यात पाठीमागून एक हवालदार येऊन त्याला पकडतो.

 काशिनाथ :

 या पकडला. काय रे, काय करतोस.

 समीर :

 काही नाही, मी तब्येत कशी आहे विचारत होतो.

काशिनाथ :

 मला माहितीये तुझं विचारणं, आई शपथ सांगतो. हा हाथ बघितलास का? एका चापटीत लोळवेण समजलं का?

इथून पुढे अश्विन पासून शंभर फूट लांब राहायचं.

काय म्हणत होतास त्याला घाटी?

 एक बसलीना सगळ्या कानात घाट्या वाजाय लागतील.

चल सट्क इथून.

( काशिनाथ पोलिसाला पाहून ते तिघे काढता पाय घेतात. काशिनाथ अश्विनच्या खांद्यावर हात ठेवून चालू लागतो. )

 काशिनाथ :

 हे बघ अश्विन, अस घाबरायच नाही, दुसऱ्याला घाबरवून सोडायचं समजल काय?

अश्विन :

 हा

काशिनाथ हवालदार :

 अन् हे काय, खातोस की नाही, कसा हडक्या दिसत आहेस बघ. जरा खात जा, माझ्यासारखा होशील.

चल तुला चौपाटीवर गोल गप्पे खायला देतो.

( ते रस्त्याने चालू लागतात. )

 Cut to …..

…… ……. …….

Inter / school exam day / १२ o’ clock /afternoon

बेल वाजते, स्कूल मध्ये परीक्षा चालू आहे. पर्यवेक्षक पेपर देत आहेत. अश्विन पेपर लिहित आहे. समीर, आरिफ, जोसेफ यांना नीट पेपर लिहिता येत नाही. ते कॉपी करत आहेत. बेल वाजते. पेपर सुटतो.

मुले शाळेतून बाहेर पडतात. अश्विनचे बाबा गाडी घेऊन येतात. अश्विन गाडीमध्ये जाऊन बसतो. गाडी निघते.

गाडीमध्ये.

जयवंत :

झाला पेपर

 अश्विन :

 हो

जयवंत :

कसा गेला?

अश्विन :

 सोपा. काशिनाथ काका आले नाहीत.

जयवंत :

 त्याच काम निघालं अचानक. म्हणून आला नाही तो.

अश्विन :

 उद्या पासून सुट्टी. मला भेळपुरी खायची आहे. तो नेणार होता.

जयवंत :

 नको, वेळ होतोय जाऊया

अश्विन :

 ते काही माहीत नाही. मला पाहिजे म्हणजे पाहिजेच.

जयवंत :

 ठीक आहे. चल..

Cut to …..

…… …… …….

Inter / Ashvin HOME / evening

 अश्विनची आई जेवण खोलीत कपाटात डबे ठेवत असते. दरवाजाची बेल वाजते. ती जाऊन दार उघडते. अश्विन आईसक्रीम खात आत येतो.

अश्विन :

 आई.

माधवी :

 काय रे हे, आईसक्रीम , अरे, घसा बसेल की.

काय हो तुम्हाला पण कळत नाही का?

जयवंत :

 गप ग, खाऊ देत. किती बंधनात ठेवायचं त्याला.

माधवी :

 अहो, पण …

(मागे वळून)

आश्विन… अश्विन …

( अश्विन जवळ जातो. )

अश्विन :

 आज आम्ही धम्माल केली. चौपाटीवर गेलो. पाणीपुरी खाल्ली, भेळ खाल्ली. अन् हे बघ आईसक्रीम.

माधवी :

अरे, तुला कितीदा सांगितलेय. की उघड्यावरच काय खाऊ नकोस म्हणून.

अश्विन :

 त्याला काय होतं, सगळे लोक खातात. ते नाही आजारी पडत, मी तेवढा पडतो. बर ते सोड माझं पॅकिंग कर.

माधवी :

( आश्चर्य चकित होऊन )

 का?

अश्विन :

 मी सुट्टीला गावी जाणार?

 माधवी :

 अरे, सानेबाईंचा श्री समर कॅम्पला जाणार आहे. तू पण जा की.

अश्विन :

 ते काही नाही, मी गावी जाणार आहे.

माधवी :

 अरे, क्लासेस तुझे,

 अश्विन :

ते काही नाही, मी गावी जाणार म्हणजे जाणारच.

आजोबांना मी प्रॉमिस केलंय ,

( बाबांकडे पहात )

बाबा मला नेऊन सोडा, नाहीतर गाडीत बसवा. जाईन मी.

माधवी :

 गावी जाऊन काय करणार. त्यापेक्षा इथच काहीतरी कर.

अश्विन :

 ते काही नाही. मी जाणारच.

बाबा, मला सोडा.

जयवंत :

हे बघ …आज नाही, उद्या माझं महत्वाचं काम आहे. परवा सोडेन.

अश्विन :

 चालेल. हे….हे….

( अश्विन नाचू लागतो. व आतील खोलीत जातो. टिव्ही पहायला. )

माधवी :

 तुम्ही पण, काय हे ,

जयवंत :

जाऊ देत, तू गप्प बस, मला पण जाणवू लागलंय. की आपण त्याचे पंख कापत आहोत. मला पण तो गावी जावा अस वाटतंय.

माधवी :

 ठीक आहे 

( मान हलवते.)

Cut to …....

. ……. …… …. …….


वीरगळ कथा भाग१९

वीरगळ कथा भाग१९  Day / morning / gad केदार व सहकारी बसले आहेत. काही पहारा देत आहेत.  कनकाई भाकरी अन् थोड तिळकूट देते. प्रत्येकास अर्धी भा...